Nou heb vanmorgen gelijk gebeld met "Rex healthcare" hospital en ze hadden wel een vaag kopietje van mijn verzekeringspasje, maar die konden ze niet goed lezen vertelde ze. Dus vandaar de rekening naar ons huisadres gestuurd. Na het weer doorgeven van alle nummertjes en verzekeringsgegevens zouden ze nu de rekening naar onze ziektekosten verzekering gaan sturen. Dus hopelijk gaat het goed komen nu.
Van de week moest ik nog even terug naar het dierenziekenhuis voor de nieuwe dosering van Stacey's pillen. Die moet je dan eerst betalen en dan gaat de apotheek, die ook in het zelfde gebouw is, ze klaar maken. Daar moet je dan altijd even op wachten. Het is er gewoon altijd druk in dit dierenziekenhuis en ik nam plaats in de overvolle wachtkamer. Tegen over me zat een jonge blonde dame met haar dochtertje en een Sheltie. Raar hoe het type hond toch altijd bij het type mens past. Een rank klein vrouwtje en zo'n lieve kleine Sheltie. Vooral in zo'n wachtkamer is het leuk om de verschillende mensen en hun honden te zien. Schuin tegenover de Sheltie mevrouw zat een forse wat meer oudere man. Type bulldog, schatte ik hem in. Maar hij had geen hond bij hem. Althans dat dacht ik. Want het dochtertje van de jonge blonde dame kwam gezellig naast me zitten en gaf me haar knuffeltje en kletste wat met me. Ze had ook een dopje van een pen ergens van de vloer geplukt en de "Bulldog" bromde naar de "Sheltie" dame dat ze het pennedopje van haar af moest pakken. En daarop zei Mevrouw Sheltie, "Daddy wants this from you, dear", tegen haar dochtertje. En echt die had ik niet aan zien komen, Bulldog en Sheltie waren een "setje"! Zo verschillend was dit echtpaar. Maar zo zie je maar weer dat een Sheltie en een Bulldog het zomaar met elkaar kunnen vinden ;-)
Maar afijn ik dwaal af. Er komt een vrouw de wachtkamer binnen met een enorme Duitse Herder. En die hond schrikt zich een hoedje van alle andere aanwezige honden en neemt een sprong vooruit. Het vrouwtje van de Duitse herder (German Shepherd in het engels) zegt daarop heel luid, "Nein!!", tegen de hond. Waarop Mevrouw Sheltie tegen over me, heel hard begint te lachen. "Oh, that lady is talking German to her German sheppard. How funny." zegt ze.
Waarop Meneer Bulldog zijn wenkbrauwen optilt en bromt naar zijn vrouw, "German??? They speak Dutch in Germany!" en haalt zijn schouders er ook nog eens bij op. Hoe zijn vrouw dat nou ooit had kunnen denken zeg. Ik had er enorme binnenpretjes om, maar heb hem maar niet verbeterd. Je weet maar nooit met zo' type Bulldog. En bovendien waren de medicijnen klaar voor mijn Dutch Bearded Collie ;-)
Groetjes Petra
5 opmerkingen:
Gelukkig zijn de verzekeringsperikelen nu opgelost, dat is blijkbaar in Amerika toch niet anders dan in NL....... Ik hang ook regelmatig aan de telefoon om weer eens iets te regelen.
Ik moest wel lachten om het Bulldog en Sheltie verhaal......... Wat zouden Peter en ik dan zijn? Daar moet ik nog even over nadenken......
Kostelijk wat een verhaal over de honden bij de dierenarts! Ik heb zelf ook een verhaal over mindere eigenaars.
Gelukkig zou ik het helemaal niet erg vinden op mijn Aussie te lijken ;).
Leuk zo mensen kijken met hun hondjes en zo wat er bij te verzinnen. Ik vraag me af wat het over mij zegt met 2 beagles. Ik ga ook wel eens mijn neus achterna :)
Met dat Dutch in Germany; zou het komen door het verbasterde Deutsch dat sommige mensen denken dat ze Dutch praten in Duitsland?
Haaha wat zitten we hier weer te lachen om jouw beschrijving van meneer Bulldog, wat zul je zelf vreselijk gelachen hebben eenmaal in de auto. Maar goed dat ik niet bij je zat want ik had je niet meer aan kunnen kijken hoor... Maar goed zo levert de ellende van Stacey toch nog weer wat leuks op. Fijn dat het geregeld is (ga er wel vanuit nu) met je ziekenhuisfactuurtje. Groetjes, Ann
hahaha, wat een verhaal, geweldig
;-)!Er is tegen Henk ook wel `s gezegd dat hij op zijn hond (Beau) leek , maar da`s wel al wat langer geleden hoor, toen hadden ze allebei nog wat langer haar, hihihi
Een reactie posten