zaterdag 21 juli 2012

Eentje meer of minder

Vorige week zijn we 's avonds naar Jordan lake gereden. Zonder boot want er werd onweer verwacht. Eenmaal bij het meer was het heerlijk weer en best druk op het water. Hadden we nou toch maar met de boot gegaan. Ron had zijn hengel mee en ik mijn camera en het was zalig.

Er was van alles te zien. Helemaal toen de eerste wolken te voorschijn kwamen. Het werd dringen bij de steigers om je boot weer uit het water te halen. De zon ging daarna ook onder en het was prachtig.

Van Drop Box

Eigenlijk had ik ook stille hoop op een stukje van het Noorderlicht te zien. Want die avond werd er verwacht dat het de kans was om de mooie kleuren in de lucht te zien. Helaas was het enige wat ik zag de onweer die aan de andere kant van het meer bleef hangen. Thuis heb ik nog in de tuin staan kijken, maar niks van het Noorder licht te bekennen. Helaas....

 


Zondag zijn we dan toch met de boot naar Jordan lake gegaan. Het was wel een stuk warmer dan de dag er voor. Maar best nog lekker. In de middag nog met Jackie afgesproken en hebben zij ook nog een stuk mee wezen varen. Haar dochtertjes vonden het heerlijk in ieder geval. Zo leuk om te zien.




Dinsdag had ik een afspraak bij het NC state universiteits dierenziekenhuis voor Connor. Toen we onlangs bij de dierenarts waren voor de inentingen, kwam naar voren dat Connor's gebit niet zo goed was. De dierenarts zei dat er in ieder geval 1 kies uit moest. Op zich zou je denken, dan laat je dat toch bij de dierenarts doen. Maar bij de opa en oma van Ron is ooit hun hond in de narcose gebleven, dus Ron zag het eigenlijk helemaal niet zitten. Zoiets vergeet je ook niet snel. Je gaat met een gezonde hond heen en dan krijg je zo'n bericht. Maarja het was echt wel nodig. En aangezien we met Stace zulke goede ervaringen hebben met het NC state universiteits dierenziekenhuis ben ik vrijdag morgen daar met Connor heen gegaan. Ze hebben daar een soort van inloop uur en dus meldde ik me daar.

Je mag daar namelijk niet zomaar heen voor dat soort dingen. De universiteit mag geen concurentie zijn voor de dierenartsen in de omgeving. Maarja als het moet gebeuren dan maar bij het ziekenhuis waar ze Stace al twee keer gered hebben. Allereerst wezen me daar ook op en ik vroeg om nog een keer naar Connors gebit te kijken en ik legde de situatie daarna ook uit aan de leiding gevende. Ik vertelde ook van onze ervaringen met Stacey en daarna gingen ze weer over leggen. En uiteindelijk kreeg ik dan de afspraak voor dinsdag bij de tandarts afdeling van het dieren ziekenhuis.

Deze zitten helemaal aan de andere kant van het complex, welke enorm groot is. Het was is het oude gedeelte waar we ook met Stace de eerste keer waren. En na een grondig onderzoekdoor twee co-artsen kreeg ik een gesprek met de tandarts. En die vertelde dat zijn gebit er wel heel slecht aan toe was. Vooral het boven gebit. En er echt wel meer dan 1 kies uit zou moeten. Het was even schrikken. De arts zei dat hij heel erg verbaasd was dat Connor zo'n vrolijk hondje was. Hij zat constant te kroelen met de man en had zich inmiddels precies voor hem geparkeerd en was niet van plan daar snel van weg te lopen. Volgens hem zou hij veel pijn moeten hebben op het moment want bij de achterste kiezen waren de wortels zelfs zichtbaar doordat zijn tandvlees al zover op getrokken was.

Ik was verbaasd want die zelfde morgen had Connor nog liggen kauwen op zijn kluif. En we hadden echt niet in de gaten dat hij kiespijn had. Hij at ook nog steeds heel goed en dus hadden we dat echt niet verwacht. De arts liet het me zien en wees me alle slechte kiezen aan. En dat waren er veel. Ik was er stil van. Bovendien had hij onder een soort van wandelende tand, die recht vooruit stond. Gewoon zomaar gaan wandelen....

Afijn die stond dus ook genomineerd om verwijderd te worden. Allemachies, arme hond. Mijn vraag was natuurlijk, kan hij dan nog wel eten? Maar volgens hem zou dat geen enkel probleem zijn. Ik moest hem maar geloven en liet Connor daar dus achter. Rond drie uur zouden we gebeld worden hoe het gegaan was.

Maar drie uur geen telefoontje en wij dus maar alvast heen. Om vier uur waren we er en hoorde we dat ze net klaar waren. En rond half 5 kregen we een gesprek. En er waren een hele riedel kiezen en tanden uit. Ook de grote hoektanden. Arme hond..... Het was dus echt veel slechter dan wat wij ooit hadden verwacht. Ik was achteraf zo blij dat ik door gezet had om naar het dierenziekenhuis te gaan. Daar hebben ze de beste apparatuur en goed toezicht.

Even na 5 uur kregen we hem mee naar huis. En och och, wat was hij croggy. Als een dronken droppie liep hij naar de auto. Zo zielig.... Die nacht was ook een beetje onrustig. Hij had wel pijnstillers gekregen, maar hij was helemaal van de wap. Maar de volgende dag ging het al stukken beter en met de dagen erna zag je hem stukken opknappen. Ongelooflijk hoe snel zoiets heelt. Echt een klein wondertje hoor. En.... Hij eet inmiddels ook weer als vanouds. De arts had gelijk gehad. Hij eet gewoon zijn brokjes weer. Alles gaat zo naar binnen. Zonder problemen...... Ben blij dat het achter de rug is. Ook al was het zo even best heftig....

Tussen het verpleegster voor Connor spelen door heb ik ook aan de baby foto's die ik vorig weekend gemaakt had gewerkt.

Grote zus en kleine baby broertje! Zo lief. Deze foto vond ik wel erg leuk. Geheel toevallig maakt de baby net een "peace" teken met zijn handje! Zo grappig. Dat kan je normaliter echt niet dirigeren. En ik knipte toevallig net :-)

Peace baby!

 

 

 

 

 

Groetjes Petra

8 opmerkingen:

Yvonne en Rob zei

Ach die Connor, altijd zielig als ze iets krijgen, maar hij voelt zich gelukkig weer wat beter.
Wat een schattige foto's van die kids.
Grtz. Yvonne

Elke zei

Hahaha, dat was inderdaad een toevalstreffer, die broer-zus foto.
En je zal Connor wel goed verzorgd hebben als hij er al weer zo snel goed bovenop is. Gelukkig is dat dan ook weer achter de rug.

Anoniem zei

Geen Noorderlicht, maar wel mooie foto's.
Groetjes uit BarendrechtXXX

Anoniem zei

Blij dat Connor weer goed is hoor, ik kan me je opluchting ook goed voorstellen. Wel schrikken, zo'n behandeling.

Die foto's van Jordan Lake zijn weer prachtig, wat hebben jullie toch mooie zonsondergangen! En die babyfoto's zijn weer als vanouds geweldig!

Anoniem zei

Prachtige foto's van die kindjes.
Arme Connor,gelukkig is ie weer snel,opgeknapt.

Erna

Kristel Holsbeek zei

Mooie fotos!!
Ocharme die Connor!! Verzorg hem maar goed!! Een geluk dat het snel geneest hé!!

Marjon zei

Ach die arme Connor, wat zullen jullie angstig geweest zijn. Gelukkig is alles achter de rug en gaat het goed met hem.
Prachtige foto's van het meer!

Car zei

Prachtige baby foto's, kunnen zo op een kalender