Veel hout

Gisteravond had Ron het idee gevat om bij de Home Depot "wat" houtsnippers te gaan halen. Want door regen, wind en het natuurlijk verteer proces zijn er aardig wat houtsnippers verdwenen die wij vorig jaar in de tuin gedeponeerd hadden. Hij had berekend hoeveel zakken we nodig hadden en dat waren er ongeveer 70. Nou zijn dat er heel wat en hadden we 10 keer heen en weer kunnen rijden. Ware het niet dat ze bij de Home Depot ook een vrachtwagentje verhuren voor $ 20,00 per 75 minuten. En misschien was dat een optie. Het bleek dat 70 zakken precies 1 pallet was met "pine-nuggets" zoals de houtsnippers hier heten. De casierre belde naar hun verhuur balie of de truck aanwezig was. En die was er dus konden we daar papieren in vullen en daarna weer terug naar de tuinafdeling. Waar twee jongens de pallet in de truck laadden. Het bleek dat de stapel toch wat te hoog was en dus haalde ze de bovenste 5 lagen er af en lagen die los in de truck. Inmiddels hadden we ook maar besloten om wat "pinestraw" mee te nemen meteen. Pinestraw ligt bij ons alleen in de voortuin. Dit zijn dennenaalden en die worden hier net als houtsnippers gebruikt om de perkjes mee te bedekken. Om onkruidgroei enigszins te voorkomen en om de grond een beetje vochtig te houden in de zomer. Afijn dus ook 15 balen pinestraw in de truck. De jongens vonden het een hele klus om alles in de wagen te krijgen en het pastte allemaal maar net. Ze wensten ons veel succes met de 70 + 15 balen en daarna gingen we op weg naar huis. Gelukkig is de Home Depot hier vlakbij want alles lag ook gewoon los in de laadbak. En moet zeggen dat vond ik als tijdelijke "truckersvrouw" maar niks. Maar onderweg niks verloren en eenmaal thuis de balen en zakken snel uitladen!



Omdat het een hele pallet was en deze nog ingesealed was, waren de houtsnippers kurkdroog en dus gelukkig niet zo zwaar. Dat scheelde een hele boel gewicht. Al met al hadden we nadat alles er uit was nog 30 minuten over om de truck terug te brengen. Daarna de pallet eerst terug gebracht en de sleutels weer ingeleverd bij de verhuurbalie. Dit gedeelte was gelukt, nu strakjes nog alle snippertjes op de juiste plek in de tuin zien te krijgen. Dat is zeker ook een hele klus. Maar dat was voor later.
Inmiddels was het al donker en op de terugweg naar huis, net voor de ingang van onze subdivison, midden op de kruising, rende er een beest de weg over. Twee glisterende ogen keken in de koplampen van onze auto. Het leek wel een hert, maar zag er heel anders uit. En even daarna zagen we dat het een Deense dog was. Twee tellen later stond hij naast onze auto en keek via het ruitje aan Ron's kant zo even de auto in. En toen zag ik dat dat de hond was van het eerste huis in onze wijk. Die hebben zo'n Deense dog. Hij was helemaal de weg kwijt en liep maar heen en weer. Inmiddels stonden er heel wat wagens stil op de kruising en ook achter ons. Ron stapte uit de auto en in de hoop dat hij zijn beiden handen inclusief 10 vingers heel zou houden, probeerde hij de hond te pakken te krijgen. Gelukkig kwam de hond enthousiast op Ron afgerend en kon hij het "kalf" daarna snel pakken. Maar de hond was alle behalve rustig en was vooral heel groot en heel sterk. Ik ben daarna de wijk in gereden en bij die baasjes aan gaan bellen. Maar het duurde en duurde. Geen gehoor. Jeetje, wat nu? En ik zag ineens een klein jongetje op de overloop zitten. Hij keek me aan en ik zwaaide naar hem en hij schoot daarop weg. Vast geleerd dat hij niet naar vreemde vrouwen mag terug zwaaien en vooral de deur niet mocht open doen ;-). Hmmmm toch nog maar een keer bellen? En weer duurde het en duurde het. Inmiddels zag ik Ron vanaf de overkant van de weg een beetje paniekerig zwaaien. Dat zag er niet goed uit. Ik keek nog even naar binnen wat te doen. En ineens zag ik een man aankomen lopen. Op zijn dooie gemakkie. Gelukkig hij deed de deur open. Ik vroeg of hun nog steeds de "great Dane" hadden. Ja die hadden ze nog. Ik vroeg of ze wisten waar hij nu was. "Nou" zei de man, "hij ligt hier in de woonkamer". Ik vroeg of hij dat wel zeker wist. En hij keek even om en keek daarna wat paniekeriger naar mij. Ik hoorde ook een vrouw wat roepen. Wacht even zei hij. En liep de woonkamer in. In de gauwigheid keek ik nog even richting Ron. Die had nog steeds zijn handen vol met hwt kalf, hi hi hi hi. De man kwam snel terug gelopen naar de deur en zei dat hij inderdaad niet binnen was. Dus ik vertelde hem dat Ron hem vast had en of hij iets van een riem had. Inmiddels zag ik Ron de kruising oversteken met kalf aan zijn halsband vasthoudende. Wat een kracht had dat beest en het werd een soort van zig zag oversteek. De man ging zijn schoenen aan doen en ik liep richting Ron. En in een opwelling praatte ik naar de hond toe, waarop de hond een spurt inzette, met Ron in versnelde pas erachteraan. Stom, stom, stom, dat had ik dus niet moeten doen. Kalf kwam me dan ook super enthousiast begroeten. Tjemig wat was ie groot!! Hij keek me gewoon bijna recht in mijn gezicht aan. Ik zag dat Ron ook nog alle tien vingers had en het bleek gewoon een grote lieve hond te zijn wel een tikkie te enthousiast misschien wn onwijs veel kracht. Inmiddels stond het baasje ook buiten en kwam richting ons lopen. Daarna hebben we lief kalfje overgedragen aan baas. Die ons nog tig keer bedankte voor het "saven", hi hi hi. Afijn.... conclusie twee honden in 1 week bij zijn baasje terug brengen vind ik zelfs te veel van het goede. Dus hopelijk blijft het hier nu wel even bij.
Vandaag werd ik wakker en hoopte stiekumpjes dat "de kaboutertjes" alle houtsnippers op hun plek hadden gelegd. Maar eenmaal buiten in de tuin werd ik helaas met de realiteit geconfronteerd en staarde de tig zakken me aan.



Zo op een stapel gegooid leken het er eigenlijk nog meer. En ben ik maar een beetje begonnen met het verdelen van de zakken houtsnippers. Ron had er een stel al in de tuin gelegd en die heb ik open gesneden en alles uitgeharkt en verdeeld. Tussendoor heerlijk van het weer genietend. Het was echt zo lekker buiten vandaag!



Om half 5 hadden we een afspraak bij de dierenarts voor de jaarlijkse prikken van de honden. We moesten even wachten, maar daarna mochten we naar 1 van de 5 behandelkamers en moesten we even verder wachten. Daarna kwam de assitente die de temperatuur op nam bij de honden en zij noteerde nog wat gegevens. De dokter kwam daarop weer en ging een kleine check-up doen. Dus even hart luisteren, gebit en oren bekijken en twee prikjes voor beiden heren. Alles zag er keurig uit en ze waren "goed gekeurd" door de dierenarts. En om voor de rest van het jaar weer even klaar te zijn, nam ik ook medicijnen voor hartworm mee en Frontline ter voorkoming van vlooien. En een ontwormings kuurtje voor beiden heren. Daarna kon ik aan de balie afrekenen. En toen.... toen.... viel ik bijna flauw. $ 550,-, zei de assitente. Mijn god, dat moet een foutje zijn. Dat was wel erg veel. Ik vroeg of ze de rekening wat meer kon specificeren. Het kwam er op neer dat de medicijnen enorm in prijs gestegen waren, vertelde ze. Dus ik vroeg wat de vlooien bestrijding kostte en ze vertelde $ 100,- per 6 pipetten. Ik stond er echt verbaasd van. Er lag me zoiets bij dat ik vorig jaar iets van $ 60,- betaalde. Ja vertelde ze, het is zoveel omhoog gegaan. Maar, zei ze, als ik op internet de medicijnen goedkoper zag, moest ik het maar uitprinten, want ze deden aan "pricematching". En door dat laatste zinnetje voelde ik nattigheid. Volgens mij wist ze echt wel dat ze nu wel heel erg duur waren. Dus ik vertelde, dat ik het voorlopig bij 1 doosje hield. En dus ging er $ 100,- van de rekening af. Maarja, nog een flinke $ 450,-! Echt niet normaal. In NL was ik altijd zo'n 120,- Euro kwijt voor twee honden en kostte ontwormen 12,50 Euro en hier $ 32,50 per hond. Het was duidelijk dat dat hier toch wel anders was. Natuurlijk thuis gelijk op het internet gekeken en daar kost Frontline $ 60,- en de Interceptor was ook $20,- goedkoper. En daar had ik er twee van gekocht. In totaal dus $ 100,- duurder dan eigenlijk hoort. Heb ook even de rekening met vorig jaar vergeleken en toen was het ook $ 60,-. Ik vindt dat zulke nepperij en ga morgen mooi echt even terug. Volgens mij is de dierenkliniek van eigenaar verwisseld en misschien is het hoog tijd dat wij ook van dierenarts gaan verwisselen. Wat een neppers zeg!

Groetjes Petra