De bloemenschuur

Nou de temperaturen zijn hier weer van de 1 op de andere dag flink gekelderd! Van boven de 20 naar zo'n 10 graden en zelfs 's nachts onder nul. Koud!!! Ik begin al echt een watje te worden, volgens Ron ;-) Ondanks dat het frisser is en er een knappe winde waait, schijnt nog wel steeds het zonnetje en ben ik vandaag en gisteren toch wezen wandelen.





Met mijn winterjasje aan, wel te verstaan. Probleem is dan weer dat het uit de wind weer warm is. Het is ook nooit goed he? Maarja blijf natuurlijk een Nederlander en klagen over het weer hoort daar bij toch? Heb overigens van de week met de boertjes van hier achter staan praten en zij vertelden mij geen goed nieuws... Hun verhaal was namelijk zo. Omdat we hier een "gematigde" zomer hebben gehad, (gematigd betekent in dit geval niet veel dagen boven de 40 graden, kun je nagaan?) krijgen we nu een hele strenge winter. Aldus hun boeren filosofie..... Weet niet of ik er blij mee ben, maar ben bang er niet veel aan te kunnen veranderen als het zo is. Zij wonen hier hun hele leven al in North Carolina en zeggen dat het vaak zo werkt. Koele zomer is koele winter. Lekker! Daar zijn we mooi klaar mee. We gaan zien of ze gelijk krijgen. Tot nog toe zitten we volgens de weermannen wel steeds onder de temperaturen van wat het normaal moet zijn.

Toen we terug kwamen van wandelen, kwam net de postbode aangelopen terwijl ik de oprit opreed. Hij liep met een pakketje! Jippie!!!! Uiteindelijk werd het pakket weer helemaal gekeurd door de hondjes.



Connor vond dit pakket wel heeeeeeeel erg lekker ruiken. Hij begon het zelfs helemaal af te likken. Daar moest vast lekkers in zitten!



En dat klopte wel!!! Het was een heel leuk "Halloklaas" pakket van Ton en Yvonne. Echt helemaal toppie zeg!!! We zijn weer verwend.



Zoveel lekkers weer.... en zelfs de hondensnoepjes met een "halve Beardie" op de verpakking waren heel overgekomen. Nou die vonden de heertjes wel erg lekker.



Mijn andere heertje begon toen hij thuis kwam gelijk aan het marsepeinen broodje wat in het pakket zat. Dus hartstikke bedankt Ton en Yvon, dikke knuf van ons!!!

Verder had ik vandaag nog een afspraak staan. Namelijk een interview, of wel een sollicitatie. Had van de week een advertentie gelezen dat ze bij een bloemist hulp vroegen bij het maken van boeketten en bloemstukken. Nou heb ik in een grijs verleden heel wat jaren cursussen gevolgd bij een tuincentrum in Hellevoetsluis. En het leek me wel leuk om dit te gaan doen. In de advertentie stond dat het voor 2 a 3 keer per week voor 3 tot 5 uur was. Leuke uurtjes dus. Niet te veel, voor mijn gevoel. En misschien toch wel weer een manier om "onder de mensen" te komen. Afijn zaterdag zijn we bij "de bloemenschuur" alvast langs gereden. Wist namelijk niet goed wat ik er van moest denken. Het telefoon gesprek verliep aardig en ik werd al snel voor een gesprek uit genodigd. Maar toch had ik dat "Aalsmeerse-aan-de-lopende band- gevoel". Je weet wel van die lopende band bloemstukjes die je met de kerst in Nederland vaak ziet. Helemaal toen ik het adres van de bloemist gegoocheld had. Just in the Middle of nowhere, net buiten het grens gebied van "ons" dorp.
Dus zaterdag middag Ron en ik nog langs gereden en nou heette de bloemis the Flower Barn. En niets was minder waar. Al zag ik zo op het eerste gezicht niet veel flowers, wel veel Barn. Jeetje..., echt "onder" de mensen ga ik hier niet komen volgens mij, ha ha ha. Het was echt op een verlaten weg in een schuur, met aan de voorkant een gat gezaagd, wat door moet gaan als etalage. Hmmm wat nu? Ik had de hele zondag en maandag nog de tijd om te denken wat te doen. Zondag zou ik wel heen gaan en maandag dacht ik toch maar niet? En wat trek je dan aan als je gaat solliciteren bij een schuur? Met mijn vorige solliciteer ervaring, waarbij bijna iedereen in begrafenis outfit verscheen en ik veel te frivool volgens mij was, wist ik het echt niet meer. Dus bij de wel-niet gaan, kwam ook nog wat trek ik aan....
Afijn vanochtend dacht ik, wat heb ik te verliezen? Dus ik ben naar de "barn" gegaan in mijn begrafenis outfit toch maar. Toch maar op zeker, ha ha ha.
Heb de auto geparkeerd op de gravel parkeerplaats. En kon vanuit de auto zien dat het bordje bij de voordeur op "Open" stond. Dus de schuur was open zeg maar ;-) Op de voordeur zat verders een groot plakkaat van de baptisten kerk, voor een of andere bijeenkomst. En terwijl ik de deur open deed ging heel hard een bel.
De winkel waar ik in binnen kwam, was zoals de bloemist vroeger van zo'n 20 jaar terug bij ons op de hoek in Rotterdam, maar dan met vloerbedekking op de grond. Altijd handig vloerbedekking bij een bloemist? Het gaf in ieder geval een huislijk gevoel. De bel bleef maar door klingelen en ik deed een paar stappen de winkel. Om me heen rieten mandjes met plantjes met grote strikken. Zooooooooooo anders dan bij een bloemist in Nederland. Maar in ieder geval geen "Aalsmeer-aan-de-lopende-band-werk". En toen ik opkeek en de deur net achter me dicht gedaan had, verscheen ook de mevrouw die ik waarschijnlijk aan de telefoon had gehad. Gekleed in spijkerbroek en wijd t-shirt. Stond ik dan in mijn begrafenis outfit. Pfffff, hoe bedoel je overdressed? Het is ook nooit goed he? Ja, nou weet ik het ook niet meer hoor.
Ze vroeg me in ieder geval mee naar achteren te lopen. En daar stonden een paar hoge tafels en zij zelf was bezig met het uitpakken van het groen voor bloemstukjes. Dit gedeelte kwam wat moderner bij me over. Ze vroeg me wat over me zelf te vertellen en dat deed ik dan ook. Toen ik klaar was met vertellen vroeg ze me of ik bereid was een boeket te maken? Kijk, en dat vond ik nou weer heel leuk. Ik kan zo veel praten als ik wil, maar laat me mijn gang gaan en dat zegt veel meer dan al mijn Neder-Amerikaanse woorden.
Ze lag wat groen en bloemen en een vaas met een kan met water voor me neer en vroeg me een eenzijdig boeket te maken. En of ik een schaar of een mesje prefereerde. Mesje, zei ik en kreeg een mesje aangereikt en ik ging aan het werk. Terwijl ik bezig was, kwam er nog een mevrouw binnen. Geheel in Halloween stijl moet ik zeggen. Halloween oorbellen en halloween shirt. Na even over het weer gepraat te hebben (ook zij vond het koud) kreeg ook zij een mandje met bloemen klaar gelegd. Naar mijn idee hadden zij elkaar vaker gezien en zij moest een bloemstuk van een plaatje namaken. Tussen mijn werkzaamheden door keek ik zo nu en dan op en zag dat die mevrouw niet van het snelle type was. Alles ging in een soort van slow-motion en elk bloemetje werd tot in den treure bestudeerd. Dat zou een goeie voor op de bloemenmarkt in Rotterdam zijn zeg, ha ha ha. Die zou daar dikke vette stress hebben!
Afijn toen ik klaar was met mijn "old-fashioned" bloemen boeket, liet ik het aan de mevrouw van de winkel zien en vroeg om een elastiekje. Nou dat was een wel een hele aparte vraag. Hij werd dan ook door haar herhaald..... "Elastiekje????, voor wat????" Nou om het boeket mee te binden, zei ik. Ik kreeg een groot vraagteken gezicht naar me toe geworpen en ze vertelde dat ze niet aan elastiekjes deden. Oh? zei ik. Dus ik plaatste het boeket daarmee dus los in de vaas. Godzijdank bleef het keurig in model. De mevrouw kwam daarna aangesneld en vroeg me of ik dan al klaar was, want dit was wel heel erg snel. Ja, zei ik. En ik kreeg nu een nog verbaasder gezicht mijn kant op geworpen. Oh, laten we dan maar even gaan kijken dan. Nou, nou, zei ze, het ziet er nog mooi uit ook, zei ze wat verbaasd. Alsof het eigenlijk niet mogelijk had kunnen zijn. Kortom ze was helemaal perplex van mijn snelheid en dat er dan ook nog goed resultaat uit kwam.... Tjsa, geloof dat dat niet veel over mij zegt, maar meer over het huidige personeel misschien? Echt ik zou zo graag hun gezichten willen zien als ze een Nederlandse bloemist binnen stappen. En vragen om een boeket. Maar denk dat dat niet zo snel zou gebeuren. Bovendien had ik haar nu misschien juist afgeschrikt door 1. mijn elastiekjes vraag en 2. mijn snelheid? en 3. het laten zien van mijn werkvergunning. Want daarna mocht ik mijn resume afgeven en liet ik zelf zien dat ik een werkvergunning had. Om e.e.a. voor de zekerheid uit te leggen. Ze zei er niks over, maar haar gezicht sprak boekdelen. Alsof ik de enigste loslopende Nederlander in Amerika was. Dus ja wat moet ik er verder van zeggen of denken. Weet het eerlijk gezegd niet zo goed. Bovendien werd er verder niet veel mee gedeeld wat mijn evt. taak zou moeten zijn. Dus, ja ik vond het wel weer heel erg leuk om wat met bloemen bezig te zijn geweest. Maar weet niet of zij klaar waren voor mijn Hollandse kijk op het bloemen gebeuren. Ben eerlijk gezegd bang van niet.....

Verder is Barack Obama morgen in Raleigh. Misschien dat ik met 1 van de Nederlandse vrouwen er naar toe gaat.... We zijn nog in beraadt. Hoorde overigens ook van Erna, dat Raleigh in het NOS journaal was vandaag. North Carolina stemt namelijk al zo'n 30 jaar republikeins en voor het eerst zou het zomaar kunnen dat dat veranderd naar Democraat. Hier de link naar het NOS journaal van 18.00 uur.

Groetjes Petra