Heel hard

Gistermorgen wilde ik toch nog even gaan zwemmen, vooral omdat het sinds ik ben gaan zwemmen zo veel beter met het ruggetje gaat. Dus om kwart over 8 reed ik naar het zwembad en zag daar even voor half negen nog maar 1 mevrouw met badmuts en zwembrilletje. Maar dat aantal verdubbelde zich al snel. En daarna nog 1... Ook toevallig. Normaliter is het nooit zo druk in het zwembad en doen de meeste maar een dotje die er gaan zwemmen. Maar deze vrouwen zagen er indrukwekkend uit met gestroomlijnde badmuts en dito zwembril.

Het scheen ook dat zij elkaar kenden en begonnen al gelijk bij binnenkomst te kletsen met elkaar. Ik wilde net aan mijn eerste baantje beginnen toen er een dame in trainings pak op me af kwam lopen. Ze vroeg me of ik ook mee kwam doen. Huh? Mee kwam doen? Waaraan meedoen dan?

Nou aan de swimtraining les. Oh, is dat nu? Sorry wist ik helemaal niks van. En verontschuldigde me. Nou zei ze je mag wel mee doen hoor. Doe maar wat met de noodle of zo en trappel maar wat mee. Wij doen wat interval training en techniek zwemmen. Oh ok.... "Ja probeer zelf maar wat hoor", zei ze.

"Huh, wat nou??? Doe maar wat met de noodle of zo?" en "Probeer maar wat?". Zegguh ik heb mijn vier zwemdiploma's in Nederland echt niet bij een pakje boter gekregen hoor. Is ze me daar nou lekker zeg. Ze schatte me zo bij het "niet-kunnen-zwemmend" volk in. Dat zullen we nog wel eens even laten zien.
Van alles ging er door mijn hoofd door die opmerking van haar. En zo zei ik in een opwelling tegen haar, "Nou ja, als ik mee mag doen wil ik het wel een keertje proberen". "Great!" zei de vrouw die achteraf degene bleek te zijn die deze les ging geven.

Begin maar met 3 minuten in zwemmen. Vol in de borst crawl gingen de dames er van door. "Oh jeetje!". Dit was echt serieuze business. Als dit het inzwem tempo is....

Afijn ik liet me natuurlijk niet kennen en deed met een rugcrawl lekker met het "inzwemmen" mee. Daarna moest je elke keer een minuut lang alleen je benen of alleen je armen gebruiken en daarna volle gang borstcrawl. Natuurlijk wilde ik alweer mijzelf niet laten kennen. Juf had inmiddels wel door dat ik niet zo maar een dotje deed. En de andere dames keken toch wel een beetje verbaasd op dat ik aardig meezwom. Jahaaaaa, deze dame komt van "beneden zeewaterpeil", dat zien jullie natuurlijk wel ;-)

Afijn de juf bleef maar opdrachten verzinnen. Zo ook de interval race. En echt ik dacht dat ik dood ging. Snakkend naar adem kwam ik aan de kant na vier minuten voluit. God het laatste stukje adem kwam zowat uit mijn tenen! Maar ik eindigde als tweede. De dame naast me was net wat sneller. Maar..... waar had ik mezelf nu weer in terecht gebracht. We waren nog maar een kwartier bezig en was al naar het happen naar adem.

Na die vier minuten kregen we twee minuten tijd om die zo broodnodige adem weer te vinden en weer op een normaal niveau te brengen. En jazeker.... wat had ik dat nodig zeg! hahaha. Met een reddings boei rood hoofd vervolgde ik na die twee minuten. Met een plank zwemmen!! En trappelende voeten. Dat weer elke een minuut lang en dan 10 seconde rust en weer verder. Echt, daar wordt je moe van hoor! Als mijn rug daar niet lekker van los komt, weet ik het ook niet meer. Het was dus behoorlijk afzien geweest. Maar.... ik heb het gedaan en kreeg na afloop een complimentje van de andere dames en of ik niet vaker wilde komen tijdes hun trainingen. Trainingen? Jullie doen dit meerdere keren per week? hahaha. Moet er duidelijk nog even over nadenken ;-)

In plaats dat ik mijn linker been niet meer voelde vanwege mijn rug, voelde ik nu gewoon mijn beide benen en bovenarmen niet meer in de auto op weg naar huis. Helemaal moe waren die zeg. Niet zo heel slim want die avond zouden we dus naar een Nascar race gaan. Al was het nog wel ruim 2,5 rijden daar naar toe, dus kon ik in de auto even flink bijkomen niet ;-)

Rond half drie waren we dan in Charlotte. Of eigenlijk is het Concord, wat net naast Charlotte ligt. En wat een heerlijkheid is dat hier toch. Je kan gewoon zooooo makkelijk je auto kwijt. We hadden op internet al gezien dat je vlakbij twee parkeerplaatsen had. Een kostte er $20.- en de ander was gratis. Geen moeilijke keuze voor ons dus. En zo dichtbij stonden we dus.



Het was heerlijk weer. Niet te warm niet te koud. Het lopen over de parkeerplaats was al een hele happening op zich. Veel mensen aan het tailgaten (lees aan het feesten en eten). We zagen BBQ in de vorm van een Nascar auto. Bean bag spelletjes met opdruk van de favoriete rijders en veel.... lees enorm veel blote basten ;-)



Een collega van Ron ging ook naar de wedstrijd en die had ons verteld dat je dus je eigen drinken mee het stadion in mag nemen. Wij hadden dan ook een blikje cola in onze zak gestopt. Maar..... hahaha, wij zijn toch nog niet Amerikaans genoeg ;-) Want wat moet je nou met 1 blikje? Je neemt gewoon een hele koelbox mee natuurlijk. Echt overal liepen mensen met die dingen te slepen. Alsof het een dagje naar het strand was. En er zat veelal geen cola in de cooler ;-)



Op weg naar het stadion kwamen we ook langs 1 van de vele camping velden. Er waren er zoveel gewoon. Hoorde later dat er 120.000 mensen in het stadion kunnen. Ongelooflijk veel niet?





Een beetje meer richting het cirquit kwamen de grote trucks met merchandise te voorschijn. Elke rijder heeft zijn eigen nummer en ditto sponsoring. Big business is dat hoor. Er wordt heel wat afgekocht.



Hierboven toont een verkoper een apparaat waarmee je de race op het kleine schermpje kunt horen en zien. Je kan het ding niet kopen, wel huren. Kost $50.- voor het weekend en $30,- als je een telefoon van de provider Sprint hebt. En de dingen gingen als zoete broodjes over de toonbank.



Er was van alles te zien. En je kon er ook verschillende drivers ontmoeten. Zo was hierboven David Reutimann die zich aan het publiek voorsteld. Echt big shows overal.
Verderop was Joey Logano handtekeningen aan het uitdelen.



Moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit van hem gehoord had en hem ook veeeeeelste jong vond om rondjes te rijden op zo'n grote baan ;-) Maar hij schijnt een veel belovend coureur te zijn dus. Vond het wel leuk dat alles zo toegankelijk was eigenlijk. En zo liepen we van racewagen naar race wagen. Er was ook een stand van Speed TV. Ron's favoriete tv kanaal hier. En we stonden er net en toen werden er t-shirtjes de lucht in geschoten. En 1 ervan landde zo recht voor ons. En zo waren wij weer een t-shirt rijker. Ook daar was een bekende coureur aanwezig en deed mee aan een soort van danswedstrijdje onder de bezoekers. Heerlijk vermaak in ieder geval ;-)



Je zag er werkelijk van alles. Limo's, tientallen golfkarretjes in alle soorten en maten politie op trikes, politie in auto's en motoren. Echt je kwam ogen te kort. En dan heb ik het nog niet over de bezoekers zelf. Want daar zaten ook mooie exemplaren tussen ;-)


(moest er gewoon een foto van maken..., sorry)


Maar er waren ook lieve koppetjes hoor.



Ron bij de hoofdingang van het cirquit. Daarna zijn we naar binnen gegaan en zijn bij de collega van Ron wezen kijken. Zij zaten in het midden van het stadion. En we hebben er nog best een poosje gezeten. Er gebeurde van alles in de ring. Zo was er een stunt team en kwam er ook nog een helicopter de pitts in gevlogen. Dit was de ambulance helicopter die tijdens de race aanwezig hoort te zijn.



Rond zeven uur begon het spectakel pas echt en werden de coureurs stuk voor stuk apart voor gesteld. En gingen dan erna in een pick up een rondje doen voor de show. Duidelijk dat Dale Earnheardt jr. favoriet was. Hij kreeg zelfs een staande ovatie van het publiek. Hij komt uit de Charlotte omgeving en zijn vader (verongelukt tijdens de Daytona 500 was een soort van race legende)





Hier in de truck is die jonge Joey Logano, op weg van het showrondje naar zijn auto.



In de pitts is het echt en drukte van belang voor de race. Het is wel leuk dat je vanaf de tribune zo die pitts kan zien. Dat maakt het allemal toch wel leuker. Vooral als ze banden en zo gaan wisselen.

Hierna volgde het gebed en het volkslied, waar ik toch elke keer kippenvel van krijg. En daarna klonk het welbekende "Gentlemen, start your engines!".



En je wilt niet weten wat een kabaal er dan los barst. We hadden oordopjes meegenomen en wat was ik blij dat ik die had. Wat een herrie!



Ze rijden dan eerst een rondje achter de pacecar aan en dan rijdt die op een gegeven moment de pitts in en dan.... begint de race en dan gaan de auto's pas echt op volle kracht. Mijn hemel... wat een vaart hebben ze.



Er al snel een paar crashes, precies in de waar wij bij zaten.





En daarna wordt de race stil gelegd. Althans ze blijven wel rijden, maar weer achter de pacecar aan. Als alle gecrashte wagens weer van de baan zijn gaan ze weer starten in volle vaart. En dat was wel mooi om te zien vond ik.





Het licht gaat weer op groen en daar gingen ze weer. Zoals ik al zei is het wisselen van de banden een sport op zich en wordt door de racefans nauwlettend in de gaten gehouden. De mannen op de foto hierboven hebben een headset op waarmee ze kunnen inluisteren wat er in de pitts gezegd wordt. Vooral bij het wisselen van de banden en tanken stonden ze op hun tenen om alles te kunnen zien.



En er lopen ontzettend veel mensen in de rondte met van die headsets. Vond het wel een grappig gezicht. Je zou bijna denken dat ze er bij horen ;-)








Hoe verder de avond vorderde hoe verder de koelboxen leger werden. Met alle gevolgen van dien. Deze man was even er voor door zijn vrienden naar beneden gebracht. Hij kon echt niet meer staan en op zo'n steile tribune bloed link. Hij werd zowat naar beneden gedragen. Ware het niet dat hij met zijn dronken hoofd 3 minuten later weer op zijn plekje zat, hahaha. Hij wilde de wedstrijd echt niet missen.

Ik moest er wel om lachen hij was wel vrolijk dronken in ieder geval. Maar er waren echt wel veel behoorlijk zatte mensen aanwezig. In de categorie van ladder zat zeg maar. Hoe die ooit thuis komen na de wedstrijd vraag ik me af. Wij konden al met moeite de auto terug vinden na ons colaatje ;-)

We zijn niet helemaal tot het eind gebleven. Maar zijn al terug lopen hier en daar nog even wezen kijken. Even een ander uitzicht en ook en stuk dichter bij tot de baan. Maar allemachies, dan weet je echt niet wat je mee maakt. Die druk en herrie als de auto's voorbij komen.... Ron's petje vloog van het druk verschil zo van zijn hoofd af. Je voelt het gewoon helemaal in je borstkas bonzen...





We hebben ook een filmpje wat ik helemaal onder aan zal plaatsen en daar hoor je het geluid echt goed als we beneden staan....



Na nog een laatste blik op de baan en alle toeschouwers zijn we weer naar de auto gelopen. Wat een belevenis was het geweest!!

En zo langs de camping met de grote RV's liepen we weer terug. Prachtig om de vele tv's met de race zender aan daar weer te zien. Zitten op vallen van de het circuit, maar kijken de race op tv ;-) Mooi toch?



De weg naar huis was op zich ook nog wel een sport, want we moesten een groot gedeelte door binnen wegen rijden. En op zich niks mis mee, maar de hertjes vonden het zaterdag avond ook duidelijk tijd om die binnen wegen eens van nader te bekijken. En we moesten toch echt een keer vol in de ankers om dat er ineens een hert op de weg stond. Jemig!!! Dat was echt schrikken hoor. Maar we zijn veilig en zonder herten op de voorkant thuis gekomen gelukkig ;-)

Hieronder dan nog even het filmpje voor de liefhebbers!



En deze... van Jeff Dunham en Bubba J. Een prachtige persiflage op de Nascar fan ;-)



Groetjes Petra