NC State Wolf Pack

Zaterdag was de football wedstijd. En jeetje wat een ervaring. Het was dus "Homecoming" van het team. En dat werd gevierd, uitbundig!!! De wedstrijd begon om 12 uur 's middags en wij waren er rond 11 uur. Toen we de parkeerplaats op kwamen rijden zagen we al gelijk alle tailgate feestjes. Tailgating is een hele happening en word uitbundig gevierd met heeeeeel veeeeel eten bij de auto. Heel leuk om dit allemaal te zien. Hele families, vriendenclubs, jong en oud en wat nog meer verzamelt bij elkaar en gaat gezellig aan het eten en drinken. Het is trouwens wel super geregeld deze parkeerplaats. Iedereen heeft op zijn parkeerkaart een nummer en dat nummer correspondeerd met je parkeerplek. Dus dat plekje blijft netjes voor je open. En wij hadden de mazzel dat we echt heel dichtbij de ingang stonden. Helemaal goed zeg !!!






Het was pas 11 uur, maar de BBQ maakte overuren. Het was super leuk om dit alles zo mee te maken.



Er waren zelfs campers in de kleur van de "Wolfpack-ers"



TV mee in de auto en live kijken....



En iedereen was in het rood.
"Wolfpack-red"
Jong en oud.



En dit kenteken van een auto op de parkeerplaats is natuurlijk helemaal goed !



Dit is het beeld bij de ingang van het stadion. Erg mooi vond ik zelf.



Voor de wedstrijd was het team nog even aan het trainen en dat begon om met zijn allen in 1 lijn naar de achterste "Yard" lijn te lopen. Heel indrukwekkend om te zien en de reactie van het publiek te horen.



Het was echt een hele gebeurtenis. Nadat de training voorbij was, kwam de band het veld op en begon het volkslied te spelen. En iedereen ging staan, pet af en luisterde naar het volkslied. Het plaatjes was helemaal compleet, tot aan de cheerleaders aan toe. Daarna werden de spelers weer op het veld verwelkomd. Echt met een mega show en met de loeiharde trommels van de band, vlaggendragers en aantal straaljagers die een salute maakte boven het stadion toen de spelers het veld op kwamen. Ontzettend indrukwekkend vond ik zelf. Daarna de wedstrijd. Ik had dus nog nooit een wedstrijd gezien en wist dus niks van de spelregels. Naast ons zat een vrouw met een babytje van 4 maanden. Het is dus heel normaal dat de kinders mee gaan naar de wedstrijd. Ze was erg aardig en legde me de spelregels een beetje uit. 4 maal 1 speelkwartier en 4 pogingen om een 10 yards verder te komen. Daarna gaat de bal over naar de andere kant. (even in het kort hoor) Afijn we zaten zo te kletsen en zij, Donna, vroeg waar we vandaan kwamen. Dus ik vertelde Nederland, maar dat we sinds juni in Fuquay woonden. Oh zegt ze dat is toevallig, wij ook. Haar man zat achter haar met haar andere dochtertje. Waar, in Fuquay?, vroeg ze. Dus ik vertelde de naam van onze subdivision. Echt... ?, zei ze, en ze begon te lachen. Zij woonden dus op de hoek vooraan bij onze subdivision. En ik moest ook lachen. Ruim 50.000 mensen in het stadion en ik zit naast mijn "buurvrouw". Erg grappig. Het was leuk haar te leren kennen en we zullen elkaar vast nog wel eens tegen komen in de buurt. De wedstrijd was in het begin niet zo spannend. De eerste twee speelkwartier, die overigens ruim twee uur! duurden, werd er maar 1 keer gescoord. En dan ook nog eens door Mississippi, de tegenpartij. En telkens werd er na elke "down" gewisseld van spelers en vergaderd. Dat zijn wij van voetbal niet gewoon. In half time (pauze) stonden ze nog steeds achter. Maar... de wedstrijd had een verrassend eind en uiteindelijk hebben de Wolfpackers nog gewonnen ook, na bijna de hele wedstrijd achter te hebben gestaan. Om een beetje indruk te krijgen van hoe het op zo'n wedstrijd aan toe gaat, hier een filmpje van de wedstrijd.... Wij hebben in ieder geval gemerkt dat het American football echt een "way of living" is.

Vanochtend was het heerlijk weer. Straal blauwe luchten weer en een strak zonnetje. We besloten om lekker met de hondjes een stukje te gaan wandelen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik sinds mijn slangen ervaring bij het appartement toch een beetje terug houdend ben om hier lekker "de natuur" in te gaan, zeg maar ;-) Bovendien had ik een verhaal gehoord dat mensen hier dus echt slangen zijn tegen gekomen. Maar..... nu was ik samen met Ron en twee zien er meer dan 1. En bovendien was het van de week een stuk koeler geweest en ik hoopte stiekum dat de slangen aan hun winterslaap waren begonnen. Dus vol goede moed op naar Hemlock Bluffs aan de Kildaire farm road in Cary. Bij binnenkomst van het park stond een bord met de verschillende routes. Dus even kijken welke we zouden kiezen, en daar stond het......



IEKS..... Net nu ik alle moed bij elkaar geschraapt had..... Jeetje, had ik dat nou maar niet gezien. Afijn toch "lekker" gaan wandelen, maar ik moet zeggen dat ik meer naar de grond heb gekeken dan naar het natuur schoon. Wat wel erg mooi was dat er over de drassige gedeelte een soort van houten wandelpad was gemaakt. Heel handig als je twee langharige stappers hebt die normaal niet vies zijn van een baggerplasje zo op zijn tijd. De route die wij gekozen hadden ging eerst een heel stuk naar beneden met een trap.



Wees maar niet bang vrouwtje, heb nog geen slang gezien hoor....



Ieksssssss, Stace, hoorde jij dat ook?



Ha ha ha, nee hoor gekkigheid, we zijn geen copperheads tegen gekomen. Alleen maar eekhoorntjes. En hebben weer veilig het park verlaten.....Gelukkig (zei ze met een diepe zucht...)



's Middags zouden we visite krijgen van Ronald en Karen. Karen heeft ook een hond en hoopte dat ze hem mee zou nemen. En gelukkig had ze dat gedaan. Stace en Connor vonden het super om "honden" visite te krijgen en hebben samen met Milo heerlijk lopen rennen in de tuin. Milo is een kruising Huskey en greyhound. Aparte kruising he?





Hij was gefokt om slee hond te worden, maar woont dus nu bij Karen. Het was een leuke hond en kon heeeeeeel hard rennen. En Connor en Stace hadden moeite hem bij te houden. Milo kon echt heel hard rennen en zweefde zo wat van tijd tot tijd. Mooi om dat te zien. Connor plofte om de zoveel tijd neer om even bij te komen.



Maar hij vond het zo leuk om met Milo te rennen, dus sjeesde na twee tellen weer achter hem aan. Later heb ik nog geprobeerd om met Milo te oefenen op de behendigheid dingetjes in de tuin. Na even oefenen sprong hij met gemak over de sprongetjes heen. Leuk om te zien dat hij zo snel leerde. Hij vond het echt leuk om te doen.

Al met al een lekker weekend gehad en veel totaal verschillende dingen gedaan....

Groetjes Petra