Nou van de week dus de twee foto opdrachten voor het tijdschrift. Het ging om twee vrouwen waarvan de man militair zijn. Beiden zijn van de honderden vrouwen, gekozen tot de vijf laatste finalisten, voor military spouse of the year verkiezing. De ene voor de landmacht en de andere voor de marine.
Op zich al heel wat. Maar na met deze vrouwen gesproken te hebben, heb ik toch wel een minder waardigheids complexje opgelopen. Echt niet te geloven wat die vrouwen allemaal doen. Zo was de marine finaliste, moeder van drie kinderen (op zich al een hele baan), studeerde economy en management aan Meredith college, was 1 of andere leiding gevende bij het "family readines" programma (zij begeleiden families als er militairen uitgezonden worden) en.... was ook in training voor de Marine Marathon in Washington....
Echt...! Wat zit ik daarbij vergeleken, dan uit mijn neus te pulken niet? Pfffff... wat een energie moet je hebben om dat allemaal tegelijk te doen. Ongelooflijk gewoon. Maarja, je wordt ook niet zomaar Military spouse of the year natuurlijk. De foto's zijn dus inmiddels gemaakt en bewerkt. Op zich wel weer een hele ervaring. Je komt zo wel met heel verschillende mensen in contact. Heel bijzonder eigenlijk toch wel.
Verder heb ik het genot mogen hebben van de week om een pittige snotneus op te lopen. Ook fijn niet? Ik snotter dus aardig in de rondte. Maar gelukkig nu en niet volgende week, want volgende week moeten we op naar Nederland dus dan liever niet. Nouja liever helemaal niet natuurlijk, maar als het dan toch moet... dan maar nu.
Van de week heb ik ondanks snotter neus nog wel twee films kunnen gaan zien. De eerste was Unknown, met Liam Neeson. Hartstikke spannende film. Met goed complot en erg spannende scenes. En gisteravond hebben we Hallpass gezien. Zoooo grappig. Ik kwam echt super vrolijk de film uit. Het verhaal is niet geweldig, maar de humor vond ik wel erg grappig. Daar knap je als snotteraar enorm van op zeg maar.
En vandaag werd ik al weer blij. En dit keer van de post. Het pakketje van mijn zus is aangekomen. Is een ongelooflijk lange tijd onderweg geweest... Eigenlijk niet leuk meer zo lang. Maar.... het is er! Harstikke bedankt Kaar!
Ook was het vandaag ineens weer heerlijk weer. Gisteren waaide het nog heel erg en hadden we regen 's morgens. Maar nu dus ineens weer zalig weer met een zonnetje. En.... dat vinden de kersen bomen in onze tuin lekker! En zowaar... die staan nu dus te pronken met hun mooie bloesem.
De bloesem van de pruimenboom in de tuin, is er ook bijna klaar voor. Misschien kan ik er nog even van genieten voor ik naar NL ga. Deze ruikt altijd zo lekker. Daar kan ik echt de hele dag in zitten. Nouja..., ik bedenk me nu dat dat natuurlijk niet zal gaan lukken met mijn verkoudheid. Hmm dat is wel wat minder.... Hopelijk valt het mee...
En toen ik net met de hondjes ging lopen zag ik dat de eerste narcis ook uit is! Het geel lachte me tegemoet!! Het is voorjaar!!!!
Het heeft even geduurd, maar ben er nog hoor. Heb de babyshower overleefd. Het viel allemaal reuze mee en volgens mij vond Alison het helemaal geweldig. En dat was het belangrijkste. De voorbereiding had wat voeten in aarde, maar dan heb je ook wat ;-)
Wel kwamen een uurtje voor dat iedereen zou komen er achter dat we vergeten waren om plastic bestek te halen. Ik dacht dat buuf dat gedaan had en buuf dacht dat ik dat zou doen. Afijn nood troepen gebeld en gelukkig kwam weer een andere buuf ons uit de nood helpen.
Behalve dat verliep alles vrij voorspoedig. Heb foto's gemaakt en om 4 uur was iedereen weer foetsie. Dat vond ik op zich wel even wennen. Iedereen komt tegelijk en gaat ook weer enmasse weg. Geen hangers zeg maar. Wel handig, maar soms is het een beetje nakletsen wel zo gezellig. Je viel nu ineens in zo'n after-party gat. Misschien is dat ook wel heel Nederlands om nog even door te bomen over van alles en niks. Weet niet. In ieder geval kon ik Ron om kwart over vier weer bellen dat de kust veilig was. Die was gaan motorrijden die zondag.
Hij was al vroeg weg gegaan en had bijna 200 mile gereden. Helemaal naar Afrika zo wat ;-)
Leuk he? Zo'n foto tussen de olifanten? Vond het wel een grappig gezicht. Natuurlijk zijn ze niet echt, maar had zo gekund niet? Deze beelden staan hier bij de afslag naar de dierentuin. En op zijn tocht door NC, was hij er langs gekomen.
Verder van de week vooral foto's gedaan. Foto's van de fotosessie van vrijdag en foto's van de babyshower. En van de week kwam daar nog wat bij. Ik ben namelijk gebeld door een landelijk magazine. Dat magazine wilde foto's bij twee story's die ze over o.a. twee vrouwen gaan schrijven. Eentje in onze woonplaats en eentje zo'n 40 minuten verderop. Hartstikke spannend. Gewoon foto's maken voor een tijdschrift!!!
Daar gisteren dus de eerste foto's voor gemaakt en die moet ik vandaag gaan bewerken. En dan morgen de tweede fotosessie. Echt het wordt nog wat met me hoor!
Vanmorgen heb ik eerst de blommetjes voor morgen klaar gemaakt. Ik had bij de boodschapjes bloemen bij Traders Joe mee genomen. Daar hebben ze altijd wel goede en een beetje betaalbare bloemen. En zo vond ik er zacht roze tulpen en hyacinten en een verzameld bont boeketje voor $16.- bij elkaar.
Met wat hulst uit de tuin en blad van 1 van mijn planten, lijkt het heel wat. Nog wel een beetje Amerikaans, maar... ik heb er wel een baby flesje en rammelaar in gefreubeld ;-) De hier onder zijn meer mijn smaak eigelijk...
Daarna zijn we op pad gegaan voor de Beardie wandeling in Raven Rock State park.
Het weer was echt super vandaag. 21 graden en strak blauwe lucht en verfrissend windje. Zalig! Er waren niet veel liefhebbers voor de wandeling, maar we gaan toch wandelen met onze stappers, dus iedereen die mee gaat is welkom natuurlijk. Uiteindelijk kwamen er nog twee andere Beardies.
En dan bijna bij het eind het uitkijk punt van de wandeling.
En Connor neemt ook weer even een kijkje....
Daarna hebben we de meegenomen lunch opgegeten in de shelter. Zo met dit weertje was het gewoon zalig om buiten te eten. Wat een mazzel hadden we zeg. Het had ook heel anders kunnen wezen natuurlijk. Perfect weer er voor nu!
Er waren nog meer mensen op dit idee gekomen. Er waren ook best heel wat mensen aan het wandelen vandaag. De voorgaande keren dat we bij Raven Rock waren, was het er niet zo druk. Maar vandaag dus duidelijk anders. Het is er ook erg mooi.
En zo was er weer een dag voorbij! En is dan morgen dan zowaar de baby shower!
Soms heb ik dagen dat ik best scherp ben. En met scherp, bedoel ik dan dat alles lekker loopt. Ik alle dingen die ik moet doen ook niet vergeet. En bijhoorlijk pienter lijk. Maar.... er zijn ook dagen dat ik dat niet ben. Verre van scherp zeg maar. En klaarblijkelijk was 27 januari een niet zo scherpe dag....
Want wat heb ik op 27 januari gedaan? Ik heb de rekening voor het water, die wij elke maand van onze gemeente krijgen, verkeerd betaald. Kan dat ook dan verkeerd betalen? Ja dat kan. En dat kan met name, omdat je niet scherp te werk gaat ;-)
Ik had namelijk even een vluchtige blik geworpen op die rekening en zag een bedrag staan van $ 13,87. Dat heb ik online overgemaakt en de betalings kenmerken er bij geschreven en hupatee in de map bij alle andere waterrekeningen.
Inmiddels is het al ver in februari en eergisteren kreeg ik een brief van onze gemeente. Final notice stond erop. Met rode letters nog wel. Over scherp gesproken. Die waren pas scherp zeg! Huh? Ik heb toch gewoon netjes betaald dacht ik. Dus de map met de water rekeningen er bij gepakt en jawel ik had inderdaad betaald. Maar.... niet genoeg. Het bedrag wat ik betaald had, was het bedrag wat op de rekening stond voor betaling van de maand december.
Waarom dat oude bedrag er op staat weet ik ook niet, maar het had dus $30,97 moeten zijn. En zo had ik dus te weinig betaald. En... als ik nou niet als de wiedeweerga ging betalen werd ons water over drie dagen afgesloten. Zo dan.... dat is korte metten! Die maken geen grapjes daar bij de gemeente. Belachelijk snel vond ik overigens. Je zal net drie weken op vakantie zijn heb je mooi geen water meer als je thuis komt.
Afijn... ik dus naar het gemeentehuis om dan maar het resterende bedrag bij te gaan betalen. Nou is dat hier niet zo'n groot iets hoor, ons gemeentehuis. Het is meer een huisje. En zo parkeerde ik onze auto op de parkeerplaats en liep naar de ingang. Op de deur zag ik als eerste de grote sticker verboden voor pistolen. Echt! Dat staat op de deur. De gedachte op de aanwezigheid van die dingen in ieder ander huisje waar niet zo'n sticker geplakt is doet me nog steeds een beetje huiveren. Blijf het een raar idee vinden, dat iedereen dat zo maar mag.
Maarja ik dwaal af. Ik loop dus naar binnen, maar zie geen bordjes of nummer trek toestanden zoals in de Nederlandse gemeentehuizen. Dus ik loop naar de receptie en vraag waar ik moet zijn voor een vraag over mijn water rekening. De mevrouw is alleraardigst en stuurt me een gang in en zegt me door te blijven lopen tot dat ik een balie zie.
En dat doe ik en ik zie inderdaad dan ook de balie. Er staat niemand achter, maar ik zie in de verte wel een bureau met een dame er achter. Ik knik naar haar en zeg goede morgen. Ze keek me namelijk zo vragend aan. "Hello!", hoor ik terug. En ik zeg dan ook nog maar een keertje Hello. Daarna wacht ik even tot dat er iemand aan de balie komt. Er zal vast ergens een belletje gaan rinkelen ofzo dat er klanten zijn.
Goh.. dit is wel heel erg rustig vergeleken bij het gemeentehuis in Zierikzee. Daar heb je meestal zo'n tien nummers voor je. Ineens word ik uit mijn gedachtengang gerukt door een nu wel heel hardere "Hello!!!!". Het was die mevrouw aan dat bureau weer. Ja wat moest die nou van me. Ik keek haar ook aan van ja.... dat hadden we toch al gedaan of niet?
Maar daarna volgt er "You need something, Ma'aaaam?", van achter het bureau. Oh jeetje... zou zij degene zijn die ik moet hebben? Nouw, nog steeds een beetje verbaasd van deze ontmoeting, mompelde ik dat ik wat wilde vragen over mijn waterrekening. Het gezicht achter het bureau zuchtte, maar er kwam beweging in het geheel. De dame in kwestie stond op, al ging het niet van harte.
En terwijl ze dat deed zag ik het..... Ze zat aan een heel groot raam, met een soort van kassa er bij. Echt.....! Ons gemeentehuisje heeft gewoon een drive through!! Wil je het geloven? Nou ik viel haast om van verbazing. Echt! Ben ik mooi weer verrast en zit het Hollandse er toch nog te diep in. Je wagen parkeren,naar binnen gaan in het gemeente huis en daar aan de balie wachten op je beurt. Nee natuurlijk werkt dat niet zo in Amerika. Daar doe je dat vanuit de auto! Oh hemel, was al weer niet scherp vandaag!
Nou daar scoorde ik geen punten mee bij deze dame. Ze was er duidelijk niet van gecharmeerd. Maar inmiddels is de gemeente dame dan toch tot de "binnen" balie gekomen en vraagt me wat ik wil. Dus ik vertel mijn verhaal en dat ik het verschil wil bij betalen. Ze hoort mijn verhaal aan en hobbelt terug naar haar bureau. Begint wat op de computer te rammelen. En dan roept ze vanaf waar ze zit, "Dat is dan $ 35.75". Huh? Dat is wel heel erg veel om bij te betalen. Ik was niet scherp geweest op 27 januari, maar dat had ik vandaag toch wel in de smiezen. $30,97 min $ 13,87 is geen $35,75 in mijn sommetje. Dus ik vraag of ze dat wel zeker weet. Meer dan een "ehhem", komt er niet terug.
Dus ik ga haar proberen uit te leggen wat ik voor som in gedachten had. Nou dat viel niet goed. Ze keek me alleen maar aan, maar de woorden kwamen niet door. "Mevrouw", zegt ze, "u moet gewoon die $35,- betalen". Ja en dat werkt niet bij mij he? Je moet niet met moeten aankomen. Want daar wordt ik dwars van, ha ha ha. Dus ik vraag hoe die berekening dan wel niet opgebouwd is. En dus begint ze te ratelen. En noemt echt alles op wat ze op haar computerschermpje ziet. En galmt dat door het halve kantoortje waar ze in zit heen. Ik zie in de verte dan ook wat hoofden draaien van wat er aan de hand is.
Vreselijk.... Okay, okay, ik snap dat het meer gebruikelijk was geweest dat ik de drive through genomen had. Maar ik sta nu eenmaal binnen en heb dan toch nog iets van het fatsoen om dat soort info, gewoon even aan de balie te komen vertellen niet? Door alle cijfers en letters heen begrijp ik dat de rekening van februari ook in dat bedrag er bij zit. En dat verklaard het hogere bedrag wel een beetje. Dus ik vraag nog even voor de zekerheid dat als, ik die $35 betaal, ik ook februari betaald heb. En weer volgde de "Ehhemmmmm". Inmiddels heeft de dame in kwestie ook door wat mijn gedachtengang was geweest denk ik. Want ze vraagt me nu ineens, wilt u de $ 17 of de $35 betalen? Dus ik zeg, doe de $35,00 maar. En ineens is ze vrolijk...
Ze komt zowaar weer achter het bureau vandaan en komt mijn geld halen. Ik krijg keurig netjes wisselgeld en een sjeik uit geprint bonnetje met een grote rode stempel er op met PAYED in hoofdletters erop. Als een blad aan een boom gedraaid. Nouja zeg, ik snapte er niks van. Maarja, dat hoeft verder ook niet. Maar volgens mij is het nu goed geregeld. En worden we niet afgesloten....., je weet namelijk maar nooit. Heb je net je haar ingezeept tijdens het douchen, en tsjakka water weg... Dan wordt je ook niet vrolijk van natuurlijk ;-)
Nouja ook dat weer geregeld. Verder van de week zo druk als een klein baasje. Vandaag een fotosessie. Gisteren alle boodschappen gehaald voor de babyshower. Naar de mevrouw die de baby gaat krijgen (vlakbij Holland) En heb samen met Linda de "favors" gemaakt. De kadootjes voor bij het weggaan zeg maar.
Het hoort er allemaal bij! En eigenlijk zijn ze best nog aardig gelukt zo, niet? Het was gisteren (en vandaag ook nog) heerlijk weer en dus hebben we ze buiten in Linda's tuin gemaakt. En tijdens het creabea gebeuren vroeg ik hoe het met haar dochter ging. Ze hebben wat problemen met haar op school en ik wist dat ze een gesprek zou hebben. Linda en haar man hebben twee kindertjes geadopteerd uit Rusland vandaan. En nu de kinderen wat ouder zijn komen er nogal wat problemen naar boven en haar oudste, heeft extra hulp nodig en moet dus naar een speciale school. Maar.... ze had gisteren te horen gekregen dat dat $ 30.000,- gaat kosten. En dat hebben ze niet natuurlijk. Zo erg om te horen allemaal. Het wordt nog een hele toestand voor ze ben ik bang. Als iemand geen verzekering zou hebben wordt het betaald, maar zij hebben dus wel een ziektenkosten verzekering en hun verzekering betaald dat dus niet. Daar komt het dus in het kort op neer. Heel krom, maar voorlopig kan ze dus niet naar die school. En bij haar huidige school stapelen de problemen zich op. Allemaal heel wat minder. Dan kies ik toch maar voor een openstaande waterrekening en een tochtje naar het gemeentehuis. Daarmee, zijn onze ernstige problemen weer even opgelost. Een schijntje bij wat er in andere families speelt.
Heb het weer overleefd, valentijnsdag bij de bloemenschuur. Zoals inmiddels te verwachten was het stress alom. De cooler was nog steeds stuk en dus stonden er overal in de winkel bloemetjes die nog naar de nieuwe eigenaren gebracht moesten worden.
Mooi zijn ze he? hi hi hi. Heb nog zo'n mooie voor jullie op de foto gezet.
Echt zo erg..... De kleuren alleen al. En dan de lelie die er bovenuit piekt. Deze heb ik niet gemaakt hoor. Inmiddels heb ik wel geleerd mijn mond over enige creatie te houden. Het wordt natuurlijk heel vervelend als ik steeds moet zeggen, het is niet echt mijn smaak ;-) Dat kan je 1 keer zeggen, maar niet bij elk blommetje wat de deur uitgaat.
Het stukje van hierboven heb ik wel gemaakt. Nouja gemaakt dan. Nagemaakt van een plaatje uit een boek. Veel van de creaties zijn dus al bedacht en moeten nagemaakt worden. Ze worden ook van dat plaatje af besteld, vaak online, dus wordt er verwacht van de klant dat het er op moet lijken. Kan het ook niet helpen dat de klanten sommige stukjes echt mooi vinden niet? Dus doen we dan maar ons best en zijn we toch lekker met blommetjes bezig. Ik zie het dan ook maar als uitdaging.
Maar.....als er een bestelling is voor een "designers choice" dan probeer ik die toch wel te maken. Want dan mag je je eigen fantasie te werk laten gaan. Nouja ik nog niet helemaal eigenlijk. Mijn fantasie en "designer choice" over wat ik een mooi bloemetje vind, is duidelijk anders dan de ideeen die Amerikanen hebben over mooie bloemen. Dus heb mijn fantasie weer heel wat moeten bijstellen helaas.
Al heb ik mijn grenzen natuurlijk! Zo krijgen mijn "creaties" echt niet zo'n vreselijke pofstrik als het er niet op staat dat dat gewenst is. Verder helaas wel varenblad als groen. In Nederland zie je dat dus echt niet meer. Maar hier heeft gewoon elk stukje zowat varenblad. Sterker nog ik heb deze keer helemaal geen ander groen gezien. Bossen varenblad gingen er doorheen met de dozijnen rozen.
Zoals hierboven. Dit zijn 2 dozijn rozen in een vaas opgemaakt. Een van de eerste die ik maakte van de week. En ik schrok me toch weer half wezeloos van de prijs. Namelijk $129,00..... Toch niet te geloven hey....
Maandag dus weer het laatste daagje. De cooler die stuk was (en waarschijnlijk nu echt overleden was) en de nog behoorlijke stapel orders die nog gemaakt moesten worden zorgde bij de bazin voor de nodige stress. Maar zo halverwege de ochtend kwam dan toch haar man helpen. Het zou de stress wat moeten verminderen want hij zou dan de telefoontjes kunnen doen. Maar zoals voorgaande jaren was het nu ook weer niet het geval.
Baas neemt namelijk gewoon alle binnenkomende orders aan en bazin wil dat niet. Baas hangt de nieuwe orders dan ook stiekum op, als bazin druk bezig is als of er een klant is of ook even aan de telefoon. Waarna twee tellen later de sirene af gaat. "Anthoniiiiiiiieeeeee", klinkt er dan door de schuur. Zo heet baas dus.
Waarna er een flinke woordenwisseling volgt tussen de twee. Over waarom er wel of niet orders aangenomen moeten worden. Geweldig al die bijeffecten op de werkvloer ;-) Soms steven ze naar buiten en gaan daar nog even door en komen dan muisstil weer binnen. Waarna een half uurtje later de sirene weer afgaat, hahaha.
Zo had baas een order aangenomen voor een boeket in een koffiekop. Maar het was een valentijns bestelling en er was alleen nog maar een grijs/bruine mok voorradig. Niks, roze rood of enig kleurigs. Nou echt.... het scheelde niet veel of hij had die mok naar zijn hoofd gehad. Zo gezellig, zo'n valentijnsdaagje in de bloemenschuur. Je maakt nog eens wat mee niet? Maarja het feit was dat we nog steeds minder orders hadden dan vorig jaar dus baas bleef orders aannemen de rest van de dag. Totdat hij in de gaten kreeg dat de bezorgers de 89 bloemstukken niet allemaal meer konden bezorgen die dag en hij zelf aan de slag moest. En toen was het ineens genoeg.... Zo mooi...
Maarja toen was het inmiddels tegen drie uur en waren er al heel wat Anthonies de zaal in geworpen zeg maar. Dus zoals ik al zei, we hebben het weer overleefd!
Toen ik thuis kwam hebben we Connor zijn verjaardags toetje gegeven. Cake met slagroom. Voor slagroom doet hij zo ongeveer een moord en voor cake idem dito.
Voorheen had ik een keertje een echte hondentaart voor hem gekocht en die vond hij helemaal niet lekker. Echt! Die liet hij gewoon staan. Stace heeft hem toen als een speer opgegeten. Maar bij de cake met slagroom kreeg hij er de kans niet voor.
Stace kreeg ook wel een stukje hoor en nu ook was Stacey's stuk cake ook eerder verdwenen dan bij Connor, maar dat duurde niet lang.
Zo dat zit er in!
Dinsdag moest ik nog wel even bijkomen van het hele bloemen gebeuren. Ben met de hondjes wezen wandelen en ik had in de morgen een afspraak met een mevrouw, die nu nog zwanger is, maar over een maandje foto's wil hebben van haar dan geboren baby. En terwijl ik haar adres opzocht op Google maps, zag ik wel wat grappigs. De wegen naar haar huis, heette Holland Road, Holland crossing, Holland Downs en Holland Hills Die laatste is wel heel apart niet? Zoveel hills zijn er niet in Holland namelijk. De dijken niet meegerekend natuurlijk.
Dus ik besloot mijn camera maar mee te nemen. Wie weet kwam ik wat leuks en echt Hollands tegen. Op zich woonde de vrouw misschien 10 minuten bij ons vandaan, maar in dit gedeelte was ik eigenlijk nog nooit geweest. Totdat ik ineens een groente en fruit stal zag. Ooit zijn we hier wel eens langs gereden. En weet nog dat ik toen dacht, Oh wat leuk er staat Holland farms op die schuur. Maar we waren toen volgens mij op de motor en wist eigenlijk geen eens waar we op dat moment reden. We waren eigenlijk zomaar in het wilde weg aan het rijden. En nu kwam ik er ineens weer langs.
Inmiddels was ook duidelijk geworden dat de mevrouw haar andere dochter ziek was en dat ze plotseling naar de dokter moest, dus uiteindelijk heb ik haar niet gesproken. Dus ben ik terug gereden naar het stalletje.
Het zag er zo leuk uit!
Op de hoek van Holland rd. dus! En dat zo dicht bij waar we wonen. We wonen eigenlijk om de hoek bij het plaatsje Holland, want zo staat het op Google maps ;-)
De website Dutch in America.com heeft vandaag een artikel geplaatst over het boek. Guus die deze website al een poosje beheerd was een paar weekjes terug bij ons langs geweest en heeft me er echt een "soort van" geinterviewed. Zo grappig om het artikel wat hij er over heeft geschreven nu terug te lezen!
Dutch in America.com is een website die allerlei informatie over Nederlandse dingen in Amerika verzameld op hun website. En is dus de ideale info bron voor Nederlanders die in Amerika wonen. Er zijn allerlei leuke links en artikelen op terug te vinden. De link lijst met allerlei Nederlandse restaurantjes en bakkerijen is eigenlijk toch wel een beetje mijn favoriet ;-) En.... nu dus ook een stukje over mijn boek. Zo leuk!!!
Zo..... en nu ga ik me klaar maken voor mijn laatste daagje bloemenschuur! Het wordt vast reuze gezellig, hi hi hi.....
Nou die iPhone heeft heel wat voeten in aarde. Ik was natuurlijk gelijk gaan kijken naar die Appie App die Karin in het vorige blogje als tip had gegeven. Die overigens ook gewoon Appie heet. Geweldig leuke naam! Moest er eigenlijk wel een beetje om grinniken. Maar ik zat zo op iTunes te lezen wat het ding allemaal kan. En dat is best veel. Receptjes inderdaad en boodschappenlijstjes maken.... Hartstikke handig....
Maar wel een beetje confronterend, hahaha. Ik zou binnen een zucht allemaal leuk Nederlands spul op mijn boodschappenlijstje hebben denk ik. Dus.... ik heb hem er met het oog op enig zelf behoud niet opgezet. Maar ben gaan Googlen naar een Amerikaanse versie er van. De Harris Teeter is hier de supermarkt die het meest op de Appie lijkt en ik heb heel erg gezocht, maar Meneer Teeter is nog niet terug te vinden in Appjesland. En de Lowes, de andere super waar ik wel kom, ook niet. En ook de Kroger niet.... Ja zeg, zo gaat het niet goed komen met dat boodschappen lijstje van me natuurlijk.
Maar...., toen kwam ik tijdens mijn zoektocht wel op een app genaamd Cardstar. De Harris Teeter google tocht, bracht me daar naar toe. En wat blijkt? Deze wonderbaarlijke app kan alle, ik zeg ALLE, klantenkaart pasjes bijhouden op je iPhone. En werkelijk waar, dat zou toch een geweldig iets zijn als die dingen mijn portemonnee konden verlaten. Dan kan hij eindelijk een keertje normaal dicht. En hoef ik het hele systematisch klantenkaart systeem in mijn portemonnee niet meer te onderhouden.
Het mooie is nog wel dat deze app helemaal gratis was en met een zekere achterdocht zette ik hem op mijn iPhone. En wilde daarna het eerste pasje in gaan voeren. Ik bereidde me voor op toch wel wat tik werk, want ik heb best een aardig stapeltje van die dingen eigenlijk. Geordend op supermarkten, dierenwinkels, service verleners en van allerlei anders. En echt als ik in een winkel bij de kassa sta, die in mijn zogenaamde categorie allerlei anders valt, krijg ik het al lichtelijk warm. Want waar is nou toch hun pasje? In welk vakje ook alweer? En probeer koelbloedig en als een volleerd kaartsorteerster me door de stapel pasjes heen te werken. Om na het vinden van het juiste pasje tot de ontdekking te komen, dat hij natuurlijk onder op de stapel zat. Afijn, ergenis alom.
Maar....., deze cardstar app zou daar allemaal een eind aan breien. En zo tikte ik het eerste nummer in. Maar terwijl ik aan het tikken was, zag ik onder de invul tab die daarvoor beschikbaar was ook een veldje met "Scan hier je card" en ..... toen drukte ik daar op. Opeens kreeg ik beeld en richtte mijn iPhone een beetje op het kaartje en tadaaaaaaaaa!!!!!! Geheel volautomatisch stond het nummer er in. Compleet met streepjes code en al. Is het niet een super iets???? Ik werd er helemaal blij van.....
In de toekomst geen gezoek meer naar pasjes, maar een keurig net geordend pasjes systeem. Welke je op alfabetische volgorde kunt bekijken en dan geef je gewoon even je iPhone aan de kassa juf en huppatee, daar zijn je punten/korting! En... er zit bovendien een locator op, zodat je de dichtsbijzijnde winkel van de betreffende keten zo kan vinden. En bovendien, krijg je als je op "deals" klikt ook nog eens te zien wat er in de aanbieding is bij die winkel. Echt de techniek staat voor niks tegenwoordig.
En nu moet ik eerlijk iets bekennen... Ik vond het voor het eerst in mijn leven, gewoon jammer dat ik niet meer van die klantenkaart pasjes had. Dat scannen van die dingen was gewoon zo leuk! Miste wel het piepje, zoals bij de kassa, maar dat het gewoon zooooo makkelijk was. En daarom ging het scannen van de pasjes met zoveel lol. En nog 1 uit portemonnee... en nog 1!!! Waar een mens toch al niet blij mee kan zijn niet?
Gewoon de hele stapel pasjes in de iPhone. Ze zijn bijna even groot als je ze zo naast elkaar ziet. Echt ik word steeds blijer van die hele iPhone :)
Zo dat is er uit! Ha ha ha, moest het even kwijt hoor ;-) Wat is er nog meer gebeurd de afgelopen dagen? We zijn vrijdag avond naar de auto show in Raleigh geweest. Altijd goed voor een leuke tijd. In ieder geval voor Ron. Ik moet zeggen dat mijn voeten minder blij waren. Want na een daagje bloemenschuur zijn die wel een beetje gaar. Maar ze hebben het uiteindelijk overleefd en het was best leuk om alle nieuwtjes weer te zien. Al zagen we op de weg er naar toe een minder leuk iets.
Er was een ongeluk gebeurd namelijk op de snelweg er naar toe. Een personen wagen was zo onder een vrachtwagen gereden. En toen wij er langs kwamen zat de bestuurster nog in de auto. Echt geen fraai gezicht....
Desondanks zijn we toch de autoshow begonnen met een proefritje in de nieuwste Cadillac CTS V. De auto ziet er eigenlijk een beetje als een sedan uit, maar er zit een Corvette motor in van 6.2 liter en bijna 560 pk. Beetje een wolf in schaapskleren. Want het ding rijdt dus als een tierelier. Mooi geluid dat zeker. En de wagen rijdt als je pech hebt zo de stoepranden uit de straat zeg maar.
En daar mag je hier dus gewoon in gaan proefrijden. Nou ja zo "even" was het eigenlijk niet, Ron moest wel een alcohol test doen. Dat vond ik dan wel weer grappig. Hij moest dus blazen ;-) Maar daarna konden we dus een rondje rijden met de Cadillac V. Ik zat achterin eigenlijk nog wonderbaarlijk goed. En Ron was helemaal in zijn hum. Wat een kracht zeg. Dit zou de snelste personen auto zijn die je op het moment kunt kopen. Het was eigenlijk gewoon meer een race wagen hoor. Je werd echt zo achter in je stoel gedrukt.... Word ik blij van een appje voor mijn iPhone, Ron heeft dat bij het rijden in de CTS V :)
Daarna zijn we de eerste hal in gegaan. Daar stond de nieuwste Ford Explorer. Aan de buitenkant zag hij er best leuk uit moet ik zeggen. Een beetje Landrover achtig vond ik.
En zo liepen we verder over de beurs. We kwamen hierna tussen de Volvo's en Scion's en aan het eind van de hal zagen we de nieuwe MINI Countryman. De gewone MINI op steroids, kun je eigenlijk wel stellen.
Vond de wagen er erg leuk uitzien. Ook de binnenkant. Lekker vrolijk en heel anders dan de standaard auto. En nu dus ook wat meer ruimte en wat hoger. Grappig was wel dat de MINI gewoon tussen de duurste Ferrari's stond. Wel mooi om te zien.
En overal mag je weer in de auto's zitten op deze beurs. Ook dat is wel eens leuk. Zo kan je gewoon even een Ferrari passen, als je daar behoefte aan hebt.
En zo deden deze jongetjes dat ook. Zo grappig, want waarschijnlijk hadden ze ook muziek in de auto en zaten ze zo een beetje cool met hun hoofd te schudden. Alsof ze aan het cruisen waren. Ik had het eigenlijk moeten filmen, i.p.v. een foto nemen.
Deze vond ik ook wel grappig...... De wandelstok van deze meneer mocht niet mee de nieuwe coole auto in ;-)
Verder was er de electrische Volt en de nieuwste Jeep Cherokee. Die ik wel erg fraai vond eigenlijk.
De nieuwe Chevrolet Camaro cabrio was er ook al te bewonderen.
Er waren dit jaar best wel veel nieuwe modellen eigenlijk vergeleken met de afgelopen twee jaar. En.... er stond nu ook een Hollandse wagen... De spyker!
Ron had er nog een t-shirtje van en had die aan die dag. Wat een mooie auto is dat toch. Mag ook wel voor de centen die hij kost. Normaliter zie je dat merk dus niet zo snel. Maar sinds kort is er hier in Cary een heuse Spyker dealer. Wel grappig om Cary/Raleigh tussen het lijstje met top trendy steden, als New Port Beach en Manhattan te zien staan. Doordat Ron het Spyker shirtje aan had, kwam hij al snel in gesprek met wat vertegenwoordigers, die het wel leuk vonden dat er iemand was die de auto en het merk kende. En eigenlijk mocht je dus niet in de auto zitten, maar doordat Ron een Dutchie was mocht hij het wel wat van dichterbij bekijken van de Spyker mensen. En zo mocht en kon Ron het even op zijn gemakje kijken. Er in zitten is geen optie voor Ron, want dat pas niet met zijn 2 meter ;-) Later mocht ik, ook nog even wat fotootjes van dichtbij maken!
De auto kost zo'n $ 250.000, echt ontieglijk veel geld! Maar... toch een beetje Nederlandse trots niet waar?
Weer een ervaring rijker in ieder geval!!!!
Van het weekend was het hier behoorlijk lekker weer ineens. En Ron is dan ook met de motor op pad geweest.
Hij is zelfs nog even bij de bloemenschuur wezen kijken toen ik er op zaterdag aan het werk was. En ook hij heeft nu de schuur van binnen gezien en mijn bazin ontmoet. Die overigens flinke stress had gisteren, want 1 van de coolers had het begeven. Vrijdag al, en dus was er een monteur besteld. Maar vrijdag middag ging hij het weer doen. Om het zaterdag ochtend helemaal te begeven. En... die cooler staat dus vol met bloemen nu. Het resultaat is dus een gestresste baas, die heel graag wil dat haar man komt kijken naar het probleem. Maar een man, die daar geen zin in heeft. Maar omdat ze de monteur had afgezegd op vrijdag, mocht ze van haar man op zaterdag geen monteur meer bellen omdat er dan waarschijnlijk weekend tarief berekend werd. Feest compleet dus. Er werd met een bezem tegen de cooler aan gebonkt, stekkers in en uit het stopcontact en wat al niet meer. Het mocht niet baten.....
En dus hoefde ik vandaag, zondag niet te komen werken, wat eigenlijk wel het plan was. Want de stukjes die ik zou kunnen maken vandaag, zouden toch niet in de cooler die het nog wel doet passen. Want die stond al vol. En dus wordt het morgen vast dikke pret ;-) We gaan het allemaal meemaken. Want morgen is het dan dus echt Valentijnsdag!
En daarmee is ook ons eigenste Valentijntje Connor jarig. Acht jaar wordt hij alweer. Het was vandaag best lekker weer en zo had de bijna jarige mooi plaats genomen op zijn schommelbankje in de tuin ;-)
