Miep

Nou vanochtend zijn we op pad gegaan voor een "wegwijsmiep". We hadden gisteravond op internet het model nog es even zitten bekijken, maar het zou allemaal vanzelf gaan met dit Wegwijs wonder. De stekker in het aanstekercontact en rijden maar, aldus de fabrikant. Ja ja, eerst zien en dan geloven. Uiteindelijk hebben we haar gekocht bij Circuit City welke bij de Crossroads Mall is. We waren er om kwart voor negen en de zaak ging pas om 10 uur open. Dus nog even boodschappen gedaan bij Lowes food en toen naar Circuit City. De verkoper herhaalde het verhaal van de fabrikant. Stekker erin en rijden maar naar de juiste plaats van bestemming. Dus wij snel naar huis en Ron moest via het internet een kaart downloaden en dan zou Miep het helemaal weten waar wij in het vervolg naar toe wilden. Knap van der he? Het bleek trouwens, dat Miep doorgestudeerd had, want zonder dat wij het wisten toen we haar kochten, sprak ze vloeiend Nederlands. Dat zie je niet veel bij Amerikaanse Mieppen. Al spreekt ze het woord "Mile" met een raar accent uit. Het klinkt als "Meilluh". Net zoals de reclame van "Lowe" daar zeggen ze ook Loooowuh. We moeten er elke keer om lachen. Maar wij dus op pad met Mieppie als reisleidster. Vreemd genoeg bleef het stil in de auto.Misschien was Miep een beetje verlegen, want wij kregen haar niet aan de praat. Waar we de hoek op zouden moeten, hield zij gewoon haar mond. Het stond wel in het scherm, maar moest zij ons nou niet vertellen wanneer wij de hoek om moesten? Rare meid hoor die Miep. Je zou denken dat ze daar wel een of andere cursus voor gehad zou moeten hebben? Hebben wij weer, zitten we met een verlegen Nederlands sprekende Miep, die haar mond niet open doet!!! Uiteindelijk na een paar keer stoppen en op diverse knoppen drukken en GPS installeerknopjes, kwam ze los. Maar nu het leek wel of Mieppie snel wat anders wilde gaan doen en ons even snel de weg wees. Zij was al drie kruisingen verder dan dat wij waren met de auto. Van een verlegen Mieppie veranderd in een Speedy Mieppie. Niet te geloven. We dachten van alles. Zou de sateliet van slag zijn? Of waren de instelling van de plaatsaanduidingen niet goed? Het feit was wel dat wij mooi zaten met een "Superspeedymiep" die ons als een idioot de weg wees. Wij zouden als een soort van racemonsters met gevaar voor eigen leven (en dat van anderen) haar kunnen gaan volgen, wat inhield door rode stoplichten en met 80 "meilluh" door een woonwijk heen sjesen, maar om nou op die manier op je plaats van bestemming te komen? Nee toch maar niet.....
Jeetje... En nou, dachten we? Da's balen. We waren er net zo blij mee dat ze eindelijk was gaan praten.... De stemming in de auto begon langzaam aan weer iets te lijken op het de keren dat ik weer de kaart op zijn kop had en we voor de zoveelste keer moesten omdraaien op een of andere weg. En net, toen Ron op het punt stond om Miep het raam uit te meppen, zag ze het licht. Of beter gezegd wij, ha ha ha..... Het bleek dat zij op een soort van demo mode stond en dat ze dan op een versnelde manier de weg alvast met je door wilde nemen. Dus toen wij bij demo voor nee kozen, deed ze het ineens een stuk rustiger aan. Geweldig deze Miep. Heel relaxed wordt er twee "Meilluh" van te voren gemeld, waar we de hoek om moesten en waar we moesten gaan voorsorteren. Uiteindelijk hebben we vandaag 4 huizen kunnen vinden, zonder 1 x te keren, wat een pret!!! Ze was maar 1 keer in de war, maar dat was bij een nieuwbouw huis, dat konden we haar niet kwalijk nemen. Verder was Miep gewoon super, geweldig!! En zelfs in het donker vond ze ook weer de weg naar het appartement terug, zonder zelfs te aarzelen, waar ik persoonlijk erg goed in ben. Telkens als we bijna voor de deur van het ingetikte adres staan zegt ze, "U bent aangekomen". Ik vraag me dan wel steeds af hoeveel kilo? ;-)

Groetjes Petra


http://www.Beardie.nl