zaterdag 24 maart 2012

Een week verder

En zo waren we ineens een week verder...... Best veel gebeurd zo in een week tijd. Waar beginnen? Nou allereerst vertellen dat Judy's man George woensdag is overleden. Heel triest. Hij heeft er hard voor gestreden met chemo's en bestralingen, maar het was een oneerlijke strijd. Vond het heel moeilijk om te zien. Het bracht zeker herinneringen aan mijn schoonvader en vader mee. Mijn schoonvader zou precies vandaag 70 jaar zijn geworden.... Dertien jaar geleden hebben we afscheid van hem moeten nemen na een zelfde lange oneerlijke strijd. Net als van mijn vader, 8 jaar geleden. Om te zien wat de buurman moest doorstaan en zijn familie, vond ik erg moeilijk. En onze emoties van 13 en 8 jaar geleden voelde ik weer in mijn onderbuik.

Gisteren was de memorial service in de kerk waar Judy bij aangesloten is. Eerst een ontmoeten met familie en daarna een kerkdienst ter ere van zijn leven. De speech van zijn broer was mooi en echt over George. Met ook grappige anecdotes erin, je herkende hem er zo in. Van de week had Judy hier nog wat foto's gebracht en heb die voor haar ingescand en daar twee collages voor haar van gemaakt. Ze stonden vooraan in de kerk en vertelden zo ongeveer zijn levens verhaal van jongs af aan. Een heftige week dus wel.

Verder mijn hand..... Alle hechtingen zijn er uit! en dat voelde heerlijk. Na ruim vier weken kon ik eindelijk douchen zonder plastic zak. Erg fijn.



Zo ziet die hand en spalk er dus uit. (bloemetjes op de achtergrond, kreeg ik vorige week van Helga die gezellig een bakkie was wezen komen doen). Ik mag hem nu uit mijn zelf, dus zonder hulp van mijn andere hand, proberen te buigen, maar het gaat moeizaam. Hij wordt wat geholpen door buddytapen aan andere vingers tijdens het oefenen uit de spalk. Gelukkig doet hij nu de hechingen er uit zijn geen pijn meer. Dinsdag weer terug naar dokter Sam en ben wel benieuwd wat hij er van vind.

Verder van de week ook mijn vakantie naar Nederland omgeboekt naar een andere periode. Ipv eind maart ga ik nu begin mei naar NL. Zo kan ik voorlopig even flink er tegen aan met therapie. Als ik het niet omgeboekt had, was de spalk er precies af gegaan al ik in NL was en eigenlijk vond ik dat niet zo'n prettig idee. Dus toch maar verzet.

Het weer is hier afgelopen week wel prachtig geweest en zaten we rond de dertig graden. En dat voor maart! De bloesem is zowat dan ook geexplodeerd hier en was het een pracht gezicht. En...., heb ik toch wat plaatjes kunnen maken er van in onze tuin.

Photobucket

Photobucket

Photobucket
Bloesem met zonsondergang

Photobucket

Het deed me denken aan het fotootje wat we ooit van Connor hadden gemaakt toen we hem net hadden.

Photobucket

Toen 9 weken oud en nu 9 jaar. (en heel wat kilo's zwaarder). Het vergde dan ook wel wat spierballen van Ron om een zelfde soort foto te maken. Het is ook een lekkere druif want hij vind het allemaal wel best. Toen en nu ook weer. Al kwispelend poseerd hij maar wat graag. Hij gaat nog net niet lachen zeg maar ;-)

Nog even wat meer bloesem tot slot van dit blogje. Het is zo mooi nu!

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Las laatst de tekst hieronder bij iemand op Facebook. Vond hem mooi en wel toepasselijk voor deze week....

"Saying goodbye to a loved one leaves a heartache no one can heal, love leaves a memory no one can steal"

Die herinneringen zijn ons nu zo dierbaar en ondanks het afscheid blijven die altijd bij je, waar je ook bent of woont of heen gaat in de toekomst.

Groetjes en liefs,

Petra

17 opmerkingen:

Guus zei

Verdrietig van George.

Die oude foto van Connor is so cute! Leuk dat je de foto weer nagemaakt hebt ;)

Elke zei

Spijtig van je buurman.
Je hebt je vader en schoonvader jong moeten afgeven, dat is spijtig. Ze hebben dus jullie geweldige leven in Amerika niet meer mee kunnen genieten. :-(
Bloesems... ik kijk er ook naar uit! Hier beginnen de knopjes zich te vormen!
En wat een snoes, die Connor!

Yvonne en Rob zei

Dat is wel triest zeg van George.

Mooie plaatjes van de bloesem en van Connor natuurlijk.

Grtz.Yvonne

Ineke zei

Wat een prachtige tekst (Facebook), kan me voorstellen dat het een moeilijke week voor je was.
Prachtig die bloesemfoto's, hier duurt het nog wel even voordat alles zo mooi bloeit.

Anoniem zei

Heel mooie tekst van facebook zeg! En zo waar! Heel triest van George, maar prachtig dat jullie op zo'n mooie wijze afscheid hebben kunnen nemen. Ik kan me voorstellen dat het ook weer veel pijnlijke herinneringen oproept, maar ook mooie herinneringen, hoop ik!

Wat een prachtige foto's heb je weer gemaakt van de bloesems. Echt genieten! Hier is het nog overwegend kaal, maar langzaam zullen nu ook wel de bomen in bloei komen. Ik kijk ernaar uit in elk geval. Ik vind die foto van die bloem met zonsondergang echt prachtig, dat is een favoriet!

Die foto van Connor is ook zo leuk. Wat zijn zijn kleuren trouwens veranderd! Is dat normaal bij beardies? Wel schattig dat hij zo mooi voor jullie poseert, Demi en Bruno hebben veel minder geduld daarvoor en komen altijd nieuwsgierig naar de lens kijken.....

Petra zei

Ja kreeg ineens het idee van de week :-)

Petra zei

Nee helaas niet nee.
Het zal denk ik niet zo lang meer duren voor jullie Elke. Volgens mij hebben jullie nu toch ook warmere temperaturen?

Petra zei

Dank je wel Yvonne.

Petra zei

Voor je het weet is het zover Ineke. Het warme weer in NL zal daar snel aan bijdragen!

Petra zei

Ben benieuwd naar jouw bloesem foto's hoor!

Connor doet heel veel voor aandacht en kroeltjes van de baasjes......... Als hij er zin in heeft, hahaha

Anoniem zei

Als ik nu in het bos loop met die 2 monsters van mij zie je van alles groen worden. Jammer genoeg nog niet veel bloesem en dus ook niet zo mooi als op jouw foto's. Maar wie weet komt dat nog. Wat een leuke foto's van Connor. Het enige dat hetzelfde is gebleven is zijn grote dopneus. Maar ja dat weet je van te voren bij Beardies. Bij Ilya begint haar dop al een paar lichtere plekjes te krijgen.
Wat een mooie tekst van Facebook. Moest ook gelijk aan mijn moeder en tante denken.

Groetjes
Marion

Marjon zei

Wat vreselijk triest van je buurman. Ik kan me voorstellen dat zijn ziekteproecs en overlijden heel confronterend voor je is geweest.

Fijn dat je hechtingen eruit zijn, weer een stapje verder op weg naar herstel.

Monique zei

Petra, wat een fijne tekst, die neem ik mee! Ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk deze week is geweest. Een lijdensweg met chemo en uiteindelijk toch de strijd verliezen, is iets wat je niemand toewenst. Je vertelde er pas al over toen mijn moeder voor de keus stond. Ik ben achter zo blj dat het snel gegaan is.

Wij zijn nu ook onderweg naar Nederland, moeilijk ... maar met jouw tekst in gedachten, ga ik de week vol goede moed in!

Liefs,

Monique

Petra zei

Denk dat het met het weerin NL ook niet lang meer zal duren.

Zijn oogjes zijn nog net zo lief ;-)

Petra zei

Inderdaad, weer een stapje vooruit Márjon....

Petra zei

Het zalinderdaad moeilijk voor je zijn. monique. Maar denk zeker aan de mooie momenten.
Sterkte!

Anoniem zei

Verdrietig van jullie buurman.

Petra wat heb je opnieuw weer prachtige foto's gemaakt!

Groetjes, Lemone