Boodschappen doen.......

Gisteren boodschappen wezen doen. Nou da's raar hoor. Ik ben iemand van de voorraad zeg maar. Bij ons zijn dus ook alle kasten altijd helemaal vol. Hou er niet van om mis te graaien. Maar nu begint echt alles leeg te raken. Echt niks gezelligs aan hoor. Ook het boodschappen doen is niet meer leuk. Haal altijd de boodschappen 1 x per week. Was dit keer ook zo klaar, eigenlijk. Heel vreemd maar nu begint het er echt op te lijken dat ons vertrek dichtbij komt.
Ron heeft gisteravond de koffers naar beneden gehaald. Daardoor lijkt het ineens helemaal echt. Nu dus bekijken wat gaat er in de koffer en wat gaat er in de container naar Amerika. Ben vanochtend begonnen met wat kleine spulletjes klaar te leggen. Heb wat verzorgingspullen voor de honden uit gezocht. Een beetje aan het rommelen en aan het apart leggen. Ben ook helemaal alles aan het wassen. Zomer en winterjassen dit keer en ook de "strijk" is helemaal bij. Alles is dus in voorbereiding. Bedacht me gisteren dat we "nog" maar anderhalve week in dit huis wonen. En al zijn er nu wel tekens te zien dat dat gaat gebeuren, het lijkt nog steeds ver weg. Maar binnen een paar dagen is het echt zover.
Van de week moest ik ook denken aan onze vakantie van afgelopen zomer. We zijn met de caravan (die nu dus inmiddels al weer lang verkocht is) naar Frankrijk geweest. We waren o.a. in Normandie en we gingen op "Oorlogstour" langs de kust. Dus ook naar Omaha beach. Daar waar de Amerikaanse begraafplaats is. We wilden deze plek graag een keer in het echt zien. En niet alleen vanwege de "Saving private Ryan" film. Dus de borden volgend, kwamen we op de parkeerplaats. Dit stukje grondgebied is door de Fransen afgestaan aan de Amerikanen en dus ook helemaal door de Amerikanen ingericht. Toen we de parkeerplaats op reden, zeiden we beiden hey, het is net alsof we een Amerikaanse parkeerplaats op rijden. Lekker ruime plekken en aparte in- en uitgang. Toen we uitstapten was het helemaal raar want er waren ook veel Engels sprekende mensen. Wij waren er in juni en een paar dagen er voor was er een herdenkingsdienst geweest. Dus er waren ook veel Amerikanen aanwezig. We liepen daar met de honden naar de ingang. Het is een beetje parkachtig aangelegd met echt typisch Amerikaans beplanting. Zo apart om dat in Frankrijk te zien. Uiteindelijk bleek dat de honden niet naar binnen mochten, dus zou Ron eerst gaan kijken en ik zou wachten met de honden. Het was een vrij warme dag dus zocht een plekje in de schaduw voor de hondjes. Terwijl ik stond te wachten kregen we de meest leuke opmerking van bezoekers. Zo vriendelijk en bijna allemaal Amerikanen. Zo hadden Stace en Connor vriendjes gemaakt met twee meisjes uit Californie die hier met hun school op een Europese tour waren. Ze kwamen twee keer terug om even met ze te knuffelen. Ook oudere mensen kwamen even bij ons kijken. Heel leuk. Even later kwam Ron terug en ik zou de begraafplaats gaan bekijken. Heel indruk wekkend. Er waren echt veel oud-strijders ter plekke aanwezig en er lagen overal bloemen met zeer innemende teksten. Heel bijzonder. Bovendien weet je dat je loopt in Frankrijk, maar je waant je in Amerika. Brede wandelpaden, prachtige dennen bomen en het Amerikaanse dialect om je heen. Weet nog dat toen Ron en ik weer bij elkaar waren, we allebei tegen elkaar zeiden, jeetje het lijkt net of we in Amerika zijn met de honden erbij. De vriendinnetjes van Stace en Connor waren met andere klasgenoten toen Ron stond te wachten, weer even naar hen wezen kijken en ook Ron had leuke gesprekken gehad met voorbij lopende Amerikanen. Echt heel apart en we vonden het leuk om met Stace en Connor in een soort van Amerika te zijn geweest. Niet wetende wat er allemaal zou gaan gebeuren een maal weer terug in Nederland zijnde. Want na deze vakantie zou het zo maar ineens gaan gebeuren dat we met de honden nog veel meer Amerikaans grondgebied zouden gaan bezoeken.

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl