woensdag 15 september 2010

(Her)roepen

Gisteravond was de reguliere bijeenkomst van de Bass Lake foto club. Er was een fotograaf die van alles uit ging leggen over belichting. Je moest je camera mee nemen en we zouden naar buiten gaan om daar actief over belichting te praten.

Maar voordat we dat gingen doen waren er nog wat dingen die geregeld moesten worden en iedereen zat in de zaal te wachten. In de club is ook een oude man lid, ik schat hem ver in de 80, die nog steeds actief fotografeerd. En maakt echt hele mooie foto's ook. Hij is er bijna altijd en is bijna altijd te laat ;-)

Ook dit keer was hij weer te laat. De meeting was net begonnen toen hij binnen kwam. Iedereen heet hem dan ook elke keer welkom als hij weer te laat binnen komt. "Good evening Chris" klonk het door de zaal. "Evening", mompelde hij terug. En maakte aanstalten de zaal in te lopen. Maar opeens stond hij stil en keek de zaal in. En toen zei hij,"Pietrah!!!" Luid en duidelijk! En maakte een wijs beweging met zijn wandelstok in mijn richting. En daarop stevende hij, al was het in een langzaam tempo, af op mij. Voor overgebogen, met zijn wandel stok in de ene hand en in zijn andere hand het kussen om op te zitten, wat hij altijd van huis meeneemt. Met de hand waar hij zijn stok in had, rommelde hij al schuifelend wat aan zijn gehoorapparaat. Maar met zekere gang kwam hij op me af. En natuurlijk waren alle ogen op mij gericht....

Oh.... wat is er aan de hand? Ik sta toch niet dubbel geparkeerd of zo? Of branden de lichten van auto nog? Of is er op de gang wat uit mijn tas gevallen? Van alles ging er door mijn hoofd. "Pietrah", zei hij nogmaals, nog wat harder dan de vorige keer, waarschijnlijk door de veranderde instelling van zijn gehoorapparaat. "I absolutely loved your beach picture!!!! I've just got to have it!!!" Huh? Wat zegt hij nou?

Als ik op dat moment toch ook even een gehoorapparaatje gehad zou kunnen hebben. Op 1 of andere manier legden mijn hersenen niet de link met de fotowedstrijd. Ik keek hem dan ook zeer verbaasd aan, denk ik. Hij (en de rest van de leden) zagen vast mijn verbaasde gezicht. En opeens ging zijn wandelstok omhoog en wees naar de deur van het zaaltje waar wij in zaten. "The one in the lobby", schreeuwde hij weer.

Toen pas viel het kwartje. Inmiddels stond hij voor me en iemand anders schoof hem snel een stoel toe. Want zo lang kan hij inmiddels niet meer blijven staan. "Oh well, thank you Chris", zei ik en hielp hem in de stoel. "No I mean it, I want to have that picture!", riep hij verder. Ik moest wel een beetje om hem lachen. Hij frommelde daarop wat in zijn jaszak en haalde er twee briefjes uit en gaf die aan mij. Op eentje stond zijn naam en adres en op de anders stond "Don't forget to ask Petra about the beach picture".

"I will pay you for it too, Honey! It is absolutely beautiful!", schreeuwde hij weer. Inmiddels liep ik zowat rood aan van opgelatenheid van zoveel luid klinkende "en public" complimenten. En wellicht daardoor kon ik alleen een soort van Thank you brabbel uitbrengen. Toen begon hij alweer maar al te luid en duidelijk te vertellen over hoe zijn kleindochter mijn foto zo mooi vond. "She is an artist, you know", vertelde hij. En zij was ook afgelopen vijdag op de receptie geweest en had mijn foto daar gezien. En zij had dus gevraagd om een print van de foto. En ook hij vond hem geweldig. "Nou, Chris", zei ik, "dan gaan we dat toch voor je regelen?" En ik gaf daarna een hoofd beweging richting de voorzitster die inmiddels wat ongeduldig voor de groep stond en graag verder wilde in haar praatje aan de leden.

En toen pas zag hij dat zij daar stond en de vergadering allang begonnen was. "Oops, my bad", riep hij. "But you just gotta love that picture!!! Have you seen it?", begon hij weer lekker hard tegen zijn buurman aan de andere kant. Wat een heerlijke man! Hoop dat als ik zo oud ben nog zo een plezier in het leven zal hebben.

Maar, ik moet dus aan het werk van de week, een vergroting bij laten maken van de foto. Maar dat hij dat zo door de zaal heen riep..... Dat gebeurt natuurlijk alleen weer bij mij, hahaha. Dacht bijna dat ik toch een iets vreselijks fout had gedaan en hij me even tot de orde kwam roepen ;-)

Over roepen gesproken trouwens. Ik had al gezegd van ons kleine overleden cameraatje? Nou ik heb dus van de week het internet afgestruind voor een eventuele opvolger van dat kleine cameraatje. En zo had ik dus het typenummer gegoocheld om te kijken wel typenummer er erna was uitgekomen. Google toverde een hele lijst met pagina's naar boven en ineens valt mijn oog op 1 pagina.

Recall voor de Canon SD950, stond er in. Huh? Is ons oude toestelletje ooit terug geroepen? En ik klikte op de pagina. En ja hoor.... Er was een recall geweest. Op de website stonden de serienummers die er voor in aanmerking kwamen. En jahoor, bingo! Die van ons had zo'n nummer. Ik begon te lezen en het bleek dat er binnen in het toestel een schroefje los kon gaan. En die kon er voor zorgen dat het cameraatje geen stroom toevoer meer kreeg.

Zo dan!!! Is dat wat!!! Zou dat het euvel zijn bij onze camera dan? Want hij was er wel van het ene op het andere moment ineens mee gestopt. Er stond een telefoon nummer bij, dus ik gebeld gisteren. En.... zowaar het klopte allemaal. De mevrouw ging mij per email een formulier en verzendsticker toe sturen. Dat formulier moest ik dan uitprinten en invullen en dan de camera en formulier in een doosje doen en daaarop de verzendsticker plakken. En dan kon ik het geheel gratis!!! (ja ja ja) naar hen terug sturen en zouden zij er naar gaan kijken.

Nou kijk.... van dat soort gebeurtenissen zo maar op 1 dag, daar wordt Petra heel erg blij van kunnen we wel stellen. Lang leve Canon! En lang leve Chris!!!

Groetjes Petra

8 opmerkingen:

Petr@ zei

Ha ha, ik kan me voorstellen dat je je opgelaten voelde! Maar wat leuk dat hij zo enthousiast was over je foto.

En wat een geluk met je camera. Scheelt je misschien weer een nieuwe aan te schaffen.

Natasja Valentijn zei

Wat leuk om zo een compliment te krijgen! Ik kan me wel voorstellen dat je jezelf een beetje opgelaten voelde. Maar je maakt nu eenmaal mooie foto's, dus je hebt het verdiend!

Kristel Holsbeek zei

Hihi vindt het super van die man;-)) Gewoon geweldig, tja het is dan ook een leuke foto hé!!
Wat goed, hopelijk wordt hij snel gemaakt je kleine camera!!

Annemiek zei

Dat is leuk van die man, zoveel complimenten en een foto verkocht.
Het is mazzel met je camera, misschien wordt hij zomaar gemaakt.

Annemiek zei

Dat is leuk van die man, zoveel complimenten en een foto verkocht.
Het is mazzel met je camera, misschien wordt hij zomaar gemaakt.

Ineke zei

Die Chris, prachtig toch!
Leuk dat je een foto verkocht hebt.

Bibi zei

Wat ontzettend leuk zulke reacties! En wat een enorme mazzel met je camera:-)

Marchiena zei

Hartstikke leuk die reactie van Chris zo en public, maar ik kan me ook voorstellen dat jij je op dat moment heel erg opgelaten voelde. Super dat hij je foto wil kopen.

Hopelijk heb je snel weer je oude/nieuwe camera terug.