En daar was Mike weer....

Eergisteren stond er weer opeens een raam naast de garage deur. De vierde keer dat dit had plaats gevonden al. Had met Mike afgesproken dat als het allernieuwste raam bezorgd zou zijn, ik hem weer zou bellen. Dus zo gezegd zo gedaan. Ik belde vanmorgen vroeg en hij wist me inmiddels al bij voornaam. Hi Petra, zei hij enthousiast. Hi Mike, zei ik, ze hebben het raam bezorgd hoor. Mooi zei hij, dan kom ik gelijk vanmiddag langs. Na de lunch? vroeg ik nog maar even voor de zekerheid. Ja, na twaalf uur. Dat is afgesproken, Mike. Dus ben ik mijn boodschapjes gaan doen en om klokslag twaalf uur was ik thuis. Wist dus eigenlijk niet precies hoe laat er hier nou geluncht wordt. Heb daarna gewacht en tegen half vier had ik toch wel zoiets van hij zal toch niet weer voor twaalf uur langs gekomen zijn, net zoals de vorige keer. Zal je net zien. Zit ik te haasten bij het boodschappen en nu te wachten. Al met al ging het wachten toch nog snel want ik had nog even met Yvonne zitten skypen en daarna lekker even met de hondjes in de tuin, even gestoft en gestofzuigd. En het was weer heerlijk weer. Een stuk frisser dan van de week dat wel, maar het was onbewolkt en het zonnetje scheen lekker. Dus in de zon en uit het windje was het heerlijk. Hebben gisteren ook nog een klein buitje gehad, maar echt veel was het niet te noemen. Er is nog steeds een "doe-zuining-met-water-actie" van kracht.

Om kwart voor vier was hij daar. Mike en zij twee ledig gereedschap. Ik heb altijd zoiets van een monteur c.q. manusje van alles komt met een lading gereedschap. Maar nee Mike niet. Mike komt altijd met zijn boormachine en zijn kitpistool. Daar doet hij hier vaak alles mee, hi hi hi. Nou niet helemaal waar, want hij had nu ook zijn meetlint bij hem. Deze keer had hij van zijn vorige raamervaring geleerd en ging nu eerst meten voordat hij het raam er uit haalde. En hij vertelde dat hij "dacht" dat het dit keer ging lukken. Als hij iets mede deel bouwt hij altijd een soort van back-up voor hem zelf in, zodat de ander hem niks kwalijk kan nemen achter af. Grappig hoe hij dit toch altijd doet. Hij is altijd heel vriendelijk hoor en altijd geinteresseerd hoe het nou toch met ons gaat in dit verre land. En of we het een beetje kunnen wennen. Kortom hij is best gezellig, maar persoonlijk had ik toch wel stilletjes aan hoop dat dit de laatste keer wachten op Mike zou zijn vandaag. Er klonken opgewekte klanken vanaf de overloop waar het te vervangen raam was. Dus ik had goede hoop. En na een krap half uurtje kwam hij diezelfde overloop naar beneden en vertelde dat het gelukt was dit keer. Yeah!! Eindelijk, wat een heugelijke dag !!! Alle ramen met krasjes waren nu vervangen. Mike zelf was ook opgelucht en wenste mij een heerlijk weekend toe. En ik hem ook. We waren beiden blij dat we deze ramenepisode hadden gehad.
Het was trouwens vandaag ook veteranen dag. Alle kinderen waren vandaag vrij van school en ik had vanmorgen spontaan de vlag uitgehangen. De Amerikaanse wel te verstaan natuurlijk. Dus toen ik met de honden ging dacht ik, vlaggen te gaan tellen. Nou.... ik was snel klaar want er hing er welgeteld 1 en die was van ons...... ha ha ha. Ben volgens mij de enigste patriot hier in de straat, en ben gewoon hartstikke import, hi hi hi. Maar zeg niet tegen ons dat we niet ons best doen om te integreren ;-) Moet wel zeggen dat ik me het leed in Irak toch wel aantrek hoor. Hier op tv zie je na sommige programma's een foto van een soldaat die gesneuveld is in de strijd. Het is een soort ode aan deze soldaten. Vaak jonge mannen en moet dan altijd denken aan hun vaders, moeders en de broers, zussen en verdere geliefden. Zomaar weggeplukt...... Dus vandaar toch eigenlijk wel bewust mijn vlag opgehangen vanmorgen, voor hen die die strijd zijn aangegaan en al het leed dat zij hebben meegemaakt en dit zeker de rest van hun leven met zich meedragen......

Groetjes Petra