Naderhand zijn wij naar bed gegaan en om twee uur schrokken we wakker. Wat een herrie buiten zeg. Het onweer, met die enorme flitsen, was nu dus boven ons huis. En zoals je in NL onweer hebt met een flits en dan secondes tellen voor de knallen, zodat je weet of het ver of dicht bij is, heb je hier eigenlijk niet. Nu was het flits en boem. Gelijk na elkaar.
Foto van http://wvlightning.com/
Ron was blij, want bij de flits en boem hoorde we ook een enorm gespetter en dat betekende gratis sprinklers van moeder natuur en die zijn "goed voor mijn gras". Stace was een stuk minder blij en had zich een plek tussen ons in veroverd en snurkde hier verder. Ben zelf even bij Connor gaan kijken, maar die lag in diepe coma in zijn mand en deed 1 oog open en die ging ook weer met dezelfde vaart dicht. Afijn, alleen ik was dus wakker. De knallen duurde zeker een uur.
De volgende morgen was het ook op de tv dat de weerspiegelingen van de flitsen in de lucht hier ook inderdaad een zeldzaam iets is. En dat veel mensen, net als wij, hadden genoten van het flitsvuurwerk. Daarna ook de plaatjes van de bomen die waren omgevallen na een bliksem inslag. Helaas ook dat hoort er bij.
Groetjes Petra
3 opmerkingen:
Toch wel lekker dat het de hondjes weinig kan schelen en lekker door slapen.
Zal trouwens een prachtig gezicht zijn.
Erna
Foto ziet er inderdaad mooi uit zeg!
En wat Erna zegt mazzel dat het de honden weinig kan schelen, anders zat je toch maar mooi met twee trilbillen;-))
Gelukkig hier geen trilbillen. Dat is inderdaad een stuk prettiger hoor. Stace is wel op zijn hoede en wil graag ergens bij ons in de buurt vertoeven, maar is niet bang. En Connor snurkt gewoon door, hi hihi
Een reactie posten