Traverse

Vrijdag, 30 juli

Voordat ik verder schrijf met de verhalen van de volgende dag even nog een douche verslag. Ik moet eerlijk bekennen ik ben een beetje een teut wat naar de wc gaan en douchen op een camping betreft. Weet niet wat het is, maar hou graag van schone zaken, als het om die laatste twee onderwerpen aan gaat. Ik ga dan ook veelal in de camper naar het toilet. Tot groot genoegen van Ron....

Al gaat het legen van de "black water tank" (mooi woord voor de beerput van de camper) boven verwachting makkelijk. Het douchen wil echt niet in de camper. Ik ben niet van het kleinste formaat en dat gaat gewoon niet lukken in het kleine hokje in zo'n camper. En dus doe ik dat wel op de camping. Na een grondige inspectie en vergelijkend waren onderzoek, dat dan weer wel.

Want zo ging ik op de camping van Mackinac Mill Creek ook douchen. En de camping is gesticht anno 1954 of zo. Nou veel up-dates hebben de douches en de wc's daar niet gehad. Dat is zeker. Het was een groot hok, met daarin een soort stalen buizen stelsel met daaraan douche gordijnen. Soort van bouwsteiger in vakken verdeeld. Ik had er eigenlijk gewoon een foto van moeten maken, want het is moeilijk uitlegen zo.

Maar dus geen muurtjes, maar gordijntje aan gordijntje zeg maar. En dan in 1 douche vak in de midden nog een overdwarse buis, met daar ook weer een gordijntje, want zo had je een kleed gedeelte en een douche gedeelte. Op zich nog aardig natuurlijk, maar het blijven beweegbare gordijntjes. Alle ramen stonden ook open in de douche ruimte waardoor er zo nu en dan een wind door heen ging en alle douche gordijnen een eigen leven gingen leiden. Wat nou niet echt mijn stemming ten goede hielp. Wat 1 douche gordijn aan 1 kant is al wat, maar vier om je heen die ook nog eens bewegen zo nu en dan. Niet leuk! Dan moet je wel scherp zijn tijdens het douchen, zodat je er voor kan zorgen dat geen 1 douche gordijn je raakt natuurlijk ;-) Afijn.... Er waren twee van die hokken. Met ieder vier van die buis-gordijn-buis hokjes.

Nou begin ik voordat ik ga douchen eerst een onderzoek ;-) Ik wil bijvoorbeeld namelijk niet in het hokje met het grote verzamel putje. Daar komt alle troep van jan en alleman (nou niet Jan in het dames hokje, maar zeg maar Janine) heen gespoeld. Ik douche bij voorkeur dan ook in het buitenste douche hokje ;-) En zo begon ik in hok 1 mijn keuring. Hij zag er schoon uit, geen verzamelputje, water doet het (belangrijk detail, heb ik onderlaats nog ondervonden). Geen overblijfselen van 1 van mijn voorgansters in zicht en stevige haakjes, zodat je schone kleren niet op de grond vallen. (waar gebeurd en dat gebeurd me geen tweede keer) Dus eigenlijk de keuring door gekomen. Ik zet al mijn spulletjes neer en begin met uitstallen.....

Shampootjes, hang mijn handoek op en doe het douche gordijntje goed dicht. Huh? Dichtt??? Is het douche gordijn van mijn hokje net te klein om helemaal te sluiten. Ja lekker is dat. Een kier van zo'n 15 centimeter.... FOUT!!!! Met geen mogelijkheid dicht te krijgen zeg. Afgekeurd dit hokje.

Hokje ernaast dan maar. Ook te kort. Gewoon op elke hoek kom je 15 cm. te kort! Aan alle hoeken gewoon. En het valt ook niet op te schuiven, want die buizen zitten vast aan het plafond en dus kunnen die ringen niet door schuiven. Fijn!!!! Douchen met kijkgaten???? Niks voor mij!

Zie je me al staan, als die hokjes nagaand. Ha ha ha, al die ringen naar elkaar toe proberen te schuiven? Gelukkig was ik de enige die wilde douchen, dus niemand anders heeft het waargenomen. Maar mijn conclusie was dus wel, douchehok 1 was afgekeurd. Vast door een man ontworpen, kan niet anders!

Op naar douche hok 2. Blijkt het hier gewoon het zelfde te zijn zeg! Lekker!!! Heb ik dat dan? Je kan met al die douche gordijnen ook niet iets op slot doen en het idee dat iedereen binnen kan lopen en de 15 cm grote kieren aanschouwt, vind ik echt twee keer niks. Wat zeg ik, drie keer niks! Na een diepe zucht (of drie) en nog een paar keer foeteren, toch besloten om wel te gaan douchen! Want na zo'n daagje Mackinaw Island, is dat wel een fris gevoel.

Afijn..... Dit werd mijn record tijd douchen, dat was zeker. Ik weer terug naar hok nummer 2, die zag er nog het schoonste uit en als Turbo Petra heb ik me gedouched! Nieuw record!!! ;-) Als ik dat tempo thuis in zou voeren, hebben we vast de laagste water rekening ooit! Pffffff....., waarom hebben ze nou niet gewone hokjes???? Een kleine renovaties zou wonderen verrichten dat is zeker!

Maar we gingen de volgende morgen weer verder. Richting Petoskey, dus ik hoefde er niet meer te douchen. Na een snelle hap 's morgens gingen we vroeg op pad. De toeristische route zouden we vandaag doen zo langs de kust. We kwamen langs mooie boerderijnen en ..... we zagen wild turkey. Wilde kalkoenen. Een hele familie zelfs!





Zo leuk. Ze liepen gewoon langs de weg te stekkeren. Daarna gingen we de weg genaamd "tunnel of trees" op. Een slinger weggetje zo langs de rand van de kust.





Je rijdt echt in het bos, met hier en daar een uitkijk punt, waar je Lake Michigan dan ziet. En er staan de mooiste huizen in dat bos!



Dan zie ik ook twee mensen op een bootje. Maar als ze dichterbij komen zie ik dat het een soort van surfplank is waar ze op staan. Wat grappig, om zo rond te varen.





Als we dichter bij Petoskey komen wordt het weer een beetje opener en komen de boerderijen weer terug. Veel paarden fokkerijen ziten hier.



En nog meer mooie huizen!



Dan rijden we een klein haven plaatsje binnen en het blijkt Harbor Springs te zijn! Zo mooi! We parkeren de camper en lopen even door het straatje. Er zijn heel veel cafeetjes en kleine winkeltjes. En een leuk haventje. Erg gezellig.







Ook hier mooie huizen die zo over het meer en de haven uitkijken.



Overal in de haven zitten zeillui. Waarschijnlijk is er een wedstrijd dit weekend of zo. Er staan ook overal busjes met reclames van zeil gerei. We rijden daarna weer door en komen bij een city park met een prachtig uitkijkpunt. Het is zalig weer en we besluiten de stoeltjes te pakken en hier even te relaxen!


Er is inderdaad een zeilwedstrijd gaande op de baai van Lake Michigan. En het is hartstikke leuk om tezien.









Even verderop zijn een stel huisjes en die liggen zo mooi aan het water allemaal. Prachtig. Het water ook hier weer zo blauw en helder, dat het net nep lijkt!



Na een uurtje, pakken we de spulletjes weer in en net komt er een vrouwtje naar ons toe. Met een poedeltje. Het beestje heeft het voorzien op de oren van Stace en wil er graag een gaatje in piercen. Geen goed plan, dus we doen onze stappers in de camper. De vrouw begint een praatje en al snel gaat het over het zeilen. Ze heeft vroeger ook gezeild en zag ons naar de wedstrijd kijken. Hele verhalen heeft ze. Uiteindelijk komt er ook nog naar boven dat ze op Duke (de universiteit bij ons uit de buur in North Carolina) gezeten heeft en ook nog verhalen daar over heeft. Dan vraagt ze waar wij vandaan komen en ook in Nederland is ze geweest. Daar durfde ze niet te zeilen veeeeeeeelste veel wind zei ze. Mooie dame dit. Ze was lekker aan het pensioneren hier in Petoskey. Helemaal niet verkeerd lijkt mij!

We rijden verder en passeren heel veel water. Staan voor de ophaal brug in Charlevoix! Ook weer een hele tijd geleden voor ons. Stil staan voor een open staande brug. Voelt wel weer vertrouwd eigenlijk. Maar we stoppen niet in Petoskey, we rijden door. Eindpunt is Grand Traverse voor die dag en we moeten nog een stukje.

We komen dan ineens door de Betuwe van Michigan. Velden vol met kersen, appel, en pruimen bomen zien we. Ik moet gewoon even kijken bij zo'n standje langs de weg.





De hondjes blijven onder protest even in de auto.



We lopen de winkel binnen en achter ons komt een vrouw aan. Ooooooooohhhhhh, roept ze, zijn dat Beardies???? Uh ja....., zeggen wij. Laten we ze in de auto en worden we nog er op aan gesproken, hahaha. Het blijkt dat die mevrouw vroeger Beardies heeft gehad en er nog helemaal gek van is. Ze komt uit Chicago. En heeft een lekker vet accent. Mooi om te horen! Ze heeft het over haar eigenwijze Beardie. Dus ik vertel dat die twee van ons er ook een houtje van kunnen hoor. Oooooooh.... Wonderful!!!! "You are real Beardie people", zegt ze. "You have to be crazy to own a Beardie" zegt ze. Heerlijk mens! Ze is er helemaal vol van en wil van alles weten.

De vrouw achter de balie is inmiddels ook geinteresseerd in het soort honden en roept haar collega's er bij. En de twee heren worden vanuit de deur opening aanschouwt. Afijn.... inmiddels heb ik gezien, dat ze hier HET soort pruimen hebben die wij vroeger altijd op de camping waar ik met mijn ouders stond, verkopen. En ook de bordeaux rood achtige soort. Maarja zo'n hele bak eet ik niet alleen op. Dus ik vraag of ik half om half mag. Ja hoor, dat mag! Ik helemaal bij. Ron is in de tussen tijd nog steeds in gesprek met de Beardie dame. Inmiddels weet ze dat ze uit Europa komen en is nu nog meer in extase, hahaha. Geweldig! En Ron die er maar bij staat ;-)

Ik reken af en we lopen terug naar de auto. Moest ze ze niet even aaien, vroeg ik aan Ron. Oh, dat heb ik helemaal niet gevraagd aan haar zegt hij ;-) Ik heb die afwijking namelijk. Als ik een andere Beardie zie, moet ik die eigenlijk altijd even aaien. Maarja misschien maar goed ook, want we hadden er nu misschien nog gestaan ;-)



We gaan weer verder en ondertussen snoep ik van de pruimen. Zoals ik vroeger ook altijd deed op weg naar huis van de boer naar de caravan. Vaak was de zak met pruimen, bij thuiskomst al voor de helft op. En deze smaakten net zo als toen. Weet niet welk soort het is, maar de gele met een vleugje rood smaakten heerlijk! Toen en nu!

Dan opeens rijden we door velden vol met zonnebloemen! Mooi!!! Stoppuh!!!!





Zo leuk om te zien!!!





Wat een leuke rit vandaag zeg! We rijden daarna weer verder richting Grand Traverse. We staan die avond op Holiday Park nog iets. Dit is de eerste camping die we uit het Woodall's boek geplukt hebben en de dag ervoor gebeld hebben. Weten dus ook niet hoe het er uit ziet en of het wat gaat worden.

Het blijkt wel al een wat oudere camping, maar we worden erg vriendelijk ontvangen. We krijgen een plekje van de mevrouw en ze verteld ons dat er ook een "laundry" room is. Mooi! Dat komt wel goed uit eigenlijk. Misschien vanavond even een wasje doen?

We rijden naar ons plekje en het is een leuke plek. Mooi naast twee Airstream caravans. Ofte wel de All you need is Love caravan. Grappig!



We stallen alles weer uit, ik graai de was bij elkaar en we lopen naar het was hok. Onderweg weer naar de ingang zien we nog veel meer Airstream caravans. Echt zoveel bij elkaar heb ik nog niet gezien. Best bijzonder zo. Denk dat er zeker zo'n 35 stuks daar staan. Veelal vaste staan plaatsen.



De camping is aan het meer en sommige hebben echt de prachtigste plekken.



We lopen naar het meertje met de honden. Wat is het hier toch mooi!





Dan zie ik een wat oudere meneer zijn Airstreamer uit komen. Ik moet het nu gewoon weten. Waarom staan er hier zoveel Airstream caravans?, vraag ik hem. Hij begint te lachen. Maar dan komt het verhaal. Heel wat jaren terug was er een club van Airstreamers en die waren het zat om steeds op bepaalde campings te komen, waar bepaalde regels golden. En zo besloten zij deze oude trailer park te kopen en er een camping van te maken. Zo had de vader van zijn vrouw, die ook in de club zat de derde keus tot het kiezen van een plekje op deze camping. En zo stonden zij er nu dan ook nog op die plek met een airstreamer. Mooi verhaal niet?

Inmiddels was zijn vrouw er bij komen staan en er begon een praatje. Ze vertelden wat over hun zelf en ze bleken vlak bij Holland te wonen. Holland Michigan, dan wel teverstaan. Dus Ron zegt, wij komen ook uit Holland, maar dan Holland, Holland. Ohhhhh geweldig!!! Wat een vriendelijk stel deze mensen. En zo stonden we een tijd te kletsen. Inmiddels was mijn was allang klaar. Dus ik vertel dat ik naar mijn was terug moet, maar de meneer nodigt ons uit om bij hen naar de zonsondergang op het meer te komen kijken.

En dus lopen we terug, doen de was in de droger (wat overigens maar 10 minuten duurt?) en lopen dan terug naar Jack en Julie. Inmiddels hebben zij zicht voor gesteld. Zij hebben op hun stukje een heuse screened porch staan en nog twee andere vrienden komen gezellig er bij zitten. Het is een gezellige avond zo. De hondjes, moeten wel buiten de tent blijven, maar die ploffen neer en vallen prompt in slaap.

Al snel is de zon onder en kletsen we over van alles en nog wat. Als we besluiten weer op naar de camper te gaan wordt ons nog een rondleiding door hun Airstreamer aan geboden. Wat leuk! Daar zeg ik geen nee tegen. Ben er namelijk nog nooit in 1 geweest. En deze ziet er echt super uit! Het ding is 35 foot en er staat een bankstel een eettafel en een twee persoons bed in. Met kasten en grote douche! (heeeel belangrijk detail ;-) ) Echt leuk om een keer gezien te hebben. We nemen daarna afscheid van Jack en Julie en lopen terug naar de camper.

Tijd om te gaan slapen!!! Morgen weer een nieuwe dag!

Groetjes Petra