The Stanley Cup Parade van de Hurricanes

Natuurlijk wilde ik heel graag de Stanley Cup Parade zien bij het RBC center zien. Ron had eerst zo iets van misschien is het wel heel druk en op tv zou alles uitgezonden worden. En dan zie je het op tv natuurlijk het beste eigenlijk. Maar.... dan proef je toch niet het sfeertje van al die enthousiaste fans.





En het was best druk, maar hadden zo een parkeerplaats en er was geen file naar het RBC center. Dus dat viel reuze mee, al waren we niet alleen gekomen, dat was zeker.









Onze eerste wedstrijd die we van de Hurricanes zagen was op 18 november. Ze wonnen 5-1 en dat enthousiasme bij die wedstrijd vonden we zo leuk. En toen is denk ik ook het Caniac virus toegeslagen bij ons. Een speciaal gevoel en dat gevoel heb ik steeds gehad als ik naar het RBC center ging of voor de tv zat. We zijn naar een Basketball wedstrijd, Baseball en American Football. Maar ijshockey vonden we sneller en spannender. Het is natuurlijk super dat ze nu dan ook de Stanley Cup gewonnen hebben. Al wist ik voorheen geen eens dat er een Stanley Cup bestond. Maar nu weliswaar vernomen dat die er al meer dan honderd jaar is. (ahum) Die Stanley Cup krijg je alleen, als je het beste ijshockey team bent van Amerika. En voor dit seizoen 2005/2006 zijn het de Carolina Hurricanes. Kon het ook niet geloven, maar we hebben aardig wat van hun wedstrijden gekeken. Ook dat had ik nooit van mezelf verwacht. Ben niet zo van het sportgebeuren zeg maar. Maar de spanning, het snelle spel en het ontzettende doorzettingsvermogen van deze groep spelers bleef me boeien. En nu dus vanavond naar de Stanley Cup parade. Het was een feest!
Mensen met kinderen, ouderen, jongeren. Echt "hand in hand, Kameraden" om het op zijn Rotterdams te zeggen.



Mensen met zelf gemaakte groeten aan de spelers.



Mensen met een "nep" Stanley Cup.



Geen ongetogen woord gevallen. Geen dronken mensen gezien, geen hooligan en werkelijk geen wanklank. De spelers op aanraak afstand en die de mensen bedankten. Echt helemaal super.



Coach Peter Laviolette



Eric Staal



Mike Commodore. Wat wel grappig was is dat veel spelers hun baard lieten staan, als een soort van bijgeloof. Ik zag vandaag dat er een heel stel hun baard afgeschoren hadden. Maar Commodore nog niet. Hoorde vandaag dat zijn rode lokken geveild gaan worden voor een goed doel.... Hij was ook degene die veel nagedaan werd door de fans. Door middel van een rode pruik en een badjas aan. Want met een badjas is hij een keer op een foto vastgelegd. Hij was super relaxed en zwaaide en had aardig wat praatjes naar de mensen toe. Leuk!!!



De keeper Cam Ward. Die ook uitgeroepen was tot beste speler van de play offs.Op een van de groeten van fans aan de spelers stond "Praise the Ward". Als een soort van praise the lord, maar dan anders. Vond het heel grappig gevonden deze speling van letters.



De aanvoerder Rod Brind'Amour trok heel veel bekijks en had net iets meer politie om hem heen. Maar ook hij ontzettend aardig en met het publiek bezig.



En dan als laatste Wesley met de cup. Toevallig stonden er vlak bij ons, kennissen van hem en liet even goed zien dat hij de cup in zijn auto had.

Verderop langs de kant van de weg was het een heel stuk drukker en we waren blij dat we aan het begin van de rit waren gaan staan. Wij hadden ze van heel dicht bij gezien en vlakbij het RBC center was het mega druk.





Daarna naar het podium waar het hele team tesamen ook nog zou komen.



Er waren, naar ik later hoorde iets van 20.000 mensen gekomen en het was een behoorlijk rood/wit/zwart gebeuren voor het podium.



Er werd gezongen, gejuichd, gespeeched en tot slot was er vuurwerk!





Vond het een fantastische ervaring om dit van zo dichtbij mee te maken. En zowaar binnen twee meter afstand te zijn geweest van de spelers en DE Stanley Cup. Want dat zal me denk ik niet meer gebeuren.
Ok, ik beloof..... morgen ben ik weer in Oranje stemming. Maar deze Canes ervaring zal ik niet snel vergeten ;-)



Groetjes Petra