Afscheid van vriendjes en vriendinnetjes

Zo, ik heb nu een manier ontdekt om rechtstreeks foto's in dit blog te plaatsen. Da's handig. De foto die ik het eerste zo heb verstuurd is van gisteren. Gisteren zijn we voor de laatste keer in Noordwijk wezen wandelen met Ron en Erna en Yvonne en Ton. Het was erg gezellig en de honden zijn dikke mik met elkaar. Temperatuur was koud, maar met een dik pak kleren, goed uit te houden. Er lag zelfs sneeuw op het strand. Dat zie je echt niet vaak. We zijn over het strand van Noordwijk gelopen en door de duinen terug.

In de duinen waren veel kinderen aan het sleeen. De ideale plek natuurlijk. Dat maakte het voor ons echt "klunen" Zo nu en dan ;-)



Na het wandelen, zijn we wezen eten bij het vertrouwde adres, Langs Berg en dal. Dit pannenkoekenrestaurant is eigenlijk altijd het eindstation van de NBCC wandelingen van Ron en Erna. De kaart is daar echt leuk (en lekker) Zo zijn alle pannenkoeken vernoemd naar kinderliedjes. Zo had ik gisteren een pannenkoek "Schaapje heb je witte wol" (pannekoek met shoarma) en Yvonne had een "Japie staat stil" met kip Tandori. Dat is nog es op een andere manier pannenkoeken eten. Voordat we zouden gaan eten, kregen we eerst een gedicht. Prachtig verwoord over wat we met elkaar mee gemaakt hebben. En dat het afscheid nadert.
Tsja.... natuurlijk snotteren. Maar we kregen echt een prachtig kado.


Het is een afdruk van een foto van ons gemaakt tijdens een weekendje weg en afgedrukt op schilderdoek. Dus lijkt net een schilderij. Die krijgt een speciaal plaatsje in ons nieuwe huisje strakjes. Wij hebben elkaar leren kennen via het internet. En later via wandelingen met de honden in het echies ontmoet. We hebben veel dezelfde interesses en delen veel dingen die een mens zo in het leven meemaakt. Ook al wonen we een eind uit elkaar, we zien elkaar best vaak. Vandaag zo met elkaar voor het laatst. Het was een prachtige onvergetelijk dag. Mooi door de sneeuw die er lag, maar vooral door het gezelschap en die lieve hondjes!!!! Het voelde zoals altijd, als of we helemaal niet weggaan, al werd dat in Langs Berg en Dal en later bij Erna thuis moeilijker weg te stoppen. Het is altijd een feestje als de honden elkaar zien. Het zijn stuk voor stuk schatten en ga hen ontzettend missen. Met Erna en Yvonne zal ik zeker vaak aan de Skype gaan. Vind het altijd prettig om lekker te klessenbessen over van alles en nog wat en dat houden we er in!! Desondanks het afscheid nemen is en blijft moeilijk, maar weet zeker "We will meet again"......

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl