Grote schoonmaak en Otto

Eergisteren kreeg ik al de eerste neigingen van opruimen. Heel vreemd, maar dat heb ik heel vaak na Kerst. Al die prularia of zoals Jan de Bouvries zou zeggen, al die "tuttemefrut" gaat me dan ineens tegen staan. Niet de lichtjes 's avonds, maar gewoon de kerststerren en de hier en daar een slinger. Gisteren kregen we trouwens waarschijnlijk ook 1 van de laatste kerstkaarten uit Nederland. Tweede kerstdag, toen het hier weer een gewone dag was, kregen we er ineens 14 tegelijk. Allemaal uit NL. De dag erna nog eens 13!! Op de blogs die ik lees uit Amerika was dat dus bij meerdere mensen zo. Ik snap dat niet hoor. Sommige waren echt ruim van te voren op de bus gedaan, hadden een nette priority zegel, maar toch weken onderweg? Er waren zeker 5 kaarten ook gewoon niet afgestempeld. Denk dat de PTT het of erg druk heeft gehad, of het niet zo nauw heeft genomen met de overzeese post. Wel jammer vindt ik zelf, maar het maakt het ontvangen van al die kaarten niet minder leuk. Ik vond het leuk dat veel mensen er dit keer een heel verhaal op hadden geschreven. Zo hadden de oude buurtjes geschreven en ook een oom en tante van me een heel leuk verhaaltje. Een oude collega van Ron, nog van zijn vorige werkgever, een heel leuk epistel. Erg leuk en het maakt het heel persoonlijk. Vooral wetende wat een stapel kaarten je moet schrijven en dan toch net even een up-date erbij. Dit jaar hadden we ook weer wat meer kaarten van Amerikaanse mensen. En het viel me op dat zij een hele uitgebreide up-date er bij doen. Wel leuk vindt ik. Een soort verslag van wat er in dat jaar met hen is gebeurd en wat ze gedaan hebben. Vond dat wel leuk om te lezen en vooral als veel familie, wat hier vaak het geval is, verder weg van je woont. Wat ik ook heel leuk vond was dat er veel kaarten waren met een plaatjes van een hond er op. Zo gepast en speciaal uitgezocht. Of de kaarten met foto's, die ik altijd nog jaren bewaar. Nou moet ik zeggen dat ik elke kerstkaart die ik krijg geweldig vind. Want ik blijf dit soort post gewoon ontzettend leuk vinden. Dus iedereen die ons een kaartje heeft gestuurd, dan ook van harte bedankt!!





Maar om weer even terug te komen op mijn opruim woede.... Zo had ik ineens de geniale ingeving om onze poef/hocker of Ottoman hoe ze het hier noemen wat schoon te maken. Er zaten wat zwarte vlekken op en ik vond dat een beetje een rot gezicht. Onze "Otto" woont al heel wat jaren bij ons en doet het al jaren perfect. Hij heeft bruine Stace en later ook zwarte Connor graag op zijn rug gehad. Vooral Connor was erg van hem gecharmeerd en "besprong" hem regelmatig. Otto heeft een bruine stoffen bekleding en die bruine jas had de beproeving vaak doorstaan tot onze verbazing. Wel had hij in de overtocht in de container naar hier een iets valere uitdrukking gekregen. Maar het was een super Otto, want hij deed al zeker 5 jaar trouwe dienst. Tot gisteren...... Want ik had een super schoonmaak middeltjes op hem losgelaten en ja hoor de zwarte vlekken verdwenen ziender ogen. Ware het niet dat er witte vlekken voor in de plaats kwamen. Oei....... Dat gaat niet goed. Nog een beetje water er bij doen maar. Helaas, het werd wel donkerder van het water, maar na het opdrogen waren er 8 grote witte stippen te zien. Oh nee, wat heb ik nu nou weer gedaan. En er stond nog wel op de verpakking, no bleech. Ja dacht het dus mooi van wel. Die zwarte vlekken waren tien keer minder erg dan wat ik nu gedaan had. Wat een trieste aanblik had Otto nu. Het was net een bruine paddestoel geworden met witte stippen.... Afijn het was duidelijk een niet te reanimeren zaak en gisteren zijn we dus op pad gegaan voor een nieuwe Otto. Ik had eerst op het internet gekeken bij Pier 1, World Market en Pottery Barn. Bij de eerste twee zag ik niet iets waarvan ik helemaal weg was. En bij Pottery Barn wel, maar 600,- dollar voor een nieuwe "Otto" vond ik wel erg veel. Dus tot grote vreugde van Ron (not) op naar Glenwood Avenue in Raleigh. Daar zitten de woonwinkels een beetje verzameld hier. De eerste winkels deden ons weer beseffen dat het hier kwa meubels toch een beetje anders is. Zo ouderwets. Ojee, had ik nou maar nooit die schoonmaak poging op onze vertrouwde Otto toegepast. Otto's van bruin leer en eikenhouten pootjes en koperen nagels ter garnering zijn hier nog volop te krijgen. Vreselijk! Afijn na drie winkels begon ik al langzaam te denken om een leuk plaid over Otto te gaan draperen zodat zijn witte stippen niet meer zichtbaar zouden zijn. Nog even naar de Home Comfort kijken.... Weer niks van onze gading. Ze hadden wel leuke, maar die waren heel licht van stof, of te klein, of te groot. Kortom de vooruitzichten waren puur slecht. Totdat ik ineens een ingeving kreeg dat naast de Home Comfort outlet winkel een Natuzzi dealer zit. Wij hebben een Natuzzi salontafel en een bank en die zit echt zalig en blijft heel mooi. Sterker nog onze oude eerste Natuzzi bank "woont" nog steeds bij vrienden die ook twee honden (en twee kinders) hebben. Ik was alleen bang dat een nieuwe Otto van Natuzzi in de prijsklasse van de Pottery Barn Otto's kwam. Maar we gingen de "Oak store" naar binnen. Na ons door het eikengeweld geworsteld te hebben, wat volop in deze winkel aanwezig is, anders zou de Oakstore vast geen Oakstore geheten hebben, kwamen we achter in deze winkel. En daar stond hun Natuzzi uitstalling. De verkoper had ons al sterk op doel af zien komen lopen en volgde ons met dezelfde snelle pas. "Kan ik jullie ergens mee helpen", vroeg hij dan ook toen wij achterin tot stilstand kwamen. Onze blik speurde door de showroom. Geen Natuzzi Otto te vinden. Ja 1 maar die was wit en een beetje te pofferig. Wel stond er vlak voor ons een prachtig zwarte set van tweezitter, driezitter en stoel. En Ron ging in een stoel zitten. Heerlijk zat hij, zei hij. Op de 1 of andere manier zitten die spullen van hen altijd geweldig. Mooi kwa vorm, maar ook comfortabel. De verkoper begon te glunderen. Ja, meneer, en deze hele set is in de aanbieding nu. Ik haalde verkoper uit zijn droom en vertelde dat we al zo'n soortgelijkige bank hadden, maar op zoek waren naar een ottoman. "Ja als hij hier niet staat dan kunnen we hem voor u bestellen en dat duurt zo'n 4 maanden". Hmmm dat was nou minder. Terwijl ik nog een laatste blik door de showroom deed keek ik nog even naar die heerlijke stoel waar Ron zojuist in was gaan zitten. De hele set was echt heel mooi. Met mooie chrome pootjes en strakke vormen. Zo vreselijk ongewoon voor North Carolina standards. En zoveel goedkoper nu dan in NL. Echt het was een hele goede aanbieding toen ik het briefje wat erbij hing nog een nalas. En toen... zag ik op dat briefje met de aanbiedingsprijzen, helemaal onderop de prijs van een ottoman staan. Ik liet het aan de verkoper zien en hij zei, dat als hij er bij stond, ze hem waarschijnlijk in de opslagruimte hadden staan. Maar, zei hij, dan is hij wel zwart hoor! Alsof dat toch wel een minpuntje was. Maar onze bank en twee stoeltjes zijn ook zwart, dus het zou voor ons helemaal perfect zijn. En mooi geen Pottery Barn prijs, maar een heerlijke sale prijs. Wat een vreselijke mazzel. Nadat hij gecheckt had, kwam hij terug dat hij inderdaad in voorraad was. Helemaal goed!! Vond het nog steeds triest voor onze vertrouwde bruin met witte stippen Otto, maar ik vond deze zo mooi. Alsof hij op ons stond te wachten!!! Hij heeft precies dezelfde vorm als onze bank en precies het zelfde leer. Kortom snel betaald en we zijn direct we naar de opslag gereden even verderop op Glenwood Ave. Huppatee achterin de auto en op naar huis, waar hij nu in de woonkamer mooi staat te zijn!! Zo, daar wordt een mens weer blij van, na eerst zo boos om mezelf te zijn geweest, hi hi hi. De nieuwe Otto staat er nu bij alsof hij altijd in onze woonkamer heeft gestaan.



Bovendien moet ik eigenlijk zeggen onze inmiddels vreselijk mooie "opgeruimde" woonkamer, want gistermorgen hebben we, voor ons tripje naar de woonwinkels, ons eerst uitgeleefd op de "kersttuttemefrut". Ron buiten en ik binnen. Het weer was gisteren heel lekker, weer tegen de 20 graden en dan is het een stuk fijner buiten de lampjes opruimen dan met de kou. Rond half 12 waren we allebei klaar en brachten we de dozen weer op hun stekkie op onze zolder. Bedacht me dat het opruimen wel 10 keer sneller was gegaan dan het neerzetten trouwens. Maar moet zeggen dat ik het wel weer genoeg vond voor dit jaar. Op de 1 of andere manier redt ik het nooit tot 6 januari. Maar we kunnen nu dus opgeruimd het nieuwe jaar in!
Vandaag gaan we oliebollen bakken, ben benieuwd of ze willen lukken....

Groetjes Petra