Het zit er op!

Vandaag de laatste les gehad. Mijn laatste les met de dames. En aan het eind van de les kregen we zowaar het certificaat. Die is binnen! Medical Front Office Assistant, deel I, Medical front office procedures. Mijn uiteindelijk cijfer was 97.55% Helemaal niet slecht voor iemand die in geen jaaaaaaaaaren naar school is geweest toch?

Vandaag moesten we onze brochures presenteren die we gemaakt hadden voor een fictieve praktijk. Die van mij was van de huisarten praktijk van dokter G.E.T. Better. In de praktijk zat ook een kinderarts genaamd dr. CH. Ildern en een ENT specialtist dr. N. Ose (KNO arts in Nederland) En ook nog een gyneacoloog Dr. R.E. Lax. Verder had de praktijk nog een Griep prik drive-in in de maanden September en Oktober. De tekst luidde dan ook: "Roll down your window and roll up your sleeve. You'll be on your way again before you know it". De praktijk was handig gelegen in Washington DC. Net naast het grote witte huis op 1602 Pennsylvania Ave. Met een Google map er bij natuurlijk. Afijn het is te begrijpen dat ik dikke pret had met het verzinnen van al die leuke dingen. Het was mijn praktijk ten slotte ;-)





De andere dames hadden ook hun best gedaan. Zo was er de voeten specialist met de praktijk naam "Happy feet". En die hadden geen spreekuur in het weekend, "So sore feet, until Monday", aldus die brochure. En er was ook een praktijk van Dr. M. Mouse. Die als assitente Mrs. Minnie Mouse had. En er werkte een verzekerings specialist genaamd D. Duck, ook wel bekend als Dagobert. Bovendien was Dr. M. Mouse zelf afgestudeerd aan de universiteit van Florida. En hij had zich gespecialiseerd in het "Large Ear syndrom". En toen moest ik zooooo lachen.... Hoe kom je er op! Kortom het was een leuke middag.

Beter dan gisteren en eergisteren. Want toen behandelden we HIPPA en coding. HIPPA is de wettelijke vastlegging van de privacy regels binnen de gezondheidszorg in Amerika. En zoals te verwachten is dat een zeer ingewikkelde zaak. Zo moeten sommige zaken, zoals geboorte, overlijden, HIV en Aids diagnoses, doorgegeven worden naar bepaalde instanties. Maar verder mag eigenlijk de meeste informatie alleen met toestemming van de patient worden doorgegeven. Die hele regelgeving is enorm uitgebreid en daar waren we dan ook wel een middaagje mee zoet.

Coding is ook een ingewikkelde en beetje saaie materie. Het schijnt dat elke ziekte en behandeling die er bestaat een code heeft. En niet de ziekte of behandeling, maar de code wordt doorgegeven aan de verzekerings maatschappijen. Die daarmee de verdere afhandeling kunnen doen. En dan zou je denken dat dat allemaal in "een boekje" staat. Nou heb het "boekje" gezien en zeg maar gerust BOEK. Nog dikker dan het telefoonboek. Ongelooflijk. Er daarbij is een apart boek voor codes van diagnoses, maar nog zo'n heel telefoonboek voor procedures. De uiteindelijke behandelingen opgesomt zeg maar. Nog zo'n telefoonboek erbij. Eer je die allemaal een beetje uit je hoofd kent zit de harde schijf behoorlijk vol lijkt me....

Op zich wel goed te weten hoe dat nu allemaal werkt. Want er zijn hele specialisatie cursussen voor het coding gebeuren. De dames in de les waren daar heel erg in geinteresseerd, want het schijnt dat je met het coding verhaal goed geld kunt verdienen. En de boeken gezien te hebben, weet ik nu waarom. Maar om nog maar niet gelijk die coding stap te gaan nemen, heb ik voor een tussen stap Medische Terminologie gekozen voorlopig. Ook bij Wake Tech en die cursus begint 19 augustus en kan je gewoon thuis op je eigen computer doen.

Want ondanks dat ik natuurlijk heel blij ben dat ik maandag begin met mijn nieuwe baantje, vond ik het toch jammer dat ik level 2 en 3 van deze cursus niet kan doen. Die lessen zijn alleen maar overdag en dat gaat nu dus niet lukken. Maar omdat ik nu eigenlijk wel weer lekker "het leer proces" heb opgepikt in de afgelopen maand dacht ik deze cursus toch maar gelijk er achter aan te doen. We weten nu inmiddels hoe het "black board" systeem van Wake Tech community college werkt en hoe de vragen een beetje gesteld worden. Dus 19 augustus begint die les.

Uiteindelijk waren er van de 15 dames die er mee begonnen waren vandaag 9 over. Dus best nog aardig wat. En zowaar ben ik de enigste die niet doorgaat met level II. De andere dames gaan maandag verder met level II. Ik begin maandag ook en wel om 10.00 uur. Maar dan in Raleigh. Want dan moet ik me melden voor mijn eerste werkdag. Ook hartstikke leuk, maar zeker ook weer spannend.

Even nog voor de bewijslast naar de "lezers" toe en het altijd zo prettige afrondende plaatje, hier het echte bewijs van ontvangst van mijn nieuw verkregen certificaat. Even voor de duidelijkheid. Rechts is Mrs. Knott en links is "ikke" ;-)



Groetjes Petra

Gedonder

Op het moment is net een onweers bui over ons heen getrokken. Het was vrij pittig. Flits en knal direct achter elkaar. En daarbij ook nog een flink pak regen. De foto van hierboven was van van de week. Ik heb mijn statief herontdekt en zat op onze stoep met de camera. Toen het inmiddels droog was hoor. Ik ga niet in de onweersbui zitten. In de verte hoorde je nog wat rommels en zag je de lichtflitsen. Prachtig gezicht, maar moeilijk vast te leggen op de camera. Toch nog een soort van lichtflits er op gekregen.

Tot volgende week dinsdag worden er van dit soort buien verwacht. Het dondert dus duidelijk hier. Met ook veel regen. Nou is dat heel goed voor ons grasje, want dat komt helemaal bij. Het is elke dag ontzettend warm en dan de regen 's avonds, wat er voor zorgt, dat je het gras bijna ziet groeien. Je kan er op wachten zeg maar.

Vandaag ook weer naar de cursus geweest. Nog twee dagen te gaan. Vandaag had Knoopje wel een mooi verhaal. Gisteren stond het lokale nieuws vol van de arrestatie van een 7-tal terroristen. Jawel in het platteland van North Carolina. En laten dat nou buurtjes van Knoopje zijn. Ze vertelde dat ze eigenlijk niet vaak naar het nieuws kijkt omdat haar man vindt dat het altijd maar negatief nieuws is. Laten ze nu gisteren juist wel naar het journaal gekeken hebben en bleek dat ze gewoon midden in het laatste nieuws woonden. Ze was er helemaal van onder indruk. Haar man en kinderen gingen vaak vissen in de vijver die deze mensen achter hun tuin hadden. Zo zie je maar weer, zei ze. "Het leken zulke aardige mensen", zei ze nog. Echt, ze schaamde zich er een beetje voor, dat ze het niet had zien aankomen. Er wordt dus niet meer gevist daar, dat was duidelijk. Alhoewel, de kust zou nu veilig moeten zijn. Want ze "wonen" nu ergens anders. Moest wel lachen om haar reactie. Het was ook wel HET nieuws van gisteren. Nog belangrijker dan alle onweer gisteren. En dat wil wat zeggen, want voor onweer wordt hier gewoon de programmering onderbroken.

Verder was het het gesprek van de pauze vandaag dat Obama morgen naar Raleigh komt. Met name voor de nieuwe health care plannen aandacht te geven. Er zijn hier heel veel pharmaceutische bedrijven in de buurt. Op zich ben ik voor de nieuwe plannen. Want om ons heen zie je veel dingen die ik in Nederland niet voor mogelijk had gehouden. Zo was er een paar weken geleden een geld inzamelings actie in ons dorp voor een jong meisje dat een lever transplantatie nodig had. Kosten $110.000,-. En de verzekering ging niet betalen. Ik kan daar gewoon niet bij met mijn pet. Waar haal je zulke bedragen vandaan? Het zal je dochter maar zijn, die zo'n operatie nodig heeft.

Vandaag vertelde een van de dames dat haar broer longkanker had gekregen vorig jaar. En dat de kosten voor behandeling meer dan $ 300.000,- waren. De chemo kostte gewoon $12.000,- per maand. Nou was haar broer wel verzekerd en betaalde de verzekering een groot gedeelte. Maar nou had het ziekenhuis onderzoeken gedaan en die naar een laboratorium gestuurd die "out of network" was. En dus werden die kosten niet vergoed. Want alleen in Network laboratoria werden door de verzekering betaald. En dat liep in de papieren. Bijna een paar duizend dollar. Ik vroeg haar, moet je dat soort zaken dan ook dat nakijken? Als je zo ziek bent? Ga jij dan vragen wat ga je doen met mijn bloed? Ik zou daar dus echt niet bij stil hebben gestaan. Maar weer wat geleerd, want ja dus, je moet dat in de gaten houden. Want er werd niet betaald, out of network is out of network en dat betekende geen verzekering. Via via is ze er nu achter gekomen, dat ten tijde van al die onderzoeken haar broer niet meer in staat was om zelf te kunnen reageren vanwege de vele morfine. En hij daarom dit niet had kunnen voorkomen. Ze heeft bewijzen moeten verzamelen, vraag me niet hoe, maar de verzekering heeft uiteindelijk de out of network onderzoekskosten betaald. Echt zoiets kun je je toch niet bedenken in Nederland. Je bent zo ziek en je moet in de gaten houden waar het ziekenhuis je bloedonderzoek naar toe stuurt?

De nieuwe gezondheidszorg plannen hier in Amerika zullen vast offers vragen en wellicht ook minder leuke. Maar veel erger dan de situatie nu, kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Al denk je verzekerd te zijn, veel zaken worden gewoon niet vergoed. En dat merk je pas als je er voor staat. Persoonlijk vind ik dat dat in zo'n welvarend land (afgezien van het huidige 'crisisje') eigenlijk niet zou moeten kunnen.

Een van de voorwaarden om aan deze cursus deel te mogen nemen was dat je werkeloos moest zijn. De dames die dus bij mij in de klas zitten zijn allen werkeloos. En bijna allemaal hebben ze geen ziekte kostenverzekering meer, nadat zij hun baan verloren. Heb in de drie weken al veel verhalen gehoord. Zo gaan ze naar een speciale huisarts die $40,- voor een consult vraagt. Ongeacht waar je voor komt. Dit schijnt een speciale praktijk te zijn in Apex. Nadeel is wel, dat de wachtlijst bij deze dokter zo lang is op dit moment, omdat er zoveel mensen zonder verzekering zijn door de grote werkeloosheid. En zo zijn er nog meer verhalen waarbij ik me toch achter de oren krab. Hoe kan dat nou en is er dan geen andere oplossing? Nog twee lesdagen te gaan voor cursus en dan is level 1 afgelopen. En zal ik afscheid nemen van Knoopje en de dames. Volgens mij ga ik ze nog missen ook!

Groetjes Petra

Koopje

Nou we zijn dus niet op de Farmers Market terecht gekomen. We gingen op weg, maar er voor moesten we nog even naar de Home Depot. En daar zag ik 'em, met een nieuwe nog goedkopere prijs.

Eerst een heel verhaal. In Zierikzee hebben we destijds een nieuw tuinset gekocht, een echte Kettler. Hartstikke duurzaam en is nog steeds hartstikke mooi. Maarja, na al die jaren wil ik ook wel eens wat nieuws. Maarja die Kettler he? Nog niks aan te zien en is nog steeds zoals we hem kochten. Die tuinset is dus ook met ons mee verhuisd vanuit Nederland. En zelfs 4,5 jaar hitte in North Carolina heeft de set door staan en doet dus nog steeds zijn werk.

Maarja, nu had ik een andere mooie tuinset gezien bij de Home Depot. In het voorjaar al. Bij de Home Depot hebben ze zo'n hoek waar alles uitgestald staat. Had er ook al ingezeten en de stoeltjes zaten heerlijk. En hier heb je eigenlijk niet van die hele leuke moderne tuinsets. Vaak toch een beetje oubollig voor mijn smaak. Deze was voor hier erg "contemporary". Maarja toch bijna $ 800,-. En inderdaad die oude is ook nog wel goed.

Afijn zo'n drie weken terug waren alle nog aanwezige tuinsets bij de Home Depot in de aanbieding. 25% korting op alle sets. En zo zou de set op $600,- komen. Goede deal dacht ik nog. Maar Ron vond de tafel die er bij zat wat te klein. Dat was ook wel zo, maarja die stoelen vond ik zo leuk. Afijn gisteren waren we er weer en nu stond de set voor $ 500,-. Echt een koopje, want hij is van aluminium en kan (als het goed is) niet roesten. En inclusief vier stoelen en de kussens en ook nog eens 5 jaar garantie.

En zo kregen we ter plekke de briljante ingave om dan de oude tafel te laten staan in de porch en de nieuwe tafel bij de oude stoeltjes te zetten, buiten op het terras. De nieuwe stoeltjes zouden dan in plaats van de oude stoeltjes in de porch komen. Kunnen jullie het nog volgen?

Dus we waren het eens, we gingen hem kopen. Wij een mannetje er bij gehaald en hij gaf ons een bon. En daarmee moesten we naar de kassa van de klantenservice.
Staan we daar en willen we afrekenen, zie ik dat de bon niet klopt. Dus ik "kijk" alleen nog maar naar de kassajuf en ze zegt tegen me. "Ja ik heb u ook 10% korting gegeven omdat het een display model was" Ik helemaal verbaasd en teken de bon. Dus de set kostte nu nog maar $450,-. Echt, in dit soort gevallen hou ik zo van Amerika, de klantenservice gaat soms echt tot het uiterste. Ik hoefde er zelf geen eens om te vragen! Alleen, de nieuwe set was geen display model en zat nog nieuw in de doos.Maar ja, wie ben ik, om dat tegen haar te zeggen niet? hi hi hi. Ze was net zo blij en daarmee ik ook niet waar?

Dus daarna met de betaalde bon, weer terug naar het mannetje, die er een grote sticker verkocht op plakte. Wij daarop weer naar huis en de aanhanger van de buurman geleend en weer terug naar de Home Depot. En daar werden door weer twee andere mannetjes de dozen in geladen.....



Thuis aangekomen alles uit gepakt en in elkaar geknutseld en zie daar....
Onze nieuwe creatie....



En de nieuwe tafel met de oude stoeltjes....



En zelf Stacey heeft het nieuws ontdekt en getest.... Volgens mij vond hij ze ook wel okay.



En echt, ze zitten zooooo lekker! Na het inelkaar knutselen van de tafel en het uit de dozen pakken van de stoelen, was het wel hoog tijd voor weer een duik in het zwembad. Het was zoooo warm. Maar na een uurtje of wat begon het te betrekken en hoorden we donder in de verte. Dus weer uit het zwembad en naar huis. Waar we de regen in de porch hebben meegemaakt. In de nieuwe stoeltjes!!! Wat een heerlijkheid.

Ron had trouwens ook een nieuw biertje ontdekt van de week.



Hollande heet het en volgens het etiket al 400 jaar oud. Nou was het nog maar afwachten of het dan nog smaakt na die 400 jaar. Maar Ron vond het een lekker biertje. Kan natuurlijk ook zo zijn, dat het nog lekkerder smaakte, omdat hij zo heerlijk zat op die nieuwe stoeltjes natuurlijk. Dat weet je natuurlijk nooit.



Kortom het was een geslaagde zaterdag. Eeen middaagje zwemmen en zo 's avonds in de porch met een boekje en biertje er bij op onze nieuwe stoeltjes. Helemaal zomer toch weer!

Groetjes Petra

Ik had nog zo gezegd....

GEEN BOMMETJE.....





We zitten op het moment veel bij het zwembad. Ergens anders is het eigenlijk niet te harden. Behoorlijk warm in ieder geval.



En erg druk is het er ook weer niet. Nou blijven we tot een uur 1 en de glijbaan gaat tegenwoordig open van 2 tot 6 uur. Maar buiten die tijden zijn er niet veel mensen te zien. Nouja, helemaal alleen waren we ook niet....



Deze hield ons gezelschap. En Ron heeft die met het schepnetje weer buiten de hekken gezet. Tot grote opluchting van mij. Ik heb het helemaal niet op kikkers. Zeker niet in actie....

Gistermiddag zijn we trouwens ook nog naar de nieuwe film van Kathrine Heigl geweest. Zij speelde Izzy, in Greys Anatomy. The Ugly Truth heet deze film.



Hij was gisteren in premierre gegaan en het was behoorlijk druk in de zaal. Vond het een erg leuke film. Natuurlijk ook een happy end, wat wel een beetje bij dit soort films hoort eigenlijk. Zo meteen gaan we weer zwemmen en een beetje hangen bij de pool. En dan 's middags naar de Farmers market. Goh het lijkt wel echt zomer!

Groetjes Petra

Een bietje kleuren

Allereerst hartstikke bedankt voor de leuke reacties op mijn nieuwe baantje. Echt heel leuk en lief. Het zal inderdaad wennen worden voor de hondjes. Ik ben altijd thuis eigenlijk. Maar merk nu, dat nu ik de cursus doe en ik thuis kom, ze zich even lekker uitstrekken voordat ze naar me toe komen. Ze gaan dus gewoon lekker liggen pitten. En als het gaat volgens wat afgesproken is, heb ik behoorlijke flexibele werktijden in mijn nieuwe baantje en zal vier tot 5 uur werken per dag. En dat kan vanaf 7 uur. Dus als het meezit, kan ik om 11 uur al weer thuis zijn. Of...., van 12 tot 4/5 uur. Het wordt nog even kijken wat ik zelf fijn ga vinden en hoe het allemaal gaat in de praktijk. Maar we gaan het allemaal meemaken!

In 1 van mijn eerdere berichtjes van dit jaar had ik al eens geschreven dat ik me opgegeven had als "Bzzz agent". Nog even snel uitleggen. "Bzz" is een nieuw soort marketing en daarbij wordt vooral het internet gebruikt om nieuwe producten te (her)lanceren. De vorige keer kreeg ik twee blikjes Mountain Dew opgestuurd. Mier zoet spulletje om te drinken, maar.... wel lekker in de zomermaanden, zo af en toe. Afijn vorige week kreeg ik deze opgestuurd.



En het is maar goed dat ik van te voren ook een mailtje had gekregen waar dit voor gebruikt dient te worden.



Want het is namelijk een nieuw soort lippenstift! Nee ik zeg het verkeerd. Het is geen lippenstift, maar "lipstain". Daarom ook "een bietje kleuren", als titel vandaag. Je zou namelijk zo kunnen denken dat het een viltstift is. En eigenlijk is dat het ook gewoon. Maar het heeft een andere naam.

Uiteindelijk toen ik het ging proberen was het gewoon een kwestie van je lippen inkleuren met de stift. En voelde me weer ineens 4 jaar. Alsof ik met de viltstiften van mijn grote zus aan het klieren was gegaan ;-) En echt, het resultaat was ook dat ik aan het klieren was gegaan. Geen gezicht. Je moet het super gelijk matig inkleuren anders is het een vlekkerige bende. En zeker ook binnen de lijntjes blijven anders heb je een groot probleem. Want zoals ik al zei, het is geen stift het is een stain.... Precies ja een vlekken maker. Diep roze vlekken.... Geloof niet dat dit mijn favoriete lippenstift gaat worden.

Ik had de kleur "Berry Smooch" toe gestuurd gekregen. Beetje ernstig roze, kunnen we wel stellen. "Berry Pink" had een betere naam geweest eerlijk gezegd. Want nu had ik, na het stiften, ernstig diep roze lippen van die stain. En je kan veel zeggen van dit nieuwe lippen goedje, maar 1 ding is zeker, het blijft lekker lang zitten. Niet dat je na wat drinken of eten het weer opnieuw moet opdoen. Nee......, dit "stained" lekker zeg maar. Zelfs als je met een vochtig watten schijfje het er vanaf probeert te halen, bleef het flink stainen. Tot mijn grote vreugde dat zullen jullie vast wel begrijpen. Het was zelfs zo erg dat toen Ron thuis kwam, hij aan me vroeg of ik een waterijsje op had of zo. "Nee, schat, dat is mijn nieuwe lippenstift. Ik ben er zelf ook zeer verheugd over...."

Niet dus.... voor mij niet echt een doorslaggeven succes. En zal dit zeker niet zo snel kopen. Maar voor degene die zich weer kind willen voelen en lekker aan het stainen willen, leef je uit. Dit is je (legale) kans ;-)

Wat is er verder hier nog aan de hand? Vandaag alweer de laatste les van deze week voor level 1. Gisteren hadden we "call screening" als onderwerp. En daarbij zijn helaas wat patiënten overleden. Het idee was dat je aan de hand van de gegevens die je op een lijstje kreeg, moest indelen of de patiënt direct, dezelfde dag, morgen of later in de week een afspraak moest krijgen. Duidelijk niet helemaal juist gegaan, daar kunnen we het eens over zijn. Of de dokter had het ernstig druk gehad, met allerlei spoedgevallen of die man met zijn been in het gips die zo ontzettende last had, was wellicht zijn been kwijt geraakt. Ach, kleinigheidje niet?

Wat wel grappig was, was dat de meesten van de dames doorgaan naar level 2. Er werd door Knoopje gevraagd wie er na level 1 door wilde gaan. Dus toen ik vertelde dat ik niet doorging naar level 2 omdat ik een baantje had gevonden, begonnen de dames zowaar voor me te klappen. Ha ha ha, die had ik al weer niet zien aankomen. Toch wel erg leuk. En voelde me duidelijk weer opgelaten. Dat Amerikaanse enthousiasme doet me soms blozen. Dat er opmerkingen zouden komen oké, maar klappen? Afijn ook weer meegemaakt.

Hier in de tuin beginnen mijn plant bezigheden in het voorjaar vruchten af te werpen en wel letterlijk. De bramen zien er op het moment goed uit en kan elke dag verse plukken.



En zo ook mijn "boervrije" komkommers. Wist nog, dat ik zo moest lachen om de soort naam toen ik ze kocht. "Burpless" heten ze namelijk. En, ze doen hun naam eer aan, want ik heb ze echt nog niet horen boeren. Dus zeer net opgevoedde komkommers kunnen we wel stellen. Niet zo heel groot, maar wie het kleine niet eert, toch? En altijd fijn als ze toch een soort van etiquette hebben natuurlijk.



Groetjes,
Petra

Oh Lordy

Vandaag was weer een topper in de lessen van Knoopje. Ik heb zo ontzettend zitten lachen. Onderwerp voor vandaag in de klas was de telefoon en afspraken maken. En daarbij moesten we rollen spellen spelen. Iemand was de doktersassistente en een andere dame speelde de patiënt. Degene die patiënt was, mocht zelf verzinnen waar zij voor belde. Dat kon werkelijk van alles zijn. En er waren dan vaste regels waar je je aan moest houden. "Uh-huh", was een no-no. En zo ook "bye-bye" aan het eind van een gesprek. Dat moest namelijk "Goodbye" zijn. En je moest pas na twee keer overgaan opnemen. Maar in ieder geval voor de vierde keer. Er was dan ook een echt (niet werkende) telefoon en een oud mobieltje om "net-als-of" te gaan bellen. De assistente zat voor in de klas en de patiente achterin de klas. En Knoopje zat ergens in het midden.

De eerste dames die begonnen zaten helemaal in hun rol. Echt waar, geweldig om te zien. Want de patiënte was een oudere Afro-American dame met Alzheimer. Hoe krijg je het verzonnen. Het gesprek ging ongeveer zo: "Dr. Larsens office, this is Sharon speaking". "Sharon sweetie, my stomach aches". Sharon: "I'm sorry to hear that miss, with who am I speaking?". En toen klonk er een heel krakkemikkerig stemmetje: "Oh lordy, lordy, I don't remember my name honey". En zo wist ze haar telefoonnummer niet meer, maar haar buik deed wel pijn. "Oh lordy lordy, help me remember". Geboortedatum was ook "oh lordy, lordy sweetie" en wist ze niet meer, maar ze viel in de categorie "oud met buikpijn". Echt ik moest zo lachen. Het was net of ik in een film van Eddy Murphy terecht was gekomen. Hoe kreeg ze het verzonnen. Natuurlijk werd er opgehangen met bye-bye.

Knoopje gaf na elk rollenspel haar mening en wat er anders had kunnen gaan, maar ook zij moest enorm lachen. Ik kreeg een patiënt die direct een herhalings recept wilde voor haar slaap pillen, want zonder was een ramp. Rustig blijven en maar blijven herhalen dat ik het aan de dokter zou doorgeven of de nurse als die dit ook mocht doen van de patiënt. Want die eiste de dokter natuurlijk. Ik was verbaasd hoe alle dames zo meegingen in het rollenspel. Echt mega grappig. Zo waren er astma aanvallen, Spaans sprekenden en allemaal natuurlijk ontzettend moeilijke patiënten kunnen we wel stellen. Maar Oh lordy was echt geweldig.

Ook ging bij mij toen ik de "telefoon" niet meteen opnam, hij ineens heel boos "ringen". "RING RING", klonk er de tweede keer door het lokaal. En om vooral geen bye-bye te zeggen klonk er bij meerdere een te duidelijke nogal ferme onwerkelijke GOODBYE, waarbij je als patient eigenlijk geen eens meer zou durven terug bellen volgens mij.

Net na de pauze toen we verder gingen met het rollenspel ging ineens mijn echte mobieltje af. Alle dames natuurlijk in koor... "Dr. Larsen's office. This is Petra speaking". Ik moest er wel erg om lachen, maar ging toch snel de klas uit, want eigenlijk mag dat natuurlijk niet je mobieltje aan tijdens de les. Maar ja, ik verwachtte HET telefoontje. En zowaar, het was ook HET telefoontje. Ik ben namelijk aangenomen bij het bedrijf waar ik vrijdag voor de tweede keer op gesprek was geweest. Gisteren zijn we wat nader ingegaan op het salaris en vanmorgen zou het verder besproken worden en vanmiddag zou ik het horen. En ja, ze gingen op mijn verzoek in. Pfffff, wat spannend allemaal!

Dus ja ben hartstikke blij en begin maandag 3 augustus bij het bedrijf. Op parttime basis. Zo'n 20-25 uur per week. Nou is het wel zo, dat omdat ik parttime ga werken, het op een soort van freelance basis moest. En heel eerlijk gezegd was ik daar nou niet zo blij mee. Daardoor kreeg ik dus niet de gunstige arbeidsvoorwaarden van het bedrijf. En moet je bepaalde zaken dus gewoon zelf zien te regelen. Iets minder dus. Maar ja, ik wil zelf die parttime uren en ben eigenlijk heel blij met deze kans, want zoveel parttime banen zijn hier gewoon niet. Het werkt echt heel anders dan in Nederland.

Het bedrijf zit in Raleigh en is zo'n 25 minuten met de auto van waar wij wonen. Het is een soort uitgeverij (ra ra hoe ik op het idee kwam voor mijn boek) via het Internet en zij leveren ook hun diensten in Nederland. En nu ga ik voor hen o.a. de klantenservice en het vertaalwerk doen voor de Nederlandse klanten en de website. Heel erg leuk dus! Oh lordy, lordy..... 3 augustus beginnen!!!

Ik kan wel level 1 van de cursus afmaken. Die eindigt eind juli. Hoe en of ik level 2 en 3 nog ga doen, moet ik nog even bekijken. De lessen zijn alleen overdag, dus of ik daar verder mee kan gaan, weet ik nog niet. Eerst maar eens kijken hoe het werken me weer bevalt. Oh lordy lordy, toch ;-)

Groetjes Petra

Powerloos

Na een test die ik vrijdagmiddag per email moest maken, kwam vanmorgen het telefoontje. Gelukkig hoefde ik toch niet zo heel lang te wachten achteraf. Ze wilden me inderdaad wel als collega, alleen is het salaris nog niet helemaal duidelijk. Een belangrijk detail niet? Op zich wel leuk dat alles positief is natuurlijk. En als alles een beetje goed loopt, heb ik dadelijk per 3 augustus gewoon echt een leuke part-time baan. Maar toch ben ik nog een beetje voorzichtig, het kan nog steeds twee kanten opgaan.....

Na het telefoontje weer naar de cursus toe. Toen ik aankwam zo'n tien voor 1 stonden de andere dames nog op de gang. Knoopie was er dus nog niet. Normaliter is ze er ruim van te voren. Maar vandaag dus niet. Toen ze ongeveer 1 minuut voor 1 aankwam was ze behoorlijk in de war. Of moet ik zeggen in de "knoop". Later vertelde ze wat er allemaal aan de hand was. Ze was haar autosleutels kwijt en had onder haar auto een reserve sleutel vandaan moeten vissen.

Even het plaatje, mevrouw Knott in bloemetjes jurk liggend op haar oprit om ergens onder de auto vandaan een verborgen sleutel zien te vinden. Moest al lachen bij de gedachte alleen. Ze was er zelf ook helemaal van de wap van, dat was duidelijk. En vooral het begin van de les verliep wat chaotisch. En vandaag gingen over serieuze zaken als bio-ethics praten. En dat zijn zaken zoals, euthanasie, abortus, stamcel onderzoek en ga zo maar door. We moesten op het internet research doen en twee artikelen lezen over een bio-ethic onderwerp naar keuze. En daarna moesten we er wat over vertellen aan de klas. Soort van mini presentatietje.

Nou had ik voor stamcell en euthanasie gekozen. En bij mijn zoektoch naar euthanasie, kwam natuurlijk een artikel over Nederland naar voren. Het ging over euthanasie bij kinderen onder de 12 jaar. Duidelijk een hekel onderwerp hier. Euthanasie is dat al, dus laat staan bij kinderen. Het artikel had het dan ook continue over moorden en ga zo nog maar even door. Het ging met name over kinderen die zonder de euthanasie een maand langer hadden geleefd. Dus waar lig je de grens.

Het andere artikel wat ik las ging over stamcel onderzoek en dat er een doorbraak in het onderzoek naar Parkinsons was gevonden om via huidcellen een verandering aan die cel toe te brengen en dat die vervangen kon worden in een hersencel, zonder stamcellen van embryo's. Even kort gezegd hoor, het verhaal was zoals te verwachten een stuk ingewikkelder.

Het doel was om over deze zaken te praten zonder je eigen mening te verkondigen. Dus gewoon bij de feiten houden. Bij de stamcel artikel ging dat voor mij wat makkelijker dan bij de euthanasie, vooral omdat bij dat laatste artikel de feiten en de mening van de schrijver duidelijk niet in verhouding lagen. Dus geprobeerd de feiten te melden en me niet uit te laten over de moordenaars.

De andere dames deden dit ook aardig, maar sommige hadden bij abortus toch wel een duidelijke mening. Zo was er iemand die de mening deelde van de schrijver van het artikel over het geven van anti-conceptie en algehele onthouding. Anti-conceptie alleen maar leidde tot meer...... Het woord werd dus ook niet gezegd. En algehele onthouding werkte gewoon beter, aldus haar. Op de vraag of de school of de ouders vroeger met voorlichting moesten beginnen was ze het ook eens met de schrijver van het artikel. Niet doen, is alleen maar vragen om ellende, aldus zo kwam het op mij over.

Na haar kwam een andere dame aan het woord en die had nou juist bij een afdeling gewerkt waar als er jonge vrouwen ongewenst zwanger raakte, geprobeerd werd om deze "kinderen" beter te begeleiden. En die was juist voor meer voorlichting. Helemaal het tegen overgestelde. Dus het niet melden van je eigen mening, ging met dat laatste onderwerp een beetje de deur uit. Sommige onderwerpen zijn ook moeilijk. Maar in deze regio is het geloof toch wel duidelijk aanwezig en hebben mensen een bepaalde kijk op dit soort zaken. Wat de gemoederen wat verhit maakten.

Maar behalve abortus werden er ook zaken als de doodstraf en of doktoren daar aan mee moeten werken, besproken. Ook klonen werd besproken. Want god schept het leven. Verder ook het inplanten van een chip in een menselijk brein. Waarmee je zeg maar zo de tv op een ander kanaal kan zetten als je dat aan je brein doorgeeft. Het schijnt binnenkort een optie te worden. Dus je bent gewaarschuwd.

Afijn het werd zo nog een beladen middaagje. Toen we na de pauze doorgingen met het volgende hoofdstuk was het even weer in het ritme komen. En net toen ik een stuk uit het boek moest voorlezen, werd het ineens donker in de klas. Heel donker! En alleen op de gang brandde nog het noodlicht. Er was een stroom storing! En het lokaal waar we in zitten heeft geen ramen en dus was het echt pikkedonker. Knoopje ging op onderzoek uit en het werd niet echt duidelijk wat het was. Maar doorgaan met de les was geen optie, want we zagen echt niks meer.

Toen er na tien minuten nog geen stroom was, kwam het verlossende woord van de receptioniste, want het bleek dat Progress energy een storing had. En die kon tot half 6 gaan duren. En zodoende besloot Knoopje, dat we naar huis mochten. Zo'n drie kwartier eerder dan de les zou duren. En zo had ik vandaag dus een vroegertje. Dankzij Progress Energy. Of misschien toch dankzij die verhitte discussies van even daarvoor. Dat zou natuurlijk ook goed mogelijk kunnen zijn ;-)

Groetjes Petra

Mijn zomerse vriendjes

Ze zijn er weer mijn zomerse vriendjes. De hummingbirds....



Met een luid brom geluid komen deze kleine vogeltjes aangevlogen.....



Om dan hun spitse snavel, in de speciale gaatjes te stoppen. Het rode spul wat je ziet, is nectarsap wat je in de winkel speciaal voor ze kan kopen. Ze komen nu elk jaar en vind het echt een genot om naar te kijken. Soms zijn er heuse gevechten gaande met de wespen die vinden dat zij ook recht hebben op het rode goedje.




"Hey kijk nou, zij zit er ook weer met "der" camera".

Lief zijn ze hé?

Gisteren hebben we 's morgens eerst Stacey gebadderd.... Die was natuurlijk hartstikke blij. NOT..... Vorige week hadden we Connor gedaan en die vindt het nooit zo'n probleem. Maar Stace is echt niet blij tegenwoordig. Maar soms, vooral in de zomer, is het wel eens nodig niet?


Nouja, heb ik zo mijn best gedaan om lekker te ruiken, vinden die bazen weer dat ik een ander geurtje zou moeten hebben..... Wat een onzin....


Baasje help jij me dan.....? Is toch nergens voor nodig al dat gesop?


Zoooooo, het is weer achter de rug, laat die massage maar komen....

Na het badderen, meneer de Bruin dus uitgeborsteld en toen was ik zelf wel toen aan een frisse duik. En hebben we lekker genoten bij het zwembad. Het was heerlijk weer. De vochtigheidgraad was ineens een stuk lager na de onweer van vrijdag avond en daardoor is het lekker om buiten te zijn. Normaal heeft onweer hier niet zoveel invloed op de warmte en blijft het gewoon puur warm na een buitje. Maar nu dus even niet en dat was lekker zeg! Nu ook, want terwijl ik dit aan het tikken ben, staan veel ramen en deuren open, om even lekker alles door te luchten. Normaliter is dat in juli geen goed plan, want daar wordt het alleen maar plakkeriger en warmer van. Dus...., voor zo lang het duurt genieten we er van.

Groetjes Petra

Weekend...

Bedankt voor al het duimen. Het heeft geholpen want het gesprek ging goed, voor mijn gevoel. Maar dat dacht ik de vorige keer ook, dus veel zegt dat ook niet echt ;-) Het was wel zo dat ik nu met een nieuw iemand sprak. Een directeur nog wel. En een directeur die zelf ook nog maar net bij het bedrijf werkte en een nieuwe kijk op de gang van zaken had. Gelukkig had hij geen bezwaar tegen part-timers, wat zijn voorganger waarschijnlijk wel had. Want dat was toch de reden waarom het de vorige keer niet zo'n vaart liep, vertelde hij. Dus dat is in mijn geval gunstig. Hij vertelde me aan het eind van het gesprek dat ik zeer binnenkort meer zou horen van iemand van personeelszaken om over het salaris te spreken. Dus ook gunstig. Maar weer afwachten. Hopelijk niet weer twee maanden, al is geduld is een schone zaak.

Na mijn sollicitatie gesprek zijn we weer naar Raleigh gereden. De auto was inmiddels klaar. Ook dat had een hele poos geduurd. Zoals ik al zei hebben we garantie en het bleek toch dat de velgen niet gemaakt konden worden en dus kregen we nieuwe. Maar die moesten besteld worden en dat duurde bijna een week. Maar vanochtend klaar en wij weer door Raleigh heen. Pfffff, echt het leek wel of iedereen tegelijk verzonnen had om daar te gaan rijden. Het was zo druk.

Volgens mij had ik ook nog niet verteld van onze nieuwe Miep. Want we hebben een nieuwe Miep. De oude Miep hebben we via Craigslist verkocht. En dat het een super trouwe Miep was bleek al snel, want de mensen die hem kochten, stonden tot twee keer toe weer bij ons aan de deur. Het was een jong meisje met haar vriend. En die snapte de ballen niet van onze Miep. En dus kwamen ze steeds weer terug. Je kan veel zeggen van Miep, maar de weg terug naar huis wist ze als de beste ;-)

Ron het weer uitleggen hoe het werkte, maar het waren Chinese mensen en die snapte niet veel van Miep, maar ook niet veel van Ron. Dat ging dus niet echt lekker samen.
Ze wilde hem op een Chinese Miep zetten, maar Ron had al gezegd dat ze dat via de computer moesten doen en dan het programma eerst moesten installeren. En juist dat kwam niet echt over. Dus wees Miep ze steeds weer naar ons. Fijn!!! (Volgens mij wilde ze gewoon niet bij ons weg) Maarja Miep heet nu waarschijnlijk toch Yoshi of zo, want een derde keer zijn ze niet terug gekomen. Ach best wel zielig voor Miep niet? Maar na 4,5 jaar was het tijd voor vernieuwing.

En dus woont nu Claire bij ons in de auto. En niet zomaar een Claire. Neeeee, Claire uit Gooische vrouwen! Echt waar! Ze is het! Ok, ze klinkt niet altijd even aardig Claire. Maarja, zij heeft ook heel wat meegemaakt natuurlijk in haar leventje. Man dood in het zwembad, al der geld kwijt geraakt aan een foute lover in foute beleggingen en ook nog eens advocaat van beroep. Daar word je ook niet vrolijk van. Dus we nemen het maar niet kwalijk ;-)
Gelukkig is ze niet helemaal de weg kwijt geraakt van al deze narigheid en weet ze ons nog aardig de weg te wijzen. In 3D nog wel en ze kan zonder handen bellen. Bovendien weet ze de weg op onze fiets en weet ze gewoon waar de files staan. In Amerika maar ook in Nederland. Toch wel erg knap van Claire niet? We zijn dus erg blij met "der".

Dit zijn inmiddels de zwaluwtjes. Gegroeid he?



Nou ja, de foto's zijn eigenlijk al van vorige week. En vanmiddag zagen we dat ze inmiddels al kunnen vliegen. Dat gaat in rap tempo.



Deze ziet er ook vriendelijk uit he? Wat een boos koppetje zeg! Zal morgen proberen verse foto's van ze te maken.

Vanmiddag kregen we een aardige onweersbui over ons heen. Maar zo als het gezegde gaat. Na regen komt zonneschijn en in dit geval ook de regenboog.



Maar daarna ging het niet echt zoals het gezegde, want na de zonneschijn kwam er weer onweer. Alhoewel geen regen. Het gaf wel mooie plaatjes in de lucht.





Zo, en nu ben ik toe aan weekend! Heb geen huiswerk dus kan er lekker van gaan genieten.

Groetjes Petra

Dieogy

Ik ben halverwege! Halverwege level 1 van de cursus. Nog twee weken te gaan. Gisteren was een zeer relaxte middag, want om half 2, de les begint om 1 uur, lag het internet voor de rest van de middag eruit. We waren net aan een test begonnen en toen ik op verzenden drukte, floepte die eruit. Weg test, weg internet. Nou hadden we drie testen te maken, nog 1 op internet en eentje op de ouderwetse manier, met pen en papier. Dus ik begon daar maar aan.

Zo'n vijf minuten later in de les bleek dat het merendeel van de dames gewoon niks zat te doen. Het is echt een bont gezelschap hoor. Ga ze steeds leuker vinden. Dus Knoopje zegt, "Dames, we hebben nog een test te doen hoor!". Wat????? Ohhhhhhh, is dat zo? Heerlijk! Maar na die test was er niet veel te doen, dan behalve te werken aan de assignments. Dus ben ik verder gegaan aan het maken van de brochure in Publisher. Die brochure moeten we aan het eind van alle lessen inleveren.

Op zich vind ik dat hartstikke leuk om te doen. Beetje freubelen, plaatjes erbij, teksten maken. Best wel grappig en de tijd vloog om. Vandaag daarentegen een heel stuk minder. Want nu deed het internet het weer, dus die twee testen eerst maken en daarna gingen we naar het volgende hoofdstuk, "Medical law"..... beetje droge stof eerlijk gezegd. Veel rechtstermen en ik heb geleerd dat als een patient een afspraak afzegd en de dokter daar geen aandacht aan besteed, hij aangeklaagd kan worden. Echt waar! Ongelooflijk niet? De patient zegt de afspraak toch af of niet? Maar nee als hij onverhoopt wat mocht krijgen, dan is de dokter toch nog aansprakelijk. Rare gang van zaken als je het mij vraagt.

Ook hebben we alle "consent" forms die een patient moet tekenen bij een arts door genomen. Uitermate interessant (lees slaapverwekkend). Maar het hoort er helaas ook bij tegenwoordig. In de pauze heb ik wel weer heel erg moeten lachen. Ik stond met een groepje dames buiten en ze weten inmiddels dat ik hondjes heb. En een andere dame uit de groep heeft er ook drie. Drie poedels. Echt rashondjes. Ze heeft ze niet zelf gekocht, maar wel zelf geadopteerd, vertelde ze me. Ze komt uit Equador en is echt hartstikke aardig en duidelijk gek met haar hondjes.

Gisteren had ze me er al over verteld, maar vandaag vroeg ik naar de namen van haar hondjes. "Baby Boy 1 en Baby girl 2", zei ze. "Of afgekort BB1 en BG2. En de derde poedel heette Dieogy". Ik moest erg lachen om de eerste twee namen, dus ik vroeg haar hoe kom je daar nou bij? Het schijnt dat de eerste eigenaresse ze zo genoemd had en zij het zielig vond om de namen te wijzigen. Want ze luisterden er al zo goed naar, ha ha ha. Zie me al roepen. BB1 and BG2

Toen vroeg een andere dame hoe je de naam Dieogy, spelde. Betekende dat wat bijzonders in Equador? "Nou", zegt ze "Gewoon Die-Oh-Gie". En toen viel bij mij het kwartje pas. Hij heet dus gewoon "Dog", maar dan gespeld. Niks speciaals uit Equador, gewoon oer Engels, ha ha ha. En ze keek er ook zo droog bij, terwijl de andere dames iets heel tropisch er bij bedachten. Zo mooi!

Daarna zijn we weer naar binnen gelopen en daar zat de vrouw waar ik van de week over vertelde, met de scrubs, de dame op leeftijd zeg maar, te vertellen dat ze die morgen was wezen solliciteren. Bij de nieuwe Harris Teeter. Dat is een supermarkt keten hier en binnenkort wordt er vlak bij ons een nieuwe geopend. Afijn ze vertelde alles met geur en kleur. En dat de dame van de Harris Teeter erg aardig was geweest. Maar, vertelde ze er gelijk bij, waarschijnlijk kon ze niet meer zo goed concureren met al die jonge "Sexy Lexy's". En daar bedoelde ze de jongere meiden mee. Ze maakte er nog een speciaal gebaar en loopje bij ook. En dat in een North Cariolaans accent. Ik moest zo lachen, wat een mens! Ze is echt heel grappig Barbara nr. 2. Zo wordt ze namelijk genoemd, want er is nog een Barbara in de klas.

Afijn tot zover de cursus perikelen. Maar er zijn nog andere perikelen gaande. In mei was ik destijds op een sollicitatie gesprek geweest bij een bedrijf, die een Nederlands sprekend iemand zocht. Nooit meer wat van gehoord. En toen ik weer een advertentie zag voorbijkomen met die functie via de NL-club, wist ik bijna wel zeker dat ik er ook nooit meer wat van zou horen ook. Toch had ik ze nog een mailtje gestuurd om te vragen hoe en wat. Wel zo netjes als ze je een afberichtje sturen toch? Vooral als je op gesprek bent geweest. En zowaar kreeg ik die naar aanleiding van mijn brief dan ook. Niet helemaal wat ik hoopte, maar helaas.

Maar, de wonderen zijn Amerika nog niet uit, want gisteren kreeg ik weer een mailtje van ze. Of ik nog geinteresseerd en beschikbaar was? Nou echt...., je had mijn gezicht moeten zien. Als ik een stel klompen had gehad, waren ze echt ter plekke gebroken! Die had ik dus echt niet meer verwacht! Wel leuk!
Op zich vind ik de gang van zaken wel wat raar, maar.... ik vond het echt een leuk bedrijf. Het gesprek toen was voor mijn gevoel leuk geweest. En ik had na mijn interview die middag nog een rondleiding door het pand en de afdelingen gehad en het was er echt leuk. Lekker modern en leuke aparte dingen voor de personeelsleden ook. En ik had er eigenlijk wel een goed gevoel bij gehad. En vond het echt jammer toen, dat het niet door ging. En tsja, wat nou de reden van het alles was? Ik weet het niet? Misschien toch omdat ik part-time wilde werken? Misschien is het niet zo raar om een paar maanden te wachten op reactie? Bij de bloemenschuur duurde het zeker drie maanden voor ik wat hoorde.
Maar vandaag ben ik dus door ze gebeld en morgen heb ik weer een gesprek, dit keer met een andere baas. Dus duimen jullie voor me?

Groetjes Petra

Nieuwtje

Trudy en Mariet, ik had vandaag en van de week om jullie achter gelaten berichtjes wel een beetje binnenpretjes. In hun comments hadden ze het namelijk over het bundelen van mijn blogperikelen. En laat ik daar nu al een paar maandjes mee bezig zijn! Echt waar! Het begint inmiddels al ergens op te lijken ook. En vond het daarom wel leuk om jullie berichtjes te lezen. Dus wilde eigenlijk ook het "nieuwtje" met jullie als vaste bloglezers delen.

Ben er nog wel even verder mee bezig hoor. Maar de titel is verzonnen en de kaft is ontworpen. En....., er zijn zeker al 200 bladzijdes. Dus er komt echt schot in! Wie had dat kunnen denken, toen ik aan dit blog begon? Veel meer wil ik er nog niet helemaal over zeggen, maar wil wel alvast de kaft met jullie delen. En met de kaft is dan ook gelijk de titel bekend ;-) Zijn jullie er klaar voor?



Zo dat is eruit! Was ook hartstikke moeilijk voor mij om dat zo lang voor me te houden... Zit er al een poosje op te broeden en dan zo lang je mond er over houden? Dat gaat meestal niet zo gemakkelijk bij mij. Vooral omdat ik het resultaat nu toch wel erg leuk ga vinden. Had toch wel weer een paar "oh ja"-momenten toen ik veel stukjes terug las. De keer dat ik met mijn giecheltje in de greppel ging tijdens het hardlopen met de hondjes, de vele ervaringen hier in winkels, cakedecorating en wat al niet nog meer. Soms vergeet je dingen die je meegemaakt hebt eigenlijk al heel snel weer. Sommige zelf graag nog iets sneller dan de ander, niet waar? Maar ik vond het leuk om de stukjes weer terug te lezen. En strakjes heb ik al die toch wel vaak lachwekkende verhalen, ook voor mezelf in een bundel, om daarmee nooit meer te vergeten. Eigenlijk super leuk! Dus ook deze wordt vervolgd. Maar Mariet en Trudy, jullie zijn op de hoogte ;-)

Vandaag was ook presentatie dag op de cursus. Ik had mijn interviews gedaan met twee assitentes en daar op Powerpoint een presentatie van gemaakt. Gelukkig was ik er al helemaal klaar mee en wilde hem vanmorgen nog even door lezen en nog een keer goed nakijken. Blijkt ineens dat onze nieuwe laptop die Microsoft office heeft, alle 2007 documenten geblokt heeft. En waarom? Ik kon het niet vinden. Elke keer gaf hij een foutmelding "document has been blocked". Ik dacht dus dat ik een verkeerde knop in had gedrukt ofzo. Dus ik die hele laptop op zijn kop en alles ingedrukt en nagekeken. Laptop weer aan en uit, maar nog steeds dezelfde kreet. En eerlijk gezegd, daar werd Petraatje niet blij van. De iPod en toggle keys ervaringen van weleer kwamen al weer boven en echt ik was niet te genieten. Net nu vanmorgen zeg. Moest om half 1 de deur uit en dan gaat die computer gekke fratsen uithalen.

Maar ik herinnerde me in mijn boosheid nog wel wat Ron toen gedaan had, toen het toetsen bord op die toggle keys toestand stond. Hij had toen namelijk op internet gekeken wat het zou kunnen zijn. En ik dus gegoocheld op "blocked documents Microsoft". En ja hoor, er kwam een hele riedel uit. Ik was dus niet de enigste die dat over kwam. En al snel had ik in de gaten dat ik dus helemaal niet een verkeerd knopje had ingedrukt, maar dat de proef periode voor Microsoft office op onze computer verlopen was. Jemig dat is snel zeg!!! We hadden hem nog maar een maand ofzo! Lekker is dat! En dat nou net vandaag..... Zal je net zien.

Persoonlijk had ik het ernstig kunnen waarderen van Microsoft, als ze dat gisteren bij het afsluiten al aangekondigd hadden. Maar nee, dat gaan we niet doen, dachten ze bij Microsoft, dan weet Petra het ook! Nee we doen gewoon morgen ochtend, net voordat ze die presentatie heeft, die documenten op slot. Dan zullen we pas lol beleven ;-) Ja dikke pret was het zeker.....

De oplettende lezer begrijpt, dat Microsoft nu in dezelfde categorie bij mij valt als de iPod. "Niet gebruikersvriendelijk", laten we duidelijk zijn! Sjongejonge. Zat ik dan. En nu? Onze andere computer heeft de 2003 versie en die kon die documenten dus niet uitlezen. Want dat was veel te ver na zijn tijd natuurlijk. Geef hem eens ongelijk, grrrrrr. Zou natuurlijk ook te veel voor de hand liggend zijn.... Zucht....

Dus ik wat vroeger naar de les vandaag en daar op de computer voor de zekerheid nog maar een keer alles nagekeken en verder uitgeprint. Daarna alle brieven en verslagen die ik gedaan had omgezet naar de 2003 versie. Zodat ik er weer op de laptop thuis aan kan werken.

Afijn de presentatie dan eindelijk.... Het leek toen ik de klas binnen kwam net een kippenhok. Want al was ik vroeg er waren dames die nog vroeger waren. Zouden zij ook computer problemen gehad hebben vanochtend? Het was een gekakel van jewelste. Zouden het de zenuwen geweest zijn? Het viel me ook op dat iedereen ineens in "pak 1" was. Oh jeetje, die had ik natuurlijk weer niet zien aankomen. Ik was gewoon in mijn "door-de-weekse" outfit. Jeetje, dat was wel weer opvallend. Eigenlijk had ik dat nu ondertussen ook wel kunnen bedenken. Niet dat ik er niet netjes uitzag, maar ja tegen een strak in pak verhaal kon ik eigenlijk niet op.

Maar in ieder geval de presentaties begonnen en degene die de eerste was hield een pleidooi van zo'n 25 minuten. Allemachies..... en ook nog alles op een vrij monotone manier. Dit werd nog een lange middag. Van te voren was duidelijk gezegd dat de presentatie iets van 5 minuten mocht duren. Mocht iets langer, maar vast niet 5 keer zo lang. En zo waren er meer. Toen ze eenmaal begonnen met praten waren ze niet meer te houden. En dan ook nog twee keer 5 verschillende vragen, die uitgebreid beantwoord werden. Een iemand ging na de vijf vragen ook nog een gehele uitgeprinte website zowat voor lezen. Daar gingen de minuten weer....

Op zich was het wel leuk om te zien wie iedereen geinterviewed had. En wat voor vragen ze gesteld hadden. Knoopje had verteld dat als je beeldmateriaal bij je had in de vorm van een brochure van de praktijk of in een powerpoint presentatie of iets anders, je extra credits zou krijgen. En er waren dus diverse brochures te zien. Maar er was ook de oudste vrouw in de klas die het wel heel leuk bedacht had, vond ik. Ik moet altijd wel om haar lachen. Ze kan goede zelfspot geven en dat kan ik wel waarderen. En heb echt respect dat ze op haar leeftijd, omdat ze ook ontslagen was, zich wil omscholen. Heel wat voor te zeggen natuurlijk.



En zo was zij niet in "pak 1" gekomen vandaag, maar in scrubs. Scrubs zo noemen ze hier de dokters en verpleegsters outfit. Echt heel leuk bedacht. Ze had zich dan ook vandaag gelijk de rol van verpleegster toe bedeeld en dat gaf wel een extra dimensie aan de middag. Want de spanningen waren erg te voelen in de klas, dus als er hartklachten mochten komen, konden we bij die "mevrouw in de scrubs langs komen". Bij mij ging de presentatie best aardig. Ondank dat alles in het Engels moest, wist ik me aardig te redden. En uiteindelijk kreeg ik zelfs geen aftrekpunten voor de uitspraak. Iets wat ik toch wel verwacht had. Want juist daarom had ik een powerpoint EN een brochures mee genomen. Omdat wat te compenseren, zeg maar. Wie niet Amerikaans is moet slim zijn, niet? Maar het viel allemaal meee en kreeg het volle aantal punten.

Ik had een Nederlandse assistente en een Amerikaanse geinterviewed en dat idee viel in de smaak. Bij Knoopje, maar ook bij mijn klasgenotes. Er volgde na mijn presentatie een heuse discussie over de verschillen in gezondheidszorg in de beiden landen. Het grote voordeel van de powerpoint presentatie was dat het licht uit moest om het scherm goed te zien, waardoor ik zelf niet zo het gevoel had voor een klas te staan. Dus ook die hebben we weer gehad ;-)

Verder had ik het gisteren toch goed ingeschat met de reactie van mijn buurvrouw. Ik had haar toen een soort van jaloers zien kijken, naar onze achter buurvrouw die vertelde dat ze met de cursus zou stoppen. En ja hoor, vanmiddag naast me een lege tafel. In de pauze vroeg ik aan Mrs. Knott of ze wat van Cindy gehoord had. En ze vertelde me dat ze vanmorgen een mailtje van haar had gehad dat ook zij eerst liever een cursus Word wilde gaan volgen. Dus alweer, min 1.....

Morgen weer een nieuwe ronde, nieuwe kansen...

Groetjes Petra

En alweer min 1

Van de week moesten we een paar keer naar Raleigh met de auto. Elke keer vergat ik een foto te maken van als je down town Raleigh inrijdt. Via de 401 is dit wel een mooi plaatje. Vooral met de Crepe Myrtles op dit moment zo mooi in bloei.

De garage van onze auto zit in Raleigh en zo doende moesten we die kant op. We hebben drie jaar garantie op de auto en er was wat met twee velgen aan de hand. Er leek een soort van waas te zien op die velgen. En zo gingen we de eerste keer heen om het te laten zien. Maar toen was de "baas" er niet. Dus nog een keer toen de baas er was en er een foto van te maken, om weer aan zijn baas te laten zien. En toen nog een keer om het inderdaad te laten repareren, want het was dus wel garantie. En afgelopen zaterdag morgen zouden we hem weer op pikken. Ware het niet dat ze gewoon een velg waren vergeten te maken. Lekker slim! Kwamen we weer voor niks en konden we de auto laten staan. Ron was overigens ook niet zo blij met de velg die ze wel hadden gerepareerd, dus daarover is er ook nog overleg gaande. Wordt weer vervolgd en zullen we vast nog wel een keer via de 401 downtown Raleigh inrijden.

Vandaag ook weer naar school geweest. En nu ging het over 'written communication' in de les. Over hoe je een brief moet opstellen, emails, memo's en ga zo maar door. Afijn net voor de pauze gaf Mrs. Knoop de opdrachten door. En dat was 1. een brief schrijven en daarvoor kreeg je een patienten dossier en die patient moest een verwijs brief naar de oogarts. Met daarin vermeldt haar klachten.
Tweede was een memo voor de hele fictieve praktijk, want er zou een dokter bij komen. En alle personeelsleden moesten daarvan op de hoogte gebracht worden en als laatste moest er een research project worden gemaakt in opdracht van een gespecialiseerde dokter. Dus allergoloog, neuroloog of andere "logen". En geheel naar eigen "loog" keuze. ;-)

Afijn tijdens al deze mededelingen werd het weer doodstil in de klas. Echt muisstil. Er was niet sprake van een dominee die voorbij kwam, maar het halve klooster stond midden in het lokaal. Knooppie schrok waarschijnlijk van de bleek weg getrokken gezichten en vertelde dat we wellicht misschien eerst even pauze moesten gaan houden en daarna aan de opdrachten in de klas zouden beginnen.

En toen ze dat gezegd had leek het wel of er een waterval aan vragen zo maar in ene los barstte. Echt zo raar weer. Niet 1 vraag, maar alles door elkaar en al weer groot tumult alom in de klas. En de vragen vlogen door de klas, als of alle remmen ineens los geschoten waren. Zo stil als het eerst was, openbaar en enorm was het tumult nu weer. Er was 1 mevrouw die echt compleet in de stress schoot. Liep rood aan en het huilen stond haar nader. Ze wist echt niet waar te beginnen en Knoop richtte zich in beginsel dan ook op haar. Omdat die mevrouw achter mij zat en ik hen toch een soort van privacy wilde geven besloot ik om dan maar aan mijn pauze te beginnen.

En zo volgden er nog meer dames. Buiten met hen ging de stress van zo juist in het lokaal nog wel even een poosje door. Wat,hoe en wanneer, waarom en welke? Het leed was echt niet te overzien. En zo even werd ik toch wel bedwelmd met een hoog plattelands gehalte. Zouden deze dames dan nog nooit eerder een brief hebben moeten schrijven. Ik kon het me bijna niet voorstellen. Tuurlijk was het wel even wat anders, maar toch nog wel te overzien toch? Sigaretten werden tot aan het randje toe opgerookt en met lichte tegenzin droop het spul weer het lokaal in.

Eenmaal in het lokaal, was het eerste wat ik zag mijn achter buurvrouw. Niks geen weggetrokken stress gezicht, maar nu met een big smile! Hmmmm, die heeft het licht gezien, dacht ik nog. Dat had Knoopie even snel gedaan zeg, in een kwartiertje pauze. Petje af, moet ik zeggen. Ik had deze mevrouw ook een paar keer getracht te helpen van de week bij het inloggen van haar email adres. Maar ik schoot niet echt op met haar. In de cursus omschrijving stond dat men wel de basis begrippen en wetenschap van een computer en internet moest kennen. En heel eerlijk gezegd dacht ik niet dat deze mevrouw dat had. Maar nu zat ze daar met een big smile en duidelijk een opgelucht gezicht. Wat had Mrs. Knott nou gedaan om dat voor elkaar te krijgen. Want de hele vorige week had ik niet zo'n smile bij haar gezien.

En toen ik eenmaal goed en wel weer op mijn plekje zat, kwam de aap uit de mouw. Zij en Knoopie hadden besloten dat het beter was als zij met de cursus zou stoppen en eerst een cursus Word ging doen. Ze was er helemaal content mee, dat was duidelijk. Van oor tot oor ging de smile. Ik zag mijn directe buurvrouw een beetje jaloers kijken. Volgens mij wilde ze dat ook wel, maar ergens haperde ze nog om die beslissing te nemen.

Na deze openlijke mededeling ging de rest van de groep verder met de opdrachten. Het gesteun en gekreun was niet van de lucht. Echt, ik kan me niet voorstellen, dat je dat ook achter de balie in een ziekenhuis zou doen. Wat denk je er van dat 1 van deze dames op de ER terecht zouden komen? Je moet er toch niet aan denken om dat aan de andere kant van een balie te treffen als je op de spoedeisende hulp terecht komt. Jijzelf in grote paniek en aan de andere kant van de balie, een zelfde soort paniek.

Ergens moest ik van binnen ook wel lachen, want ik kon me eigenlijk wel de gezichten er bij voorstellen. Wenkbrauwen die een eigen leven gingen leiden. Een zenuwachtig lachje erbij en vragende ogen, van hoe moet ik dit nou ooit op gaan lossen. Hoop echt dat ze niet aan het werk gaan bij een ziekenhuis of dokter bij ons in de buurt, hi hi hi.

Groetjes Petra

Op zoek

Nou gisteravond zijn we op zoek gegaan naar hertjes. Bewapend met mijn fototoestel en op de fiets, zo dat we het veld in konden.



Toen we bij het eerste veld aankwamen geen hertjes.... Daarna doorgereden over een zandpad door het weiland, maar natuurlijk mooi geen hertjes.



Volgens mij wisten ze dat we speciaal naar ze op zoek waren en bleven ze daarom weg.



Ze waren er wel geweest, want in het zandpad zagen we de voetsporen.



Maar geen levende exemplaren kunnen constateren. We gaan het zeker nog een keer proberen, want het was eigenlijk wel een leuk weggetje om te fietsen. Net achter onze wijk.



Waarschijnlijk niet aan te raden in het jachtseizoen, maar nu zo hoog zomer wel even leuk. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom we nu ineens zoveel herten gezien hebben. 1 september begint het jachtseizoen weer en zullen we ze niet meer zo snel in het veld zien. De boeren zijn namelijk denk ik niet zo heel blij met ze, want de eten echt hun oogst op. Maar ach...., ik vind ze wel leuk die Bambi's ;-)

Van de week trouwens nog meer leuks geregeld. Want ik heb kaartjes gescoord voor twee concerten. Voor Coldplay en voor Nickelback. Als eerste Coldplay. Kreeg daar in de mail een aanbieding voor van Livenation. We hebben de kaartjes van U2 ook via hen gekocht en nu krijg ik steeds mailtjes van concerten. Dertig dollar per kaartje en zonder verdere kosten te bestellen. Ze treden 6 augustus hier in Raleigh op. Helemaal leuk!!


Filmpje van Youtube van Coldplay in 2008, in Paradiso, Amsterdam.

En het tweede concert is van Nickelback. Ik was van de week bij Subway om zo'n heerlijk $5,- broodje te kopen. Nouja broodje? Brood meer. Hier hebben ze al een poosje een heel stel footlang broodjes in verschillende smaken in de aanbieding voor $ 5,-. En in de winkel zag ik borden staan met "Ga met Subway naar een concert van Nickelback voor $5,-". Klonk wel aantrekkelijk. Ik nog kijken op mijn bonnetje maar zag er niks op staan eigenlijk. Dus hierna weer vergeten. Tot ik er vanmiddag ineens weer aan dacht. Toch maar eens Googlen, want ik vind de muziek van Nickelback wel leuk. "Photograph" is 1 van mijn favo nummers toch wel. Maar ook hun nieuwere nummers vind ik erg leuk. Beetje mee blehren in de auto zeg maar ;-)

En zo kwam ik dus op deze website. De website van Subway. Je moet dan je gegevens invullen en je krijgt dan een email met een code in je mailbox en een link naar Livenation.com. En zo kan je dus echt de kaartjes bestellen! Je krijgt helemaal niks van Subway, maar van Livenation. Niet helemaal voor $ 5,- per stuk, want er kwamen wel wat kosten bij. Maar toch nog hartstikke goedkoop.





En in het voorprogramma staat Hinder...


Al met al niet verkeerd!!! En zo....., gaan we dus 1 augustus en 6 augustus naar een concert toe! Jippie!!

Groetjes Petra

dag nr. 4

Gisteren verliep eigenlijk vrij rustig in de klas. Toen ik aankwam, zag ik Mevr. Knoop met mijn buurvrouw in de gang staan praten. Ze waren duidelijk iets prive's aan het bespreken, dus liep maar snel door. De les ging vandaag over computers en public speaking. Dus weet nu weer precies wat RAM en ROM is in de computer. Daarover moesten we direct erna weer een test maken. En bij de uitslag schrok ik, want ik had duidelijk geen 100%. Het mooie, nou ja in dit geval minder mooie, van blackboard is dat je je test gelijk terug kan zien en uitprinten indien nodig. Want ik had namelijk 65% gescoord voor de test. Oeps..., dat is wel een heel stuk lager dan 100%. Ik daarop gelijk de test terug kijken en zag maar 1 fout, maar hoe kwam ik dan aan 65%?

Nu werd ik toch ineens een beetje peuneveu van dat Blackboard zeg. Zal je net zien, zit ik de dagen er voor over "de dames" te praten en nu heb ik gewoon zelf 65%. Wat natuurlijk nog net voldoende is. Maar ben inmiddels een Amerikaantje en ga voor die 100% niet? En 65 is duidelijk geen 100%. Daar wordt Petra niet vrolijk van.

Toen hoorde ik dat er vrouwen waren die 40% en 50% hadden. Hoe kan dat nou, dacht ik nog, zo moeilijk was het toch allemaal niet. En toen kwam het verlossende woord van Knoopie. Je kon maar max. 70% halen voor die test. Beetje raar, maar dat was nodig voor gemiddelden en een ander ingewikkeld verhaal. En er klonk een verlichtende collectieve zucht door het klaslokaal. Iedereen weer blij en dus was mijn 65% was helemaal zo slecht nog niet.

Na de testen werd er zeer uitgebreid gesproken over het spreken voor een publiek. Dit alles voor de "presentation" voor a.s. dinsdag. Ik heb inmiddels mijn interviews gedaan en moet nu nog een powerpoint gedoetje in elkaar zien te flansen. Maar in de les werd besproken wat je houding moet zijn, waar je vooral op moet letten, maar ook een heel briefje waarop Knoopie je op gaat beoordelen. En dat waren er heel wat. Wordt nog een leuke middag a.s. dinsdag ;-)

Daarna kregen we ook de uitslag van het essay. En dat kwam wel gewoon op een geprint blaadje met een cijfer terug. Geen Blackboard, maar op de ouderwetse manier. Ik had er een 98% voor gekregen. Ze vond het inhoudelijk "uitmuntend" (ja ja, Petra en inhoudelijk en uitmuntend in 1 zin) Maar, ik was een punt vergeten en ik had vermeldde cursuskosten op zijn Nederlands neer gezet. Dus $ 50,- ipv $50.00. En daar kreeg ik aftrek voor. Zonde, maar moet gewoon beter nakijken, want Mrs. Knott ziet ALLES!

Want....., ze zei na afloop van het teruggeven van de essays, dat als het goed was, had iedereen hun essay terug gekregen en als dat niet zo was moet je even bij haar langs komen. En mijn buuf had hem niet terug gehad. En dus vroeg ik haar of ze dat niet even moest zeggen. Maar het bleek dat zij en Knoopie dit al besproken hadden, voor de les op de gang. En ze het essay over nieuw moest doen. Oh jeee....., zou ze gezien hebben dat haar dochter het gedaan had? Of had ze ons gehoord? Durfde het niet goed te vragen, maar buuf was niet zo blij en kon nog meer doen van het weekend. En trok er en wenkbrauwen opgeheven gezicht bij..... Ben benieuwd...
Maandag weer verder.

Gisteravond zijn Ron een stukje wezen fietsen hier in de buurt. En net buiten de wijk stond drie herten in het veld. Prachtig gezicht. Zij vonden ons een heel stuk minder leuk en sprongen dan ook met enorme grote jumps zo het veld uit. Dat was een mooi gezicht. Wat gaat dat snel zeg. Binnen een paar secondes waar ze weg. Helaas niet de camera bij ons, dus geen beeldmateriaal. Maar vond het zelf wel heel mooi om gezien te hebben. Vanmorgen toen ik op de terugweg van mijn loopje was stond er ook ineens eentje aan de achterkant van onze tuin. Heel verschrikt keek hij op van zijn eetpartij van onze grasjes. Maar bleef wel staan toen ik langs kwam. Zo'n mooi gezicht. Die ogen en het in de gaten houden van wat er nu weer langs komt. Ben rustig doorgelopen, zodat hij lekker door kon eten. Maar alweer geen camera bij de hand. Het lijkt of ze ineens overal zitten de herten. Van de week staken ze overdag al ineens over en nu al weer twee keer ze gezien. Misschien lukt het vanavond om ze op de foto te krijgen.

Groetjes Petra

Min 1

Gistermiddag bij aankomst bleek 1 dame niet meer terug te keren. De dame die me bij mijn mouw had getrokken. Min 1 dus.... Waarschijnlijk zag ze het toch niet zitten. Mevr. Knoop begon de les dan ook met nadrukkelijk te zeggen, dat als je iets niet snapt vraag haar het dan. Ze zou je echt komen helpen en niet de les uit zetten. De cursus is volgens mij voor sommige dames verplichte kost en moet gedaan worden om de werkeloosheids uitkering te ontvangen. Dus misschien daarom ook die grote angstige ogen, van dit gaat me geld kosten..... Het schijnt dat nadat ik weg gegaan was het allemaal nog wel even geduurd had, voordat alles gesaved was en de computers uit gezet waren.

En zowaar vandaag werd er inderdaad gevraagd door de dames. En Mevr. Knoop had het er maar druk mee. We moesten door aan ons essay in Microsoft Word in het begin van de les. En de vrouw naast me zit had haar essay al klaar, zei ze tegen mij. Nu moest ze het alleen nog zien te versturen. Maarja,..... waar vind ik nou dat memory stickje terug op de computer. Na een paar keer zuchten en steunen heb ik haar dus geholpen. Maar laat ik nou in eerste instantie ook niks vinden. En toen ging ze al gelijk tekeer over haar dochter, want..... die zou het allemaal gisteravond gemaakt hebben. En nou was het toch niet goed en wat nu? Grote paniek weer en haar dochter zou het wel horen vanavond. Hmmm, dat is vals spelerij niet? Je dochter je opdrachten laten maken?

Dat zei ik niet hoor, maar bedacht me wel dat als deze vrouw dan inderdaad strakjes een baan vindt met haar nieuwe diploma en dan daar achter die computer zit? Wat dan? Natuurlijk niet mijn probleem, maar volgens mij sta je dan de volgende dag weer op straat. En kan het bedrijf weer beginnen met het zoeken naar een geschikt persoon, die hopelijk geen dochter heeft die haar huiswerk gemaakt heeft tijdens de cursus....
Maar okay, uiteindelijk vond ik het bestandje dan toch. Het had iets met de verschillende versies van Word te maken en kon het spulletje toch verstuurd worden. Wat een opluchting voor mijn buurvrouw.

Tijdens deze les alweer nieuwe opdrachten er bij gekregen. Echt waar, lesdag 3 en nog meer "huiswerk". Huiswerk, wat ik al in geen jaren meer gehad had. En daar toch wel een beetje aan moet wennen. Als eerste moeten we een brochure gaan ontwerpen in Publisher voor een praktijk. En als tweede een handboek maken wat in een praktijk gebruikt kan worden. Dus bepaalde procedures vast leggen. Ja ja, echt het is puur werken! Ik ben echt "back to school". En dat alles moet eind juli klaar zijn.

Gelukkig ook nog goed nieuws want voor mijn 1e test had ik 100% gescoord, wat inhoudt dat je geen fouten gemaakt had. Yeah!!! Nou gaan die uitslagen tegenwoordig heel anders op school. Kreeg ik vroeger mijn ingeleverde papiertje terug met een grote krul en daarbij het cijfer. Maar nee, zo werkt dat niet meer. Dat gaat nu per computer, heb ik gisteren geleerd. Iedere student krijgt een inlog naam voor "blackboard". Blackboard kun je op elke computer die internet heeeft bekijken. Je logt in en dan zie je jouw uitslagen. En dat niet alleen je ziet ook de gemiddelde cijfers van de klas. Zo was het gemiddelde 82,5% voor deze test. En ik zag ook nog hoeveel testen er nog te gaan zijn.... En dat zijn er nog heel wat helaas. Vond die 100% wel leuk staan eigenlijk. Wilde dat eigenlijk wel zo houden, maar grote kans dat dat niet gaat lukken met het aantal nog te gaan ;-)

En, al die testen moeten we in het vervolg ook in Blackboard gaan maken. Je moet alles digitaal inleveren. En dat is voor Knoopie natuurlijk makkelijker nakijken. Of beter gezegd, niet nakijken. De computer rekent de uitslag al gelijk uit. Want als je in de test op "Submit" drukt, heb je twee secondes erna al de uitslag. De techniek staat voor niks! Natuurlijk bracht het hele blackboard gebeuren de nodige tumult in de klas. Waar is submit? En ik zie helemaal geen vragen? En ga zo maar door. Maar, wat nou nog het ergste volgens de dames was, is dat er rechts boven in het scherm een klokje mee liep. En dat klokje vertelde je precies hoeveel tijd je nog hebt om de test af te maken. "Worden we daar even peuneveu van zeg!", aldus de achterbuuf.

Echt, het is zo gezellig met de dames! Vandaag laatste dag van de week en hebben we even pauze tot maandag. Kunnen 'we' even bijkomen van alles ;-)

Groetjes Petra

Chaos

Nou gisteren dus naar les 2 van mijn nieuwe cursus. Elke keer als je binnenkomt, moet je intekenen en ligt er ook het lesboek voor je klaar. Elk boek heeft een nummer en dat nummer moet je naast je intekenen ook op schrijven. Als je weg gaat moet je ook weer uittekenen en je boek weer inleveren. De lijst is ook om te zien of je aanwezig bent geweest die dag. Nog een hele administratie, kunnen we wel zeggen. Om deze cursus met een certificaat te beeindigen, moet je 95% aanwezig zijn geweest. Dat wil zeggen dat je 1 middag mag missen, maar daarna dus geen enkele minuut. Ook moet je minimaal 80 % scoren bij de testen die je krijgt.

En de eerste test kregen we gistermiddag dus. Vragen over wat er in hoofdstuk 1 stond. Op zich niet zo schokkend en super moeilijk, maar het woord "test" bracht een enorme spanning in het klaslokaal. Rollende ogen en zenuwachtige zuchtjes klonken om me heen. Na die test werden er ook de assignments uitgedeeld. Alweer zuchtjes en steuntjes. En moet eerlijk gezegd zeggen dat ik ook wel een beetje verbaasd was over de assignments. De eerste opdracht was dat je een essay moest schrijven over wat jouw carriere plan zal zijn. Nou kan ik me dat nog een beetje voorstellen. Hoe je je na deze cursus in de banenmarkt brengt en wat je kan doen om je nog meer te specialiseren. Maar je moest ook opschrijven waar je wel vrijwilligerswerk wilt gaan doen.

Huh? vrijwilligerswerk? Duidelijk dat vrijwilligerswerk tijdens de lessen er met de paplepel in gegooid wordt, zeg maar. Vanwege economische toestanden heden ten daags is het verstandiger om vrijwilligers werk te gaan doen, dan thuis op de bank te gaan zitten wachten op een baantje. Soort van bezigheidstherapie, maar waarbij je ook ervaring krijgt, aldus de juf. Toen 1 van de cursisten zei, dat zij ook vrijwilligers werk in een ziekenhuis had gedaan en daarbij enkel en alleen maar bedden op mocht maken, werd er knikkend en instemmend gereageerd door de mede cursisten. Ja daar leer je ook niet zo veel van. Bed opmaken kan ik al ;-)

Mevr. Knoop was niet van slag te brengen en zei dat zij dan wellicht door moest zoeken naar een vrijwilligers baan die ze wel leuk vond. Want het ging allemaal om "networking, to get a job". Afijn, na het essay verhaal te hebben gehad, kwam de volgende opdracht. Je moest twee mensen gaan interviewen die al Medical office assistant zijn. En daarover moeten we volgende week een presentation houden. Oftewel een spreekbeurt! Mijn hemel..... die had ik even niet zien aankomen zeg. Dat interviewen was 1, maar dan ook nog presenteren. En.... als je een powerpoint presentatie deed (dus met behulp van de computer) krijg je extra credits. Bij het woord powerpoint presentatie zag ik wat vraagtekens in de klas verschijnen, maar niemand vroeg verder hoe dat dan zou gaan.

Goh voelde me zo weer terug op de lagere school. Met mijn spreekbeurt over bijgeloof..... Pfffff...., dacht dat ik dat toch allemaal al gedaan had in het leven. Maar afijn we gaan het allemaal meemaken volgende week.
Daarna was het tijd om aan je essay te gaan werken in de les. Dit essay moet je onder de lestijd maken. Dus in de klas. Je moest via internet research doen naar de vrijwilligers baantjes en je focus om beter te worden. En dat ging allemaal op de computer natuurlijk. Het essay moet je ook in Word schrijven en per email aan Mevr. Knoop sturen. En al die nodige programma's zitten op de computers in de klas. Echt, daar was ik nou wel weer van onder de indruk. Dat is toch wel super tegenwoordig!
En binnen een tel was het muisstil in de klas, behalve het getik van het toetsenbord.

Ik dacht nog knap dat iedereen gelijk weet wat er bedoeld wordt. De computer was voorzien van Vista en dat was voor mij nog even zoeken. Ook had het Word 2007 en ik heb nog 2003. Maar gelukkig wees het nog wel voor zich. Ik had als vrijwilligers werk, maar het Pets healthcare program van Wake Med hospital op gezocht, zodat ik met de hondjes verschillende afdelingen van het ziekenhuis kon bezoeken. En al divers contact met patienten zou hebben gehad. En om mijn nog meer te specialiseren het special CPR programma te gaan volgen voor "the Health care providers". Het werd vast een mooi verhaaltje zo bijelkaar. En dus zat ik lekker te tikken en Juf Knoop verlaat even de klas om wat te gaan kopieren.

En toen gebeurde het, complete chaos!!!! Wist niet wat me overkwam. Ik had al gezegd dat ik 1 van de jongste was in de klas. En dat ik het zo knap vond dat iedereen wist wat ze moesten doen. Maar dat alles was dus de grootste schijn die ik ooit gezien heb. Toen Knoop dus vertrokken was, kwamen alle frustaties los en ik denk dat bijna niemand wist wat te doen op de computer...... Dat wordt nog wat!!! Allerlei vragen gierde door de klas, echt complete chaos. Wat is knippen en plakken? Waar vind ik Word? Hoe kan ik lezen van mijn memory stick? Waar stop ik mijn memory stick in? Ik moest zooooooo lachen. De gezichten er ook bij. Grote ogen en vol paniek....

En ik maar denken wat doet iedereen het toch goed.... Ja goed toneelspelen.... Afijn, toen de voetstappen van Mevr. Knoop weer in de gang te horen waren, was het binnen 1 tel weer muisstil..... Echt? alweer alsof ik terug was in de vijfde klas en we rekenen af moesten hebben. Dit wordt nog dikke pret, heb ik het gevoel.....

Om half 5 mochten we naar huis en moesten we wat we gemaakt hadden in die tijd, op de meegebrachte memory stick zetten en de computer afsluiten. Ja.... nu viel het niet meer te verbergen dat je niks van computers weet natuurlijk. Praatjes zat, maar nu vielen ze door de mand. Alhoewel, de vrouw naast me trok de stick er uit en drukte op de uit knop van de computer. Ja, zo gaat hij natuurlijk ook, maar heb je niks bewaard. Maar waarschijnlijk had ze ook niks om te bewaren?

En zo was ik na haar, de tweede die de klas verliet. Mevr. Knoop was met 1 dame bezig om haar werkje te bewaren. En tijdens mijn gang in het terugleggen van mijn lesboek en uittekenen, werd ik aan mijn mouw getrokken door 1 van de spurtelende dames.... "Hoe moet ik saven", vroeg ze me benauwd. Dus ik heb het haar voor gedaan. "Save as, deze computer en dan de f schijf kiezen". "Oja, natuurlijk" zei ze, alsof ze het even niet zag. Maar had zelf het gevoel dat het niet helemaal doorkwam. Maar zij had in ieder geval haar ding bewaard. Nu nog de computer uitzetten. Ben benieuwd hoe lang de dames er bij elkaar nog gezeten hebben..... Wordt vervolgd....

Groetjes Petra

Mevr. Knoop

Vandaag, ik was net thuis, stond de postbode aan de deur. Een pakket!! Met recht een pakket, want het was een behoorlijke grote doos! LEUKKKKKK!!! Snel een schaar en open maken..... Het was een pakket van mijn zus (en man en neefje natuurlijk)



Alles zo leuk ingepakt in Delfts Blauw papier. Zo komen we wel in de stemming!
En het eerste pakketje wat ik open maakte..... een heerlijke frikandel!!!



Echt waar.... Al was het niet in een consumeerbare versie.... helaas. Moest er wel erg om lachen. Thanks Karin, we waren er helemaal blij van ;-) Snel daarna de andere pakjes uitgepakt en er zat van alles in. Lekkere oude kaas. Wasaatjes, tulpenbollen, vaasje en bloemen bakjes, koekjes, echte Hollandse boodschappentas en... een schoolfoto van Dylan. Hartstikke leuk allemaal Kaar, we gaan er weer van genieten!



Om terug te komen bij de titel van dit blogje, "Mevr. Knoop". Ik heb namelijk vandaag een Mevr. Knoop ontmoet. Nouja, zo heet ze eigenlijk niet. Ze heet hier natuurlijk Mrs. Knott. En Mrs. Knott is mijn lerares voor de curus Medical Front office assistant die ik vandaag begonnen ben. Elk jaar moet ik van mezelf iets nieuws leren, zo blijft je geest jong niet waar. Voorlopig houdt ik het al een aantal jaren vol en dit jaar bedacht ik dat ik medische terminologie wilde gaan leren. Maar net als destijds, toen ik Spaans wilde gaan doen, zag ik deze cursus in het Wake Tech cursus overzichtsboekje op de bladzijde ernaast. Toen stond er naast Spaans, cake decorating en leek me dat leuker. Nu stond er naast Medische terminology, Medical Front office assistant. Wat een beetje te vergelijken is met dokters assitente in Nederland. Vorig jaar was het nog motorrijden geweest. Waar ik overigens ook de cursus bij Wake Tech voor had gedaan. Toen 1 weekend lang cursus motorrijden. Dit jaar had het trouwens ook hardlopen kunnen zijn, maar vond dat niet echt "geleerd". Dat heb ik mezelf, dan wel met behulp van Evy, geleerd. En zodoende werd het deze cursus die vandaag zou beginnen.

En zo ging ik vanmorgen naar Wake Tech college in Cary. Naar het zelfde school gebouw, waar ik de Cake decorating cursus had gedaan. Ik was er vroeg, want je kon er niet op voor inschrijven, deze cursus. Het was wie het eerst komt, wie het eerst maalt. En er konden er maar 16 mee doen.En daar wordt ik altijd een beetje onrustig van. Want hoe laat ga je dan heen als de cursus om 1 uur begint. Ik had de vraag per email aan de mevrouw gesteld die dit alles coordineerd. En zij had me aangeraden om vooral vroeg te gaan. Er schijnt in deze economische tumulteuze tijden veel vraag te zijn naar dit soort cursussen. En ziekenhuizen e.d. zijn op het moment nog zo een beetje de enige die mensen aannemen. Er kunnen maar 16 mensen aan meedoen en elke keer was de klas nog vol geweest.

En zo was ik er om 10 uur al. Ik dacht beter te vroeg dan te laat niet waar? Het regende vanochtend en veel anders had ik toch niet in de planning. Uiteindelijk was ik dan ook de eerste en kon ik een poosje wachten. De dame achter de receptie zei me dan toch gewoon even in de kantine te wachten en dat heb ik gedaan. Had al een boek mee genomen en ben naar de kantine gegaan. Nouja kantine is een groot woord. Kantine-tje is het meer. Maar dat was overigens nog best vermakelijk, want er waren,ondanks dat ik dacht dat het zomervakantie was, nog veel lessen gaande en de snoep automaat was kapot. Tot groot ongenoegen van de studenten. Vond het eigenlijk best grappig om te zien. Het ding nam namelijk wel het geld in, maar gaf geen snoep. Wat verschillende reacties gaf. Waarop ze naar de receptie moesten om hun geld terug te halen. Wat alweer het nodige zucht en steun werk opleverde. Dus er was levend vermaak zeg maar. Bovendien was er in de kantine gewoon gratis Wifi en heb ik mooi met mijn telefoontje kunnen internetten. Dat is wat he? De techniek van tegenwoordig is zelfs in de schoolkantine te vinden ;-)

Afijn, toen om 1 uur de les zou beginnen, bleek dat er nog 13 andere vrouwen deze cursus hadden uitgekozen om te gaan leren. En dat Mevr. Knoop onze lerares zal zijn. Mevrouw Knoop is echt HET school voorbeeld van een "juffrouw". Weet niet hoe je dat kan omschrijven, maar als ik haar in het "wild" was tegen gekomen, had ik haar direct ingeschat op "juffrouw" zijnde. Sommige mensen hebben dat nou eenmaal. Gelukkig is mevrouw Knoop niet van het allersaaiste soort en maakte ze tussendoor wel een grapje wat het begin, wat vooral veel papieren tekenen is, wat luchtiger maakte.

Toen ik het idee gevat had om die cursus te gaan doen, was ik eigenlijk een beetje bang dat ik tussen allemaal veel jongere mensen terecht zou komen. Niet erg, natuurlijk, maar ik ben al zolang niet meer naar school geweest, dat ik me dan toch echt wel erg oud zou voelen denk ik. Maar..... wat blijkt ik ben denk ik 1 van de jongste. Is dat wat? Denk dat er 1 meisje jonger is dan ik, maar de rest is echt wel ouder. Zo zie je maar weer hoe je dat verkeerd in kan schatten.



Niet mijn schoollokaal, maar erg gelijkend. Geen ramen en niet zo heel erg groot lokaal. En in dat lokaal staan 16 computers, die we zullen gaan gebruiken om het "Medisoft" software programma te gaan leren. Hiermee kun je patienten registeren, verzekering de gedane behandeling doorgeven, afspraken maken enz,. enz. Heel uitgebreid dus allemaal. En dit programma wordt in allerlei medische praktijken gebruikt. Van ziekenhuizen tot aan tandartsen. Het is dus een zogenaamde praktijk cursus. Er wordt ook wel medische terminologie, medische rechten, verzekerings technische zaken, billing en coding geleerd, maar het is met name gericht op de praktijk. Ben echt benieuwd wat het gaat worden, maar we gaan het allemaal mee maken. De cursus is vier middagen per week en bestaat uit drie levels. Elk level duurt 1 maand, dus we zijn voorlopig even onder de pannen, kunnen we wel stellen.

Groetjes Petra

Burgers, hot dogs, pig picking en nog meer burgers...

Een dagje vol met burgers, hot dogs, toetjes en nog veel meer burgers. Hamburgers om precies te zijn. Allereerst waren we gisteren overdag naar de BMW dealer geweest. Daar hadden ze een soort van 4th of July open dag. Waar ze hun klanten voor uitnodigden en waren er dus aardig wat motoren te bekijken.











Dezelfde als Ron was er ook....



En behalve motoren waren er bij een party tent ook gratis hamburgers, hotdogs, drinken, ijs en zelfs appeltaart. Het was er echt hartstikke gezellig.



Ron wilde eigenlijk altijd al een keertje op een grote 1200GS rijden en op de nieuwe 800GS. En dit was de uitgesproken dag er voor. Ze hadden veel modellen buiten staan en kon je er zo mee weg rijden. Nouja, na een kopietje van je rijbewijs te hebben achter gelaten dan.


Ron op de 1200GS


En daarna de 800GS



Hij was duidelijk voor de 800GS. De 1200 is toch een veel zwaardere motor. De man die ons steeds hielp bleek achteraf de eigenaar van de zaak te zijn en vertelde veel over de twee motoren. Grappig is om te zien, dat als ze horen dat wij uit Europa komen, het dan het nog meer waarderen dat Ron hun merk motor heeft. De eigenaar van die zaak, maar ook de mede motorrijders. Grappig is dat. Daarna hebben wij genoten van een oer Amerikaanse hotdog ;-) Die waarderen wij op onze beurt dan ook weer.

's Middags ben ik aan het bakken gegaan. Want het is niks dat je drie feestjes hebt in de wijk. Je moet ook drie keer een side dish meenemen. En dat werden niet drie Dudok taarten, ha ha ha. Dat had ik al heel snel besloten. Dat was een partij appelschillen geweest. Dus in plaats daar van heb ik van bladerdeeg en appel, kleine appel dessertjes gemaakt. Bladerdeel over de gaten van een muffin bakschaal doen, appels met suiker en kaneel in het midden en in de oven worden dat kleine kuipjes doordat de bladerdeeg zacht wordt en zo in de muffin ruimte zakt.
En die gingen er goed in. Maarja ik heb maar 1 zo'n muffin plaat die ik daar voor kon gebruiken, dus kon niet alles te gelijk afbakken en moest het in etappes. Waardoor het een langdurige zaak werd. Maar uiteindelijk was het om vier uur allemaal klaar en gebakken. En zijn we nog even snel naar het zwembad gegaan. Even lekker afkoelen.Heel snel dat wel, want om half 6 begon het eerste feestje.

En dat was bij de buur-boertjes. Zij gaven een pigpicking schuurfeest. Wat zo ongeveer is, wat het woord doet verwachten. Een half varken op een enorme BBQ en als die gaar is wordt het vlees er afgehaald en dat gaat in grote schalen en heb je het zogenaamde pulled pork vlees. Geen fraai gezicht dat varken, maar wel heel mals vlees.





Naast het halve varken hadden ze ook nog tig kippen poten. Echt een hele boel...


Twee van de buur-boertjes waken over de kippen poten. Het blijkt dat het varken 's ochtends om 6 uur al op de grill ging. Ze hebben er dus echt een dagtaak aan gehad. Er waren veel mensen van hun kerk, maar ook aardig wat uit de wijk. Toch wel heel bijzonder dat ze dat doen. Moest natuurlijk wel horen dat ik na dat lekkere eten weer aan de hol moest van de week van ze natuurlijk. En daarbij deden ze de "Petra-aan-de-hol" imitatie. Armen in de zij en kleine snelle pasjes en vooruit ;-) Ze hebben goed opgelet, ha haha. Maar helaas hebben ze wel gelijk, al dat lekkere eten zullen wat extra km's worden van de week, met de inmiddels gewoonlijke aanmoediging van de boertjes.

En omkomen van de honger zouden we zeker niet dat was duidelijk. Ik heb wat van het varkensvlees gegeten en een halve kippepoot en daarnaast nog wat aardappelsalade. Hierna was al snel de gang naar de lange tafel met toetjes en daar hadden ze bananen pudding met koekjes erin. Ron vindt dat altijd lekker. Er was ook fruit en taart en cake en nog meer bananen pudding.... Maar daar van maar net twee happen op.

Hierna zijn we naar Judy en George gelopen. Zij wonen zo'n halve kilometer verderop. Aan het meertje van onze wijk. Prachtig uitzicht hebben ze. We hebben een poosje staan praten met andere buurtjes. En hij liet ons proeven aan "Aviator" bier. Speciaal gebrouwen in ons dorp. Het schijnt nog niet zo lang te bestaan maar smaakte een beetje als wit bier. Als je naar de Aviator brouwerij gaat, moet je eerst een grote bierfles kopen. En die is echt groot, zo'n 2,5 liter denk ik. En die wordt dan gevuld. Is ie leeg en je komt hem dan weer vullen, dan is het nog maar de helft van de prijs. De naam Aviator, komt omdat het naast het kleine vliegveld is. Heel leuk verzonnen. Het weer was echt zalig gisteren. Geen humidity en een klein briesje wat het erg aangenaam maakte om buiten te zijn. Toch bleven de meeste mensen op het feestje binnen eten. Maar wij zijn toch lekker buiten gaan zitten en hebben genoten van het uitzicht.





Aan de overkant van het meer zou die avond ook het vuurwerk worden afgestoken. En toen wij aan het eten waren. (Halve kipburger er nog bij ppfffff. Wel heel apart en kipburger van kippengehakt zeg maar. Weer eens wat anders) Maar terwijl we aan het eten waren de buurtjes die het vuurwerk zouden doen al volop bezig met de voorbereidingen. In de middag hadden ze het gras al heel kort gemaaid. En nu werden er enorm veel emmers gevuld met water. Want je weet maar nooit natuurlijk. Bij Judy hebben we het dessert niet meer mee gemaakt, want toen zijn we naar Laura en Freddie gelopen, die weer aan het begin van de straat van Judy en George wonen.

Zij waren net klaar met het dessert en waren zeg maar aan het uitbuiken. En dat was mooi, want ik zat inmiddels ook aardig vol en kneep hem een beetje dat ik nu voor de derde keer weer zou mee moeten eten. Is ook zowat als je op een feestje komt en je eet niet mee van al het meegebrachte eten. Maar zo was het dus perfecte timing. Inmiddels was het bijna negen uur en het vuurwerk begon al! Eerst was er nog de buurman naast Judy die ook heel mooi vuurwerk had en daarna werd het vuurwerk aan het meertje afgestoken. Zeker een half uur lang vlogen de pijlen in de lucht. Prachtig gezicht. En Laura woont zeg maar op een hoger gelegen gedeelte van de straat en dus hadden we daar een prachtig uitzicht.



Stoeltje erbij en genieten van het vuurwerk.....



Inmiddels was de wind wat gaan liggen en was het super goed weer voor vuurwerk.



Nadat de show aan het meer over was, hadden wat andere buurtjes wat legaal vuurwerk en dat deden ze in de straat afsteken. De pijlen zijn in NC namelijk verboden. En eigenlijk mag je dus alleen laag vuurwerk hebben. Duidelijk dat de andere buurtjes in South Carolina waren wezen shoppen voor de show, want dat waren alleen maar pijlen. De kinderen vonden overigens dit ook erg leuk om te zien.



Daarna hebben we nog tot laat buiten gezeten en hebben we echt genoten van de verjaardag van Amerika. Toch wel heel bijzonder om dat zo mee te kunnen maken. Het was echt een super leuke avond!

De hondjes hadden het ook goed gedaan. We hadden de radio aan gezet en omdat er geen harde knallen zijn en alleen sier vuurwerk, hebben ze er weinig van mee gekregen.
En terwijl ik dit nu tik, is nu het vuurwerk van de buurgemeente bezig. Moet zeggen dat ik dat altijd een beetje boter na de vis vindt. Zo die dag er na. Ze doen dat omdat in Raleigh de vuurwerkshow gister was, bij ons op 3 juli en dan in Holly Springs op 5 juli. Drie dagen achter elkaar vuurwerk te bewonderen. Dus net nog even de tuin in gelopen en ook daar de pijlen te zien. Was niet zo heel lang, maar wel weer erg mooi. Maarja na dag nummer drie ben je een beetje verwend wellicht ;-)



Vanmorgen moesten de burgers en hot dogs er weer vanaf en ben ik maar gaan lopen. Het was inmiddels wel een stuk warmer dan voorgaande ochtenden. Er werd ook onweer verwacht vandaag. Die onweer is hier niet gekomen uiteindelijk, maar wel een drukkend weertje. In de loop van de ochtend gingen we ook nog een stukje met de hondjes wandelen bij Symphony lake en toen we de wijk uitreden kwamen we deze Bambi's tegen... Zo lief....



En zo was het weekend weer voorbij.....

Groetjes Petra