Het ziet er niet best uit

Het ziet er niet best uit voor de inwoners van Louisiana, Mississippi en Alabama. De beelden op tv zien er echt niet goed uit. Veel delen van New Orleans staan onder water en verder langs de kust zijn veel gebouwen weggevaagd. Wat ik als hondenliefhebster moeilijk vind om te zien zijn de hondjes die door het water heen lopen te dwalen.



Of deze van een hondje op een dak. Het is dus zo dat honden niet mee mogen naar de opvangplekken. Moet er niet aan denken om ze achter te laten in huis. Dat zou ik dus ook nooit doen. Zeker weten dat ze eerder in de auto zitten dan ik, als er geevacueerd zou moeten worden ;-) Er was een stukje op tv van een rescue-organisatie voor dieren. Deze mevrouw vertelde dat het ergste wat je kunt doen is je hond in een bench doen en zelf naar een opvangplek gaan. Bij het hoge water kunnen de honden/katten geen kant op. Laat ze in ieder geval dan los in je huis vertelde ze. Moet niet denken aan de dieren van de mensen die daar niet aan gedacht hebben.
Voor ons zijn de gevolgen van veel minder erge aard. Zoals de benzine prijs, die is vandaag met 35 cent gestegen. Maandag getankt voor $ 2,45 nu is een gallon benzine $ 2,80. Nog lang niet zo duur natuurlijk als in Nederland, maar het loopt snel op. In New Orleans zijn 25 % van de olie voorraden van Amerika. Noord Carolina krijgt haar benzine uit de getroffen regio. Dus daar is nu niet bij te komen. Er wordt aangeraden om zo weinig mogelijk de auto te gebruiken. En dat met het Labor Day weekend voor de deur waar veel Amerikanen op pad zullen gaan. Zodat er voldoende benzine beschikbaar blijft voor de hulpdiensten. Het duurt waarschijnlijk zeker tot het weekend eer de oliepijpleidingen weer normaal kunnen gebruikt worden. Klein ongemak, vergeleken bij de situatie van de mensen in die getroffen gebieden.

Wij hebben ons intussen bezig gehouden met andere (onbelangrijkere) zaken. Namelijk onze tuin. Maandag hebben we een berg bomen en planten gekocht bij een tuincentrum dat ging verhuizen. Alle planten waren 50 % afgeprijsd. Dat scheelt dus enorm. De prijs voor planten ligt hier al een stuk duurder dan in Nederland, maar nu was het om te doen. Nou moet ik zeggen dat het kopen sneller ging dan het planten...... Dat was best nog wel een hele klus, maar het ziet er een stuk gezelliger uit met de nieuwe bomen en planten. Op sommige plekken kon je makkelijk scheppen. Maar vooral achter in de tuin, was de grond keihard en was het een hele klus om de bomen daar te planten. Ron heeft het irregatie systeem van voren een stuk verlengd naar de achtertuin. Op die manier krijgt ons nieuwe groen ook lekker water. Wat hier echt wel nodig is, want de temperatuur blijft behoorlijk hoog.

De twee wingerd klimop in onze potten zijn nieuw. En staan bij de deur van het hek naar de tuin. Even voor de duidelijkheid, dat zwarte op de grond is onze "Garden snake" hoor. Is niet echt, ha ha ha



Daar achter staat een hangsierkers in een pot en twee sneeuwbalplanten. Verder ook een druif en bramenstruik.



Langs de muur van de porch hebben we nu een heuse pruimenboom en een limoenen boompje. Zo leuk. De limoenen zitten er al in.





Daarnaast staan nog een hulststruik, vlinderstruik, een hortensia en deze met de mooie oranje bloemen.....



Acterin de tuin hebben we een aantal boompjes bij elkaar geplaatst. Wil er nog iets groens onder gaan planten, maar de grond was zo hard. Dat ik dat plan nog even uitgesteld heb tot een andere keer.



Er staan een perzikken boom (zaten nu al perzikken in) en een peren boom en een eik. Ook in de andere hoek van de tuin staan dezelfde soort bomen bij elkaar. Al met al was het een hele klus, maar het ziet er gezellig uit. Kijk nu al uit naar het voorjaar. Als de bomen in bloesem komen. Hopen dat ze het allemaal een beetje willen doen.

Groetjes Petra

New Orleans en Katrina

's Morgens vroeg zat ik al voor de tv.... New Orleans en Katrina zouden elkaar treffen. Op een desastreuze manier. Katrina een orkaan van categorie klasse 5 en een New Orleans met zijn vele duizenden inwoners. In de loop van de ochtend was duidelijk dat Katrina lichtelijk naar het oosten toe ging en dus niet met het oog over New Orleans heen zou komen. Ook werd de categorie van 5 naar 4 verlaagd. Het duurde een poosje voordat er beelden beschikbaar waren, maar toen die beelden er eenmaal waren bleek dat New Orleans allerminst bespaard is gebleven. De beelden zien er vreselijk uit. Een historisch pand dat in brand staat, de vele ondergelopen huizen en mensen die een drogisterij aan het plunderen waren. Dat laatste vond ik helemaal een naar gezicht om te zien. De meeste mensen zijn geevacueerd en dat er dan anderen, die wel gebleven zijn, met eigendommen van anderen aan de haal gaan is wel een triest gezicht. Alsof het leed nog niet erg genoeg is voor sommigen. Er werd verteld dat er hard opgetreden wordt tegen deze plunderaars, maar het controleren op deze toestanden lijkt me moeilijk omdat hele delen onder water staan en dus niet bereikbaar zijn voor de overheden. Vreselijk. Nou is het natuurlijk een heel eind bij ons vandaan en waarschijnlijk krijgen wij niet eens een druppeltje water van Katrina, maar als je die beelden ziet moet je er toch niet aan denken om in zoiets terecht te komen.





De bovenstaande foto's staan op de site van Wral, onze lokale nieuws/weer tv zender. De onderste foto doet een beetje denken aan de overstromingen in 1953 in Zeeland. De mensen op de daken. Alleen kwamen die over stromingen destijd geheel onverwacht en deze orkaan was wel voorspeld. En de meeste mensen zijn geevacueerd. Maar er zijn er die er voor kiezen om in hun huis te blijven. Het feit is toch dat iemand nu zijn leven moet riskeren voor mensen die niet wilden evacueren om deze te gaan redden. Petje af voor al deze mensen die zich in dit soort situaties paraat melden.
Het nieuws zal zeker nog een poosje bol staan van Katrina. Hoop dat alle getroffen mensen weer snel hun dagelijkse patroon kunnen oppakken. En dat als alle overstromingen weer gezakt zijn de grote schoonmaak kan beginnen en dat iedereen dan weer terug kan naar zijn eigen huis.

Groetjes Petra

The Carolina Moutains are beautiful !!!

Toen wij hier naar Noord Carolina toe kwamen had ik zo'n beetje een voorstelling van hoe de bergen er hier uit zouden zien. Had natuurlijk het internet al uitgepluisd in mijn zoektocht naar foto's van Noord Carolina. Maar jeetje, in het echt overtreft het al mijn verwachtingen. Echt schitterend. Zo mooi. En zo anders dan de bergen in Europa. Zo wijds en en met zulke prachtige vergezichten en evenredig glooiend.



Wij zijn op de heen weg begonnen richting Asheville. Daar hebben we eerst Chimney Rock bezocht. Adem benemend mooi. We hadden mazzel want we hadden goed weer en konden best veel en ver zien.





Ook nog even een filmpje van Chimney Rock.......
(het filmpje laden kan best even duren hoor....)

Bij Chimney Rock, ga je met een lift (althans wij, je kunt namelijk ook de klim te voet maken) naar het hoogste punt. Daar is een soort van uithangende rots waarop je schitterend uitzicht hebt over Lake Lure en de verdere omgeving. De hondjes mochten niet in de lift dus hebben we in "estafettes" Chimney Rock bezocht. De weg ernaar toe was lekker bochten werk. Langs berg en dal zeg maar. Een riviertje links een winkeltje rechts. Het was echt vakantie hoor ;-)



Ron had het eerste stuk gereden en ik had hem inmiddels afgewisseld, dus ik was op mijn manier lekker aan het sturen geslagen. Na Chimney Rock zouden we naar het huisje in Bakersville gaan rijden. Best nog een stukje, maar we hadden een mooie route namelijk over de Blue Ridge Park way



Dit rijdt ook een stuk minder bochtiger en dus wat relaxter. Onder weg kwamen langs prachtige uitzichtpunten.



Dat vindt ik toch wel super hoor.Overal kun je lekker even stoppen en van het uitzicht genieten. Met mooie ruime parkeerplekken (echt super, want ik was aan het sturen) en recreatie plaatsen. Met bankjes en BBQ's . Op de foto hier onder heb ik een onderonsje met een Park Ranger. Ook op zo'n stopplaats. Die verklaarde een beetje waarom we nu in eens " in de wolken" reden. Vond dat een hele aparte ervaring hoor. Je zag echt hele vlagen voor bij komen.



Bij Spruce Pine hebben we de Blue Ridge parkway verlaten en zijn we richting Bakersville gereden. Bakersville ligt vlak bij Tennesee. En hoe verder we reden hoe pitoresker het werd. Prachtig om te zien.....









Gelukkig had Ron aan "Miep" doorgegeven waar we moesten zijn. Althans het bleek achter af dat het "moesten zijn" een ruim begrip was. Ron had namelijk geen nummer van het huis adres maar hij had het wel uitgetekend met aanknopingspunten. Zoals bij het tweede kerkje links af. En na het rode huis rechtdoor blijven rijden. Een huisnummer had het huisje niet. Afijn ik kreeg het steeds warmer en warmer en de wegen werden steeds kleiner en kleiner en op het laast ook gewoon echt boeren wegen. Dus met gravel en dikke keien er op. Ik raakte lichtelijk in paniek. En stuurde waar ik stuurde kon. Toen we ook nog langs waarschuwings borden kwamen met "Pas op, ga hier niet verder" (even vrij vertaald hoor) kreeg ook nogeens een mega groot gevoel dat we volstrekt de verkeerde kant op gingen. Maar er was maar 1 richting waar we heen konden en dat was recht uit, want keren was niet meer mogelijk, zo smal en langs "fijne" vergezichten reden we.





De oplettende lezer zal begrijpen dat de spanning in de auto steeg naar kookpunt en ik op een gegeven moment uitgestapt ben (nadat ik een helling van naar mijn gevoel 80 % stijging had genomen) en ik daarna de sleutels "vriendelijk doch dringend" aan Ron heb overhandigd. Ik durfde dus niet meer vooruit en al helemaal niet meer achteruit. Afijn de tocht ging weer verder met een nieuwe chauffeur en nieuwe kansen, zeg maar. Maar ook Ron kon alleen recht door. Dus nog maar een helling en een kuiltje op de koop toegenomen. We gingen echt "lekker", zal ik maar zeggen. Op een gegeven moment zagen we eindelijk een plek waar we verantwoord konden keren. Want ook Ron was van mening dat we nu er toch al lang hadden moeten zijn volgens zijn "berekeningen en tekeningen". Dus wij keren en tijdens onze poging hiertoe zag Ron een agregraat huisje wat hij herkende. Was dat niet? Het lijkt wel ? En Ron keerde dus niet en ging rechtdoor, want wat bleek we wilden in de "voortuin" van HET huisje keren, ha ha ha . Gelukkig we waren er !!! De gevoelstemperatuur in de auto daalde meteen, dat was zeker.
Wat een rit zeg.
Maar het huisje en het uitzicht was de klim en de kuilen (en mijn angstzweet) wel waard. Wat een schitterende plek. Ron had al wel gezegd dat de dichtbijzijnde buren op anderhalve mile weg woonden. Wat ik me dus toen nog niet echt beseft had volgens mij. Je hoorde er echt helemaal niks. Ja, de vogels (en wellicht de vele andere bewoners) van deze berg. Er was een prachtig deck aan dit huis, met schommel stoelen en een gezellig zitje. Het zonnetje scheen nog toen we aan kwamen. Dus zijn we eerst gaan bij komen van de rit er naar toe.







Voor de honden was het hier in de bergen heerlijk. De temperatuur was zo'n 21 graden met een lekker fris windje. Die zaten dus heerlijk op het deck van het uitzicht te genieten. En wij ook, met volle teugen !!!








De volgende dag zijn we richting Grand Father Mountain gereden. Met weer een stukje over de Blue Ridge parkway. Bij Grand Father mountain is ook de hangbrug die ik al op veel foto's gezien had. De rit er naar toe was weer leuk. Allemaal leuke winkeltjes langs de weg en mooie plekjes te bewonderen. Dit keer mochten de honden wel mee naar boven. Ik had het fototoestel dus heb eerst foto's van mijn moeder en Ron en de honden gemaakt. ( Zo kon ik natuurlijk ook gelijk even goed kijken of het nou eng was of niet) En ik moet ook zeggen dat ik de "Swinging Bridge" er niet zo eng uit vond zien en ik er dus met goed vertrouwen aan begon. Totdat ik ingehaald werd door een groep van drie stoere mannen. Die halverwege de brug zonodig moesten springen. En ja.... de brug ging "swingen"..... Jeetje heb ik weer. Sta ik de hele tijd foto's te maken niemand te zien en ik ga die brug op en heb weer de mazzel. En ik had tegen Ron gezegd dat ik het fototoestel zou komen brengen. En die was aan de overkant met de honden. Dus ik moest wel. Dus het toestel in mijn zak en met twee handen aan de railing naar de overkant. Het programma "Fear Factor" was er niks bij, ha ha ha. Afijn, toen het gewiebel in mijn hoofd ook over was toch nog maar even op de foto op de brug dan, maar daarna snel weer terug !











Natuurlijk ook weer even een filmpje van de hang brug en het huisje .

Daarna zijn we via, het plaatsje Blowing Rock en Boone weer naar huis gereden. Naar de Blue Ridge zullen we zeker nog eens naar terug gaan. Vond de bergen van Noord Carolina echt heel erg mooi en wellicht vinden we nog wel een weekendje vrij in Oktober om de bergen ook dan te kunnen bekijken.



Groetjes Petra

Amerikaans gordijn in Nederlandse stijl

Gisteren zijn we met de honden naar Lake Wheeler geweest. Het was heerlijk weer. Niet te warm en er stond een lekker windje.



Het was gewoon fijn even normaal dingen buiten te kunnen doen. Zeker voor de hondjes. Die vonden het zalig. Connor liep natuurlijk meteen het water in. Die vindt dat zo leuk. Ook Stace ging pootje baden. En natuurlijk vonden ze een stok die ze allebei wilden hebben, wat de nodige spetters op leverde. Met mij er tussen in. Want ze mogen hier niet los dus aan het riempje een beetje poedelen geblazen. Maar ook dat heeft zijn charmes......





Daarna hebben we op het terras was gezeten in een schommel stoel. Beneden was een jongetje bezig de ganzen vreselijk te pesten. Dat is natuurlijk zielig. Maar deze ganzen waren lekker brutaal en het ventje had het nog zwaar tussen die beestjes. Vooral omdat hij met een pakje crackers liep. Dit hadden die ganzen dus zo door en gingen in de achtervolging. Het was een leuk schouwspel eigenlijk.

In de middag zijn mijn moeder en ik begonnen aan het gordijn. Ik wilde graag een gordijn bij onze voordeur. Alleen die is iets van 2 meter 60 hoog. Dus ik had nog geen 1 gordijn gezien met die lengte. Ook hebben ze hier alleen maar panelen. En heb ik nog geen winkel kunnen ontdekken waar je stof op de meter kunt kopen. Dus ik was eigenlijk zo'n beetje al overal wezen kijken. En ineens bij Pier 1 zag ik gordijnen in de juiste lengte. Gelukkig wat gevonden en het was een hele mooie stof. Rood dat wel, maar wel sfeervol rood, ha ha ha. Dus vanmiddag gingen we aan de slag met het maken. Omdat het kant en klare panelen waren, moest ze nog wel aan elkaar komen. En de enigste naaimachine die we hadden was de oude Singer..... Maar hij deed het en heeft keurig zijn taak volbracht. De naaimachine is nog van onze oude buurvrouw "Tante Truus" geweest en daar voor van haar moeder. En mijn moeder heeft hem van Tante Truus gekregen zeg maar. Bij onze verhuizing naar Amerika heeft mijn moeder hem weer aan mij gegeven. Omdat ik hem altijd zo leuk vond. Dus hij staat hier in de woonkamer en nu kwam dat ook nog es goed van pas !!!





Ook nog even een filmpje van de Singer in actie. Daarna heeft Ron de roede opgehangen en we hebben zo waar een echt lekker Nederlands gordijn bij de voordeur !!



Het eindresultaat !!!

's Avonds kwamen Rob en Randy langs en zijn ze met zijn drieen een stukje aan het motorrijden geweest. Het was heerlijk weer. Al doet de foto anders vermoeden, ha haha. Het was dus weer zweten voor ze. Maar wel zo veilig ;-)





Vandaag hebben we ons klaar gemaakt voor dit weekend. We gaan dit weekend naar de Blue Ridge Moutains. Vlak bij de grens naar Tennesee. 's Winters kun je hier ook skieen. En heb er enorm zin in!!! We gaan naar Chimney Rock en naar Grand Father Mountain en Boone. Het huisje ligt een beetje tussen deze plaatsen in. Dit is het huis waar we naar toe gaan.








Het staat in Bakersville en we hebben al een leuke "scenic" route uitgestippeld.

Groetjes Petra

Hij heeft "em", helemaal.

Vanmorgen is Ron naar de DMV geweest voor het praktijk examen voor zijn motorrijbewijs. Hij had dus al de permit, en mocht dus al rijden. Nu was hij vanmorgen van plan om zijn praktijk te gaan doen en dan heb je dus je echt je motorrijbewijs hier. Hij was er al vroeg en er stond al een behoorlijke rij. En er was ook nog es een computerstoring vandaag. En er stonden zoveel mensen voor hem en niemand werd geholpen. Toen kwam er een man van de DMV aan hem vragen of hij voor een praktijk test kwam. Want daar hadden ze nu wel even tijd voor. Dus alle wachtende voor hem konden blijven staan en hij mocht er tussen uit. Wat een mazzelaar. De test was best nog wel moeilijk, zei hij. Hij moest om pionnen heen, met 1 hand motorrijden, een noodstop maken, in een korte tijd opschakelen en nog meer oefeningen. Totaal duurde het toch iets van een half uur of zo. Nou had het vanacht flink geregend, maar vanochtend scheen het zonnetje weer pittig dus was het best wel warm, maar hij is geslaagd. Dus nu geen permit meer, maar het volledige motorrijbewijs.



Mijn moeder en ik zijn vandaag naar de Triangletown shopping center in Raleigh geweest. Even lekker gewinkeld en tussen de middag lekker wat gegeten bij de Twisted fork. Dus ook wij hebben ons vermaakt ;-)

Groetjes Petra

Lekker struinen.....

Vandaag vroeg op pad. Het zou een zeer warme dag worden en als we nog met een beetje normale temperaturen buiten wilden zijn, dan dus wat vroeger weg. Dus om negen uur waren we al op weg naar de vlooien markt in Raleigh. Zelf vindt ik het meer een beetje lijken op de Zwarte Markt in Beverwijk. Er staan binnen en buiten kraampjes Binnen meestal met de nieuwe spulletjes. Maar het snuffelen tussen de oude spulletjes vindt ik eigenlijk het leukst. Je ziet hier dus veel andere dingen dan in NL op een rommelmark. Wat wel weer een leuke verandering is vindt ik. Zoals deze oude reclameaffiche met Shirley Temple....



En deze oude kassa....



Oude baseball foto's met handtekeningen......



En baseball affiches.....



Na de vlooien markt zijn we even door gereden naar de Farmersmarket. We hebben daar weer lekker kunnen proeven. Ma vond het ook allemaal lekker. De watermeloen die we vorige keer hadden gehaald daar was heerlijk, dus vandaag weer meegenomen. Verder gele cherrytomaatjes geproeft. Had ik dus nog nooit gezien. En pelpindaatjes en perzikken enz, enz.... Ik vind dat toch echt wel wat hebben hoor. En de mensen achter de kraam beginnen gelijk een babbeltje. Zo gezellig. Het was vandaag een stuk rustiger dan de vorige keer toen wij er waren. Waarschijnlijk omdat we er nu op een zondag waren en misschien ook wel omdat het zo warm was.



Daarna zijn we naar huis gegaan en zijn wij even gaan afkoelen in het zwembad. Dat was wel even nodig want het was weer errug warm. Zeker tegen de 40 graden in de middag. 's Avonds zijn we wezen eten bij Carrabas, de Italiaan. Het was weer smikkelen. De Polo Rosa Maria vindt ik daar echt heerlijk. Kipfilet met kaas en Prosciutto ham van de grill met daar overheen champignons en een lekker sausje. Echt een aanrader !!



Tegen de avond hebben we "uitgebuikt" met uitzicht op de ondergaande zon. Goh, wat een vreselijke dag toch weer vandaag, ha haha.....






Groetjes Petra