Van de week

De kaarten voor mijn verjaardag kwamen bijna allemaal in 1 keer afgelopen dinsdag met de post. Vast met 1 vliegtuig gekomen denk ik ;-)



Hartstikke bedankt!! Ook kwam er een pakketje van mijn moeder. Ron kreeg toen hij 40 werd 40 repen chocola. En nou vind ik chocola lekker, maar er is iets wat ik nog lekkerder vind... En dus....



Jawel 40 wasa's! Zo leuk!!!! (en lekker) Thanks Ma!!! En vandaag kwam er nog een pakketje. Dit keer uit Voorhout. Met....



Ohhhhh lekker!!! Helemaal blij! Wat word ik weer verwend. De afzender uit Voorhout weet ook wat ik lekker vind. Eier koeken en wasa's, want ook die zaten er in Erna's pakketje bij. Super!! Voorlopig kan ik een poosje voort kunnen we wel stellen ;-)

Van de week ook de NL-koffie bij mij en dit keer bij het zwembad hier in de wijk. Met appeltaart en slagroom, vanwege de "verjaardigheid" natuurlijk.



De NL-kids hadden het prima naar hun zin zo bij het zwembad. En ben zelf ook wezen zwemmen, want het was erg warm woensdag. Niet zo zeer zonnig maar wel ernstig warm.



Om een uur of 2 ging ik dan weer op huis aan en toen gebeurde het. Echt de 40 jaar doen me geen goed. Want bij het wegrijden, had ik mijn handen vol met van alles en nog wat. En zo zette ik de rest van de appeltaart op het dak en deed alle andere spulletjes in de auto. En.... reed weg, met die taart nog op mijn dak..... Pffff, waar was ik met mijn hoofd? Ik dacht wat hoor ik nou voor raar geluid bij het wegrijden. Alsof er iets bonkte.... En toen... viel het kwartje. De taart!!!! Gelukkig reed ik bij ons in de wijk en ging ik niet hard. Dus stoppen en taart redden. Inmiddels had ik het bloed heet in die auto en deed ik beiden raampjes open voor wat frisse lucht. Wat stom zeg!!! Maar gelukkig taart nog gered.

Nou was het pakketje van mijn moeder precies op mijn verjaardag aan gekomen. Maar wij waren er niet die middag en dus lag er een kaartje in de bus dat ik het bij het postkantoor op kon halen. Maar even later ging het zooooooo onweren en onwijs hard regenen dat ik eigenlijk de hondjes niet alleen wilde laten. Echt zo hard heb ik het in tijden niet zien regenen. Er kwam ook ineens een wind opzetten en alle struiken en bomen in de tuin gingen als een gek heen en weer. Wat een noodweer ineens! Het gras in de achtertuin stond gewoon onder water. Met bakken kwam het naar beneden. Maar gelukkig verandert het weer hier ook weer snel, want uiteindelijk werd het toch droog en kon ik nog net voor sluit, naar het postkantoor toe om het pakketje op te halen.

En zo loop ik naar de auto en Oh neeeeeeeeeeeeee....... Ik was de ramen vergeten! Wel %*@&%#)*%#(&% !!!! Echt alles, maar dan ook alles zeikie nat. ZEIK nat! Nog een keer *%#%*)#(%)^) !!!! Jemig wat een ongelooflijk dom van mij zeg. Echt met het 40 worden is spontaan mijn geheugen gehalveerd volgens mij. Je zult begrijpen dat Ron niet zo blij met me was woensdagdag. Ik ben dus niet naar het postkantoor geweest, maar ben gaan dweilen, zeg maar. Redden wat er te redden valt. Overal zag en voelde ik water. Gelukkig deed de auto het nog wel. En zo ook de radio en andere electrische snufjes. Je moet er toch niet aan denken. Want de ramen stonden niet op een kiertje.... Nee wagenwijd open kunnen we wel stellen. Maar gelukkig kon hij er tegen onze super mobiel!

En zo staat dit wonder op wielen nu al een paar dagen open om zoveel mogelijk vocht er uit te laten. Zonnetje wat er op schijnt helpt natuurlijk wel, maar er is zoveel water in gekomen. De zittingen zijn nu wel droog gelukkig, maar onderop is het nog steeds nat. Pffffff, hopelijk heb ik en mijn harde schijf er van geleerd....

Nouja maar snel vergeten zullen we maar denken. En hopelijk droogt de rest ook snel.
Ron had de wagen donderdag meegenomen en merkte niks bijzonders aan de wagen. Hij deed het echt nog helemaal zo als het hoorde.

En zo ging ik donderdag naar het NC state Arboretum, gewapend met camera. In een poging mijn tijdelijk verstands verbijstering te vergeten. Er waren een aantal schoolbussen met kids die daar ook rond liepen, maar verder was het er rustig. En kon ik op mijn gemakje foto's maken. Er waren nu aardig wat Dahlia's in bloei.



Op zich houd ik niet zo heel erg van die bloemen, maar er zaten wel bijzondere exemplaren bij. En ze zijn altijd zo lekker knal. Van kleur, bedoel ik dan. Heb weer een hele rits foto's gemaakt. Heerlijk vind ik dat!

Ze zijn op het moment wel erg aan het verbouwen en verhuizen bij het aboretum. En zo is er onlangs een nieuw veld met allemaal bloemen. Dit is op een nieuw stuk bij het terrein en op het oude stuk zijn ze nu alle planten aan het verhuizen. Maarja ik moest natuurlijk het nieuwe veld ook bekijken. Nou is het daar nog niet zo gedraineerd als op het oudere gedeelte. En ook daar was die bui die bij ons zijn best had gedaan langs gekomen. Het was er drassig en soppig, maar ze hadden er rijen vol met Echinacea. Prachtig gezicht. En met vol enthousiasme begin ik met het maken van foto's. Kijk natuurlijk nergens meer naar en huppatee.... daar ging ik op mijn giecheltje. God wat een week zeg! Dat gaat lekker. Lag ik dan in de blubsie. Twee natte knietjes en bagger voeten van heb ik jou daar. Ik had slippers aan die vast aan mijn val hebben bijgedragen. En zo zat ik dan op mijn knietjes tussen de Echinacea. En spontaan dacht ik aan dr. Vogel. Goed tegen verkoudheid!!! Hoorde ik hem nog zeggen in mijn gedachte. Pfff, tussen alle zonnehoeds bloemen gluurde ik of iemand me gezien had. En... geloof dat het veilig en vrij anoniem gebeurd was, mijn weergaloze snoekduik vandaag. En nu ik dan toch op mijn knietjes zat en mijn broek al een ernstige wasbeurt nodig had, dan maar een close upje van de zonnehoedskruid ala dr. Vogel niet?



Dus mocht je je afvragen, hoe krijg je zulke close ups van blommetjes? Gewoon op je knietjes. Je krijgt er werkelijk de fraaiste foto's van, ha ha ha. Bij voorkeur kun je deze positie iets galanter dan ik aannemen, maar het gaat om het idee en het eind resultaat, zullen we maar denken.



Afijn ook weer meegemaakt. Vandaag is alles vrij rustig verlopen en ben ik wat boodschapjes gaan doen en vanmiddag even afgekoeld bij het zwembad. Rustigjes aan en vooral het hoofdje er proberen bij te houden. Dan gebeuren er geen gekke dingen meer. Morgen komt mijn moeder hier aan en hebben we weer wat om naar uit te kijken. We zijn er klaar voor!

Groetjes Petra