Het ruime sop

oHet was duidelijk, Stace en Connor vonden dit geen leuk grapje. Zo wil je als Beardie echt niet gezien worden. Alsof vrouwtje nou nog niet snapt dat ze heus wel kunnen zwemmen. Waarom dan zo'n raar oranje ding met drijfvermogen, leken ze te denken.....Ze verzetten zich dan ook geen stap met hun nieuwe outfit. Wat een onzin zo zie je er toch niet uit?



En waarom deze ongein in ene? Ron had afgelopen woensdag een advertentie gelezen op Craigslist en daarop stond een bootje. Na het werk zou Ron gaan kijken of het wat was. De verkopende man had al gezegd dat er al meer mensen gebeld hadden en wie het eerst zou komen die had de eerste keus. Dus Ron op naar Durham. Daar aangekomen was hij de eerste en de boot zag er erg leuk uit. Na wat afdingen waren hij en verkoper het eens geworden en terwijl ze dit deden kwam potentiele koper nr. 2.Maar Ron was als eerste en de man deed hem dan zoals afgesproken aan Ron verkopen. Op onze auto zit nog geen trekhaak en inmiddels is die al wel besteld. Hopelijk wordt deze komende week gemonteerd, maar hoe halen we hem op? Gelukkig wilde Chad, Ron's collega ons wel helpen. En is Ron donderdagavond hem met Chad op gaan halen in Durham. En staat er nu een bootje in onze garage!



Hij ziet er echt heel leuk uit! Hij is niet zo groot, maar groot genoeg voor ons tweetjes en hondjes. De man had van alles aan Ron uitgelegd en er moest natuurlijk veel papier massa geregeld worden. En die taak vond Ron wel voor mij weg gelegd..... Fijn!!! Er moest een kentekenplaat op de trailer en een sticker op de boot voor de toegang op de diverse meren hier in NC en een aansprakelijkheidsverzekering. Eerst maar om het kenteken gaan dan. Dus 's morgens op naar de DMV. Eenmaal bij de DMV bleek dat ze verhuisd waren in onze woonplaats. Ze zitten nu in het gemeentehuis. Inmiddels was het dus al half tien eer ik bij het gemeentehuis was en had ik twintig plus mensen voor me..... Wachten, wachten, wachten en na meer dan een uur was ik aan de beurt. Gelukkig was de vrouw van de DMV hartstikke aardig en hielp me heel goed. Ik vertelde dat dit allemaal nieuw was voor me en vroeg wat ze allemaal wilde weten. We hadden gisteravond wel al op het internet wat zitten pluizen, maar of we nou niks vergeten waren was nog maar de vraag. En eigenlijk had ik geen zin om nog een keer een uur te wachten op mijn beurt. Maar het viel allemaal reuze mee en ik had alles bij me om een kenteken op onze naam aan te vragen. En binnen 5 minuten nadat ik bij die mevrouw aan haar bureau was gaan zitten, stond ik buiten met een kentekenplaat voor de trailer en was ik $ 76,- armer. Dat was minder, maarja je kan niet alles mee hebben natuurlijk. Op naar taak 2. Een sticker en de boot op onze naam. Dit moest bij het NorthCarolina Wild life resources. En die zat "ergens" in Raleigh. Het gedeelte "ergens" zat me niet lekker en voordat ik wegging van huis vanochtend had ik toch nog even op de website gekeken. En zowaar het zou ook in onze woonplaats kunnen. Toen ik het adres op zocht moest ik wel lachen, want dat was zowat bij ons op de hoek. Vessel registration bij een lokaaswinkel genaamd de Tackelbox? Die winkel zit naast het benzinestation en dacht dat ze daar alleen aas verkochten en visspulletjes, maar je kon er ook je boot op naam zetten volgens de website. Ik vond het eerlijk gezegd een beetje raar. Maar ging naar binnen en wat een visspullen hadden ze er! Zo klein winkeltje, maar zoveel keus. Wel wat ouderwets ingericht en de toonbank stond vol met "Billybobwoppers". Wat een raar soort dobbertjes waren. Op de 1 of andere manier is die naam me heel de dag bijgebleven. Het klonk wel lekker eigenlijk ;-) Afijn er was een vrouw voor me die "bait" (lokaas) kwam bestellen. Het werd een langdradig verhaal, maar het was ook wel weer grappig om te aan te horen allemaal. De man achter de toonbank had een enorm Carolina accent. En moest soms goed luisteren waar hij zo nu en dan over had. Hier in North Carolina moet je echt geen haast hebben hoor. Alles gaat net een versnelling langzamer. En ook bij vesselregistration. Inmiddels zijn mijn wachtsensorren zeer relaxed geworden. Echt die heb je hier zo vaak nodig! Maar uiteindelijk was ik aan de beurt en vroeg ik aan de verkoper of hij aan "vesselregistration" deed? En ja hoor, dat deed hij. Wat een mazzel, dat scheelde me mooi een ritje naar "ergens" in Raleigh. Ik gaf hem de papieren die we voor een groot gedeelte ingevuld hadden en hij vroeg me uitzonderlijk naar mijn achternaam die op het formulier was ingevuld. En wat me opviel was dat hij het heel netjes op "zijn Nederlands" uitsprak en vroeg of mijn naam juist was. En ik bevestigde dat. En daarna vroeg hij waar ik vandaan kwam. Dus ik vertelde mijn woonplaats. Maar nee, dat bedoelde hij niet. Hij wilde weten waar ik origineel vandaan kwam. Dus ik vertelde uit Nederland. En hij juichde het bijna uit. Zijn vrouw kwam ook uit Nederland, WAT LEUK!!!! Twee tellen erna vlogen woorden als pannenkoeken, poffertjes, kroketten, Apenheul, Bunnik en zoute dropjes over de toonbank, hi hi hi. Niet lang daarna gevolgd door Nasi, Bami en sate met satesaus. Ik moest ontzettend lachen. Hij was ontzettend aardig en was helemaal weg van Nederland zei hij. Afijn na de zinnen "dank je wel" en "alsjeblieft mevrouw" lukte het ook nog om de boot op onze naam te krijgen. Nou ook dat was me weer meegevallen! Hij vertelde me zeker nog eens terug te komen want ik moest zijn vrouw echt een keertje ontmoeten! Wat een aardige man!
Later in de middag ben ik daarna op pad gegaan om de verzekering op orde te krijgen. Onze verzekeringsman zit in Morrisville, best een eind uit de route. Maar eigenlijk vindt ik het wel prettig om alles bij 1 kantoor te houden, vandaar ik op pad naar Morrisville. Rond drie uur ging ik het kantoortje binnen. Eerst geholpen door een jongen van een jaar of twintig, maar die "deed" geen boten en zo kwam ik bij de kantooreigenaar zelf. Hij was erg vriendelijk en hij vertelde dat ik zijn eerste "boot" was van dit jaar. En hij alles weer een beetje moest doorspitten. Al heel snel leek het mij, dat ik niet de eerste van dit jaar was, maar van een jaar of drie zo ongeveer. Hij snapte er niet veel van en ging met het hoofdkantoor bellen. Hij voelde zich een beetje opgelaten en dat vond ik ook wel een beetje sneu voor hem. Dus ik vertelde dat ik vroeger in de verzekeringen had gewerkt en dat het elke keer zo veranderde en dat het vaak veel uitzoeken geblazen is. En die opmerking veranderde zijn hele gedrag, want daarna werd hij wat losser. En begon van alles te vragen. Inmiddels had hij van het hoofdkantoor doorgekregen waar hij in het computersysteem wat in kon vullen. En hij draaide zijn beeldscherm zo, dat ik mee kon kijken. En samen hebben we alles een beetje zitten uitvogelen. Inmiddels had hij al diverse keren gevraagd of ik niet bij hem wilde komen werken. En hoeveel talen ik sprak en dat hij bij de volgende "boot" mij wel zou bellen. Dan kon ik hem komen helpen, als ik even niet op die boot zat. Afijn het werd een beetje melig gesprek en eigenlijk was het reuze gezellig. Nadat alles ingevuld was (en dat was heel veel info) gaf de computer een fout melding. Er was geen beroep ingevuld en wat was nou toch de premie? Een heel gedoe nog want waar moest nou het beroep ingevuld worden en dus weer alles aflopen. Tussen door kwamen er ook steeds mensen binnen die kwamen betalen. En moest ik even wachten. En rond 5 uur leek er enig zicht op een verzekeringsbewijs uit de printer te draaien. Echt dat had ik niet durven te doen vroeger bij mijn baas! 1 polis per twee uur!! Weet dat ik vroeger zeker iets van 80 polissen op 1 dag deed. Als hij dat hoort, moet ik zeker bij hem komen werken. En misschien nog niet zo gek idee. Al doe ik er 10 per dag, dan ben ik nog supersnel, hi hi hi.
Maar, al met al is alles vandaag geregeld. We hebben een kentekenplaat, de boot staat op naam en de sticker wordt toegestuurd en we hebben een aansprakelijkheids verzekering voor de boot. Heel productief daagje zou ik zo zeggen. En weer een Amerikaans woord geleerd, "Billy Bob Woppers" ;-)


Wanneer gaan we nou?????

Groetjes Petra