woensdag 10 maart 2010

De man met de witte haren

Ik kwam binnen en het was er al druk. Volgens mij waren er meer mensen dan de vorige keer. De meneer van de naamkaartjes bij de ingang begroette mij vriendelijk. Hi Petra!, zei hij spontaan. "Good to see you!". "Hi, how are you doing", zei ik terug. Hij wist mijn naam, maar ik die van hem eigenlijk niet meer. Ohhhhh, wat was het ook al weer, ging er door mijn hoofd. En toen zag ik zijn badge. Met koeieletters stond er Rick op. Rick had het naamkaartjes systeem van the Bass Lake Photo club vernieuwd. In plaats van een touwtje, waren ze nu voor zien van een clipje. Volgens Rick veel makkelijk, want die touwtjes raakten zo in de knoop. En hij had gelijk, dit was een enorme verbetering. Bij de vorige bijeenkomst was hij benoemd tot beheerder van het leden bestand en zie hier, hij had er zin in! We hadden nu zowaar badges met clipjes. "Great job, Rick", zei ik tegen hem. En hij ging er zowaar bijna van glunderen.

Daarna liep ik door naar Jerry. Die, eenmaal bij Jerry aangekomen, helemaal geen Jerry heette, maar een Rob was. (Dank, dank, dank, Rick voor de naamclipjes!) Ik ben echt heel slecht in namen onthouden. Vooral de standaard namen. Als het een opvallende naam is lukt het wel, maar de Engelse 13 in 1 dozijn, blijven om 1 of andere rare reden moeilijker hangen bij mij. Rob is erg aardig en zijn taak in de foto club is het technische gedeelte. Hij bestuurt de projector en zorgt er voor dat foto's via zijn laptop op die projector komen.

Deze maand was er een "Show & Tell" onder de leden. Met als thema "sneeuw". Waarbij het de bedoeling is dat je 5 tot 10 van jouw foto's op een cd-tje of memory stick zet. Die je daarop meeneemt naar de bijeenkomst en die dan op de avond zelf aan Jerry, oh nee Rob, geeft en hij maakt daar een slide show van. En als jouw foto's op de projector verschijnen vertel je er wat over. Over waar het was, welke lens en hoe eventueel bewerkt. Dus ik heb mijn stickje bij hem af gegeven.

Daarna liep ik naar de tafel met de versnaperijen. Ja, ook dat hebben ze hier bij de fotoclub. Vaak staan er koekjes en andere zelf gebakken frutsels. Verder staat er koffie en limonade en al met ijsblokjes gevulde glazen voor die limonade. En iedereen zorgt voor zich zelf. Onder het mom, "Make your self at home" ;-) Dus ik pak een glas met de ijsblokjes en doe er wat limonade in. En ik draai me om, om een plekje in de zaal te vinden. En voor me staat ineens een man. Met deze man heb ik de eerste keer toen ik naar de fotoclub kwam een poos zitten praten. Hij was toen ook voor het eerst en we zaten toen naast elkaar.

Ik had hem toen verteld dat ik uit Nederland kwam. Mijn accent verraad altijd dat ik niet echt in Holly Springs geboren ben natuurlijk. En daarna was hij helemaal enthousiast want daar was hij ook geweest en vond Brussel een geweldige stad. Mooi he? De hoofdstad Amsterdam kon hem niet echt bekoren, maar Brussel. Geweldig land Nederland. Ik heb hem maar niet verteld dat Brussel al weer in een ander land ligt, want dat maakt het soms wat verwarrend niet?. Hij was er zo vol van en vertelde met groot enthousiasme en alles met een enorm New Yorks accent. Want hij was een geboren New Yorker en per ongeluk in North Carolina terecht gekomen. Per ongeluk express als je het mij vraagt, maar dat doet er niet toe. Zijn accent vond ik geweldig in ieder geval.

Maarja.... wat was zijn naam ook al weer??? "Hi Petra", zei hij inmiddels. Oh hij wist mijn naam nog wel. Ik die van hem dus nietmeer. En in aller ijl ging ik op zoek naar een naamkaartje. Maar hij had die van hem nog niet. Hij kwam vast net binnen. Ohhhhh waarom herinner ik me dat nou nooit? "Hi, how are you doing this evening?", maakte ik er maar van. Nou daar kwam ik net weer mee weg zeg....

Maar de man stond duidelijk te popelen om me iets te vertellen. Hij vroeg me daarop dan ook snel hoe het met mij en "my little country" ging. Huh?, my little country? "Ja it's a mess right?". Nou volgens mij ging het allemaal nog wel aardig in mijn kleine landje en wist niet gelijk waar hij op doelde. En toen schoot me de val van het kabinet me te binnen. Zou hij daarop duiden? Dat zou wel heel erg oplettend van hem geweest zijn zeg. Dus ik vroeg of hij dat bedoelde. Ja ja, daar had hij het over. "En ja", begon hij daarna, "die man met die witte haren was op tv geweest". En hij had een heel interview met hem gezien. "Beautiful man, great character". Och hemel, waar had hij het over? Man met witte haren???? "Ja nee", vervolgde hij, "die had toch maar mooi veel stemmen gehad en die wordt vast de nieuwe president". Oh mijn god, hij bedoelde Geert Wilders! Hij had een interview gezien met de leider van de Nederlandse Partij voor de Vrijheid? Hemeltje lief. Hoe praat ik me hier weer uit?

Het bleek dus inderdaad dat hij een interview met Wilders gezien had. Waarin over zijn film gesproken werd. Nou is politieke voorkeur en geloof hier niet iets waar je open en bloot over predikt. Althans niet in North Carolina. Maarja ik had hier te maken met een New Yorker en die maakte van zijn hart geen moordkuil. Dat was duidelijk inmiddels. "Ja die man zag het pas goed". Want die hele islam, vond hij duidelijk twee keer niks. En het was goed dat er eindelijk is iemand de waarheid sprak. Oef...., wat zeg ik hier nu op? Gelukkig ratelde hij nog even verder en kon ik me nog even bedenken. Hij ging door over dat er in het interview over Theo van Gogh gesproken was. En dat die vermoord was en of ik daar van gehoord had. Ja, daar had ik van gehoord inderdaad. Dat was erg triest. In een poging het gesprek een andere wending tegeven, vertelde ik hem dat Theo een verre nazaat was van Vincent. "You know Vincent van Gogh the painter?" Maar daar knikte hij zijn hoofd bij en zei, "Oh really?". Maar ratelde daarna gewoon weer verder over de islam, Wilders en Theo van Gogh. "Murdered because of making a film about the islam". Hij klonk nu echt als een soort Don Corleone himself, ha ha ha. Dat accent, geweldig! Hij had zo een rol in de Sopranos kunnen hebben.

Maarja wat als hij strakjes op houdt met praten en mijn mening vraagt? Maar gelukkig ratelde hij nog wel even verder. "Nou die Wilders mag ook wel op passen hoor!" Hij zal vast niet geliefd zijn onder de "Islam people". "Maarja grote kans dat hij wel jullie nieuwe president!", zei hij vast besloten. Hij vertelde daarna hoe hij in Nederland in een straat in Brussel alle winkels met Arabische belettering had gezien. "Hoe noemen ze die mensen ook al weer die daar in Brussel wonen?", vroeg hij me. Hmmm ja hoe zeg je dat in het Engels" Brusselers? Ik wist het niet. Dus ik vroem hem People of Brussels?" "Ja die kwamen uit een of ander ver Aziatisch land". Wat was het ook al weer?. En hij deed zijn hand op zijn voorhoofd. De grijze massa werd duidelijk aan het denken gezet. En ineens wist ik waar hij op doelde "Marokko?", vroeg ik hem. "Ja precies!", zijn tourguide had hen er nog voor gewaarschuwd. Die schijnen namelijk zo te zakkenrollen he?

En toen kwam het moment, hij keek me vragend aan? En wilde duidelijk mijn mening nu horen over dit alles. En eigenlijk zat ik daar helemaal niet op te wachten. Want hoe leg je dit alles even zo uit? Over hoe Nederland bij de gemeente raads verkiezingen massaal op de PVV gestemd heeft. Wat zijn uberhaupt gemeente raads verkiezingen? Hoe leg je een val van een kabinet uit? Dat kennen ze hier helemaal niet. Verschillende politieke partijen die samen werken? Nee het is republikein of democraat iets in het midden is er niet echt in Amerika. En het hele Islam verhaal is toch wel wat genuanceerder dan hoe Wilders het waarschijnlijk schetste in zijn interview. En dan die Nederlandse Marokkanen in Brussel. Allemaal errug verwarrend. En ik was dan ook duidelijk op zoek naar een iets luchtiger onderwerp.

Maar echt, dat is nog niet zo gemakkelijk. Ik bedacht me dat het een beetje vergelijkbaar was met de Mexicaanse bevolking hier. Al is dat gezien zijn reactie op Wilders ook misschien niet echt een juist onderwerp. Nee laten we die kant ook maar niet op gaan in dit gesprek.

En net toen ik naar adem wilde happen, verscheen er ineens een hand met twee usb-sticks in mijn gezichtsveld! Jerry! (Oh nee Rob) Hij kwam onze USB stickjes terug brengen. Saved by the memory stick! ;-) Wat een perfecte timing zeg! Hij had inmiddels de foto's op zijn laptop gezet en de meeting ging beginnen, zei Rob, of we een plekje wilde zoeken. Wat een geluk! Kwam ik daar even net op tijd van af zeg. Had ik toch bijna de gehele politieke toestand in Nederland moeten gaan uitleggen aan een New Yorker. Pfff dat ging net goed.

Afijn in de bijeenkomst werden eerst de nodige bestuurlijke mededelingen gedaan. En daarna konden we elkaars foto's bekijken. Het was erg leuk de foto's van iedereen te zien. Sommige waren gewoon vrij simpel en andere waren echt heel erg mooi. Er is echt een heel verschillend gezelschap lid van de fotoclub en dat maakt het wel zo leuk. Er was echter ook een man die een eigen bedrijf in isolatie materiaal was begonnen. Het spul wat je erop spuit. En die had een hele foto reportage gemaakt over hoe dat nou precies in zijn werk gaat. Denk gewoon 30 foto's of zo. Hij ging er ook bij staan en maakte er een hele show van. Wat dit met het thema sneeuw te maken had, weet ik ook niet, maar de man was duidelijk in zijn element. Tot minder groot genoegen van een aantal foto club leden die duidelijk ongeinteresseerd onderuit zakten.

Rond kwart voor negen waren we klaar en na afloop is er altijd nog even tijd om met elkaar te babbelen. En maakte me al op voor het vervolg van het Wilders verhaal. Want al snel kwam de New Yorker al weer op me afgelopen. Hij was nog wat vergeten te zeggen tegen me, zei hij. Nou ik hield mijn hart al vast! Wat zou hij nu hebben? Maar gelukkig ging het nu over mijn camera. Hij wist zich namelijk nog precies te herinneren welk type camera ik had. En er was namelijk een update voor die camera op de Nikon website. Moest ik zeker even gaan bekijken. Ga ik doen!, zei ik tegen hem. Bedankt voor de tip, uhhhhh... Shoot, nou wist ik nog zijn naam niet ;-) Maar hij wist nog wel het merk en type nummer van mijn camera? Daar stond ik dan wel weer van te kijken. En vergaf ter stond dat hij Belgie en Nederland bij elkaar had geplakt tijdens zijn vakantie in Europa.

En ik liep daarop naar het keukentje om mijn inmiddels lege glas terug te brengen. En toen ik daaruit kwam, kwam Julie naar me toe gelopen. Haar naam kan ik dan weer wel onthouden. Zij is van Aziatische afkomst en erg klein en gewoon een bijzonder typje om te zien. Erg aardig overigens en al twee keer op een meeting zat ik naast haar. En ze vertelde me al heel veel over de club. Zij vroeg me of ik naar de Olympische spelen had gekeken. Dus ik vertelde haar dat ik dat inderdaad gedaan had.

"Nou", zei ze, "ik vond het zo zielig voor jouw land". Oh god.... niet weer he? "Ja die ene schaatser, zo triest.... Dat hij de verkeerde wissel maakte". Ze had het duidelijk over Sven Kramer. "Vertel me", zei ze daarop, "denk je echt dat die twee nog samen kunnen gaan trainen?" Nee, zei ik, dat doen ze niet meer inderdaad. "Zie je wel dat dacht ik al". Zo zielig! Zo zielig! Al dat harde trainen voor niets. Ja inderdaad zei ik, het was zeker triest. Ja zei ze want hij had gewoon goud gehad en nu helemaal niks. Ja diep triest inderdaad vertelde ik. Ze vroeg me of ik de beelden op de tv niet te Amerikaans vond. Zij vond namelijk dat er maar weinig internationale beelden te zien waren en dat ze graag wat meer had willen zien dan behalve Amerika. En ik was het wel met haar eens en beiden vonden we dat we Curling geen leuke sport vonden en daarna ging het gesprek over op ijshockey

Maar echt!!!Gebeurde het me nu twee keer op 1 avond? Nederland twee keer in het nieuws en half Amerika kijkt er naar? Echt, er moet wat gebeuren met de PR van Nederland, ha ha ha. Dit kunnen ze gewoon de Nederlanders in het buitenland niet aan doen. Hoe moeten we dit allemaal gaan verklaren? Kemkers had het zooooo druk en vergat even van welke baan Sven kwam? Ja leg dat maar uit aan een Amerikaan. Die gaat dat niet geloven. Om nog maar te zwijgen over de waterstofperoxide gebruikende Nederlandse politicus. Echt serieus..... dit gaat gewoon net te ver hoor ;-)

Groetjes Petra

15 opmerkingen:

Anoniem zei

haha. die man met de witte haren; dacht eerst aan sinterklaas!

Miranda zei

Ook ik moet lachen om je verhaal en herken het zo! Voor mij "onbekenden" die je aanspreken en inderdaad nu alles onthouden over Nederland, puur omdat ze een Nederlander kennen. En vaak herken ik later uit het verhaal wel wie het is, maar toch... Groetjes avn Miranda

Annemiek zei

Haha, wie zei er dat Amerikanen niks van Nederland weten? Al is hij dan wel vergeten zijn dat Brussel in Belgie ligt.

En isolatie materiaal heeft natuurlijk alles met sneeuw te maken, want het houdt je lekker warm als het sneeuwt :)

Anoniem zei

hahahahaha, lastige stiuatie! Maar je hebt het weer gered ;-)

groetjes Mariet

Ineke zei

Pracht verhaal weer, Petra. 't Verbaast me echt dat die New Yorker zoveel die man met de witte haren wist.

Martin zei

Waar kom je vandaan?
Uit Nederland...

Oh wat leuk! Ik ben ook wel eens in Kopenhagen geweest, erg mooi daar!

LOL!

Ja, ik ken dit soort verhalen... Als je eens wist waar ik allemaal geboren ben, aldus de Amerikanen, dan zou ik in heel Europa geboren moeten zijn, hahaha...

Maar ja, de landjes in Europe zijn nu eenmaal iets kleiner dan de staatjes in Amerika, dat alles bij elkaar weer een groot land is. Ik heb dan ook het vage vermoeden dat de Amerikanen Europe ook als een groot land zien. Ik ken me er wel iets bij voorstellen.

Het wordt alleen erger dat een ras echte Amerikaanse niet eens weet in welke staat Chicago ligt en al helemaal niet waar Illinois of Chicago op de kaart van Amerika ligt. Nog erger, dat ze nog nooit van Lake Michigan hebben gehoord...

Tja, en dat zit dan op CSU... Colorado State University. Dan moeten wij als Nederlanders gaan vertellen waar Chicago ligt, in welke staat, waar die staat op de map te vinden is en dat er een Lake Michigan is... aan een Amerikaanse...

LOL!

Komt me dus allemaal heel bekend voor, wat je schreef! LOL!

Anja zei

Leuk verhaal, heel herkenbaar.

Sandra zei

Weer erg gelachen! Alleen onderaan heb je gezet Gemser, moet natuurlijk Kemkers zijn.... (haha soort verwarring a la Nederland/Belgie).

p.s. nog bedankt voor het recept van de gevulde koeken!

Elke zei

Rare jongens, die Nederlanders. ;-)

Anoniem zei

Je moet die film een huren (is wel een oudje): "If it's Tuesday, this must be Belgium"
Gaat over een groep Amerikanen die in een week heel Europa bezoeken (en dan ook echt menen dat ze alles gezien hebben), dan snap je wel dat de beste man denkt dat Brussel in Nederland ligt!
Verder geweldig geschreven weer!

Bibi zei

LOL Heb jij dat weer hahaha, nou je hebt je er mooi uit gered hoor.
Die man met de witte haren, dat type ken ik ook, met dat heerlijke New Yorkse accent.
Ik herken dat wel erg dat mensen mij vragen over de situatie in Nederland, ze zijn hier echt goed op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt, ik hoor nieuws uit nederland vaak als eerst van mensen op de sportschool.

Petra zei

@ Anoniem
Had ook nog gekund Sinterklaas. Die man met die witte haren en rode pet ;-)

@Ineke
Ja nou he, ik was er ook verbaasd over.

@ Sandra
Heb het aangepast ;-) Zie je ik ben net zo erg. Gooi de hele vaderlandse geschiedenis zo door elkaar!

@ Elke
Dat heb je goed gezien ;-)

@ Anoniem
Zal inderdaad eens kijken of ik die kan vinden.

Groetjes Petra

elmarstel zei

dacht eerst dat je sinterklaas bedoelde, hahaha....aan GW had ik ook niet zo snel gedacht en ik kan me voorstellen dat je blij was met de melding dat de club ging beginnen (het usb-belletje)

Bianca zei

Ha ha, geweldig, maar dat maak je niet veel mee dat amerikanen weten wat er in Ned. gaande is. Maar kan wel lastig zijn hi hi vooral als ze gaan vragen wat jouw mening is (heb dat ooit eens gehad met iemand van de kerk die vroeg of ik in de onbevlekte ontvangenis van de maagd Maria geloofde.... pfff daar kun je het benauwd van krijgen ha ha Hier op het Texaanse platte land zullen zeker geen hoofddoekjes getolereerd worden of een moskee en ik vind dat wel prima, Cowboyhoeden, cowboylaarzen etc is de cultuur hier en wie dat wil veranderen is hier niet op zijn plaats (tjonge wat ben ik traditioneel geworden zeg ha ha ha)

Kristel Holsbeek zei

Hey dit verhaal geldt niet alleen voor Nederlanders hoor;-)
BTW wist je dat ik afkomstig ben van AUS, NZ, US, Canada, zelfs UK...haha