Wat is er van de week nog meer gebeurd. Het was niet zo'n hele leuke week. Zo was onze vaatwasser stuk gegaan. Deed helemaal niks meer.... Maandag het bedrijf gebeld waar onze vaatwasser vandaan komt. Ze gingen dezelfde dag nog komen, vertelde de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Maar aan het eind van de dag niemand gezien. Niet goed voor mijn humeur. Dinsdag middag belde de monteur dan wel en vertelde dat hij onderweg was. Eenmaal hier, vroeg ik hem of het zo druk was. En ja, zei hij, het is best druk, vooral omdat ze maandag niet gewerkt hadden? Niet gewerkt hadden? Ja, zei hij, zonder te verblikken of verblozen, het was toch President's day? Grrrrrr.... en ik maar wachten. Ook niet goed voor mijn humeur!
Eenmaal het apparaat open wist hij al direct te vertellen wat het probleem was en had zelfs het onderdeel bij hem. Dat was wel fijn natuurlijk, maar hij vertelde dat dit onderdeel veel kapot gaat in het type vaatwasser van Whirlpool. Maar Whirlpool had besloten om geen "recall" te doen, maar te wachten tot dat mensen zelf melden als het apparaat stuk zou zijn. Het onderdeel was dan ook gratis, alleen "mocht" ik wel $ 75,00 voor zijn arbeidsloon betalen. Hmmmm, dat viel een beetje tegen, als Whirlpool toch al wist dat dat stuk zou gaan. Niet zo netjes en al weer niet zo goed voor mijn humeur....
Moet zeggen dat als hij het hele recall verhaal niet verteld had, ik het misschien wel goedkoop had gevonden. De vaatwasser is al eens eerder kapot gegaan en toen moest er een heel nieuw elektronisch gedoetje in en dat was $185,00, volgens mij. Maar dat was binnen het eerste jaar en hoefden we niet te betalen. Maarja hij doet het nu weer en laten we die $ 75,00 maar snel vergeten.
Verder moest ik woensdag wat papieren regelen en eenmaal in het kantoor waar ik moest zijn, bleek dat ik niet de enigste was die dat moest doen. Het was er erg druk, heel erg druk. In de wachtruimte was ook een bewapende bewaker aanwezig. En gezien het clientele wat met mij aanwezig was, was dat misschien wel een goed idee. Anderhalf uur heb ik op mijn beurt moeten wachten. Alweer niet zo stemming verhogend. In die anderhalf uur veel gezien en vele verschillende talen gehoord. Ook Amerikaans, waar ik geen woord van verstond. Eenmaal aan de beurt en ik naar een loket werd geroepen, was ik in nog geen 3 minuten klaar. Soort van in de rij staan bij een attractiepark voor een ritje met de achtbaan. Lang wachten en uiteindelijk is het zo voorbij.
Vanochtend kwam ik er ook achter dat ik de deeghaak van onze broodbakmachine heb weg gegooid. Hij was in een brood blijven zitten en die had ik woensdag avond weggegooid. Donderdag ochtend komt de vuilnisman hier, derhalve is de deeghaak echt foetsie. Dit deed ook al geen goed voor mijn humeur! Uiteindelijk zag ik op E-bay dat ze ze wel verkopen en iets van $ 23,00 kosten. Dit is nou echt weggegooid geld, letterlijk weggegooid. Vroeger zeiden we, verdwenen in het ronde "Roteb" archief!
Afijn, het werd tijd voor wat leuks dit weekend. En dat is wel gelukt!
Want we zijn zojuist bij de 3D Imax voorstelling van U2 geweest. Ja ja, ik had kaartjes besteld en de $ 4,00 per kaartje extra dit keer nu toch betaald! En het was maar goed ook, want de voorstelling was weer uitverkocht. Er was zelfs zo'n labyrint wachtlijn zoals bij een pretpark. Het was vrije zitting en met een 3D voorstelling is het natuurlijk het leukste in het midden van de zaal.
Het bleek dat de zaal pas 5 minuten voor de voorstelling open ging omdat er voor onze voorstelling nog een film gedraaid werd. Dus we stonden wel een poosje in die wachtrij. En terwijl we aan het wachten waren ben ik aan het rekenen gegaan wanneer ik naar een concert van U2 ben geweest. En volgens mij was ik toen iets van 17 jaar. Het album Joshua tree was net uit en het was in de Kuip. Vindt het nog steeds een van de onvergetelijke concerten. With or without you was een grote hit destijds en Where the streets have no name. Ik was al een poosje helemaal fan van ze en was superblij dat ik via via aan kaartjes was gekomen. Echt super super super blij. Na een klein rekensommetje is dat toch bijna 21 jaar geleden.... Oeps.... dat klinkt wel heel erg lang geleden..... 21 jaar terug alweer. Niet te geloven wat er in die tijd gebeurd en veranderd is. Maar U2 was niet veranderd. Ok, wel persoonlijk verouderd, maar. U2 is nog steeds U2!!!
Bij het naar binnen gaan van de zaal kregen we een speciaal brilletje en we hadden een mooi plekje in het midden van de zaal.
De film is een concert opname van een concert in Argetinie. En het begon met het nummer Vertigo. Het 3D effect was super. Nog nooit heb ik Bono van zo dichtbij en zoveel detail van zijn gezicht gezien. Onwijs gaaf! Gitaren die op je af komen, opnames vanuit het publiek, waar door je het gevoel krijgt dat je echt bij het concert aanwezig bent. Water wat in het publiek wordt gegooid komt op je af, prachtige beelden vanaf het podium. En alles mega groot op het scherm. Echt super! Net als of je bij het concert aanwezig bent. Bij het het nummer Sunday Bloody Sunday, zingt Bono "Wipe your tears away" en steekt dan zijn hand uit. En echt het lijkt net of hij zijn hand je gezicht aan wil raken. Heel onwerkelijk, of eigenlijk juist niet!
Er was 1 nadeel, weet nog dat ik destijds bij het concert in de Kuip de volgende dag mijn stem kwijt was. Nu niet, helemaal niet zelfs. Nu was de sfeer duidelijk anders. Niet bij de Argentijnen in het publiek op de film, maar bij het publiek in de bioscoop. Had vreselijk de neiging om op te staan en mee te gaan springen en keihard mee te blehren. Maar heb me in kunnen houden. Al hoewel mijn benen niet stil te krijgen waren. Die gingen gewoon vanzelf mee met het ritme van de muziek. Heb wel alle liedjes in een acceptabel geluidsniveau mee gezongen. Hopelijk was het geluid van de muziek hard genoeg en hebben de andere bioscoopbezoekers het niet gehoord ;-)
Ik vond het echt super gave ervaring en misschien is het anders als de film in NL Imax theater komt, want ik geloof echt dat er dan een "Ole, ole, ole, ole" zou volgen. Hier werd er tussen de nummers niet geklapt of een klein kreetje van "appreciation" of zo. Alleen toen de film afgelopen was er een applausje. We hebben hier een aantal concerten meegemaakt nu, maar het gaat er gewoon een heel stuk minder enthousiast aan toe, dan in NL. Ook maakte de geur van popcorn het plaatje iets minder compleet. Op 1 of andere manier klopte dat niet met het beeld van U2. Naast me zat een Argentijnse jongen en die deed wel gitaar en drum gebaren, maar hij en ik waren alleen in beweging volgens mij. Weet eigenlijk niet of U2 in de jaren tachtig en erna hier ook zo'n succes had. Misschien minder en komt het daardoor? Al met al kunnen we wel stellen dat deze film heel erg goed was voor mijn humeurstoestand en dat kon ik wel gebruiken! Als de film ook in Nederland gaat draaien is het echt een aanrader!!!! En ik ben echt heel benieuwd hoe het publiek in NL gaat reageren.
Groetjes Petra
7 opmerkingen:
Arme Petra, jij had duidelijk je weekje niet. Gelukkig heb je vanavond een leuke avond gehad, dat maakt weer veel goed.
Wat fijn dat U2 je heeft kunnen helpen aan een beter humeur, soms is dat wel erg lekker!
Wat een week heb je achter de rug.
Ik moet toch ook vaak aan Eric denken. Ken de beste man niet maar ben er toch mee bezig.
Gelukkig heeft U2 alles goed gemaakt
Zal straks ff heerlijk strand foto's voor je maken, de zon is inmiddels gaan schijnen.
Wat een pech had je. Fijn dat je die film zo leuk vond en je in een betere stemming kon komen.
Hier ook telkens aan Eric denken, zouden we ooit uitvinden, wat er met hem gebeurd is? Het is zo bizar!
Gelukkig kon je je petweek vergeten tijdens de film!
Wow als U2 fan cool dat je naar de 3d movie bent geweest!!
De film draait inmiddels ook in NL, ik ben vanavond geweest. Een geweldige ervaring! Of je vooraan op het podium het concert zit te volgen. Het publiek was ook hier in de bioscoop vrij tam, ik heb zelfs niemand mee horen zingen. Er kon wel een applausje vanaf aan het eind van de film.
Prachtig om de mannen eens zo van dichtbij te zien!
Een reactie posten