En zo...

En zo is het al weer donderdag. De week vliegt voorbij. Gisteren met een Nederlandse collega van Ron wezen eten, die een paar weekjes voor het bedrijf hier is. Was heel gezellig en lekker om weer even een oerhollands Nederlands praatje te hebben en dito humor. Vanmorgen was de koffie met de dames weer bij mij en ook dat was weer gezellig en errug Hollands. Had een cake gebakken vanmorgen. Ik stond op en had daar ineens zin in. En dus verse cake bij de koffie vanmorgen. Waarschijnlijk ook de laatste keer dat Eugenie hier is geweest. Ik weet heel goed hoe het voor haar voelt. Dat gevoel had ik bij ons vertrek naar hier ook. Ineens is voor alles een laatste keer en dat geeft een beetje dubbel gevoel. Maar het was nog niet de laatste keer koffie met de dames voor haar, want volgende week is ze er gewoon weer bij natuurlijk. Dus nog lang geen afscheid. Verders hoorden we gisteren dat Ron's oma eind oktober niet deze kant op komt. Ze was van de week flauw gevallen. En door de schrik daarvan en de spanningen van het vliegen naar Amerika heeft ze besloten om toch de overtocht niet te maken. Heel jammer natuurlijk, maar ik kan het ook wel heel goed begrijpen. Het is ook best wel een heel eind vliegen natuurlijk en dan ook nog het tijdsverschil. Gelukkig heb ik haar in september nog even gezien. Ron's moeder en Ron's tante en oom komen wel, dus hotel Glorie zal niet leeg zijn, maar we zullen oma zekers wel missen. Voor volgende week zijn we bezig met het klaar maken van de hotelkamer voor "de meiden van de Wit" of te wel "de nichten uit Maastricht". De meiden van de Wit zijn twee nichten, Anneke en Carin, van mij en hun meisjes naam is de Wit, dus vandaar ;-) Vroeger woonden we niet zo heel dicht bij elkaar en zo is het "Nicht uit Maastricht" gezegde gekomen.Ze komen allebei dan ook niet uit Maastricht, maar wel van ver. Al hoewel, de afstand die er nu tussen ons is veel meer dan vroeger, maar dat wisten we toen nog niet ;-) Vindt het hartstikke leuk dat zij volgende week met zijn tweetjes hier heen komen. En hun mannen de gezinnen een beetje draaiende gaan houden. Dus heren bedankt en meiden, jullie bedje is opgemaakt ;-) Verder geen schokkende gebeurtenissen hier, maar wel in NL zag ik bij www.nu.nl. Vooral met het oog op mijn stukje van van de week. Zo las ik namelijk dat er in NL iemand zijn wurgslang is kwijtgeraakt. Echt waar..., hi hihi. Dusse...., zou maar oppassen als jullie "de velden" in de buurt van Hilvarenbeek ingaan. Je zou zo maar oog in oog kunnen staan met deze korenslang. Maar wees gerust, hij is niet giftig, aldus de eigenaar, maar kan wel aggressief worden en bijten... Toen ik het las moest ik even grinniken, in NL gaan er hele politiekorpsen op zoek naar die slang en ik ben wel mooi helemaal alleen "HET" veld ingegaan, hi hi hi..... Toch wel stoer, niet?
Maar om het vandaag met leuk nieuws af te sluiten nog even de link naar het verhaal van de man in Belgie, die naar de Macdrive was geweest en niet hamburgers in zijn bestelling vond, maar 15.000,- Euro Kijk dat is nou een Happy Meal !

Groetjes Petra