Veilig geland

Nou ze is er !!! Het was nog een heel verhaal, want bij de douane in Londen hadden ze haar, in het engels, gevraagd hoe ze de reis betaald had. Eerst begreep ze het niet, maar daarna had ze het door en zei ze met de giro. Nou begreep die man van de douane het weer niet. Uiteindelijk wilde een Nederlands sprekende man haar helpen, maar die mocht niet helpen van de douane. Toen kreeg ze een formulier van de douanebeambte om in te vullen, want het spreken lukte dus niet. Afijn dit formulier was in het duits, en dat spreekt mijn moeder ook niet. Toen was het feest compleet..... Er werd een heuse tolk bijgehaald. Aardig vrouwtje hoor, zei mijn moeder. Ze heet Josephien en kwam uit Den Haag, maar woonde in Londen. Afijn Josephien heeft mijn moeder door de douane heen geholpen en helemaal tot in het vliegtuig gebracht. Ze heeft de groene kaart voor haar ingevuld en gezorgd dat alles naar wens was. Ze heeft ook alvast het eten met haar uitgezocht voor in het vliegtuig. Verder werd ze flink verwend dus.



Wij hebben vandaag steeds op internet gekeken naar haar aankomsttijd. Onderweg naar Ron op zijn werk zag ik al dat de snelweg helemaal vast zat. Dus moesten we een alternatieve "tussendoor" route nemen. Vlakbij het vliegveld werd het "tussendoor" ook druk. Maar we waren op tijd. Voor ons ook de eerste keer weer op het vliegveld. We hadden allebei het idee dat wij het waren die gingen vliegen. Weer naar Nederland terug want onze vakantie had nu toch wel heel lang geduurd hoor. Toch wel vreemd eigenlijk, dat wij nu hier wonen. Het leek net of nu pas dat kwartje viel. Zo raar. Vanaf de parkeerplaats hebben we naar de vliegtuigen staan kijken die aankwamen. Het was trouwens ook wel makkelijk zo hoor. Lekker dichtbij bij huis het vliegveld en vlak bij je auto kunnen parkeren. Heel wat beter dan Schiphol vond ik zelf. Keurig op tijd landde het vliegtuig en een uurtje later kwam mijn moeder door de deur. Wat een heerlijk moment !





Met zijn drieen hebben we haar koffer opgehaald en op naar de auto. Ook nu was het nog druk op de weg. En hebben we hier en daar nog even in een file-tje gestaan. Het was echt druk vandaag. Op weg naar huis hebben we lekker bij Applebees gegeten.



Daarna naar huis. Stace en Connor waren helemaal door het dolle heen. Waarschijnlijk hadden ze haar stem al gehoord toen wij een beetje om het huis heen liepen. Ze vlogen echt op haar af en dikke knuffels kreeg ze van het stel. Zo mooi om te zien. Ze waren dus ook niet bij haar vandaan te krijgen. Zo leuk om die herkenning te zien. Normaal zijn ze bij elke visite super enthousiast, maar Connor wilde zelfs niet mee wandelen met Ron. En maar kwispelen en knuffelen. Helemaal toen ze in de gaten hadden dat ze bleef slapen. Toen was het feest helemaal compleet en waren ze helemaal dolblij. Lekker stel !



Welcome to North Carolina !!!

Groetjes Petra