Beardie summer bounce

Vanmorgen vroeg op pad naar Midland, NC, waar de Summer Beardie bounce was vandaag. Het weer werkte helemaal mee vandaag, want toen ik wakker werd vanmorgen regende het. Tegen de tijd dat we vertrokken van huis was het droog, maar het bleef bewolkt. De rit naar Midland zou iets van tweeen half uur zijn. Maar we hadden een toeristische route uitgestippeld door binnen wegen.



We kwamen door een heel groen gebied en langs mount Morrow en Carthagen. Waar dit Courthouse te zien was.



De Beardie bounce werd georganiseerd door de Carolina Bearded Collie club. Ook dit keer weer bij iemand thuis.



De voortuin stond vol met auto's met weer leuke kentekens ;-)









En wat een tuin was er bij deze beardie eigenaren zeg. Hij was 12 acres en dat alles op een glooiend gebied, met een meertje, zwembad en een veld voor schapen. En aangezien Beardies herders zijn, zouden de hondjes ook nog kunnen gaan schapendrijven. Dat beloofde veel leuks.



Eerste snuffels met andere Beardies. De foto hierboven is niet Stacey en Connor, maar Brooks met Connor. Brooks en Stace leken wel heel veel op elkaar. Uiteindelijk bleek dat ze uit een zelfde lijn komen. De eigenaresse van Brooks, was zelfs een paar keer in de war. Ze snapte namelijk nou niet waarom Brooks nou niet kwam toen ze haar riep en sprak haar streng toe en zelfs toen nog geen reactie. Maar een "vraagteken" boven het hoofd van Stace, die verwart werd met Brooks. Wat die mevrouw nou in het Engels brabbelde tegen hem. Moest er erg om lachen om Stacey's reactie, van wat wil je nou?



Op de uitnodiging van deze bounce stond dat er hamburgers en hot dogs zouden zijn. En of iedereen hun favoriete side dish wilde mee nemen. Dat houdt dus in dat je zelf ook iets te eten mee neemt. En ik ben nou eenmaal niet zo'n kookwonder, dus liep de hele week al van kan ik nou mee nemen? Uiteindelijk heb ik me uitgeleefd op een aardbeien taart en een keylime pie (=ook taart hoor, maar weet er even het hollandse woord niet voor) En nu maar hopen dat hij 1. heel over kwam en 2. niemand onwel werd ;-) Nou punt 1 is goed gegaan en punt 2 is gelukkig niet gebeurd, althans niet in mijn bijzijn. Ze vonden het zelfs lekker en kreeg complimenten. Ha ha, het gaat nog es goed komen met mij!



Na het besnuffelen en het verwelkomen op naar het veld met schapen. Connor heeft voorheen wel es schapen gedreven, maar is oost indisch doof in het veld. Dus wist nog niet of dat wat zou worden. Stace vindt schapen weinig interessant en gaf nu dus ook weinig sjoegen. Maar voorlopig waren we toch niet aan de beurt en gingen er eerst andere Beardies aan het drijven.





Het was leuk te zien hoe de verschillende honden reageerden.





Sommigen hadden gelukkig ook dezelfde tactiek als Stace. Wat inhoudt vooral de andere kant op kijken dan waar de schapen zijn. Dan zie jij ze niet, maar de schapen zien jou dan ook misschien niet. Connor had inmiddels wel door wat er op dat veld aan de gang was en kreeg al een lichte vorm van bitterballen die doorgroeide tot kroketten in zijn oren. Dus ik dacht ga hem even afleiden met een balletje, kan hij zich daar op afreageren en dat ging goed en ik maakte hem om de hoek los, zodat het spelen wat makkelijker ging. In de tussen tijd kwam er een andere Beardie in het veld en ik zag dat hij behoorlijk fel was zo om het hoekje. 1 schaap had dat ook door en rende dwars door het hek heen. Met die beardie achter hem aan, gevolgd door beardie Brooks. En terwijl ik nog dacht gauw Connor vast maken had die allang het losgebroken schaap gesignaleerd. En nam een spurt van heb ik jou daar achter schaap aan. En dan heb je pas door hoe groot 12 acres zijn. Vooral als door dat veld een schaap rent met drie Beardies achter hem aan. Oei, ik en Ron dus ook in de sprint, maar zo snel zijn wij nou ook weer niet als we moeten schapendrijven. Eenmaal aangekomen bij het eind, zie ik twee Beardies. Connor, die ineens zijn bitterballen kwijt was en naar me toe kwam, met een kwispelende staart. Zo van dit is leuk vrouw, mag ik nog een keer? Wat vette pech was voor hem, want hij mocht gelijk weer on-leash ;-) En Brooks was er ook, die Ron daarna vast hield. We misten dus nog 1 beardie en 1 schaap. Het baasje van die Beardie kwam ook al aan gerend en de baasjes van het schaap ook. Eenmaal bij het meertje, bleek dat de Beardie in het meer terecht was gekomen...... naast het schaap...... Oei.... Beardie was er zo uit, maar schaap was een ander verhaal. Die was inmiddels loei zwaar van het water.





Met veel gedoe en gepriegel hebben Ron en het baasje van het schaap het schaapje weer op het droge gekregen. Letterlijk! Beestje was natuurlijk hartstikke geschrokken, maar gelukkig niks aan over gehouden en werd terug gebracht naar de wei.



Ach gossie.... hoe kan zo'n schaap het timen om bij 20 Beardies in je tuin te ontsnappen en die vervolgens achter je aan willen rennen. En echt volgens mij zag ik bij Connor een big smile van oor tot oor, hi hi hi. Want die wilde echt nog wel een keer met Scout en Brooke achter het schaap aan. Leuk vrouw! Maar dat gingen we mooi niet doen ;-)
Daarna even afkoelen in het huis. Inmiddels was het behoorlijk warm geworden buiten. En na het schapen avontuur was het nodig om even af te koelen. De lunch werd voorbereid en alle hondjes en baasjes kwamen even bij, bij de airco in huis.







Toen de lunch klaar was hebben was het "Burgertime". En werden de stoeltjes uit de auto gehaald. Dat is toch wel gezellig zo. Even kwebbelen en alle mededelingen van de Beardie club worden gedaan als een soort van vergadering, maar is toch wel heel anders onder het genot van een burger en een hot dog.











Al met al was het inmiddels een uur of drie en het was erg warm geworden. En zelfs voor pupje is dat af zien, behalve als je je eigen ventilator hebt!



Daar kunnen deze twee uit Nederland alleen maar naar kijken, ha ha ha....



Als toetje was er een "Frosty Paws" voor de hondjes. Wat dus honden ijsjes zijn. Zo leuk en Connor vond hetd erg lekker!





Rond vier uur zijn we weer op huis aan gegaan, want het was ook weer twee en half uur terug karren. Kwamen er nog achter dat er twee beardies in de buurt van Raleigh wonen en hebben met deze mensen afgesproken om een keer te gaan wandelen. Dat lijkt me heel erg leuk en hoop dat dat gaat lukken. Dus na afscheid genomen te hebben weer op huis aan!



Onderweg zijn we nog gestopt bij een meer om de hondjes even te laten afkoelen. Er was een boten te water plaats, waar ze even gepoedeld hebben. En daarna zijn ze lekker fris weer verder gegaan.





Wat een enerverend daagje weer. Eenmaal thuis waren de hondjes lekker moe en ik denk zeker dat Connor vannacht nog droomt van zijn "Schapenjaag ervaring".....

Groetjes Petra