Vanmiddag was ik met de hondjes aan de wandel gegaan. Het was lekker weer om te wandelen. Niet te koud en niet te warm, maar wel met een zonnetje. Bovendien vindt ik het heel leuk om te zien hoe alles een beetje aan het verkleuren is in de natuur op het moment. En besloot om wat verder te lopen dan normaal. Ik had namelijk es mensen met honden door de velden achter onze wijk zien lopen. En een vrouw waarmee ik wel eens klets, die ook een hondje heeft, had ook al es gezegd dat dat een heel leuk rondje is om te wandelen. Dus vandaag de velden in. Nou moet ik zeggen dat ik "de velden" steeds een beetje ontweken had, gezien mijn angst voor slangen. De boer die hier achter woont had me al is verteld dat de meeste slangen hier in de wijk uit de velden komen en daardoor alleen al, ga ik liever niet het veld in. Maar de vrouw met het hondje had destijds me verzekerd dat er paden waren waarover je kon lopen. En dus besloot ik vandaag dat te gaan doen. Het was per slot van rekening Columbus day vandaag, dag van het ontdekken en het op zoek gaan naar nieuwe dingen, niet waar? Columbus had voor zwaardere dillema's gestaan toendertijd, denk ik. Ik hoefde alleen maar het pad door een veld af te lopen toch?
En zo ging ik de laan af en het pad in. Nou moet ik zeggen dat ik niet veel van de omgeving heb gezien. Ik heb namelijk vooral veel met mijn hoofd naar beneden gebogen gelopen. Vooral zoekend naar het alsjeblieft niet zien van slangen ;-) Wat ik wel zag waren hertenvoetstapjes. Kijk, dat vond ik nou weer wel leuk om te zien. Bovendien gaf het mij een goed gevoel dat Bambi hier ook alleen durfde te lopen. En op een of andere manier zakte de spanning daardoor een beetje weg. Uiteindelijk kwam ik op Herbert Aikens road. Zelf rijden wij daar niet zo vaak met de auto, omdat het geen doorgaande weg is. En ik merkte daar al lopend dat andere mensen er ook niet zo vaak rijden. Wat wel grappig is, is dat veel weggetjes rondom onze wijk genoemd zijn naar mensen die hier wonen. Zo heet onze wijk "Mill Ridge". Genaamd naar de Mill familie die naast onze wijk woont en waar vroeger de grond van is geweest. Zo is er ook James Slaughter road, genaamd naar, je raad het vast niet.... James Slaughter, hi hi hi. Afijn ik liep nu op Herbert Aikens road en bedacht me hoe Herbert er uit zou zien. Het is bijna allemaal tabaksveld hier in de buurt dus hij zou vast wel roken, bedacht ik me. Waar je allemaal niet aan denkt, tijdens zo wandelingetje he? Afijn inmiddels was ik een end de heuvel afgelopen en bedacht me dat het wel zaak was dat ik het andere pad in het veld wel moest vinden, want anders werd het nog een flinke tippel naar de ingang van onze wijk. Want dan moest ik Herbert Aikens en James Slaughter road beiden aflopen. Inmiddels ging ik al weer een heuvel op en dat was wel een lekkere oefening eigenlijk. In de verte zag ik de paardestoeterij die hier achter de wijk is. Wel een mooi gezicht die paarden in de wei te zien staan. Ook de paardenstal is zo'n mooi gezicht. Het is zo'n aparte bouw. Een schuur met in het midden een soort van verhoogd dak. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij. Net als Columbus ging ik op avontuur vandaag en dan vergeet je dat soort dingen ;-)
Gelukkig zag ik niet veel later het andere pad, welke door het veld naar onze wijk moest gaan. Op dit pad was pas het gras gemaaid en zodoende was het pad bedekt met een dikke laag lange grassprieten. Op zich niks bijzonders, maar daardoor werd de moeilijkheidsgraad van dit pad wel hoger natuurlijk. Want hoe kon ik nou zien of er glibbers onder zaten? Niet aan denken,.... niet aan denken..... Denk vooral aan Bambi!!! Je begrijpt, geheel relaxed liep ik het pad af. Gelukkig volgden de hondjes heel netjes, alsof ook zij Bambi roken, zeg maar. Afijn we hebben het gered naar het meertje. Nu deze rond lopen en daarna stonden we weer veilig op het asfalt. Wat een avontuur weer zo op een maandag zeg, hi hi hi. Ik ben ook zo'n lekkere held wat dat betreft.
Eenmaal weer bij ons thuis, ben ik een rondje door de tuin gaan maken. Op zoek naar enig bewijs van herfst. En er zijn wat bomen lichtjes aan het verkleuren. Maar.... ik zag ook dat de aardbeien op het moment bloeien en er zitten zelfs al rode aardbeien aan! Het is oktober en onze aardbeien plantjes gaan het ineens doen. In het voorjaar niks, in de zomer niks en nu in de herfst gaan ze het doen. Misschien een speciaal herfstsoort of zo? Voor de ongelovigen onder ons, hier het bewijs!
Later sprak ik over de schutting ook met Alison, onze buuf. Even praatje pot. Over onze vakantie en hoe het in NL was geweest. Ze vroeg me of we zaterdag ook naar de Pigpicking party gaan van de wijk. Ik vertelde haar van wel en vertelde haar daarna van mijn wandel avontuur. En dat ik toch wel een beetje bang was geweest voor eventuele glibbers op mijn pad. Alison heeft wat dat betreft dezelfde bloedgroep als ik en vertelde me dat Beth, van de overkant, vorige week een slang op de oprit had gehad. Ieks....!!! Ook zij stond er van te rillen. Gatverredakkes, zal je net zien zeg. Mijn oplettendheid, was dus niet helemaal ongegrond geweest.
Groetjes Petra
10 opmerkingen:
Ik lag weer eens dubbel bij je verhaal! Kom op, Peet, country girl moet je worden, hoor! Ik heb vorige week tijdens mijn fietstochten twee slangen gezien. Maar de zwarte zijn onschuldig.
Hoi
Misschien moet je tijdens het wandelen een bordje omdoen. Do not touch me. Dat zullen ze toch wel snappen. Doei Ingrid
Whahahahhaha wat een held ben je toch.
De herfst aardbeitjes zien er ook wel erg lekker uit.
Tja...wat zal ik als city girl zeggen, slangen?? De meest angstaanjagende die ik ken is de tuinslang, daar heb ik geregeld ruzie mee (slang van 20 m in een tuintje van 10 m, dus overal slang en nergens tuin), ik vind je wel een held hoor.....:-)
Lekker.....herfstaardbeien!
Dat was wel weer een heel avontuur Peet en gelukkig ben je weer heelhuids samen met de doggies thuisgekomen :-))))))))))))))))))
Lekker, najaars aardbeien. Straks hier in tuin nog een slang gezien toen ik dorre planten aan het ruimen was :)
Die straten met persoonsnamen hebben we hier ook. In de town council zitten allemaal de afstammelingen; ze hebben allemaal de achternamen die ik ken van de straatnamen :)
@ Kasaka
Ja... ik het is erg met me gesteld, ben ik bang, hi hi hi.
@ Ingrid
Zou het helpen? Hoop dat ze kunnen lezen ;-)
@ Erna
Ja met mij win je de oorlog wel (ahum)
@ Karin
Tuinslangen kunnen ook heel vervelend zijn als ze niet naar je luisteren.
@ Nicht nr 1
Bereidt je maar voor op het ergste.
@ Yvonne
Ja we hebben het er heelhuids vanaf gebracht op deze barre tocht, hi hi hi.....
@ Annemiek
Je bent een held!! Moet zeggen dat veel van de "andere" dieren hier nu aardig gaan bij mij. Maar slangen blijft een gevoelig punt...
Dat van die namen in de towncouncil is hier ook. Ook de locale winkeltjes hebben diezelfde namen. Wel grappig vindt ik.
Groetjes Petra
Goh, wat leuk geschreven. Ben ook ab-so-luut geen held als het op slangen aankomt. Hier vinden we er bijna geen... Gelukkig!
Misschien kan je er wat meer over lezen, zodat je weet welke gevaarlijk zijn en welke niet... Helpt toch wel een beetje je angst te overwinnen, denk ik. Mijn buurvrouw beweert al enkele keren te zijn gebeten door een slang (niet in St.Louis, maar waar ze vroeger woonde), maar is er niet bang van...
Groetjes,
@Hilde
Dat heb ik inderdaad gedaan. Vooral de Copperhead is waar ik op moet letten. Maar.... als ik een slang zie, dan gaat mijn hartslag naar 180 en is mijn visie lichtelijk "blurry", hi hihi.
De meeste slangen die hier zitten, zijn inderdaad de zwarte slangen. Die kunnen geen kwaad heb ik begrepen. Maar nogmaals ik sla denk ik lichtelijk op tilt bij het zien van een slang.
Slangen...ieks...! Ik heb wel weer moeten lachen om je verhaal. Ik ben ook geen held. Wat een mooie foto's weer ! Groetjes !
Een reactie posten