vrijdag 11 januari 2013

Holy Coyote

Gisteren ging ik met de hondjes wandelen bij Bass Lake. De trail is daar zo'n 3 mile, maar doodlopend. Dus je moet het zelfde stuk ook weer terug lopen. Eigenlijk vind ik dat nooit zo leuk, want ik loop liever een rondje. Volledig onrelevante info wellicht, maar mijn gevoel vind dat nou eenmaal. Een rondje maakt het compleet en het zelfde stuk terug niet. Is iets psychisch gewoon.

Afijn het was gisteren heerlijk weer, ruim 20 graden, en ik genoot van het loopje. Het was rustig, ik was nog maar 1 enkele andere wandelaar tegen gekomen op het pad. Dus de hondjes liepen lekker los te racen. Vond het eigenlijk wel vreemd dat het zo rustig was. Eergisteren was ik in Crowder park geweest en daar was het druk. Allemaal mensen met goede voornemens sportief in de weer. Maar dus niet bij Bass lake. Raar eigenlijk.

Ik was dus aan het overpeinzen geraakt. En opeens kwamen de herinneringen van de laatste fotoclub meeting mijn brein binnen drijven. De fotoclub huist namelijk in het clubhuis van Bass lake park en toen we daar onlangs weg gingen rond een uur of 9 in de avond hoorde we vrij vlakbij coyotes "howlen". En niet zo een beetje ook! Het was een angstig gehoor geweest. En was blij dat ik met meerdere mensen naar de auto op het parkeer terrein terug liep.

Een van de leden heeft toen nog animal control gebeld om het te melden en had later gehoord dat er meerdere mensen over gebeld hadden in de laatste weken. Er schijnt dus een roedel daar rond te zwerven. Onze wijk ligt hemels breed denk ik een kilometer van de achterkant van het park vandaan en toen we rond de kerst op een avond achter in de wijk liepen hoorden we ze ook. Het geluid wekte toen nog een naar unheimlich gevoel bij me op. Nog meer unheimlich dan het niet kunnen lopen van een rondje om een meer. Het geeft je het gevoel dat je in een set van Twilight (the movie of boek) beland bent, maar dan in het echt.

Afijn vraag me niet warom ik daar niet eerder over nagedacht had. Maar op 1 of andere manier dacht ik meer bij avond aan coyotes dan over dag. Weet ook niet hoe ik daar bij kwam. Maarja... de beestjes zijn geen weerwolven en als ze er 's nachts zijn, zijn ze overdag ook vast ergens in het park. Slapen coyotes over dag?, vroeg ik me nu af. Of niet? Zou ik op dit stille pad nu zo maar ineens oog in oog met een roedel kunnen komen te staan? Of zijn ze overdag meer alleen op pad? Of juist niet? Eten ze het liefst in het donker of in het licht? Zouden ze mijn viervoeters voor ietwat grote langharige konijnen aan zien? Ik bedoel, van alles ging er door me hoofd en kreeg er steeds meer de kriebels van. En inmiddels was ik aangekomen op het verste stuk van de route. En was het best nog een hele tippel weer terug naar de bewoonde wereld.

Gatverdamme! Voelde me er helemaal niet happy bij! Ik ben ook het type die helemaal niks vind aan de Twilight movies. Want ja welke vrouw gaat er nu rond midder nacht fijn een rondje in een donker bos wandelen? Dat doe je toch niet met je gezonde verstand toch? Ik erger me dan ook mateloos bij het kijken van dat soort films. Tuurlijk, als een man je verteld dat hij vampier is ga je daar gezellig een stukje mee wandelen in een godverlaten oord? Nee dus, dat doet niemand! En kan ik me helemaal niks bij dat soort films voorstellen. Hoe knap de hoofdrol spelers ook mogen wezen. Het boeit me totaal niet.

Maarja hoe slim was ik nu zelf bezig om hier in mijn uppie te gaan wandelen, terwijl ik er een week geleden nog de coyotes had horen huilen 's avonds. En terwijl ik me dat al te goed besef, hoor ik een piepje uit mijn broekzak komen. Nee hé? Is dat wat ik denk dat het is? Perfect! Ja hoor? Mijn telefoon was leeg! Wat een timing zeg. Het maakte het plaatje compleet...... Ik bedoel het had zo in die film kunnen passen. Zo stom van me!

Dus...... Rechtsomkeer en terug! Per direct! En in heel rap tempo ook nog. Inmiddels was elk ritseltje komend uit enig vaag struikje verdacht. Hartkloppingen kreeg ik er van! Was blij als ik kon constateren als het gewoon een rood borstje was die op zoek was naar wat eten. Of een eekhoorntje. Ik zeg je,mijn hart sloeg nu werkelijk over bij elk onbekend geluid. De honden hadden daar overigens geen last van en snuffelde er nog steeds naar hartelust op los. Nee jongens, doorlopen, vrouwtje heeft ineens haast. Enorme haast, terug naar de bewoonde wereld. We willen niet eindigen als lunch van de coyotes, right?

Bij het eerste bruggetje kwam ik gelukkig weer een andere wandelaar tegen. Ik zag hem vanuit de verte al aankomen. Even dacht ik nog dat is fijn want in geval van nood, was er toch iemand die kon helpen. Tot dat hij dichterbij kwam. De man was nou ook niet echt een type die je in het donker tegen wilde komen. Hij leek eigenlijk op Gene Simmons, de zanger van Kiss met die lange tong. Niet dat hij zijn tong uitstak naar me, maar hij had in ieder geval de zelfde coupe en al in geen jaren een zonnetje gezien. Echt waar, dit wandelingetje beloofde een gedenkwaardige te worden. Nee die ging ik niet om hulp vragen. Ik verdacht hem zelfs of bijrolletjes in Twilight als de "standin" vampier

Inmiddels bijna rennend kwam ik bij het tweede bruggetje en vanuit daar heb je al weer zicht op het clubhuis. Ik bedacht me dat als er nu wat zou gebeuren ik echt wel een sprintje met de hondjes naar het clubhuis zou overleven. Met de coyote roedel nog achter me aan hollend zeg maar. Lekker theatraal zoals in de films.

Pffff..... Wat een zo niet relaxed wandelingetje zeg! Volgende keer gewoon maar weer naar Crowder. Alhoewel ik daar een paar weken geleden een slang op mijn pad was tegen gekomen. Echt ik ben zo totaal nog niet geïntergreerd in de Amerikaanse natuur. En betwijfel of dat ook ooit gaat gebeuren. Ik hou echt enorm van het landschap, maar duidelijk niet altijd van zijn inwoners in alle vormen en maten. Zouden daar cursussen voor zijn? Hoe te handelen met Coyotes in het wild? Of is er een boek coyotes for dummies? Zou zo maar een optie kunnen zijn. En behalve mijn persoonlijke gewin, denk ik dat de Twilight hoofdrolspelers er ook bij gebaat zouden kunnen zijn toch?

Groetjes,

Petra

 

 

31 opmerkingen:

duijsensfamily zei

Ik geloof niet dat een coyote een mens aanvalt, vooropgesteld dat ie niet een enge ziekte heeft.
Jouw (loslopende) honden zijn denk ik eerder in gevaar dan jijzelf.
Wij hebben het een tijdje geleden ook gehad tijdens het paardrijden, maar merkte dat we ingesloten waren door een groepje huilende coyotes voor ons en een groepje achter ons.
Stom genoeg hadden we het kunnen weten, want onze paarden weigerden het bos in te gaan....
Wij zijn er gelukkig uit gekomen, ik denk ook dat een paard te groot is voor een coyote, maar toch, je wilt het risico niet lopen.
Wel weet ik van een paar mensen dat coyotes honden lokken en ze dan aanvallen. Dat lijkt me dus zeker eng!
Denk wat helpt is om luid te zijn ipv stil......

MAar je bent veilig thuis gekomen! Gelukkig maar!

Petra zei

Ik was ook inderdaad meer bang voor de hondjes dan voor me zelf. Met de paarden lijkt me inderdaad ook geen pretje Claudia.

Yvonne zei

Nou dat was inderdaad een gestresst wandelingetje, maar gelukkig geen coyote tegengekomen...

Karin zei

ik zie het helemaal voor me Petra! Niet echt een fijne wandeling :-) We hebben hier in onze buurt ook erge last van coyotes en ze lopen zelfs door de tuinen heen en springen over schuttingen om in tuinen te komen! Kleine honden wordt aangeraden om dan ook niet meer in de tuin alleen te laten en de onze (Cocker Spaniel) dus ook niet meer. Animal Control vertelde dat coyotes vooral kleine honden aanvalt dus jouw Stacey en Connor zijn veel te groot voor ze. Maar toch zou ik die coyotes niet opzoeken dus ergens anders gaan wandelen.

Petra zei

Nee inderdaad. Mijn bloeddruk was vast te hoog ;-)

Petra zei

Jeetje over schuttingen zelfs? Ieks....

duijsensfamily zei

Het is hier in Canada net in de subdivisions een groot probleem met coyotes.
Mensen laten 's avonds effe hun hond in de tuin om te plassen en als ze hem/haar even later willen terug halen, is ie er niet meer.

Petra zei

Vreselijk! Ik moet er toch niet aan denkenM

Elke zei

Inderdaad, wat Karin zegt, dat geldt hier dus ook.
En afhankelijk van het soort coyote jagen ze alleen, of in groep. De coyotes die hier leven, zijn gekruist met wolven, en neigen blijkbaar ondertussen qua jaaggedrag soms meer op wolven (pack) dan op coyotes. Wij vermijden dus om 's avonds nog te gaan wandelen, want we wonen op nog geen 500m van het natuurgebied waar ze dus rondlopen.

Natasja Valentijn zei

Dat is een spannende wandeling geweest, Petra! Je hebt het mooi geschreven. Zo inderdaad zo een scène uit een film kunnen zijn.

Petra zei

Dat moeten wij dus wellicht ook gaan invoeren.

Petra zei

Soort van Blairwitch project :-)

Cardboard Fan zei

Hahaha weer erg genoten van je verslag, het is precies zoals mijn gedachten gang zou zijn in die situatie. Ik ben zelf wel meer gewend in de natuur maar ben nog steeds bang voor beren. En nu ook weer coyotes.

Anja zei

Dat was geen leuke wandeling, gelukkig zijn jullie geen coyote tegen gekomen

Anoniem zei

Vond het een erg leuk stukje wat je verteld hebt.
Maar moet zeggen coyotes zijn eerder bang van jouw dan jij van hun.
Heb ervaring hier in Mexico zo lopen vaak (vooral swinters) in de straat dus niet bang zijn je komt ze overdag bijna niet tegen

Hester

Anoniem zei

Whahhahahaha wat ben je toch een held........................ Op sokken.

Erna

Marjon zei

Hahaha, wat een geweldig verhaal weer. Kun je nagaan hoe je jezelf gek kunt maken :)
Maar ik kan me wel voorstellen dat het eng kan zijn als je daar met je honden loopt.
Hier in het bos kom je hoogstens en Schotse Hooglander tegen en die kijken je alleen maar dom aan.

Ineke zei

Haha, wat een schitterend verhaal, hoe bang kan een mens zichzelf maken, LOL (en wat zou ík hard gelopen hebben)

Lisette en Larissa zei

ik benijd je wel eens met al die mooie foto's en het mooie weer daar, maar als ik dit hoor ben ik blij dat we hier wonen! Ik zou ook echt in m'n broek schijten hoor!!!
Groetjes Lisette en Larissa

Petra zei

Ja beren.... Ook zowat.

Petra zei

Nee eind goed al goed Anja ;-)

Petra zei

Dat geeft de burger weer moed. Mijn angst is dat ze op de honden afkomen.
Maar begrijp dat ze 's nachts meer actief zijn.

Petra zei

Ja erg hé. Vind dat soort zaken echt twee keer niks.
Heb ook geen idee hoe die beesten werken. Toevallig was er een stuk op de plaatselijke tv er over.

Petra zei

De Hooglanders zijn ook mega. Maar die Liggen meestal te liggen of staan te staan.
Ik ben de coyotes gewoon niet gewoon.

Petra zei

Ja je bedenkt je van alles op zo'n moment. En alles wat je dan maar ziet bewegen is verdacht. :-)

Petra zei

Hahaha, gelukkig ben ik niet de enigste, "elk voordeel heb zijn nadeel", ook hier hoor

Anoniem zei

Ze zitten hier ook, ik heb zelfs hun poep wij ons achter in de tuin gevonden (te herkennen dat het een grote haarbal is). In de 20 jaar dat we hier wonen heb ik er nog maar 3 gezien. Buurman vertelde ons wel dat er eentje geinteresseerd om het kippenhok liep, gelukkig niet erin gekomen. Ik wandel rustig in het bos, ben meer bang om ooit oog in oog met een beer te staan :)
Je verhaal lezend dacht ik vast dat je een coyote ging zien!
Annemiek

Joyce zei

Petra - zag dit vandaag in de NY Daily News en dacht meteen aan jou:

http://www.nydailynews.com/life-style/adventures-sheepdog-gallery-1.1256819

Petra zei

Hey wat grappig Joyce! Heb de link bekeken en lijkt me hartstikke leuk. Onze hondjes zijn net een maatje kleiner als Bearded collies, maar net zo veel haar. De foto met de honden aan tafel is echt grappig.

Unknown zei

Wat een geweldig verhaal! :) IK heb me suf gelachen... Leefde helemaal met je mee.. :)

Fijne dat je weer veilig thuis zit.

Petra zei

Wij hebben ze hier ook, vorig jaar zag mijn man een in de tuin lopen in de vroege ochtend.
Maar daar maak ik me niet zo druk over.
Minder leuk vond ik het toen we ergens aan de wandel waren, geen mens te zien en mijn man doodleuk vertelde dat er een week eerder een beer met jongen was gezien.

De leukerd…