Ik....

en al mijn vrienden.... Dat gevoel had ik een beetje van de week bij het zwembad. Nou ja van de week. Het heeft van de week aardig geregend hier, maar gisteren beloofde een mooie dag te worden en dus was ik 's morgens naar ons nieuwe zwembad van de wijk getogen. Het was er echt dringen weer... Niet dus....

Ik had het zwembad weer helemaal voor mijn eigenste ikje alleen. En kreeg dus ter plekke het "Ik-en-al-mijn-vrienden" gevoel. Om twaalf uur werd de bezettingsgraad met 100% verhoogd, want toen kwam de lifeguard aan. Die houdt het toezicht bij de waterglijbaan en zette deze dan ook aan en ging er op zijn stoel naast zitten. Over makkelijke baantjes gesproken. Hij nam zo nu en dan zelf ook maar een duik en ik lag mijn boekje te lezen op het ligbedje. Die inmiddels geleverd zijn.
Vond het eigenlijk wel een beetje zielig en dacht zal ik dan maar van die glijbaan af gaan. Dan heeft hij tenminste wat om in de gaten tehouden. Maar net toen ik zat te twijfelen kwamen er twee meisjes het zwembad binnen en alweer een stijging van 100% in de bezettingsgraad. Deze meisjes maakte wel gebruik van de glijbaan, dus was er eindelijk werk aan de winkel voor de lifeguard.

Even daarna ben ik weer naar huis gegaan en ben ik het gras gaan maaien. Tijdens het maaien zag ik Alison met de Golden Retriever lopen van een paar huizen verderop. Het is al een oud beestje en ik had haar al een poosje niet meer gezien eigenlijk. Ze kwam wel een vaker langs even snuffelen in alle voortuintjes. Nu dus weer, maar nu had ze allerlei littekens. Over haar buik en de voor pootjes en het was duidelijk dat ze net geopereerd was.

Ik liep naar Alison en we besloten haar weer terug naar huis te brengen. Het was ook zo warm voor het beestje. Wij aanbellen, maar niemand thuis. Dus haar achter in de tuin gelaten en snel terug gelopen. Maar eenmaal weer bij onze eigen huizen stond McKenna, zo heet ze, al weer achter ons. Alsion had haar maar wat water gegeven want ze had het zo warm. McKenna is ook niet van het kleine type Golden Retriever. Ze is echt groot, lees eigenlijk dik. Denk dat ze zo 100 pond weegt. Worstje op pootjes zeg maar. Dus na wat te drinken wij haar weer terug brengen en nu gingen we in een sprintje terug naar huis. Maar alweer zagen we haar achter ons aan sukkelen.

Ze wilde duidelijk aandacht. Op zich niet zo erg, maar als ze nou te ver loopt, zit ze op de weg. Alison moest weer werken en ik was toch aan het maaien en zou haar dus in de gaten houden. Na 100 meter maaien zag ik haar nu de tuin van Beth in lopen, die ook aan het maaien was. Ook zij ging haar water geven en besloot even naar Beth te lopen. We wisten niet goed wat te doen, want het was duidelijk dat ze het heel erg warm had. Maar ze plofte bij Beth in de garage toen we aan het praten waren.

Inmiddels was er ook nog een andere buurvrouw gestopt die zag dat McKenna bij ons lag. Zij woont naast het huis waar de hond woont. En het bleek dat ze chemo kuren kreeg en ze verbaasd was dat ze zo aan de wandel was. Het ging namelijk helemaal niet zo goed met haar. Maar ze was nu al een poosje zo aan de wandel. We twijfelden nog even of we haar in haar eigen garage, die open stond zouden moeten bregen. Maar Beth zou haar in de gaten houden, want ze was nog wel even bezig in de tuin. Uiteindelijk hoorde ik later van haar dat ze een kuil in haar perkje had gegraven en daar lekker in was gaan liggen. Lekker koel natuurlijk. En daar een hele poos heeft gelegen. En dat ze haar later in de middag met Alison en weer een andere buurvrouw toch naar huis hebben kunnen brengen en daar dan ook is gebleven..... Kortom het heeft zowat onze hele straat die middag bezig gehouden. Het was ook een heel aandoenlijk gezicht het oude beestje zo met alle littekens zo door de wijk te zien kachelen. Waarschijnlijk was ze ergens door naar buiten geschoten en zullen de baasjes nu op de hoogte zijn. Al denk ik dat het als het aan McKenna ligt ze vandaag wel weer graag al die aandacht zou willen hebben ;-)

Wat is er verder gebeurd van de week? Ron en ik zijn naar de nieuwe film van John Travolta en Denzel Washington geweest. The Taking of Pelham 123, heet deze film. Het is een opnieuw gefilmde versie ervan. En ik vond hem heel erg goed. Vind beiden spelers altijd erg goed en zo samen maakte het een erg leuke film. Spannend verhaal ook en speelde zich af in New York. Op een gegeven moment zag je ook scenes uit de keuken van het Waldorf hotel. En Ron en ik herkenden het gelijk. Van hey, dat lijkt de keuken van het Waldorf hotel wel. In maart hadden wij die tijden de Grandtour door het hotel met Jelle ook gezien. Was erg grappig om te zien.

Verder doen de plantjes het in de tuin ineens erg goed. Alles bloeit nu een beetje.


De hortensia


Roos


De vlinderstruik


En ook de tomaten.

Het Topsy ivy ding is weer van plaats veranderd. En moet zeggen dat ik er al aardig wat tomaten van af geplukt heb van de week. Maar erg handig is het ding echt niet. En van de week ontdekte ik ook ineens een tomaten plant in het wild! Heb de hele plant nog nooit gezien. Maar is denk ik als een onkruidje bij een ander plant meegekomen en laat die plant nou toch het beste groeien. Daar zitten pas echt veel tomaten aan. Ongelooflijk!



De plant stond ineens ergens achter in de tuin. Heb er nu maar zo'n speciaal tomaten steun rekje om heen gezet. Best grappig om te zien. Dat dat ineens zomaar ergens opkomt in de tuin?



Ook is het vogelhuisje bewoond en vliegen er musjes af en aan. Erg leuk om te zien. En bang zijn die al helemaal niet...



Van het weekend wordt het ook weer mooi weer. Dus waarschijnlijk zal er dan ook wel weer geplonst worden door ons.

Groetjes en een fijn weekend!
Petra