Rare Halloween

Gistermiddag had ik met Judy, een buurvrouw hier uit de wijk, afgesproken om vanmiddag naar het aboretum te gaan in Raleigh. We zijn er toevalligerwijs achter gekomen dat we allebei precies dezelfde camera hebben. En ook nog eens dezelfde lens ook. Terwijl deze eigenlijk niet standaard is. Judy was nog niet bij het aboretum geweest en wilde daar ook graag een keertje heen en daarom afgesproken om samen te gaan. Ware het niet dat ik vanmorgen een mailtje ontving dat er in Chapel Hill een Bearded Collie in het asiel zat. En of ik bij deze hond wilde gaan kijken en hem mogelijk naar een veiliger plek kon brengen. Dit asiel is niet van het soort waarbij een happy end altijd mogelijk is, dus ja dat was ook belangrijk.
Na wat heen en weer gebel werd duidelijk dat het asiel vanmiddag open was en dat er plaats was bij onze dierenarts om hem daar tijdelijk onder te brengen. Bij de Amerikaanse Bearded Collie club wordt vaker gekozen om de honden bij een pension onder te brengen dan bij een tijdelijk opvangplek bij iemand thuis. Vooral ook omdat niet altijd goed in te schatten is wat de achtergrond van de hond is. Al was nu bij deze Beardie wel het "verhaal" bekend. Zijn vroegere bazinnetje was haar huis "uitgezet" (lang leve de economische crisis en in gestorte huizenmarkt) en woonde nu bij haar vader in. Vader wilde dochter wel in huis nemen, maar hond niet. En dus werd hond door vader bij het asiel afgestaan. Heel erg triest allemaal.
Het feest werd helemaal compleet toen ik hoorde dat hij in het zelfde asiel zat, als waar ik eerder al geweest was. Heb er destijds ook nog over geschreven op mijn blog. Dit is echt het soort asiel wat je ziet in films. Lange gang en links en rechts allemaal verblijven, met in elk hokje een hond. Afijn niet iets om echt vrolijk van te worden.

Maar eerst samen met Judy naar het aboretum. Judy is echt een hele aardige vrouw. Ze gaat op het moment door een moeilijke periode met haar gezondheid. Vorige week is ze nog behandeld voor huidkanker. Gisteren waren net de hechtingen verwijderd. Geen pretje, maar moet zeggen dat ze heel dapper is. En heel blij was om "even" wat anders te gaan doen. In de auto vertelde ik mijn plannen voor de middag. En al heel snel was ze vast besloten dat ze me wilde steunen in de rit naar het asiel. Dus dat was wel fijn.
Het was niet druk bij het aboretum. En op zich waren er een paar bomen in het aboretum die echt herfstkleuren hadden, maar verder niet veel verkleuringen nog. De temperaturen liepen in de loop van de ochtend behoorlijk op en zo in het zonnetje was het heel lekker. Samen hebben we heel wat foto's genomen en hier onder een paar in een slide show.

Daarna zijn we een sandwich gaan eten bij Wholefoods en richting Chapel Hill gereden naar het asiel. Eenmaal daar mochten we eerst bij de Beardie kijken.



Het was een "happy dog", wel met een flink overgewicht. Dus een echt slecht leventje had hij niet gehad. Vrolijk en geinteresseerd in alles wat om hem heen gebeurde. Bovendien had hij de hartwormtest goed doorstaan, was al gechipped (wat hier niet standaard is), reeds gecastreerd en voorzien van alle inentingen die nodig zijn. Kortom een goed plaatje voor snel herpaatst te worden.....

Voordat we naar binnen gingen had Judy al tegen me gezegd, dat ze graag weer zonder dier weer naar buiten wilde komen. En als zij wilde plannen kreeg eenmaal binnen, ik haar tegen moest houden. Maar terwijl het wachten verdween Judy steeds naar de katten afdeling. Daar zat een rode kater genaamd Oliver en het was inderdaad een schatje. Dit was een kater die pootjes bleef geven. Echt een kroelertje. Maar de wijsheid overwon nog bij Judy. Toen de arts die voor het asiel werkt de Beardie ging nakijken en de rabies inenting ging geven, gingen de andere werkneemsters "de lijst" bekijken. Dit was de lijst met dieren die naar de "andere" afdeling moesten. Wij stonden daar bij de balie te wachten en konden zo dus alles horen. Zoals ik al eerder vertelde, hier in het asiel is het niet altijd een happy end. En Judy en ik, kregen allebei de rillingen alleen bij het idee al. Het idee dat al die genoemde beestjes het weekend niet door kwamen, vond ik vreselijk. En Judy ging dus al weer naar Oliver de kat kijken. Voor mijzelf denk ik dat ik echt nooit in zo'n faciliteit zou kunnen werken. Lijkt me vreselijk om die beestjes af te voeren.....
Afijn hopelijk hebben wij er vandaag 1 kunnen redden van die "andere" afdeling, zo moet ik het maar bekijken, maar echt de kippenvel is niet meer weggegaan totdat ik met de Beardie in de auto weg reed. Oliver de kater is in het asiel gebleven overigens hoor. Het verstand heeft het toch overwonnen bij Judy. Maar ook zij had het er heel moeilijk mee.

De rit naar onze dierenarts was toch nog iets van 40 minuten en tijdens de rit deed hij het heel goed. Toen we even in een kleine file kwamen piepte hij even, maar verder ging het heel goed. Bij de dierenarts hebben we alle gegevens doorgegeven en voorlopig blijft hij daar tot maandag, waarna er overleg is wat er verder met hem gaat gebeuren. Er staan wat gegadigden op de lijst die graag een herplaats hond willen en die worden gecontact. Dus hopelijk is er snel een match waar bij ook deze lieverd een nieuw baasje vindt!

Eenmaal thuis was ik eerlijk gezegd verre van in de stemming om Halloween te gaan vieren. Het beeld van al die hondjes in zo'n asiel, bleef maar malen. Echt, ik blijf dit heel moeilijk vinden. Maar heb me toch om getoverd tot heks en met mijn bak met snoep ook weer een stel kinders blij gemaakt!



Eerder op de avond waren we ook bij Frank en Sharon gaan kijken. Zij hebben hun huis echt helemaal versierd. Best behoorlijk griezelig al zeg ik het zelf!





en een filmpje van al hun versieringen...



De foto hieronder is best spooky, want ik ben een soort van waas, maar Stacey en Duke zijn wel goed zichtbaar....



Deze vond ik ook erg leuk. De maan en de huizen zijn heel scherp en de mensen op straat zijn weer wazig.



Er waren dit jaar al weer meer kinderen dan vorig jaar en om half negen was ik dan ook weer door alle snoep heen. En ik had toch echt wel een hele berg gekocht. Ongelooflijk!



Hier onder een slide show van vanavond:

En zo kwam aan deze rare Halloweendag een eind. Ga zo maar even een lekker "bakkie" warme chocolademelk nemen om bij te komen van het alles.....

Groetjes Petra