zonnig zondaagje

Vanmorgen zijn we naar lake Wheeler geweest waar het lekker vertoeven is en er staat een super speeltoestel. Met een hele leuke glijbaan. Althans dat vond Dylan ;-)



Daarna nog even langs het meer gelopen.



Dylan wilde deze John Deere graag even proberen. Dylan is een liefhebber van Bob de bouwer en alles wat machines betreft vindt hij interessant. En deze zag er wel erg "Bob de Bouwer achtig" uit ;-)



Na deze wandeling, via de speeltuin (en glijbaan) weer terug naar de auto. Daarna zijn we naar de Target geweest. Een van mijn favoriete winkels. Vind hier de winkelwagens die ze hierin de winkels hebben voor kinderen zo handig en vaak heel leuk. Zoals deze. Hier kunnen twee kindertjes gewoon in zitten. En Dylan vond het wel best om rond gereden te worden in deze boodschappenkar.



Daarna lekker in de tuin aan het spelen geweest.
Potje voetbal....





Potje golf....



Potje badminton, waarbij Stace ging meedoen.



Maar die speelde vals, want die pakte de shuttle af en gaf hem niet meer terug. Dus die werd uit het spel gehaald. Na verwoedde pogingen om de shuttle terug te krijgen.
Daarna ging er bij de voetbal nog een andere toeschouwer meedoen.





En die pakte de bal niet af, maar bleek wel een snelle speler te zijn ;-)








's Avonds hebben we mijn moeders 70ste verjaardag nog even over gedaan en zijn we lekker wezen eten bij Carrabas. Waar ze feestelijk op een toetje met kaarsjes werd getrakteerd.





Groetjes Petra

Queensday in Buschgardens

Gisteren al vroeg op pad. Erg vroeg want we wilden rond 10 uur bij Busch Gardens zijn en dat is hier drie en half uur rijden vandaan. Onderweg een ontbijtje genomen en daarna was het nog 1 uur rijden.



En daar was het eerste bord. Bij de ingang en de weg naar de parkeerplaats was het niet zo heel erg druk nog. Maar dat zou snel veranderen. We hadden een hele drukke dag uit gekozen om naar Busch gardens te gaan. Er waren meer mensen.... VEEEEEEEl meer mensen die het zelfde idee hadden gehad.



Rond twaalf uur was het park gewoon helemaal vol. Zo veel mensen. De wachttijden waren enorm en de rijen om wat te eten waren nog veel groter. Moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zo goed tegen kan. Het was zelfs zo dat we pas om een uur of half drie een corndog hebben kunnen eten, na zeker een half uur in de rij ervoor te hebben gestaan. Echt niet leuk meer eerlijk gezegd. We hadden 1 rit in een achtbaan gedaan en hebben 1 uur in de rij gestaan. Weet me nog van Disney te herinneren dat je daar kaartjes kan halen en dan op een later tijdstip terug kan komen en dan sta je in een kleinere rij. Is toch wel een hele goede oplossing hoor. Dit is geen pretje. Want later op de dag waren er rijen van anderhalf uur en meer. Tuurlijk was het ook wel leuk en hebben we hele leuke dingen gedaan.....



Zoals in de boomstammen rit.



En daar word je heel erg nat van!



En in de achtbaan "The big bad wolf"



Busch Gardens is verdeeld in allemaal landen. En hier liepen we door Italy.



Even vissen.....



En weer in een andere bootjes....



En een vliegtuig........



Ron en ik waren ook al in Pompei geweest. Vreemd genoeg stond hier geen rij ;-)
Toen Ron en ik gingen zijn we in het midden van de boot gaan zitten en waren we niet zo heel erg nat. Daarna zijn Ron en Ton nog geweest en Ron wilde graag een keer voorin. En dat lukte, hi hi hi.



Daar gaan ze!!!





En dan ben je nat ;-)



Daarna zijn wij nog in de 4D voorstelling geweest en dat vond ik erg leuk. Je zit in een soort stoeltje en die gaat helemaal heen en weer. Je krijgt een 3D brilletje en het verhaal gaat dat de mensen in de zaal allemaal in een klein doosje zitten. Dit doosje wordt gevonden en wordt naar een heks gebracht. Op een gegeven moment gaat het doosje mee op een paard. Je stoel gaat dan helemaal heen en weer. Echt heel leuk. Op het laats valt het doosje bijna in het water en komen er spetters over je heen. Echt heel leuk gedaan.

Daarna zijn we naar huis gegaan en heeft Dylan naar oma gebeld, die op de honden aan het passen was ;-)



Daarna vielen zijn oogjes als snel dicht......

Hier nog een filmpje van gisteren.



Groetjes Petra

Zonnetje is er weer

Vandaag nu dan toch echt het zonnetje waar naar uit gekeken werd. Vanmorgen was het al lekker weer en de regen leek al weer een heel eind weg. We besloten om 's morgens naar de outlet shops in Smithfield te gaan. We hebben leuke dingen gekocht bij Timberland, Nike, GAP en de Tommy winkel.



Dylan vond vooral de vele speeldingen die er stonden erg leuk. Jammer dat de meesten stuk waren (ahum). Ze stonden daar echt overal. Een helicopter, bert en ernie, een truck en deze carousel. Je zou er arm van worden, als ze niet allemaal stuk waren. Toevallig he? hi hi hi. Ook nog even bij de winkel van de Cracker Barrel geweest waar natuurlijk een fotootje gemaakt werd van de schommelstoelen op de veranda.



Toen we thuis kwamen wilde Dylan natuurlijk graag het bubbelgebeuren proberen ;-)
Dus hebben Karin en ik ons "opgeofferd" en hebben we met hem gebubbeld en stiekumpjes lekker even gerelaxed.

Morgen gaan we richting Richmond, naar Busch Gardens. Dus vroeg op pad morgen ochtend!!

Groetjes Petra

Te veel druppels op 1 dag

Vandaag begon de dag met regen en dat is nou niet waar je op zit te wachten op je eerste vakantie dag natuurlijk. Maar we zijn vandaag dus tussen de regendruppels door naar een aantal winkels geweest. En dat is weer aardig gelukt. Walmart, Dicks, Best Buy en DSW zijn door een bezoek van ons vereerd. Dylan vond het allemaal geweldig en ook de Chick-fil-A. Die wel hele aparte patatjes hebben en hele leuke speeltoestellen.





We hopen morgen op een stuk beter weer en een lekker zonnetje. En waarschijnlijk gaat dat wel lukken ;-)

Groetjes Petra

Gearriveerd

Voordat we naar het vliegveld gingen zijn we eerst nog uit eten geweest. Je ben per slot van rekening niet elke dag 10 jaar getrouwd natuurlijk. De keuze was gevallen op Lucky 32. Vind dit een leuk restaurant en je kan er erg goed eten. We waren er wat vroeg, want om half zeven moesten we op het vliegveld zijn. Maar goed we kregen al snel een tafeltje en we kozen ook snel wat we wilden en voor we het weten had ik mijn salade al geserveerd gekregen. Dit zit bij dit restaurant altijd bij de gerechten inclusief. Daarna werd de tafel al snel, zoals we inmiddels wel gewend zijn, weer opgeruimd. Maar na een half uur was er nog geen hoofdgerecht. En dat is hier toch echt wel uitzonderlijk. Meestal zit ik nog aan de salade en komt het hoofdgerecht al. Maar uitgerekend vanavond niet. Net nu we niet zoveel tijd hebben. Dus toen de serveerster kwam om ons drinken bij te vullen vroeg ik of ze kon vertellen hoe lang het nog kon duren. Nouja vertelde ze, mijn man had zijn steak graag well/done (doorgebakken) en dat duurde op hun grill altijd wel even. Ok, zei ik en maakte me toch wel een beetje zorgen en hoopte dat het niet al te lang zou gaan duren. Ron en ik zaten nog te grappen dat het een beetje begon te lijken op Nederland. Daar kan het af en toe ook zo lang duren eer je je eten krijgt. Waarschijnlijk moesten ze het vlees nog halen bij de Harris Teeter die om de hoek zit. En dat we eigenlijk al helemaal gewend zijn aan de Amerikaanse manier van eten. Geen getreuzel graag, hi hi hi. En terwijl wij dit zaten te bepraten stond er ineens een meneer aan onze tafel met onze nieuwe drankjes. En hij richtte zich tot Ron. "Meneer het spijt ons zeer dat wij u zolang hebben moeten laten wachten. Daarvoor onze welgemeende excuses. Er is geen enkele reden dat u zo moest wachten en daarom willen wij u aanbieden dat wij uw rekening betalen. Gaat u daarmee accoord?". "Uh ja", zei Ron stamelend. "Dank u zeer, meneer en ik ga zorgen dat voor uw beiden het hoofdgerecht er zeer snel aankomt" En met de zelfde stille trom vertrok hij weer. Ron en ik keken elkaar aan en vroegen allebei tegelijk aan elkaar of hij nou echt net verteld had dat hij onze rekening ging betalen? Ok, we moesten wel lang wachten, maar zo lang was het nou ook weer niet. We begonnen eigenlijk dus te twijfelen of we het wel goed gehoord hadden. Het zou namelijk natuurlijk wel een heel lief 10-jarig huwelijks kadootje zijn geweest. En eigenlijk geloofden we dat toch niet. We waren in Nederland wel anders gewend en hadden veel erger meegemaakt. Zo hebben we een keer met de kerst ergens buiten de deur gegeten, waar het echt een eeuwigheid duurde voordat er wat te eten kwam. Dat was pas erg en daarbij vergeleken was dit niks. Maarja als hij Ron's eten nu gratis aanbood? Wie zijn wij om te weigeren, hi hi hi. We besloten maar af te wachten hoe het verder zou gaan en inderdaad al snel erna kwam ons eten. Het was echt heel lekker. We werden hierna bediend door een andere ober dan het meisje van hiervoor. En hij was uiterst correct tegen ons. Toen we klaar waren kwam de andere meneer weer en bood Ron het nogmaals zijn excuus aan en dat we niks hoefden te betalen. Zelfs mijn eten en de drankjes ook niet. De meneer hoopte ons een andere keer weer te mogen verwelkomen en kon ons verzekeren dat we dan de service kregen die we mochten verwachten. Hij vroeg ons of hij ons nog een dessert of een koffie aan kon bieden? Jeetje, dit was toch wel echt service zeg. We stonden helemaal verbaasd. Maar daar hadden we nu echt geen tijd meer voor, we moesten naar het vliegveld. En we bedankten hem beleefd. Daarna stonden we op en liepen naar de deur en daar stonden een aantal personeels leden en ook zij knikte beleefd en wenste ons een goede dag. Nou toen we buiten stonden waren we helemaal perplex, was dit nou echt gebeurd, ha ha ha. Nou ja, hebben wij even een lief huwelijk kadootje gehad vandaag!!! Zomaar van een vreemde.
Daarna op naar het vliegveld. Het was druk op de weg want het regende. En als het hier regent, dan staan alle wegen altijd vast. Ze zijn hier altijd uiterst voorzichtig als het regent met autorijden. In Nederland weet je eigenlijk niet beter als het regent, maar hier is het echt een drama vindt ik. Afijn om tien over zes waren we op het vlieg veld en om tien voor half zeven landde het vliegtuig. Gelukkig precies op tijd.
Het was druk in het aankomsthalletje en in ene zag ik Karin staan en daarna Ton met Dylan op zijn armen. Leuk!! Ik had een Mickey Mouse ballon voor hem meegenomen en het was zo leuk om ze weer te zien. En terwijl ik Karin gedag zeg, zie ik in een flits Liesbeth aan komen lopen. Het duurde even voor ik het plaatje bij elkaar zag. Liesbeth is 1 van de Nederlandse vrouwen waar ik altijd koffie mee gaan drinken. Dus heel spontaan zei ik ook "Hoi Liesbeth". En ineens denk ik wat raar om die hier te zien eigenlijk? Maar het bleek dat zij en haar man in het zelfde vliegtuig hadden gezeten en tegelijkertijd naar buiten kwamen. Wat een toeval zeg. Het was even een chaotisch moment, want ik wilde ook heel graag mijn moeder gedag zeggen. Zo raar. Ik kon even het hele plaatje niet plaatsen. Gek is dat. Daarna snel naar mijn moeder en haar gedag gezegd. Was fijn om haar weer te zien!



De reis was gelukkig heel goed gegaan en ook met Dylan. Hartstikke knap van het mannetje hoor! Bij de koffers oppikken beneden heb ik Liesbeth ook nog even weer welkom geheten in NC. Wat een raar moment was dat even zeg....
Ook Karin en Ma hadden net als Yvonne en Erna een hele proviand koffer bij zich. Erg he? Maar we vinden het allebei ooooo zooooo prettig, hi hihi. En zijn echt reuze blij met dat Hollandse spul allemaal ;-)



Dylan vertelde in de auto al dat oma een heleboel drop in haar koffer had. Leuk he? En dat oma een troep had in haar koffer. En dat de agent op het vliegveld dat had gezien. Heerlijk die kindertaal. Hij is echt gegroeid!

Groetjes Petra

10 jaar geleden....

Vandaag nog een druk daagje gehad, nog snel even dit en nog even daar naar toe. Want morgenavond komt ons bezoek uit Nederland aan. Was aan het zoeken voor nog een leuk kadootje voor Dylan. En goh, wat zou ik dan een stel kinders leuk vinden. Zie allemaal van die leuke dingen in de winkel. Misschien is het maar goed dat wij geen kindertjes hebben, want ik zou ze oeverloos verwennen. En nu zijn Stace en Connor graag het lijdende voorwerp voor wat verwennen betreft. Maar heb wat gevonden. Een water spuitend ding waar je je tuinslang op aan moet sluiten. Verder nog een soort van waterglijbaan waar hij overheen kan sjesen. Ik zelf vond ze beide erg grappig en hoop dat Dylan het ook leuk vindt. En anders ga ik er lekker zelf mee spelen, hi hi hi. Verder nog wat andere waterpret dingetjes bij de Dollar tree gescoord, dus die is wel even zoet ;-)
Ron kwam helemaal vrolijk thuis vanmiddag. Een collega van hem heeft een Hummer gekocht. En in de lunchpauze waren ze met die wagen naar de Wendy's geweest en Ron had er in mogen rijden. Helemaal geweldig vond hij het. Heerlijk om zijn verhaal te horen. Het was in ieder geval wel gelukt om met die grote "Hummert" de Drive in van Wendy's op te rijden, wat hij wel een hele aparte ervaring vond ;-)
's Avonds weer naar de Golf Galaxy. Dit keer was het Ladies night. En het tasje wat je bij de ingang krijgt was nu dus met roze golfballetjes. Je kan daar dus ook afslaan en daarvoor hebben ze een soort van lokaaltje met een computerscherm er achter hangen. Op dit scherm kan je zien hoe ver je geslagen hebt. Dit is op dit soort avonden gratis. Sindsdat ik wat tips had gekregen de vorige op zo'n avond van de daar werkende golfinstructeur sla ik veel verder nu. 90 yards zo ongeveer met een club 5. Voorheen was het 60 Yards, dus die tips waren zeker nodig geweest. Eigenlijk zou ik ook wat lessen moeten nemen, en Ron zegt dat ook steeds, maar ik weet het nog niet. Maar het zou wel verstandiger zijn, daar heeft hij helemaal gelijk in. Ook weer een ticket voor de loterij en weer niks gewonnen. Maar, nu kan ik verklaren waarom. Want... ik ben natuurlijk gelukkig in de liefde. Zei ze met een big smile. Morgen is het namelijk 10 jaar geleden dat wij getrouwd zijn. Na eerst vijf jaar samengewoond te hebben zijn we op 26 april 1996 getrouwd. Weet nog heel goed dat ik het zo'n leuke dag vond. En we hebben er echt van genoten.



Het was een van de eerste zomerse dagen dat jaar en zo'n 18 graden met een stralend zonnetje. Heerlijk weer dus. We hadden twee bruidmeisjes. Onze nichtjes Romy en Monique, toen 6 en 7 jaar. Nog griebelend bij deze foto, want misschien gaan ze wel zoenen ;-) Nu zijn zij ook 16 en 17 jaar inmiddels en twee mooie meiden! Toch wel heel leuk om deze foto dan weer even te zien. Het was echt een hele leuke dag en heb er hele warme gevoelens bij als ik er weer aan terug denk....

Groetjes Petra

Carolina Huricanes

Nou ben ik normaal geen type die een hele voetbalwedstrijd gaat zitten voor de tv. Ja misschien als het Nederlandse elftal speelt, maar op een of andere manier, kan het me niet zo boeien. Maar met ijshockey is dat helemaal anders. Weet ook niet hoe het nou komt, maar ik vind het zo spannend. Het gaat heel snel en voor je het weet ligt de puck aan de andere kant van het veld. Had het van mezelf ook niet verwacht, maar dit is zo leuk om te zien. Kan er niks aan doen ;-)
Afijn gisteren was er een belangrijke wedstrijd van de Huricanes op tv. De wedstrijden worden hier gewoon live uitgezonden en je hoeft er niet voor te betalen of zo. En dan ben ik natuurlijk voor de Carolina Huricanes, zo ben ik dan ook weer. Een kwestie van intregeren natuurlijk he? Ze moesten tegen de Montreal Canadiens. Het is een soort van finale. De Stanley cup finale. Een soort van eredivisie in het Amerikaans en dan voor ijshockey. De huricanes hebben zich geplaatst voor de play-offs (de finale). Dat wil zeggen dat ze bij de beste hoorden van de ijshockeyteams aan de oost kust en moeten nu dus tegen een team uit een andere league. Maar dat gaat weer heel anders dan bij het voetbal. Als ik het goed heb spelen ze 6 wedstrijden tegen het zelfde team. Zaterdag hier in Raleigh en gisteren ook en woensdag in Montreal. De wedstrijd van zaterdag hadden ze verloren. Het was zo'n spannende wedstrijd, zat de hele tijd op het puntje van mijn stoel. Bij ijshockey, spelen ze drie keer 20 minuten.


Photo from website Carolina Huricanes

Ze stonden in het eerste deel 3-0 achter. In het tweede deel werd het 3-2 en na drie speeldelen was het 3-4 voor de Huricanes. Ze stonden nu zelfs voor, na eerst 3-0 achter te hebben gestaan. Binnen nog geen vijf minuten was het ineens weer 5-4 voor de Canadiens. Zomaar twee goals binnen een paar minuten tijd. En nu stonden ze weer achter. Het spel is zo snel, dat je eigenlijk niet met je ogen kunt knipperen, want dan kan er zomaar een doelpunt zijn, hi hi hi. Snap ook niet dat de spelers zo snel kunnen zien waar de puck naar toe gaat. Maar nu met nog maar anderhalve minuut te spelen in de derde laatste inning stonden ze mooi een punt achter. Wat ontzettend jammer. Ze hadden er zo hard voor geknokt. Maar met nog 90 seconde te spelen haalde de coach,de keeper uit het spel en deed een aanvaller erbij. Heel erg link spel natuurlijk. Maar als een soort van noodgreep in de hoop dat ze snel zouden scoren en dat de puck in hun bezit bleef. Ohhh wat was het spannend. Ik hoorde de mensen in het stadion joelen.... Ongelooflijk.... Echt zinderend. Na deze wissel ging de puck drie keer over op een andere stick van een Huricane en werd in het net geschoten van de Canadiens. 5-5 !!! Het hele stadion ging uit zijn dak volgens mij. Wat een doelpunt. Eentje waar ze bij het voetbal een puntje aan kunnen zuigen hoor. Echt door het oog van de naald. Het stond weer gelijk.


Photo from website Carolina Huricanes

Wat inhield dat er een verlenging gespeeld werd van 20 minuten. Die 20 minuten werd er keihard "geijshockeyed". Het team welke nu het eerste scoort heeft dan gewonnen. En het was spannend, super spannend. Maar geen 1 goal in deze twintig minuten. Daarna weer een verlenging. Hoe dat nou precies werkt weet ik niet, want bij wedstrijden is er dan een verlenging van vijf minuten en dan penalty's zeg maar. Maar nu kwam er nog een verlenging van 20 minuten. En daarin scoorde de Canadiens.... En degene die het eerst scoort bij zo'n verlenging heeft gewonnen. Tjemig wat een spannende wedstrijd, ze hadden er echt voor geknokt en vond ook dat ze het verdiend hadden, na eerst 3-0 achter te hebben gestaan zo weer terug te komen. Woensdag spelen zu dus weer tegen het zelfde team... Maar dan in Canada....
Wij staan die avond dan op het vliegveld. Mijn moeder, zus en zwager en Dylan komen dan aan. Ook heel erg spannend! En vooral heel erg leuk. Kijk er enorm naar uit om ze te zien. Vooral Dylan. Die zal enorm gegroeid zijn. Natuurlijk zie ik de foto's die Karin me stuurt, maar zo in het echt? Hij klets nu de oren van je kop op de skype. En toen wij weggingen praatte hij nog niet. Heel leuk om hem nu dan hier te zien. Heb allemaal leuke dingetjes voor hem gekocht en natuurlijk een voetbal bal voor hier in de tuin mee te voetballen. Want hij zit natuurlijk op de voetbal en is superfan van Feyenoord, net als zijn pa. "Feitnoord", zoals hij altijd zegt.



Dus ik wens ze voor morgen een hele goede vlucht toe en aan de andere kant, helemaal aan het eind van de gang.... Daar staan wij hoor!!!
Tot morgen!!

Groetjes Petra

Ze zijn er weer......

Ze zijn er weer dit jaar ! Meneer en Mevrouw Zaluw hebben onze porch aan de voorkant van het huis weer gekozen als hun plekje voor hun kroost. Er wordt weer heel wat af en aan gevlogen met van allerhande takjes en ander ook als nestbouw materiaal aangeziend spul. Vind het zo leuk!!! Had er stiekumpjes op gehoopt en al een paar keer gekeken. Maar was waarschijnlijk toch te vroeg. Ook hier leggen waarschijnlijk "in mei alle vogels een ei". Vond het vorig jaar zo leuk om de jonkies te zien groeien en hoe moeders dan op haar nest bleef. En de bezoekers die zich naar onze voordeur begaven rakelings bevloog. Een letterlijk mooi stukje puur natuur bij ons voor de voordeur. En ze zijn gewoon terug gekomen!
Ron was met dit alles een heel stuk minder blij. Ze maken er namelijk wel een bende van daarboven op het randje en ook op ons stoepje. Vooral als de jongen geboren zijn. Maar ik heb beloofd dat ik daar, wanneer nodig, een sopje tegen aan gooi. En heb hiermee dus het aanstaande nestje gered! Goed he?
Hou jullie op de hoogte van eventuele eitjes jonkies en andere ontwikkelingen ;-)
Heb trouwens nog een leuke link voor de vogelliefhebbers onder ons. Wel van een heel ander "vogeltje" dan de zwaluw bij ons. Het is namelijk een link naar een webcam die gericht staat op een nest van een Eagle. De eieren moeten rond de 24/ 25e april uitkomen. Even een klein detail. De camera zend alleen uit als het daglicht is in Californie. Dus als ik het goed heb, plus 12 uur in Nederlandse tijd.

Groetjes Petra

Golfles en microchips

Vanochtend vroeg om 9 uur had Ron zijn eerste echte golfles. Ik was met hem mee gegaan omdat ik wel benieuwd was hoe het daar aan toe ging. Hij is van de week met onze buurman voor het eerst naar deze golfleraar geweest. De buurman is echt een golfliefhebber en doet mee aan de meeste toernooien. Hij vertelde dat dit het een van de beste was die hij gezien had, omdat het op camera wordt vast gelegd en nagemeten. En toen ik daar in de oefenruimte binnen kwam stond ik echt te kijken van het technisch vernuft wat er is. Echt een technisch hoogte puntje bij elkaar.
Drie camera's stonden er op Ron gericht en hij kreeg een soort van harnas aan die zijn bewegingen meet. Er staat ook een beeldscherm vlak voor Ron en bij de instructeur. Zodat ze beiden mee kunnen kijken en de bewegingen kunnen bespreken. De bewegingen worden opgenomen op video en worden vergeleken met hoe een professionele golfer ze slaat.



Hierdoor kun je goed zien wat de beste hoek is, hoe je voeten het beste kunt plaatsen. Hoe ver je door moet slaan, hoe je grip moet zijn enz. enz.. Daarvoor wordt er een een pro uitgezocht met een zelfde soort postuur als Ron. Voor Ron hadden ze Ernie Els als voorbeeld genomen. Hij heeft ongeveer dezelfde lengte als Ron. Daarna begon Ron met afslaan en worden zijn opnames van zijn afslag met opnames van die Ernie Els vergeleken. Er worden lijnen getrokken van Ron's houding en ze kijken dan of de percentages veel afwijken van de slag van de pro. Er komen dan rode gebieden, gele en groene gebieden. De rode gebieden wijken veel af en de gele iets en de groene zijn precies goed. Al met al is het nog best wennen en oefenen voor Ron wat zijn beste houding moet zijn, maar hij kan de hele les nakijken op het internet. Hier in staan alle filmpjes die opgenomen zijn en de uitleg van de instructeur is ook opgenomen en bij het filmpje gevoegd.



Hier kan hij nu mee gaan oefenen en wanneer hij de door hem opgegeven oefeningen onder de knie denkt te hebben, kan hij een afspraak maken voor een volgende les. Deze filmpjes blijven drie jaar op het internet staan en hij kan ze via een speciale inlog code nakijken. Wat een techniek he? Maar wel heel goed, want tijdens zo les gaat er veel langs je heen. En dan is het goed om het zelf nog es even goed na te kijken. Je ziet jezelf natuurlijk nooit golfen en als je jezelf terug ziet, is het al veel makkelijker te zien waar je wat kan verbeteren. Afijn.... Ron heeft dus een stapel "golfhuiswerk" mee gekregen nu en kan aan de slag... "de Golfslag", zeg maar ;-)
Daarna zijn we naar huis gereden en we zagen al dat het een stuk donkerder werd buiten en nog niet net thuis en het begon al te onweren en het kwam met bakken uit de lucht. Flinke knallen ook. Na een aantal van deze knallen volgde een hele harde knal en alle stroom viel uit. En ging direct er na weer aan en weer uit. En daarna bleef hij echt uit. Toch wel raar hoor even geen stroom. Je (lees ik) vindt het eigenlijk heel gewoon dat het er is. Sterker nog, ik had nog een slim plan. Ik was namelijk aan het emailen toen de stroom weg viel en dacht dat is mooi dan ga ik even een boterhammetje eten. Ik deed dus gewoon een bagel in de broodrooster en stond te wachten. Ron kwam de keuken in om te vragen wat ik aan het doen was. En ik vroeg of hij ook een bagel lustte? Ja lekker zei hij, maar waarom sta je dan bij de broodrooster? Nou dat doe ik altijd even. Dan zijn ze weer wat knapperiger...... Oh, echt? Nu ook? En hoe lang denk je dat het gaat duren voor ze knapperig worden? En terwijl ik weer naar de broodrooster keek, viel het Eurootje pas. Die doet het natuurlijk niet als je geen stroom hebt, ha ha ha. Oeiiiiii, behoorlijk zwaar "blond" momentje van me, hi hi hi...... Afijn, dat kan iedereen overkomen, niet waar? ahum
Toen de regen voorbij was zagen we dat een boom bij ons in de tuin, die naast de oprit staan omgewaaid was en helemaal plat in gras lag. Wat een triest gezicht. Gelukkig was hij niet beschadigd, maar wel helemaal los uit de aarde en stond in een enorme plas met water. Dus met wat gevogel en touwtjes en houtjes slaan hem weer omhoog gezet. In de tussentijd nog steeds geen stroom. Toen we met die boom bezig waren spraken we met de buurman van het hoekje en die had zijn vader aan de telefoon gehad en vertelde ons, dat zijn vader in die bui langs een electriciteitshuisje was gereden en dat daar de bliksem in was geslagen en lichtelijk ontploft was. Dus hij zag het somber in voor de stroom. Hmmmm hoopte toch dat het niet al te lang ging duren.
Maar we moesten weg, want bij onze dierenarts was er vandaag een "clinic" voor rabies inentingen en microchips. Maar hoe zat het nou met de garagedeur? Ook electrisch natuurlijk. Afijn Ron moest hem ontgrendelen en zelf open doen en daarna weer dicht doen en via de voordeur naar buiten. We zagen bij ons weggaan ook de buren van de overkant voor hun huis staan. Zij hebben een soort van pincode bij hun garagedeur. Die gaat dus open als je de pincode ingetikt hebt, maar werkt dus niet bij een stroomstoring. En als je geen huissleutels bij hebt, kun je dus niet naar binnen. Wat een consternatie allemaal zo in ene in de straat.
Nou ja, wij gingen op naar de dierenarts. De rabies hadden Stace en Connor al gehad met hun jaarlijkse prikken, maar de Nederlandse chip die ze allebei hebben doet het hier niet. Althans hij zegt dat ze wel een chip hebben. Een "Iso"-chip wel te verstaan, maar geeft geen nummer door. Even voor de duidelijkheid, ze hebben beiden een chip om ze te herkennen als ze weg zouden lopen en opgevangen worden in een asiel of bij een andere instelling. Net als in de supermarkt worden ze dan "gebliebt". Via dat nummer wat gescand wordt kunnen wij dan via een databank, als eigenaren achterhaald worden. Wel een prettig idee. En een stuk beter dan de tatouages van vroeger, want met de jaren vervaagden die en waren ze moeilijk leesbaar. Dus voor alle zekerheid een bonus chip nu voor Stace en Con die Amerikaanse instellingen gebruiken. Wist eigenlijk niet goed wat ik me bij zo'n clinic moest voorstellen, maar zag toen we aankwamen rijden bij de dierenarts dat er buiten op de parkeerplaats twee tafels stonden waar je mocht betalen en dan werd iedereen om beurt door een assitente binnen geroepen. Gelukkig was het niet zo druk. We hadden 1 hondje voor ons. Dus we waren zo aan de beurt met ze. Eenmaal binnen werden we naar een behandelkamer gedirigeerd. De dierenarts ging voor de zekerheid nog even de al aanwezige Nederlandse chip scannen en gaf ISO chip aan. Hij raadde ons aan om toch ook contact op te nemen met ISO. Wat een soort van merk blijkt te zijn. Wie weet kunnen ze daar toch ook je naam registreren zei hij. Dus daar gaan we ook nog even achteraan. Hij vond het wel een goed idee om echter ook die andere chip te nemen die dus een nummer laat zien. Het chippen zelf ging supersnel en natuurlijk stond Connor weer te dringen om als eerste te mogen. En dat lukte hem ook ;-) Zonder enig piepje liet hij weer alles toe, zolang de assitente maar met hem kroelde. Stace daarentegen vond die hele clinic geen goed plan en rook narigheid, hi hi hi. De slimmerd. En deed een kleine uitbraakpoging naar de deur, maar die hadden we door. Waarna de dierenarts kon prikken en ook Stacey heeft een Homeagain micro chip nu. Nog even nagekeken of hij werkte en allebei werden ze gebliebt en er kwam nu een nummer te voorschijn. We kregen twee enveloppen mee, met een formulier die we moesten invullen en opsturen. En een hangertje voor aan hun halsband met daar op het nummer van de chip. Daarna liepen we naar buiten en zagen een hele rij mensen (en hondjes) staan. Zeker 15 stuks en we waren blij dat wij al weer buiten stonden. Bovendien begon het weer te regenen..... Perfect getimed van ons !
Eenmaal weer thuis zagen we dat de stroom nog steeds niet aanwezig was. Vroeg me af hoelang een diepvriezer zonder kan. In ieder geval hem maar dicht gehouden om de kou die er in zat, er in te houden. Rond een uur of drie sprong ineens de stroom weer aan. Gelukkig !!!!
Later op de avond zijn er nog meer buien en knallen geweest, maar gelukkig is de stroom niet meer uitgevallen. Maar goed ook, want Petra zonder stroom is niet op haar sterkst, hi hi hi..... Wel kwam er met de post weer een heel leuk pakketje. Dit keer van Jaap en Audrey en broertjes Boy en Mick !!! Leuk!! Ron liep er heel rustig mee naar binnen, maar ik was helemaal nieuwsgierig natuurlijk. Heel snel open, ha ha ha. Wat leuk toch weer. Er zaten schoolkrijtjes in. Mijn favo snoepje en een heleboel leuke boekjes!!! Geweldig. Ik begreep uit het kaartje van Audrey wat er bij zat dat ze hem pas afgelopen dinsdag waarschijnlijk op de bus had gedaan. En nu al hier. Wat een een super snelle aflevering zeg. Hartstikke bedankt Audrey en Jaap!! We gaan er van genieten.....

Groetjes Petra

William was back

Woensdag ochtend was ik weer lekker wezen zwemmen. Was net iets te laat en de les was net begonnen. En ja hoor, hij was er weer.... William! Ik herkende hem meteen door de enorme waterverplaatsing om hem heen. Geweldig! De krulspelden hadden hem duidelijk een grotere zwemplaats toebedeeld dan een ieder andere "mede aqua-er". En William had het weer prima naar zijn zin. De zure gezichten om hem heen zag hij niet en zwom er een eind op los. Fantastisch. Zag ook dat er weer een begeleider van hem aan de kant zat te wachten. Diep verzonken in een boek en totaal geen aandacht voor jongen William. Toen het 10 uur was stond ze op en William moest uit de les. Vond het eigenlijk heel zielig voor hem. Hij had het zo naar zijn zin. Maar tijd was tijd, duidde ze. En hij verliet het zwembad. Een zucht van verlichting bij de krulspelden, maar ik vond het eigenlijk heel jammer. Jammer voor William, maar ook jammer voor mij. De les wordt er een stuk leuker van eigenlijk ;-)
Verder hebben we weer onze wekelijkse dingen gedaan. Koffie met de Nederlandse vrouwen. Dit keer bij mij. En we hebben heerlijk in de tuin gezeten. Toch wel super hoor dat lekkere weer. Strakjes weer zwemmen en daarna boodschapjes doen, the usual, zeg maar ;-)
Groetjes Petra

Gras, vruchten en rozen

Gisteravond stond eigenlijk op het programma om naar de film te gaan maar omdat er een onweersbui los barste is het er eigenlijk niet van gekomen. Vind naar de film gaan altijd wel leuk als het bezoek net weg is. Vind het huis altijd zo stil dan en moet weer even omschakelen naar mijn dagelijkse routine. Eigenlijk heb ik als er bezoek is, ook altijd lekker een soort van vakantiegevoel. En na een vakantie is het altijd even wennen weer aan de dagelijkse dingen. Lang hoef ik niet te wennen eigenlijk, want volgende week komt mijn moeder en mijn zus en haar man en neefje. Leuke vooruitzichten dus. Al was het wel heel stil vanmorgen. Geloof ook wel dat de hondjes hun beardievriendinnetjes misten. Stace bleef op de uitkijk gisteravond en had zoiets van ben je onder weg niet twee dames kwijt geraakt? Connor was in de avond naar boven gegaan, daar waar Yvonne en Erna sliepen. Maar kwam tot twee keer kijken waar ze bleven. Tjsa.... het leven is hard, ook voor een Beardie, hi hi hi.
Had vanmorgen al gelijk een afspraak met de insecten meneer. Deze jongen komt altijd 1 keer in de drie maanden ons huis voorzien van een goedje dat er voor zorgt dat spinnen en ander gespuis buiten blijven wonen. En tot nog toe zeer effectief moet ik zeggen. Dus ben altijd blij hem weer te zien. Hij vertelde de vorige keer dat hij en zijn vrouw een zoontje hadden gekregen en liet toen vol trots een foto aan mijn zien. Nu vertelde hij dat hij ontzettend groeide en het heel goed deed volgens hem. Leuk om hem zo enthousiast te horen vertellen over zijn zoontje.
Na zijn bezoek heb ik me in de tuin begeven en ben het gras gaan maaien. Voor de tweede keer dit jaar. Vind het altijd een lekker "verstand op nul" klusje. In het begin kwamen de honden om me heen rennen, maar daarna plofte ze in de schaduw neer en begonnen aan een diep middag dutje. Dus het was verders ik en mijn maaimachine, zeg maar. Even nergens aan denken, alleen aan het korter worden van het gras. Klink raar, maar ik vind het altijd wel lekker, hi hi hi. Ik had twee derde gemaaid en toen hoorde ik gesputter.... en daarna was het stil. Ojee, hij zal toch niet stuk zijn? Nog een keer proberen te starten dan maar? Pruttelpruttelput, geen actie meer te bekennen. Hmmmm, wat vervelend. Verders heb ik o,o verstand van zo'n apparaat en wilde hem al naar zijn plekje in de garage terug duwen. Totdat ik ineens een ingeving kreeg dat de benzine wel eens op kon zijn. Tsja als ik mijn verstand eenmaal uitgeschakeld heb, komt het wel weer heeeel langzaam op gang, ha ha ha.... Ja hoor dat was het euvel. Liep naar de garage naar het tankje met benzine.... Leeg..... He jakkes.... Zal je net zien. Dus op naar het benzinestation voor benzine. Eenmaal daar zag ik dat de prijs van benzine behoorlijk om hoog was gegaan. Twee dollar en negentachtig cent voor 1 gallon. Natuurlijk nog een koopje vergeleken bij de prijs in Nederland. Maar in zo'n drie weken tijd is er 60 cent bijgekomen. Zag op het journaal dat een vat olie nu een record prijs heeft bereikt. Hoop dat het nu wel weer even genoeg gestegen is. Eenmaal weer terug met een vol tankje het laaste stukje afgemaakt en ineens dacht ik laat ik eens even in de perzikboom kijken of er al enig zicht is op enig perzik. Heb deze boom vorig jaar eind augustus gekocht. In het tuincentrum zat hij toen vol perzikken, maar tijdens het vervoeren naar huis waren ze er bijna allemaal afgevallen. Dus had wel goede hoop dat er dit jaar perzikken aan zouden komen. En ja hoor, ik zag kleine perzikjes zitten. Al veel groter dan ik verwacht had. Wat leuk!!!





Een paar weken geleden nog bloesem en nu al zo gegroeid. Werd er helemaal vrolijk van. Van de week had ik ook al gezien dat mijn lemontree bloesem kreeg. Ook die had ik in augustus gekocht met twee citroenen er aan. Dus hoopte dat hij het dit jaar ook weer zou gaan doen. Er zitten nu in ieder geval wel veel witte bloemetjes aan en als dat allemaal citroenen gaan worden, zit ik goed ;-)



Ook staan nu alle rozen er al weer prachtig bij. Van de week zijn die allemaal tegelijk open gesprongen. De roos is echt mijn favoriet. Vroeger in Zierikzee had ik ook heel wat rozen staan. Prachtig! En hoopte dat ze het hier ook zouden doen. Het is hier natuurlijk behoorlijk warm dus was bang dat ze daar niet zo goed tegen zouden kunnen. Maar dat valt reuze mee gelukkig.....



Een roze nog in knop.



Een witte nu mooi uit. Deze ruiken ook heel lekker. Een soort van Engelse thee roos.



Deze roos heeft wel apart blad. Lijkt van dichtbij net een pioenroos, maar is een stuk kleiner. Wel een prachtige kleur.



Deze heeft een soort van paarsachtige blauwe gloed over zicht. En deze is weer een heel stuk groter dan de andere. Al met al is het een kleurig geheel en geniet ik weer van de nieuwe bloemen ;-)
's Avonds zijn we naar de Golf Galaxy geweest. Eens in de zoveel tijd hebben zij "special member night". Dat member zijn houdt niet veel meer in dat je een pasje van hun winkel hebt en dat ze je emailadres hebben. Het leuke van deze avonden is dat je veel dingen gratis mag proberen. Zo is er een instructeur die met behulp van een camera je slag opneemt en daarna verteld waar je kan verbeteren. Vanavond heb ik die ook geprobeerd en hij vertelde dat ik mijn club wat hoger moest houden. Toen ik dat er na deed sloeg ik de bal ineens heel hard. Dat advies was dus heel goed. Weer wat geleerd vanavond. Daarna samen met hem naar de opnamen gekeken hoe het eruit zag. Je ziet jezelf nooit een bal slaan, dus het is goed om het een keer terug te zien. Grappig ook wel. Maar hij vond dat ik het best goed deed. Natuurlijk nog zat dingen te verbeteren, maar het zag er helemaal niet verkeerd uit, zei hij. Dank u meneer de instructeur, u heeft mijn avond weer helemaal goed gemaakt, ha ha ha.
Op deze avond geven ze ook lootjes als je binnenkomt en twee keer op de avond worden er prijzen weg gegeven. De eerste loting was een driver, die helaas aan onze neus voorbij ging. Ron's collega Chad was er ook en we liepen een beetje door de zaak te struinen en toen kwam er een man naar me toe en vroeg of ik bleef voor de tweede trekking. Toen ik ja zei gaf hij me vier lootjes. Wat lief van hem..... Dat moest nu toch wel gaan lukken!! De volgende prijs was een waarde bon van 250,- dollar aan Nike spullen. Nooit weg toch? Afijn de microfoon ging aan en het lotnummer werd omgeroepen ......... en.....het winnende nummer had ik niet in mijn hand ;-)Wel jammer, want ik had nu wel ineens veel meer kans, maar het mocht niet zo zijn. Daarna met Ron's auto weer naar huis gereden (ja Erna, nu mag ik weer mee, hi hi hi) Het was wel een stuk frisser nu, maar nog steeds zo'n 20 graden. Wat een heerlijkheid toch weer.

Groetjes Petra

Stacey's paasverjaardag en koffers....

Gisteren was Stacey jarig en dat was natuurlijk een feestje met twee van die Beardievriendinnetjes hier op bezoek. Allereerst kreeg hij een roze knuffelaap van ze. Deze maakte ook een apengeluidje, wat Stace erg leuk vond.



Daarna een heerlijk verjaardags ontbijtje. Wat er goed in ging....





Natuurlijk kreeg Connor ook een kadootje van Yvonne en Erna, want als je broertje jarig is, deel je natuurlijk mee in de feestvreugde ;-) Al moeten hij en "froggie" even aan elkaar wennen, hi hi hi....



Daarna hebben we zelf ons paasontbijt gehad. Het meegebrachte paasbrood was tijdens ons tripje naar de bergen ineens verdwenen. Maar er bestaat een vermoeden dat ene R. te F. meer weet van dit delict. Daar er geen sporen nagelaten zijn, voor ons nu een paasontbijt zonder paasbrood. Maar gelukkig met genoeg ander lekkers ;-)



Na het paasontbijt zijn Ron en Erna een stukje met de motor wezen toeren. Heel de week was het al erg warm, maar nu nog zo vroeg ging het nog wel.



Toen zij daarvan terug kwamen zijn we ondanks de warmte toch even naar Lake Wheeler gegaan en hebben Stace en Connor nog lekker even gezwommen en hebben wij op het terras bij lake Wheeler op de schommelstoelen genoten van de bedrijvigheid bij het meer.





Daarna zijn we weer naar huis gegaan en hebben we de rest van de dag genoten van het zonnetje. 's Avonds wezen eten bij Ruby Tuesday en weer een toet(je) gedeeld met zijn vieren ;-)



Na het eten moesten de koffers ingepakt worden... Al heeft Connor geprobeerd de boel te saboteren, door op alle spulletjes te gaan liggen, maar helaas is dat mislukt....



Vandaag was het alweer zulk lekker weer en Yvonne en Erna zouden pas in de middag vertrekken dus nog even met de honden naar Sunset lake voor een laaste wandeling.





Op het moment zijn er hier ontzettend veel vlinders aan het rond fladderen. En eindelijk is het me gelukt om er 1 mooi op de foto te krijgen.



Het was leuk nog even met zijn drietjes aan de wandel te gaan en te genieten van de hondjes en het mooie weer....





Eenmaal thuis nog even wat gedronken in de tuin en de hondjes liepen lekker door de tuin heen te banjeren. Ineens sprong Stace op in zijn snuffeltocht langs het hek in de tuin. Ik dacht ga toch maar even kijken waar hij zo van schrok. Moest even goed kijken, want het leek net een steen. Maar er was dus een schildpad in onze tuin. En wel eentje met een heus aangepast "paastenue" want hij had een mooi geel buikje.



"Heldin" Yvonne heeft hem een plekje gegeven buiten ons hek. En ik geloof dat "Stoffel" daar wel blij mee was ;-) Daarna was het al snel tijd om de koffers in de auto te proppen en naar het vliegveld te gaan.



Er was "maar" 1 extra koffer nodig om alles weer mee naar huis te krijgen, hi hi hi...



En daar gingen ze weer. We hebben ontzettend genoten van hun bezoek aan ons. Het was heel leuk om ze alles te laten zien en weer even lekker bij te "beppen" als vanouds.
De tijd is echt voorbij gevlogen. Maar ..... weet dat hotel "Glorie" altijd een bedje voor jullie heeft ;-)

Dames..... tot september in Nederland !!!



Groetjes Petra