Alleen

Van de week was ik vreselijk verkouden. Op zich niet zo erg, maarja, die nieuw bakken hardloop carriere van me wil ik niet verliezen natuurlijk, hi hi hi. Ben als de dood dat als ik een week niet loop, ik gelijk die condititie weer kwijt ben. Nou zal het niet zo'n vaart lopen, maar je weet maar nooit bij mij. Er zijn me gekkere dingen overkomen ;-)
Afijn maandagavond met mijn snotneus toch gaan lopen. En toen ik terug kwam zat niet alleen mijn neus verstopt ook ineens mijn oor. Het lopen zelf ging ook echt voor geen meter. Had gewoon twee keer moeten wandelen om weer even op adem te komen. Woensdag precies het zelfde en dacht laat ik ook even naar mijn hartslag kijken terwijl ik nu aan het wandelen ben. Die was natuurlijk veel te hoog en had het dus goed gevoeld. Wat een toestand... Daar gaat mijn conditie, dacht ik. Heb ik dan zo hard voor lopen ploeteren. En zag erg tegen mijn volgende loopje op. Kon ik weer beginnen. Was net zo blij dat ik eindelijk 5 km achter elkaar door kon lopen.

Donderdag was gelukkig mijn verkoudheid een heel stuk verdwenen en vrijdagavond dus weer gelopen. En wonder boven wonder, ging het weer als vanouds. Niks geen hoge hartslag, maar gewoon lekker kunnen doorlopen. Wat een geluk zeg! Ik kon het nog! Ron had dat ook in de gaten had, want ik bleef aardig bij hem in de buurt en dacht daar gelijk gebruik van te maken, door er een extra rondje tegen aan te gooien. En dus hebben we gisteren niet 5 km, maar zowaar 6 km gelopen. Super! Ik was er helemaal blij van! Gewoon weer zonder stoppen gelopen en nog 6 km ook! Dat is toch wel een heerlijk gevoel, moet ik zeggen ;-)

Verder was het van de week een regenachtig geheel. Vieze miezer en somber weertje. Goed voor het gras wat we van de week gezaaid hadden, maar erg gezellig was het niet. De temperatuur was overigens nog wel steeds goed. Zo in de twintig. Dus ik het het slaapkamer raam lekker open gezet voor de frisse lucht.
Ik heb van allerhande klusjes gedaan en het huis heeft de voorjaar schoonmaak weer ondergaan. Maar gedurende de dag hoorde ik steeds gepiep en tikjes. En ik kon nou niet thuis brengen waar het vandaan kwam. Het klonk een beetje naar een muisje, maar dat tikken? En echt, ik hou helemaal niet van muisjes en vreemde tikjes. En zeker niet in mijn huis. Maar zo was het er, en zo hoorde ik het niet meer. Waarna het een kwartier later weer terug was. Heel vreemd.
En toen ik aan de badkamer wilde beginnen met schoonmaken, liep ik langs ons slaapkamer raam. En hoorde ik pas dat het niet in huis was het geluid, maar dat het van buiten kwam. Ik keek naar buiten en zag dat er een kardinaal op de schutting zat rondom de hottub.



En die zat luid te piepen. Ik ben even op bed gaan zitten om te kijken wat er nou was. Het was een vrouwtjes kardinaal. Die zijn minder rood gekleurd. En terwijl ik daar zat, zag ik wat er aan de hand was. Want in onze schutting hebben wij, om het geheel wat op te vrolijken, spiegels tussen de afrastering. Zo ziet dat er dus uit.



Het lijkt net of je er door heen kijkt, maar het zijn dus spiegels. Die kardinaal zat de hele tijd tegen de spiegel te tikken en begon dan te piepen. Waarschijnlijk dacht ze dat er aan de andere kant ook een kardinaal zat.







Vond het zo'n zielig gezicht. En zo had ze de hele morgen zitten piepen en tegen de spiegel zitten tikken. Want zolang had ik dat geluid al gehoord.



De foto's zijn een beetje wazig, maar ze zijn door het horscherm van ons slaapkamer raam genomen en het regende ook nog. Maar zo zit ze nu dus al zeker drie dagen! Wat een volhoudster....





en een kort filmpje...



Het heeft een heel hoog, "Remi" gehalte vindt ik. Zo van alleen op de kardinalen wereld, zeg maar. Maarja, hoe maak je zo'n vogeltje duidelijk dat er geen collega kardinalen aan die andere kant van de spiegel zitten?



Groetjes Petra