deel 2

Het is niks, maar mijn achterstand hier op het blog wordt wel steeds groter. Soms heb je hele rustige weken en nu gebeurt er ineens van alles tegelijk. Wel leuk natuurlijk want vandaag ben ik met mijn moeder en de doggies naar het strand geweest. Het was echt super weer ervoor. En heb hele leuke foto's gemaakt. Maar eerst deel 2 van de cruise ;-)
~~~Deel 2~~~
Woensdag 27 september zijn we op de Cayman islands (kaaimaneilanden) aangekomen.



Toen we op het balkonnetje naar buiten keken zagen we dat er nog meer cruiseboten in de haven lagen. Zo waren er twee boten van Carnival cruises en 1 van Royal Caribbean. Het zou dus wel lekker druk zijn op het eiland dachten we. Maar dat viel achter af reuze mee. Maar nou hebben we het eiland natuurlijk niet gezien als er geen cruiseschepen zijn. Dus veel vergelijk hadden we niet.



Ook hier hadden we een excursie via de boot geregeld. En werden we met een busje opgepikt en naar "Seven miles" beach gebracht. Die overigens maar 5,8 mile bleek te zijn ;-)Vreemd, maar waar. Alweer zulk super helder water.





En terwijl we een ligbedje uit aan het zoeken waren, kwam er tot bijna op het strand een hele grote stingray aangezwommen. Oeps.... dat was wel even schrikken. Ohhhh, die komt elke dag even kijken, zei de jongen die over de ligbedjes ging. Ja, dat zal best, dacht ik bij mezelf, maar heb het er niet zo op. Bovendien was deze echt mega groot. Op de Cayman eilanden is ook Stingray city en daar kan je met stingrays (pijlstaart roggen, ja die van Steve Irwin) zwemmen. Nou schijnt het, dat die ongevaarlijk zijn daar. Maar al voor het Crocodile hunter verhaal heb ik het niet op die beesten. In Florida had ik al es borden gezien met "shuffle your feet". Dus schuifelend de zee in, want zo schrik je de stingrays weg. En als je de zee gewoon inloopt, zou je er op 1 kunnen gaan staan. En als je eenmaal "gestinged" wordt, ben je niet blij. Het geeft namelijk een heel erg brandend gevoel. Het is overigens maar heel zelden dat iemand overlijdt aan een "sting" van een stingray. Maar nu zwom hij dus net voorbij op "ons" strand(je). 1 geluk..... Het water was kristal helder. Dus je kon zo naar beneden kijken. Ik ben dan ook wel gaan snorkelen even later. Nadat "Sting" al een poosje niet meer gesignaleerd was. Halverwege schrok ik me drie keer in de rondte. Ik zag in mijn ooghoek een hele zwarte vlek onder water. Oeps.... en mijn ademhaling ging meteen drie keer zo snel. Maar na twee keer knipperen en super focussen, zag ik die zwarte vlek wat beter en scherper worden. En ineens zag ik onder die zwarte vlek ook twee benen. Het was namelijk een zwempak van iemand die in zee aan het zwemmen was, hi hi hi. Maar ik schrok me drie keer in de rondte en had al bijna mijn turbo aangezwengeld ;-) Op de Princess Cays had ik trouwens ook zo'n ervaring gehad. Ik zag toen tijdens het snorkelen een grote grijze vlek in mijn ooghoek voorbij komen. En na twee keer knipperen was het toen geen badpak, maar naar mijn idee een barracuda. Ron gelooft me nog steeds niet, dat dat zo was, maar ik zie nog steeds die tandjes van hem naar me lachen. Als een speer was ik met een hartslag van 120/185 het water uit. Gut oh gut, ik ben ook echt geen Petra Cousteau.
Tot een uur of 1 zijn we op Seven Miles beach gebleven en daarna zijn we gaan winkelen. Wat echt heel erg leuk was hier. En een heel stuk relaxter dan op Jamaica. Maarja, de Cayman islands staat meer bekend om hun groot vermogen hebbende vluchtelingen. Die daar geheime bankrekeningen hebben. Er zijn dan ook 680 banken op de Grand Cayman. Ongelooflijk he? En daarbij ook nog eens 500 verzekeringsmaatschappijen. Dus heel anders dan Jamaica. Eenmaal weer op de boot was er een demonstratie van het maken van de ijssculpturen die bij het buffet op de boot staan. Mooi om te zien hoe ze die maken.



En 's avonds achterop het dek een prachtige zonsondergang!!!



Filmpje Grand Caymen



Donderdag was de boot al weer vroeg in Cozumel. Voor het eerst kon er een cruiseboot hier aan de pier aanmeren. Voorheen werd je hier ook met bootjes naar het vaste land gebracht. Maar de dag ervoor was de pier geopend en nu waren wij de eerste die er gebruik van maakten. En dat is wel zo handig, want zo gaat het uitschepen een stuk sneller. En je kan tussendoor makkelijker even terug op de boot en daarna bijv. even gaan winkelen.



Persoonlijk vinden we het heel leuk om te zien hoe de boot de haven binnen vaart. En vaak proberen we dan ook om op een dek of op het balkonnetje te zijn. Bij Cozumel meerde boot wat later aan en hadden we al ontbeten en waren naar het voorste puntje van de boot gelopen. We stonden een beetje te kijken hoe de boot vaarde en dat er weer een boot van Carnival lag. En opeens..... zomaar kwam er een dolfijn voorbij zwemmen. Zo leuk!!! En zo goed te zien in dat blauwe water. Mijn dag kon al niet meer stuk. Vind dat zulke leuke beesten. Op de vorige cruise ben ik op de Bahama's met een nicht van Ron en Jesse met dolfijnen wezen zwemmen. Onvergetelijk. En nu had ik stiekumpjes ook gehoopt om dolfijnen ergens tegen te komen. En nu dus zomaar eentje in het wild ;-) Zo veel leuker dan een stingray niet waar?



Op Cozumel hadden we met ze viertjes een Jeep gehuurd. Waarmee we in een soort convooi van andere Jeeps over het eiland gereden hebben.



Dit was echt super leuk. Ook was er nog een snorkeltoer onder begeleiding bij. Ook hier het water weer super helder! En het leuke was dat er iemand mee zwom die alle vissen bij naam kende. Geen Barracuda's en Stingrays gezien dit keer ;-) Wel hele mooi gele en knalblauwe vissen. En veel koraal. Al vertelde die jongen dat er met een hurricane twee jaar geleden heel veel koraal weggevaagd is. Ze hopen dat het nu weer gaat aangroeien, maar dat zal heel wat tijd in beslag nemen.



Na het snorkelen zijn we naar een strand gegaan waar een Mexicaanse lunch klaar stond. Inclusief de tortilla's en de gaucamole ;-) Ook hadden ze een soort van kleine kaassoufletjes. Heel erg lekker. En dat alles konden we nuttigen onder een rieten parasolletje. Wat een luxe toch weer..... Daarna hebben de mannen nog even gevolleybalt en kort daarna vertrok de sliert Jeeps weer. Onderweg kwamen we langs de mooiste stranden. Cozumel is echt heel mooi!







Na even een heel klein stukje door plassen en hobbels gereden te hebben kwamen we bij een klein dorpje aan wat nog leefde in de Maja cultuur. De gids had een heel verhaal over hoe en wat Cozumel in de Maja cultuur betekent. Het kwam er op neer dat het het eiland is van de vruchtbaarheid. En dat veel mensen speciaal daarvoor naar dit eiland komen. Weer wat geleerd!....





Na het bezoek aan dit dorpje, zijn wij in Cozumel gaan winkelen en kwamen we dit telefoon/internet winkeltje tegen. Een heel uur internetten voor 1,- Dollar. Dus we dachten da's goedkoop en verwachtten eigenlijk een hele langzame verbinding, maar dat viel reuze mee zeg! Hier waren de mensen wel weer wat opdringeriger, maar nog steeds niet zo erg als op Jamaica. Verder eigenlijk heel vriendelijk en behulpzaam.



Daarna zijn we weer terug gelopen naar de boot alwaar deze twee mannen ons verwelkomde met hun muziek. Als je dan zo langs de boot loopt, dan zie je des te meer hoe groot hij eigenlijk is en hoe klein jij daarbij ;-)



Ook van Cozumel een kort filmpje...



Cozumel was ook de laatste dag voor een excursie naar een eilandje. De volgende dag was een dag op zee. Ook lekker hoor. Even weer uitslapen en bijkomen met een boekje op het dek. Er stond een stevige verfrissende wind, dus het was heel goed uit te houden. Die dag vloog eigenlijk zo voorbij. En voor we het wisten zaten we al aan ons laatste dinner. De obers die ons die week steeds hadden bediend waren heel erg aardig. Beiden reuze aardig en hebben nog leuke tips van ze gehad voor op de diverse eilanden. Dit was de laatste keer bij hun aan tafel. En ook ons laatste etentje aan boord. Die avond moesten ook de koffers al ingepakt zijn en buiten de hut gezet worden, zodat ze de volgende morgen klaar stonden op de kade om weer mee naar huis te nemen. Het uitschepen die zaterdag ging ook vlot en rond elf uur waren we van de boot af. Onze vlucht ging pas om half tien 's avonds en die van Ruud en Annemarie ook. Dus zijn we met de bus van de autoverhuurbedrijven naar het vliegveld van Fort Lauderdale gegaan en daar nog voor de rest van die dag een auto gehuurd. Zodat we toch nog wat leuke dingen konden doen, i.p.v. wachten op het vliegveld. En daardoor zaten we om half 1 weer op het terrasje in Fort Lauderdale, waar we die zaterdag ervoor ook zaten.Alleen nu met een hele berg mooie ervaringen en hele leuke herinneringen. Het was een hele leuke week en we hebben super mooie dingen gezien en gedaan! Jammer genoeg gaat zo'n week zo voorbij, maar we hebben er volop van genoten!

Zondag was het weer wassen en uitpakken en boodschappen doen. Want maandag gingen we alweer vliegen. Ik weet het is ineens wel heel veel van het goede, maar mijn moeder was hier nu. En als dank voor het oppassen hadden we een tripje naar de Niagara watervallen voor haar geregeld. We wilden er zelf ook wel heel graag naar toe hoor. Dus op maandag morgen vroeg, heeeel vroeg weer op RDU richting Buffalo dit keer. Zaterdag nog in het zuidelijke deel van Amerika en nu richting het Noorden. Het vliegen verliep heel voorspoedig en om kwart voor negen waren we in Buffalo, NY!



Omdat we geen bagage hadden zo door naar de autohuur balie en instappen richting de Niagara watervallen wat op zo'n 20 minuten van Buffalo ligt. We hadden al vernomen dat het aan de Canadese grens het mooiste is om de watervallen te zien, dus direct door naar Canada. Even paspoorten laten zien en huppatee daar stonden we dan in Canada.



Al heel snel hadden we een parkeerplekje gevonden en terwijl we uitstapten hoorden we het gebulder al. Je liep automatisch er naar toe en wat een prachtig gezicht. En wat een enorme kracht van dat water!





Terwijl we deze foto's maakten stond er naast ons een hele groep Chinese mensen. Maar misschien ook Japanse. Ik zie niet altijd het verschil, "sorry". Natuurlijk foto's te maken. Onder luid gejubel. Het bleek later dat we deze hele groep vaker tegen zouden komen. En we merkten ook dat deze mensen niet van netjes in een rij staan hielden. Maar dat volgt later. Wij waren voor alsnog helemaal onder de indruk van de Niagara Falls! Vond het echt een prachtig gezicht. En vanuit het vliegtuig hadden we al gezien dat het verkleuren van de bomen hier al veel eerder was begonnen dan bij ons. Er waren veel bomen al rood aan het worden. Heel mooi!! De watervallen zelf vond ik schitterend.





Vooral "The Horseshoe" (hoefijzer), dat is de achterste, al ligt dat er natuurlijk ook maar weer aan waar je begint, anders is het de voorste natuurlijk. Voor ons was het de achterste ;-) Eenmaal bij de watervallen besloten we al snel dat we op de Maid of the Mist wilden gaan. Vanaf boven zagen we al de blauwe regenponcho's van verre. Dat beloofde nog veel pret.







Na het kaartje gekocht te hebben. Liepen we naar beneden en sloten we aan in de rij. De hele chinees/japans kwebbelende groep had ons inmiddels omsingeld en besloten ons links en rechts in te halen. Zelfs de toch wat ouderen onder hen zetten het op een rennen. Alsof het de laatste boot was die dag. Stiekum piepte ze voor en ik moest er zo verschrikkelijk om lachen. Al die kleine mannetjes om ons heen. Ron en ik staken er twee koppen boven uit en toch het lef om ons opzij te duwen en voor te gaan. Wat een raar volkje kan dat toch soms zijn. Wij lieten ze dus maar voor gaan en trokken ons net gekregen blauwe regenpak aan. Want het zag er naar uit dat we die wel konden gebruiken. Ook dit verdient natuurlijk een kiekje, ik zal het jullie niet onthouden. Zelf heb ik vreselijk gelachen om mijn blauwe smurfen outfit. Maar effectief was hij wel.



En gelukkig waren wij niet de enigste smurfen aan boord van de "Maid of the Mist". Met ons en de chinajappanners, nog vele met ons..... Het was een heuse smurfen invasie zo aan de kade waar de boot vertrok, die zich later op de boot begaf.



Dat aan de boot gaan was ook wel apart want het werd gewoon een sprint. Van te voren hadden we al staan denken. Blijven op het onderste dek, waar we dus droger zouden blijven, of gaan we op het bovenste dek. Uiteindelijk werd het het bovenste dek en we waren veel chinajappanners te snel af met onze lange benen. Want zij kunnen misschien heel slim voorpiepen, maar onze passen zijn veel groter, ha ha ha!
We hadden een mooi plekje gevonden en voorals nog bleven we aardig droog. Vanaf het water en dus van onderaf zijn de watervallen nog mooier en voel je de kracht gewoon nog meer. Het was echt een hele belevenis!!



Wat heel mooi was is dat er een regenboog met ons meevaarde in het begin. Zelfs op de foto is hij te zien.



We dachten dat we echt het slimste plekje hadden uitgezocht op de boot, totdat we dichter bij de Horseshoe kwamen en de boot langzaam draaide en ons zowat onder een douche zetten! En hij bleef maar op diezelfde plek hangen. Oje... ik voelde een straaltje water zo mijn mouw in lopen.


Nog op gepaste afstand. Moeder en dochter bewonderen waterval.....

Zelfs de Chinajappaners die nog in mijn nek liepen te hijgen bij het begin hadden een ander plekje gevonden op de boot. Dit was voor de echte Niagarawaterval liefhebbers. En die zijn niet bang voor een spatje meer of minder, ha haha. En dat spatje hebben we gevoeld. Gelukkig draaide de boot eindelijk met de stroom mee en de afstand tussen ons en de waterval werd weer stukje bij stukje groter. Al met al heeft het smurfenpakje mij aardig droog gehouden, tot mijn vreugde. Maar wat een belevenis! Echt aan te bevelen ;-)


Charmant he?





Na het boottochtje, waarbij je je smurfencape mag houden, zijn we naar de achterste (of voorste) waterval gelopen. Op de foto zie je pas hoe klein zo'n bootje is bij de waterval. Van bovenaf zie je daar echt het water naar beneden kletteren. En het water was ook zo helder vond ik.





Daarna zijn we naar de Skylon tower gelopen.



Dit is een soort van Euromast zeg maar. En van bovenaf op deze tower heb je een prachtig uitzicht op de watervallen. We zijn met een lift naar boven gegaan en jawel nog een stuk of tig Chinajappanners. Echt, het leek wel een ware achtervolging. Het grappige was, dat de lift glazen deuren heeft en je dus in de lift al een prachtig uitzicht hebt. Maar als je in de lift stapt is het dus nog afgesloten. Eenmaal stijgende kom je op het gedeelte waar je naar buiten kan kijken zeg maar. De Chinajapanners begonnen met een nerveus zwijgen. Bestaat dat?, zul je je afvragen.... Nou reken maar van wel hi hi hi. Bij het eerste straaltje licht wat naar binnen volgende een collectief "OHHHhhhhhhhhhhhh" door een 20-tig tal chinajapanners. Wat luider en luider werd bij meer zicht op de watervallen. Daarna gaat de lift weer even ergens door heen, waarbij het zicht even weg is. Waarna een jammerend "aaaaahhhhhhh" volgde. Natuurlijk weer allemaal tegelijk alsof het afgesproken was. Onderwijl druk fotograferend. Want ik dacht dat ik erg was met mijn camera, maar ik heb mijn overtreffende trap gevonden hoor. De China/Japanners. Klikkend en "oh- ah-end" stonden we met ze in de lift. Ik moest er zo ontzettend om lachen en ik durfde Ron en mijn moeder niet aan te kijken, want ik weet zeker dat mijn ingehouden glimlach dan overging in een schaterlach, hi hi hi. Eenmaal uit de lift scheidden we ons van onze kleine "vrinden". Zij gingen denk ik naar het restaurant en wij een dek lager. Waar het uitzicht prachtig was. Je kon zelfs heel in de verte de stad Toronto zien liggen.






Hierna zijn we via het Hard Rock Cafe weer terug gelopen naar de auto en de borden gevolgd....





Zo Amerika weer in. Daarna nog wat gegeten en weer richting het vliegveld gereden. Ruim optijd voor onze terugvlucht kwamen we aan. Waarna we weer veilig en wel terug gevlogen zijn naar Raleigh.......! Wat een enorm leuke en gezellige dag!

En ook van de watervallen een filmpje. Als je goed luisterd hoor je regelmatig mijn nieuwe kleine vrinden ook ;-)



Groetjes Petra