shoppen

Vandaag weer wat papieren moeten regelen. We hebben de papieren laten notariseren bij de bank (Bedankt Marcel ook voor de tip) Dit stelt inderdaad niet zo veel voor. Ze maken dan een kopie van je paspoort en gaan er met een soort van tang overheen, zodat er een watermerk in komt, zetten een handtekening en het is klaar. En het kost je helemaal niks. Dus op naar de kantoren en dit keer waren we vroeg en was er geen rij. Dat was fijn, zeg. Hopelijk is het nu wel goed gegaan, al moet ik zeggen dat de vrouw achter de balie, niet echt blaakte van zelfvertrouwen. Op hoop van zegen dan maar…..
Daarna, omdat we nu toch in Raleigh waren, naar Crabtree valley Mall.



Was eigenlijk alweer vergeten hoe groot dit winkelcentrum was. We waren net binnen en toen liepen we al tegen een winkeltje aan dat speciaal voor honden was. Met speciale hondenkoekjes….. Zo leuk….



En zowaar ze hadden ook wat van een Bearded Collie…. Natuurlijk kon ik het niet laten hangen. Leuk voor strakjes in mijn autootje…..



Groetjes Petra


http://www.beardie.nl

Miep

Nou vanochtend zijn we op pad gegaan voor een "wegwijsmiep". We hadden gisteravond op internet het model nog es even zitten bekijken, maar het zou allemaal vanzelf gaan met dit Wegwijs wonder. De stekker in het aanstekercontact en rijden maar, aldus de fabrikant. Ja ja, eerst zien en dan geloven. Uiteindelijk hebben we haar gekocht bij Circuit City welke bij de Crossroads Mall is. We waren er om kwart voor negen en de zaak ging pas om 10 uur open. Dus nog even boodschappen gedaan bij Lowes food en toen naar Circuit City. De verkoper herhaalde het verhaal van de fabrikant. Stekker erin en rijden maar naar de juiste plaats van bestemming. Dus wij snel naar huis en Ron moest via het internet een kaart downloaden en dan zou Miep het helemaal weten waar wij in het vervolg naar toe wilden. Knap van der he? Het bleek trouwens, dat Miep doorgestudeerd had, want zonder dat wij het wisten toen we haar kochten, sprak ze vloeiend Nederlands. Dat zie je niet veel bij Amerikaanse Mieppen. Al spreekt ze het woord "Mile" met een raar accent uit. Het klinkt als "Meilluh". Net zoals de reclame van "Lowe" daar zeggen ze ook Loooowuh. We moeten er elke keer om lachen. Maar wij dus op pad met Mieppie als reisleidster. Vreemd genoeg bleef het stil in de auto.Misschien was Miep een beetje verlegen, want wij kregen haar niet aan de praat. Waar we de hoek op zouden moeten, hield zij gewoon haar mond. Het stond wel in het scherm, maar moest zij ons nou niet vertellen wanneer wij de hoek om moesten? Rare meid hoor die Miep. Je zou denken dat ze daar wel een of andere cursus voor gehad zou moeten hebben? Hebben wij weer, zitten we met een verlegen Nederlands sprekende Miep, die haar mond niet open doet!!! Uiteindelijk na een paar keer stoppen en op diverse knoppen drukken en GPS installeerknopjes, kwam ze los. Maar nu het leek wel of Mieppie snel wat anders wilde gaan doen en ons even snel de weg wees. Zij was al drie kruisingen verder dan dat wij waren met de auto. Van een verlegen Mieppie veranderd in een Speedy Mieppie. Niet te geloven. We dachten van alles. Zou de sateliet van slag zijn? Of waren de instelling van de plaatsaanduidingen niet goed? Het feit was wel dat wij mooi zaten met een "Superspeedymiep" die ons als een idioot de weg wees. Wij zouden als een soort van racemonsters met gevaar voor eigen leven (en dat van anderen) haar kunnen gaan volgen, wat inhield door rode stoplichten en met 80 "meilluh" door een woonwijk heen sjesen, maar om nou op die manier op je plaats van bestemming te komen? Nee toch maar niet.....
Jeetje... En nou, dachten we? Da's balen. We waren er net zo blij mee dat ze eindelijk was gaan praten.... De stemming in de auto begon langzaam aan weer iets te lijken op het de keren dat ik weer de kaart op zijn kop had en we voor de zoveelste keer moesten omdraaien op een of andere weg. En net, toen Ron op het punt stond om Miep het raam uit te meppen, zag ze het licht. Of beter gezegd wij, ha ha ha..... Het bleek dat zij op een soort van demo mode stond en dat ze dan op een versnelde manier de weg alvast met je door wilde nemen. Dus toen wij bij demo voor nee kozen, deed ze het ineens een stuk rustiger aan. Geweldig deze Miep. Heel relaxed wordt er twee "Meilluh" van te voren gemeld, waar we de hoek om moesten en waar we moesten gaan voorsorteren. Uiteindelijk hebben we vandaag 4 huizen kunnen vinden, zonder 1 x te keren, wat een pret!!! Ze was maar 1 keer in de war, maar dat was bij een nieuwbouw huis, dat konden we haar niet kwalijk nemen. Verder was Miep gewoon super, geweldig!! En zelfs in het donker vond ze ook weer de weg naar het appartement terug, zonder zelfs te aarzelen, waar ik persoonlijk erg goed in ben. Telkens als we bijna voor de deur van het ingetikte adres staan zegt ze, "U bent aangekomen". Ik vraag me dan wel steeds af hoeveel kilo? ;-)

Groetjes Petra


http://www.Beardie.nl

Alweer een dag in the "US of A"

Tweede paasdag daar doen ze hier niet aan. Dus hebben we deze dag gebruikt om wat papierwerk in orde te maken. Eerst naar Ron’s werk om daar even te kijken. Al begint Ron vrijdag met werken, was het ontvangst heel leuk. Ik zelf vond het wel leuk om te zien waar Ron gaat werken. Hierna zijn we met een collega van Ron naar de Bank gegaan om een bankrekening te openen. Dat ging allemaal voorspoedig. Daarna zouden we op pad gaan voor een sofinummer aan te vragen. Hiervoor heb je een portie geduld nodig, een groot portie geduld, want het was daar erg druk en het verliep niet bij iedere bezoeker even vlotjes. Hoop dat het bij ons goed gegaan is en dat we binnen niet al te lange tijd Ron’s nummer zullen ontvangen. Daarna naar het belastingkantoor. We hadden al gehoord dat het helemaal ligt aan wie je aan de andere kant van de balie treft. Voor ons was dat een nogal conform de regels denkende man, die praatte alsof er een bandje op stond die eerst helemaal afgespeeld moest worden voordat jij weer een vraag kon stellen. Uiteindelijk had hij uitgevonden dat mijn kopie van het paspoort genotariseerd moest worden. Wat dat betekent mag Joost weten, maar we gaan het proberen in orde te maken……Tussen de bedrijven door en het wachten in diverse wachtruimtes hebben we nog wat huizen bekeken, maar we kunnen toch nog niks kopen eerdat we Ron’s sofinummer hebben. Dus ook hier weer geduld…. Het blijft een schone zaak ;-)

Vandaag zijn we naar Lake Wheeler geweest met de hondjes. Even lekker wat anders. Het was heerlijk weer met een lekker zonnetje een zacht windje en zo’n 23 graden.
De hondjes genoten en wij ook. Even lekker in het zonnetje zitten en gedachten op wat anders.





In de namiddag zijn we op pad gegaan voor een GPS –systeem, oftewel een “wegwijsmiep”voor in de auto. We zijn hier wel es eerder geweest, maar het zoeken naar de juiste weg en plaats, levert soms de nodige fratsen op. Een ieder die op vakantie wel es met een kaart op zijn schoot heeft gezeten zal het kunnen beamen. Dus om de algehele stemming in onze auto te verhogen, wilden we maar zo’n wegwijs miep aan gaan schaffen. Dus naar diverse elektronica zaken geweest en waarschijnlijk zullen we hem morgen gaan kopen.
Dus hopelijk raken we dan de weg niet meer kwijt.
Daarna kwamen we “ineens” op de autoboulevard terecht. Gek genoeg kon Ron de weg hier naar toe wel vinden. We waren hier dus ook zondag geweest en toen waren de autobedrijven dicht. Nu niet, en dat zouden we weten ook. De verkopers kwamen als horzels op ons af. Nog niet koud uit de auto of er stond al een mannetje naast ons. Of we wilden proefrijden, zitten of even naar binnen wilden en ze wilden maar al te graag ons telefoonnummer, wat we maar niet gegeven hebben, gek he? Het was zo erg dat bij de Jeep dealer ze in een golfkarretje op ons afkwamen met verkopers. Zo groot is de parkeerplaats met autovoorraad, dat ze alleen op die manier snel bij ons konden zijn. We hebben er een foto van gemaakt. Wat een giller zeg…..

Ron vindt een Chevrolet Equinox erg mooi dus hij wilde daar zeker even gaan kijken. Gelukkig was deze verkoper niet zo opdringerig. We hebben hem eerlijk verteld dat we nog bij andere modellen zullen gaan kijken om ons te orienteren. Hij begreep dat en Ron mocht een stukje rijden in de Equinox.



Ook liet hij ons nog even de voorraad zien van Equinoxes, zodat we alle kleurtjes konden zien. Verder deed hij ons een aanbod, maar was niet opdringerig. Wat een belevenis dat autoshoppen…..De keus is er na vanmiddag weer niet makkelijker op geworden…. Ja ja ja, over luxe problemen gesproken…..

Oja vergeet ik nog te zeggen dat bij het shoppen voor een wegwijsmiep we nog een hele aparte koelkast zagen. 1 met een dubbele deuren en met een flatscreen tv er in. Ik stond echt met open mond. Hoe kunnen ze het verzinnen, dat kan alleen maar in Amerika ;-)

Groetjes Petra


http://www.beardie.nl

1 e paasdag

Vandaag waren we weer lekker vroeg wakker. Weet niet hoe het komt maar het lijkt of we nu veel meer last hebben van het tijdsverschil. Als we voorheen naar Amerika gingen, hadden we eigenlijk alleen op de terug weg de meeste last. Misschien dat alle spanningen van de laatste dagen nu er een beetje uitkomen, al voelen we hier ons echt heel lekker in het appartement. Het zal allemaal wel goed komen op een gegeven moment. Maar omdat we zo vroeg waren zijn we lekker met de hondjes aan de wandel gegaan hier bij het meertje vlakbij het appartement. Het is echt een lekker stukje om te lopen en gisteren zagen we een hondje los. Dus vanochtend hebben we ze even lekker laten rennen. Heerlijk vonden ze het.



In de loop van de ochtend zou een collega van Ron even langs komen. Zij hebben hiervoor in dit appartement gezeten en toen zij van de week er uit gingen, heeft de verhuurder er allemaal nieuwe meubels ingezet. Zo ook een nieuwe stofzuiger, wasmachine en koelkast. Hebben wij even mazzel. Daarna zijn we met hun mee geweest naar hun nieuwe huis. Zij hebben een nieuwbouwhuis gekocht in Holly Springs. Heel mooi en wat een ruimte. We zijn ook nog even door de wijk heen gelopen en andere huizen binnen gelopen die nog in aanbouw zijn. Toen kwamen we Yvonne en John tegen die dus ook bij Ron werken. Zij hebben een stukje verderop in de straat een huis gekocht. Ook prachtig. Het is leuk te zien hoe ze de huizen bouwen. Heel anders dan bij ons. En op zondag, ja zelfs op 1e paasdag, zijn ze aan het werk.
Na alle huis bezoekjes zijn we weer weg gegaan en hadden we via het internet een paar huizen gezien die we wilden bekijken. Maar, lekker slim ook, we hadden vergeten de straatnaam op te schrijven, dus we reden door die wijk maar dat huis dus niet gevonden. Het zijn zulke grote wijken. Dus we gaan van de week daar nog wel even terug. Maar op weg en zoekende naar die "sub-division" kwamen we terecht bij het "Autopark" in Cary. Autopark is een verzameling van auto dealers bij elkaar. Veel verschillende automerken zitten aan deze weg. Nou ik kreeg Ron dus mooi niet meer mee, om naar een huisje te kijken. Het was als een kind in de speelgoed winkel. Het was ook prachtig om te zien. Zoveel verschillende kleuren auto's van het zelfde type, dan sta je echt je ogen uit te kijken. Heb nog nooit zoveel kever cabriolets bij elkaar gezien. Het is een soort van parkeerplaats, maar dan met allemaal nieuwe auto's. Heel anders dan de showrooms bij ons.





Het was net een soort auto rai, maar dan groter, hi hi hi. Gewoon 10 Hummers op een rij of 15 Porsches. Van de Kevers Cabrio stonden er 25! Ongelooflijk. Het was dus ook bijna donker toen Ron uitgekeken was, ha ha ha..... Wel heel leuk om allemaal te zien. Maar de keuze voor onze nieuwe auto werd er niet makkerlijker op, geloof ik. Maar ik help jullie alvast uit de droom het wordt geen Hummer hoor ;-))))
Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Inkoopdag

Vanmorgen zijn we voor het eerst wezen shoppen in de supermarkt. We waren hier wel es eerder geweest, maar toen hebben we ons niet zo bezig gehouden met wat voor "Nederlandsachtig" eten ze hier hebben. We zijn bij de Harris Teeter geweest en deze supermarkt zit aan de overkant van het appartement. Toen we binnen kwamen liepen we al gelijk tegen de bloemkool aan. Ron's favo prakkie, zeg maar ;-) Dus dat beloofde veel goeds. Verder zag het er super uit en wat een keus. Onwijs veel groentes en fruit. Dat gaat helemaal goed komen! Natuurlijk ook veel lekker Amerikaanse dingen gezien en de vele verschillende limonades. Zelf vindt ik dr. Pepper altijd lekker, maar in NL hebben ze die niet in light. Hier dus wel.Verder tig soorten cola en allemaal 2 liter flessen. Ook hebben we ons vermaakt op de vleesafdeling. Hele hompen liggen er bij. Maar ook dus varkenshaasjes, kipfileetjes. Dus ook dat gaat goed komen. Over het algemeen vielen mij de prijzen heel erg mee. Net als in NL.
Het mooiste was toen we bij de kassa aankwamen. De cassierre, neemt dan je kar over en zij haalt alle boodschappen uit je kar. Ideaal. En dat is nog niet alles aan het eind van de kassa stonden twee mensen en die pakken alles voor je in en zetten het weer in het karretje. Wat een luxe......... Ze vroegen ook nog, gaat het vandaag lukken om deze boodschappen in de auto te krijgen anders liepen ze even mee? Nou van zoveel service viel mijn mond open, dat ik snel maar "nee hoor, dat lukt wel" zei om ze nog niet meer te belasten....... Wat een pret zeg!!
Daarna zijn we de huurauto uit Washington bij het vliegveld in Raleigh in wezen leveren. Ook dat verliep vlotjes. Toen we gisteren hier aankwamen stond onze tijdelijke auto al bij ons appartement. Dit is voorlopig voor twee maanden onze auto tot we onze eigen wagen gekocht hebben. Leuk kenteken he?



Toen zouden we naar de Petsmart gaan even kijken voor hondenvoer. Hier in NL had ik altijd brokken voor ze van Proplan en die hebben ze hier ook. Maar ik geef ze 's avonds altijd ingevroren versvlees.(die ik overigens wel ontdooi voor ze hoor ;-) ) Dus wilde ik weten of ze dat hier ook hebben. Maar helaas hadden ze het niet. In de Petsmart liepen allemaal honden wel een stuk of 30. Het bleek dat ze een soort van herplaatsingsdag hadden. Er waren allemaal honden die een nieuw baasje zochten. Nou ik wilde ze natuurlijk allemaal meenemen, maar dat gaat nou eenmaal niet. Wel een leuk plan dat ze zo hun best doen voor het herplaatsen van deze hondjes.
Onze schatjes zaten in de auto en kregen natuurlijk weer de leukste opmerkingen. Echt heel leuk hoe ze reageren op onze honden. Ook 's morgens bij het meertje hier bij het appartement kregen we weer leuke opmerkingen van de joggers. Ik heb trouwens nog nooit ergens zo veel joggers gezien 's morgens als hier in Amerika. Dat is echt een volkssport volgens mij! Oude mensen jonge mensen echt heel divers. Wie weet lopen wij hier straks ook een rondje meer.... In ieder geval hebben wij dat vanmorgen ook gedaan, maar in een iets langzamer tempo ;-)
Daarna hadden we afgesproken met Andy een collega van Ron. Hij woont in Fuquay Varina, een paar plaatsjes verderop. Het is een vrij nieuwe wijk en we hebben even een rondje gelopen door zijn wijk. Andy is echt altijd heel vriendelijk en behulpzaam. Het was leuk hem weer even te zien en te zien waar hij woonde. Hij heeft het huis echt heel leuk ingericht en een hele mooie tuin.



Op de foto waar de auto op staat zie je zijn huis. De tuin grenst aan een soort van bosrand, dus lekker vrij. Leuk om zijn huis nu in het echies te zien. Hij heeft ons daarna meegenomen om andere nieuwbouwwijken te gaan bekijken. Zo aardig van hem om tijd voor ons vrij te maken. Het was leuk om al die wijken te zien. Er waren ook huizen waar je in mocht en we hebben onze ogen zitten uit kijken. Wat een keukens..... en woonkamers. Prachtig hoor!!! Dat wordt echt nog een moeilijke keuze. Eerst gaan we nu even kijken in welke plaats we eigenlijk willen gaan wonen. Een beetje sfeertjes proeven, zeg maar. Morgen gaan we naar Holly Springs om daar een rondje of wat te rijden. Heb op het internet leuke huizen gezien, dus die wilden we even gaan opzoeken. Had er trouwens ook 1 gezien in de plaats waar Andy woonde. Dus wij er heen ligt het huis aan de highway. Oei....Soms moet je dus echtgaan kijken, want met foto's alleen wordt je flink genept. Want het huis was prachtig, maar de ligging een stuk minder. En de foto's op het internet, lieten dat mooi niet zien......
Toen we net thuis waren en we even "geskyped" hadden met Nederland, kwamen er andere collega's van Ron. Ronald, Yvonne en John. Leuk!!!. Ronald was tegen kerst ook bij ons op visite geweest in Zierikzee toen hij over was. Zijn zus heeft ook Beardies en werkt in Zierikzee, dus die kende we ook.(en zij leest ook dit blog, hi hi hi) Leuk om hem nu hier weer te zien. De honden hadden ook zo door dat hij een Beardiekenner was, want Stace was niet bij hem weg te krijgen. Met speeltjes en alle andere fratsen probeerden zij zijn aandacht te krijgen. Uiteindelijk ging Stace voor hem liggen slapen.....Leuk!



Heb ook nog wat foto's van de woonkamer/keuken van het appartement gemaakt zodat het wat beter zichtbaar is. Kunnen jullie gelijk mijn computer plekkie zien. Ron had ook nog van die boxjes vanochtend gekocht bij de Walmart. Zodat we hier cd/dvd-tjes en radio kunnen luisteren via de laptop.


Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Aankomstdag

Na een lekkere lange nacht, werden we toch behoorlijk vroeg wakker. 5 uur 's morgens om precies te zijn. Dat is 11 uur 's ochtends Nederlandse tijd. Ron probeerde of we met de laptop een wireless verbinding hadden in de kamer en dat lukte! Dus even skype bekijken. En Henny, de fokker van onze honden, was on line. Kon hem vertellen dat de hondjes het super gedaan hadden en dat het hele vlieggebeuren goed was gegaan. Voor ons allebei een opluchting. Raar om hem te horen, leek net of we skypten vanuit Zierikzee. Maar nu was het werkelijk een stukkie verder. Daarna hebben we onze spulletjes uit de hotel kamer naar beneden gebracht en zijn we naar Washington gegaan. Omdat we lekker vroeg waren, heel vroeg voor Amerikaanse begrippen, was het totaal geen probleem om een parkeer plek te vinden. Voor zevenen mocht je op veel plaatsen nog gewoon (gratis) parkeren en waren er voldoende plekken. Zo konden we "om de hoek" bij het Witte huis parkeren.



Nou ja om de hoek. Er was een hele berg beveiliging maar we konden wel het park er om heen in wandelen en langs het hek foto's maken. Wat raar om zo'n gebouw nu in het echt te zien.


De hele weg, Constitution Ave., waar de White House aan ligt, in Washington is heel bijzonder. Prachtige gebouwen en een mooi park er om heen.


Zo kon je de "Naald" van het Vietnam monument en Capitol Hill van uit het park zien. In dit park werden we zowat toegejuicht door de vele joggers. "Great dogs, Beautiful dogs, Wow....."waren enkele kreten die ze ons mede deelden. Ha ha ha, we waren zowat een bezienswaardigheid in het park. Wel leuk om al die reacties te zien.

Capitol Hill van dichterbij......



Het Pentagon. Er staan nog steigers. Dit is de plek waar op 11 september 1 van de andere vliegtuigen neerkwam....



Daarna op naar Cary. Onderweg hier naar toe hebben we ontbeten bij Denny's. Was weer even vergeten hoeveel eten je hier altijd krijgt. En de mega cola glazen..... Het was lekker even rustig te ontbijten, na het gevlieg door Washington. Daarna door naar Cary. Bij de grens naar North Carolina is er een visitors center, waar je allerlei info kunt vinden over de staat. We hebben daar even gestopt. Leuk om allerlei leuke en mooie plekjes te zien, die we zeker nog es zullen gaan bezoeken.



Om een uur of 3 kwamen we aan in Cary bij het appartement. Het appartement is heel mooi en toen we binnen kwamen stonden er tulpjes en paaseieren te wachten. Wat leuk.


De koelkast was gevuld met lekkere dingen en er stonden chocolade paaseitjes op tafel. Prettig om zo binnen te komen. Er was brood, wat te drinken en het hondenvoer en de drinkensbakken stonden klaar! Wat een luxe en wat fijn dat de hondjes al gelijk konden aanvallen. Super. We waren net binnen of de telefoon ging. Ron's collega Rob. Leuk, en ze zouden vanavond even langskomen. Het was gezellig en hebben even lekker zitten kletsen over het Amerikaanse gebeuren en gewoontetjes. Toch altijd weer leuk om te vergelijken met de Hollandse nuchterheid. Daarna even met de honden gewandeld en naar het meer gelopen. Het was al donker, maar weet zeker dat we hier heerlijk met ze kunnen wandelen.

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Vertrekdag

Laaste dagje Nederland……
Woensdag was ons laatste dagje Nederland. ’s Morgens zouden we onze wagen naar Ron’s zus brengen en daarna zou zij ons weer wegbrengen naar mijn moeder Ingrid,.Ron’s zus heeft onze auto gekocht. Ron gaf aan haar de autosleutels en zij reed ons naar Barendrecht. Onderweg hadden we nog een stop, waarbij Ingrid bij het parkeren de bocht iets te ruim nam en de stoep op reed. Niet erg zou je denken, maar precies op dat stukje stoep was een put die behoorlijk uitstak. We hoorden een hard sissend geluid. Precies …..lekke band. Dus Ron heeft voor het eerst een lekke band verwisseld en dat alles op ons laatste dagje in Nederland. Dus hondjes uit de auto en op zoek naar een reserve band. Het was een “thuiskomertje”We stonden gelukkig geparkeerd alleen niet echt op een legale plaats, Maar ondanks dat Ron nog nooit een band had verwisseld ging het verwisselen vrij rap. Daarna op naar Barendrecht. Daarna afscheid genomen van Ingrid en Ron’s moeder. Vreemd. Ron’s moeder heeft al wel een ticket geboekt en komt ons in September opzoeken. Al met als was het raar om elkaar nu gedag te zeggen. Heel raar. Lijkt net of het nog niet helemaal tot mij doordringt.
“s middags hadden we een paar uurtjes niks en hebben we de koffers klaar gemaakt en even gewoon niks gedaan.Ook werden we nog een paar keer gebeld door mensen die ons nog even een goede reis wilden wensen. Leuk. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan met mijn moeder en mijn zus en haar man en Dylan.



Bij Barend Beer (http://www.beren.nl/) Vindt het hier altijd gezellig eten en erg lekker. Het was gezellig en de avond vloog voorbij.. Dylan zat te genieten van zijn kroket en van de “oma’s frieten” Leuk om te zien dat hij al zo groot wordt en het liefst zijn patat met een vork wil eten, want dat is natuurlijk super stoer om net als de grote mensen met bestek te eten, dus ook je patatjes…… Na dessert gingen we huiswaarts en namen we afscheid van Ton, mijn zwager. Alle bei waren we hartstikke moe die avond. Het waren zoveel indrukken de afgelopen dagen. Maar het is maar goed dat we donderdag weggaan want Ron zei al als we zo door blijven gaan met alle afscheids etentjes en daagjes, zou hij er uit komen te zien als een afscheid nemende Boedhabeeld.

Donderdag stond de wekker om vijf uur ingeprogrammeerd, dus we wilden toch een beetje op tijd gaan slapen.. Hebben toch weer lekker geslapen, maar was ook zo wakker. Want vandaag was DE dag. Dus eruit alle spullen bij elkaar zetten en nog even een flinke wandeling met de hondjes maken. Die vonden het maar raar hoor, zo vroeg al zo’n stuk aan de wandel. Daarna de spullen naar beneden brengen en terwijl we daar mee bezig waren kwam de taxibus al aanrijden. Keurig op tijd !! Het was ook wel nodig een bus , want we hadden 3 koffers en 2 stuks handbagage, 2 honden en 2 kratten voor de honden. Kortom een hele uittocht.Maar in de bus paste alles en er was zelfs ruimte over voor ons. Ook wel prettig. De hondjes vonden het spannend in de bus, maar mochten lekker bij ons zitten. Ze moesten vandaag nog lang genoeg in de bench zitten. Het was goed doorrijden en niet erg veel file. Dus waren we om kwart voor acht al op Schiphol. Gelijk zagen we Erna al !! Leuk, het was fijn een bekend gezicht te zien.



Daarna kwam ineens 1 “nicht uit Maastricht” Carin en daarna ook mijn moeder en mijn zus met Dylan. En daarna “nicht uit Maastricht” Anneke uit Almere. Gelukkig het was fijn om hen nog even te zien.



Erna en ik zijn de honden op schiphol nog wezen uitlaten. Al kun je het geen uitlaten noemen. Nergen een stukje gras te vinden. Gelukkig hebben wij slimme beardies, want Stace sprong zo in een plantenbak met tulpen in zijn zoektocht naar groen…… Uiteindelijk na een trap en een deur naar buiten vonden we wat zand, waar Stace en Connor zich even konden uitleven……Daarna inchecken…. We werden er natuurlijk gelijk uitgepikt voor een security check.Als de koffer nu nog maar dicht ging. Het meisje wat de koffer moest doorzoeken zag ook dat onze koffer systematisch volgepropt was en hield het bij een oppervlakkige check. Poehee gelukkig. Daarna in de rij om in te checken. De honden hadden we bij de uitzwaaiers gelaten zodat zij niet in de rij hoefden. De stewardess had nog nooit honden in gecheckt, dus moest alles navragen. Wat maar goed was ook, want ze kwam met een rekening van € 8200,- voor 2 honden op basis van overgewicht. Ze durfde het niet te zeggen, dus ze vroeg of wij wisten hoeveel we moesten betalen. Ik zei dat het € 125,- per piece kostte. Dus toen ging ze het maar even navragen. Maar goed, want het bleek inderdaad dat dat het geval was. Dus daarna het verschuldigde bedrag betalen en we hadden de tickets.Terug lopend naar de uitzwaaiers leek het of ineens het kwartje viel en ik nu pas door had wat we vandaag allemaal zouden gaan doen. Je leeft zo lang naar zo’n dag toen en nu kwam ineens de ontlading. Na even flink zuchten en snotteren, kwam ik weer bij…… Nog maar even de hondjes uit laten met Erna en zelf ook gelijk een frisse neus gehaald en toen naar de balie voor buitengewone bagage. De man achter die balie was heel vriendelijk en stelde me wel gerust, voor zover dat kon. Hij zag waarschijnlijk wel aan mijn oogjes dat ik zo’n overbezorgde honden eigenaar was die het maar niks vond om mijn hondjes aan hem af te geven. Connor liep zo zijn bench in en Stace ook, en liep er net zo hard weer uit, zoals hij vaker had gedaan. Maar we hadden hem door en daarna ging ook hij zijn bench in.



Ze waren rustig. Ze hadden natuurlijk ook al een lange dag achter de rug. En daar gingen ze dan op een kar richting vliegtuig.



Ron en ik hadden afgesproken dat als de honden op weg waren dat wij ook gelijk naar het vliegtuig zouden gaan om te zien of we ze konden zien. Dus snel door de douane en op naar het vliegtuig. Daar aangekomen stond Chantal, de dochter van Anneke die op Schiphol achter de douane werkt. Dus ik heb nog even met haar staan kijken of we wat konden zien. Moet eerlijk zeggen dat ik behoorlijk zenuwachtig was en het bleek dat we nog naar een vliegtuig stonden te kijken die allang vol was met passagiers en dus niet die van ons. Dit vliegtuig ging weg en toen kwam ons vliegtuig. Ron was in de rij gaan staan en ik had wacht voor het raam. Zag niks. Inmiddels zag ik Ron naar voren schuiven in de behoorlijk lange rij.en moest ik bij het raam weg. Gelukkig konden we in de wachtruimte ook goed zien wat er het vliegtuig in ging. Had aan de balie gevraagd of het bekend was dat er honden mee vlogen.. Ze vertelden meteen dat zij er van wisten en dat ze gebracht werden in een wagen met live animals er op bedrukt. Ze had afgesproken met de mensen beneden dat ze haar een seintje zouden geven als ze er waren. Wij weer naar het raam. Wachten wachten wachten en in eens kwam het karretje eraan. Gelukkig. Ik weer naar de balie naar de stewardess. Ze zei dat ze inderdaad gearriveerd waren, alle acht??? Nou van mij zijn het er maar twee hoor, maar dat zal wel een feestje worden daar beneden, want er vlogen dus nog meer hondjes mee. Inmiddels waren alle passagiers al in het vliegtuig en voor het eerst in mijn leven checkte ik als laatste in om het vliegtuig in te komen. Bij binnen komst gelijk aan de hoofdstewardess gevraagd (en mede gedeeld) dat er honden aan boord zaten en of ze aan de piloot wilde vragen om vooral de ventilatie en de verwarming aan te zetten. Kreeg het op dat moment weer moeilijk hoor. Het idee dat ze nu beneden zaten vond ik verschrikkelijk. Ter wijl ik mijn relaas deed, kwam de piloot kijken. (Die had me vast horen stressen) En stelde me op mijn gemak en dat het allemaal goed zat en dat er heel vaak honden mee vliegen. Ok zei ik, maar dit keer zijn het mijn honden en u moet er nu goed voor zorgen hoor!!! Hij lachte en dacht waarschijnlijk het zelfde als de klm meneer aan de balie van buitengewonen bagage. Snel nadat we zaten, gingen we taxien en gingen we de lucht in. Moet zeggen dat het rustig ging. Het was rustig weer en het beloofde een rustige vlucht te worden…….Nadat we opgestegen waren en ik een beetje aan het bij komen was, kwam de hoofd stewardess nog even bij ons kijken met wat rustgevende woorden…… Het was nu echt, we waren aan het vliegen en de hondjes waren bij ons, nouja bij ons????
De verdere vlucht was ook rustig. Geen enkele turbulentie alleen wat bij het landen. Net voor dat we gingen landen kwam de stewardess weer even naar ons toe. Ze had een kadootje voor ons. We hadden verteld dat we in Amerika gingen wonen en nu gaf ze ons een stenen beeldje van een echt Hollands gevelhuisje. Deze beeldjes kun je sparen bij de KLM. Wat lief.
Ze had ons perfect aan gevoeld.
Eenmaal geland wordt je op Dulles airport in Washington met een bus naar de terminal gebracht en toen we stonden te wachten, zagen we Connor en Stace uit het vliegtuig komen op een lopende band. Precies zoals ze altijd zijn. Stace had weer zijn superverbaasde koppie en Connor vond het allemaal wel best. Mijn god wat was ik toen opgelucht. En schreeuwde het bijna uit toen ik ze zag. De mensen in de bus leefde helemaal met ons mee. Daarna door de douane, wat uitermate snel ging en op naar de honden. Moest even wachten maar toen kwam Connor en 1 van de andere 8 honden die mee vlogen. Stace kwam niet veel erna en heb ze toen snel water gegeven. Oh wat was ik blij om ze weer bij me te hebben. Het was allemaal goed gegaan en Stace en Connor waren heel lief geweest. Daarna door de laatste controle en het bleek dat we wat verkeerd ingevuld hadden. De doanier moest er erg om lachen, want we hadden op het immigratie formulier ingevuld dat we geen animals/uitheemse dieren invoerden, maar we stonden voor zijn neus met twee bakken met twee harige honden er in.Wij dachten dat deze vraag bedrijfsmatig bedoeld was en hadden dus nee ingevuld. Gelukkig had de man zelf ook een hond en liet ons snel doorlopen zodat de hondjes snel uit hun bench konden. Op zoek naar de balie van Avis kwam er een piloot naar ons toe. Hij had de honden gezien en riep hey a Beardie!!! Hij had er zelf ook 1 gehad. Leuke binnenkomst zo ver van huis en dan al zulke leuke reactie op de honden. Toen op pad voor de huurauto en met de bus van Avis naar het Avis kantoor. We kregen een mooie Ford Windstar mee voor 7 personen Ron had de banken plat gedaan en zo hadden de honden lekker de ruimte en alle koffers pasten er met gemak. Toen op naar het hotel. Natuurlijk reden we verkeerd. Er kwamen zoveel borden net na de uitgang van het vliegveld. Toen hebben we de auto even bij een parkeerplaats van een bedrijf neer gezet en ben ik met de honden gaan wandelen en Ron zou de kaart er bij gaan pakken. We dachten het hoofd te weten maar het Noord zuid oost gebeuren in Amerika had ons in de war gebracht. Daarna hondjes weer in de auto en naar het hotel, waar we om Nederlandse tijd om half elf aankwamen. Behoorlijk snel vond ik zelf…..
Ook bij het hotel waren ze ontzettend aardig. De honden waren meer dan welkom en hoefden geen eens extra voor ze te betalen. Moesten wel een formulier tekenen dat als er wat kapot gemaakt werd door hen, wij verantwoordelijk waren, maar verder niks. Vind ik persoonlijk een goede oplossing. In Nederland heb ik altijd het idee dat we maar genept worden met honden. We moeten zoveel extra toeslag betalen en ik denk dat mijn hondjes veel minder vies zullen maken dan een doorsnee kind. Maar daar zijn we inmiddels aan gewend en was het bij dit hotel een fijn idee dat ze daar anders over dachten. Bij de lift werden ze al weer helemaal bewonderd door de andere gasten van het hotel. Ik geloof en ik denk echt dat we veel bekijks zullen krijgen hier, met die twee haarbollen van ons.
Koffers neergezet in de kamer en daarna heeft Ron wat te eten gehaald bij de Mac naast het hotel. Snel wat eten en daarna met een grote plof in bed. Het was hier 6 uur ’s avonds, maar Nederlandse tijd 12 uur. We waren moe………..

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Verkoopdag

Vandaag zijn we dus wakker geworden in Barendrecht. Nadat we uit zierikzee weggingen gisteren zijn we naar mijn moeder gegaan, alwaar we blijven tot donderdag. Het was een hele ervaring het slapen op een luchtbed. Stace had het bedje laag bij de grond ook snel ontdekt en kwam vaak even bij me snuffelen. 's ochtends zouden we nog even het huis gaan dweilen en het laatste sopje er door heen halen, want 's middags moesten we naar de notaris. Het was heel vreemd toen we wegreden en moest echt wel even een traantje laten. Het was altijd ons plekkie en dat zal het eigenlijk ook nog wel blijven. Al woont er iemand anders in. De leuke herinneringen aan dit huis blijven ons altijd bij. En gelukkig is het met mooie herinneringen zo, dat je die gewoon altijd meeneemt, waar je ook bent (zonder dat ze extra ruimte nemen in je koffer) Dus dat is het fijne en het mooie er van.
Dus 's middags naar de notaris en dat was zo gepiept, binnen 20 minuten stonden we weer buiten en waren we een huis armer. We zijn dus nu officieel "dakloos". Toch wel een vreemd gevoel. We hadden samen nog het idee geopperd om een mooie plek uit te gaan zoeken bij een druk bezochte Albert hein en straat kranten te gaan verkopen. Maar iets weerhield ons ervan ;-) Op de terug weg langs Ron's moeder. Daar hoorde we dat Romy ons nichtje (van 15 jaar oud, even voor de statistieken en op speciaal verzoek van Romy), gevallen was met paardrijden en haar pols gebroken had. Wat een pech!! Wat zal ze geschrokken zijn. Hoop dat het allemaal meevalt en dat het allemaal goed geneest.
Daarna door naar mijn moeders huis. Daar aangekomen roken we het "prakkie" al wat mijn moeder voor ons klaar had gemaakt. Het was heerlijk. En we hebben heerlijk zitten smullen van de Hollandse kost. 's Avonds zouden Yvonne en Ton en Ayla langs komen. Het was vreemd ze zonder Romee te zien. Het is zo verdrietig. Gelukkig vertelden ze dat het met Ayla heel goed gaat en dat was wel fijn om te horen. Later op de avond was het vertrek van hen moeilijk, en na Ayla nog even flink geknuffeld te hebben (en Ton en Yvonne) hebben we ook van hen afscheid genomen. Snik snotter snuit...... Het blijft vreemd en ik zal er zeker nooit aan wennen, dat afscheid nemen........

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Verhuisdag

Vanmorgen vroeg was het zover. De verhuisdag. Was al vroeg wakker. Zes uur......
Ron was ook wakker en we besloten er maar uit te gaan, want we moesten nog van alles een beetje doen. Ook al zouden ze pas rond een uur of half negen komen. Was net klaar en had mijn crackertje naar binnen en toen hoorde ik al een vrachtwagen achteruit ons straatje in rijden. Kwart over zeven was het...... Jeetje, nou had ik de koffie nog niet klaar. Even een uitleg, ons koffie zet apparaat hadden we al verkocht, vanwege de andere stroom in Amerika, dus ik moest de koffie met de hand zetten. Met ouderwets filtertje en water bijschenken, maar dat gaat helemaal niet zo snel met zo'n ding. Ben een kwartier bezig geweest. Ja, ze wilden wel graag een bakkie. Omdat ik zelf geen koffie drink, wist ik precies met ons oude apparaat hoeveel schepjes er in moesten om het een lekkere koffie te maken. Nu was het een tikkie op de tast. In ieder geval 5 man zaten op mijn handgemaakte koffie te wachten. Ik had het voor ze in geschonken en het werd stil onder de verhuizers....... Ik maakte een grapje, en toen kwamen ze los. Hij was dus veelste sterk en er was een run naar de kraan om het boeltje wat aan te lengen. Ha ha ha, zo die waren wakker!!!!
Ze zijn daarna begonnen met inpakken. Raar hoor vijf mensen in je huis die van alles in gaan pakken. Maar even niet aan denken en ik ben toen bij de buren gaan vragen of ze een echt "bakkie" voor me wilden zetten. Maar buurtje 1 had een Senseo en buurtje 2 ook... Jeetje, gelukkig had buurtje 3 wel een koffiezet apparaat en nog een reserve op zolder die ik van hun mocht lenen. De schatten. Dus in de loop van de morgen kon ik de verhuizers een milder "bakkie la Petra" aan bieden. Toen werd het me ook duidelijk dat het nu echt zover is. Hiervoor was ons huis gewoon ons huis. Niks wees er op dat we gingen verhuizen. En het inpakken ging snel, heel snel. Ze werkten echt heel hard en waren heel vriendelijk. Had meer stress verwacht, maar dat viel reuze mee. Het was prachtig weer en wij hadden de camping stoeltjes buiten gezet en zaten in het zonnetje met zijn tweeen. Hondjes in de tuin er bij. De eerste voorjaarsdag was onze verhuisdag, hoe kan het beter?
Er kwamen allerlei mensen nog even gedag zeggen en ook de mensen in de buurt met een hondje kwamen even gedag zeggen. Leuk! Er waren dus ook mensen die niet wisten dat wij weggingen. (Hoe kan dat nou in Zierikzee? ;-) )
Om drie uur kwam de container....



Wat was ie groot!! De verhuizers hadden nog een uur nodig om alles verder in te pakken. Ze werkten echt heel hard. Echt respect hoor. En toen begonnen ze alle spullen uit huis te halen en naar de container te brengen.



Dat ging rap..... Om vijf uur waren ze klaar en ging de container dicht en richting Rotterdam....... Slik, daar gingen onze spulletjes. We hadden nog wel even met de chauffeur van de wagen zitten praten, en vertelde ons een beetje het traject. Leuk om te horen. De verhuizers gingen daarna weg en toen was ons huis leeg...... Wat een dag. Zo vroeg begonnen, en zoveel gebeurd. Dat dat allemaal tegelijk in 1 dag kan gebeuren.......

FOTO 1

FOTO 2

FOTO 3

FOTO 4

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Einde Zierikzee

Vandaag is het zover, onze laatste dag in Zierikzee. Morgen avond slapen we al bij mijn moeder. Veel gerommel vandaag. De vriezer is ontdooit en gesopt en geschrobt. De koelkast is in spik en span, magnetron en oven idem dito. Ron heeft alle radio en de tv gedoetjes "ontmanteld". En ik heb ook nog de laatste papieren uitgezocht en de handbagage in gereedheid gebracht. 's Ochtends zou Ron's moeder nog even langs komen met zijn zus. We hebben met zijn alle onze laatste restjes koeken en chocolaatjes op zitten peuzelen. Leek wel een brunchachtige High Tea met van allerhande koekjes en een bakkie thee, want de koffie was al op...... Krijg een beetje "dag huis, dag tuin, dag opbergschuur" gevoel. Ik weet dat die kreet van een tv-programma is, maar kan me niet meer herinneren van welk programma. Maar steeds moet ik er aan denken.

Vanavond gaan we snacken van de patat boer hier in de buurt en bestellen we een lekkere kroket. En dan nog even de buurtjes langs om gedag te zeggen. Want morgen ochtend vroeg komen de verhuizers en gaat het echt beginnen.........

Nog even een plaatje van ons "plekkie in Zierikzee"

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

Laatste wasjes

Vanochtend de laatste wassen gewassen. Want vanmiddag werd onze droger opgehaald. Marieke, zou onze droger overnemen en de tv. Dus 's morgens hebben wij hem nog even kunnen gebruiken. Non-stop heeft hij vanochtend zijn laatste dienst bewezen en ik hoop dat de de droger een "goed leven" krijgt bij Marieke. Verder getracht de koffers dicht te krijgen, wat gelukt is. Maar dat ietsjes ruimte van gisteren was geheel verdwenen...... Pffff, op het laatst had ik nog van alles wat er nog in moest. Het grootste probleem waren de schoenen. Onhandig hoor om die in een koffer te stoppen, zonder dat ze te veel ruimte in beslag gaan nemen. Natuurlijk kan ik in Cary geen schoenen kopen, ha haha, Ben nou eenmaal gehecht aan mijn vaste stappers. Wat me nu dus flink pas en meet werk bezorgde. Kortom het resulteerde in een pittig gevecht met koffer en Petra, maar Petra heeft gewonnen!!! Na een diepe zucht of twee, drie. Marieke had natuurlijk Lindsey, haar Beardie, meegenomen en ook haar ouders waren mee gekomen om gedag te zeggen. Voor Stace en Connor hadden ze een Amerikaans speeltje mee genomen en wij kregen een mooi fotoboek van Holland, waarvan ook de teksten in het Engels erbij geschreven waren. Met de bedoeling dat wij aan Amerikanen "ons" Holland konden laten zien. Na een wandeling, waar Connor ons nog even liet schrikken, door neigingen te vertonen om in de een ontzettend vieze bagger sloot te jumpen, hebben we van Marieke en Lindsey afscheid genomen. Het wordt steeds moeilijker....... Lijkt wel of we in een emotionele rollercoaster zijn beland. We zullen ze echt wel missen.
's Avonds zouden mijn moeder en mijn zus, haar man en hun zoontje Dylan langs komen.

Ze kwamen binnen met een mooi betonnen tuinbeeld van een engeltje. Onze beschermengel in Amerika, vertelden ze..... Connor had zijn plek bij zijn vriendin al snel gevonden. Het is ook zo'n kroelerd en hij denkt echt dat hij nog steeds formaat puppy is. Wat dus resulteerd dat hij zich binnen een tel bij mijn moeder op schoot had gewurmd om vooral maar gekroeld te worden.

Daarna werden we nog meer verwend met hele leuke hollandse kadootjes. Een kaarsje met een molentje. Als kind was ik lichtelijk bezeten van molentjes en mijn mooiste exemplaar was er een met een lichtje en die stond op mijn kamer. Prachtig vond ik die. Er zat een muziekje in en ook nog es een lampje en de wieken konden draaien. Natuurlijk had mijn zus dat onthouden, dus kreeg ik een kaars met....... een molentje er op! Ook nog een washand met een molentje en kaarsjes in de kleuren van de Nederlandse vlag. Kortom jeugdsentiment. Het verhaal was helemaal compleet, toen ik een fotocollage uitpakte van mij als kind en mijn familie. Ik stond er op in verschillende tenues, ha ha ha..... Na de wandelvierdaagse met bloemen, bij mijn zus op schoot als baby, in nogstalgisch jurkje, kortom dikke pret. Heel leuk om te krijgen. Zij stonden er ook op. En ook zei moesten er om lachen, het was echt heel leuk uitgezocht. Vond het ook leuk dat er een foto van mijn moeder bij was, aan de Bridge tafel. Iets wat zij ontzettend leuk vind. Hier voor gaan we een leuk plekje zoeken zodat ik die vaker kan bekijken! Ook kregen we een fles champagne om te toosten en een ingelijste tekening van Dylan. Leuke aparte kadootjes allemaal. Ron en ik hebben besloten om de fles champagne te bewaren voor straks als we in ons nieuwe huis zitten. Dan nemen we een toost op hun. Dus de fles gaat de container in en openen we als we op onze bestemming zijn !
Dylan, mijn zus zoontje, begint nu lekker te kletsen en het is leuk hoe hij reageert op dingen.
Hij vond Stace en Connor, zoals hij zegt "de woeffies" helemaal geweldig en helemaal als hij "hoog" zei, want dan sprong Stace op zijn commando op de poef. Dikke pret. Soms verwarde hij het woordje hoog, met "boven" en vond het vreemd dat Stace dan niet sprong. Wat een pret had hij er om. Heel leuk om te zien dat hij ineens zo gegroeid is. Zo leuk als ze gaan kletsen......
Van hen hoefde ik geen afscheid te nemen want woensdagavond en op Schiphol zien we ze nog. Dus dat maakte het weer een stuk makkelijker. Wel heel leuk alle verrassingen weer vandaag. Poehee, wordt er echt helemaal stil van.......
Groetjes Petra

http://www.beardie.nl