druk, druk, druk

Vrijdag was een chaotisch daagje. Moest boodschapjes doen en aankomende vrijdag komen Ruud en Annemarie en hun familie voor een weekend naar ons toe. Daarom deze vrijdag een hotel voor hun reserveren in Cary. Het is een leuk hotel en vlakbij waar wij eerst in het appartement zaten. Het La Quinta hotel. Ze waren erg aardig en lieten me spontaan een kamer zien. Net zoals het zwembad en de ontbijt zaal. Dus gereserveerd en daarna naar de Harris Teeter. Thuis gekomen boodschappen opruimen en de foto's van het hotel mailen naar Ruud en Annemarie. Daarna aan het eten begonnen. En halverwege mijn culinaire hoogstandje (kip in braadzak in de oven) stond er een man aan de deur te bellen. Een beetje sjachie vroeg hij of ik "Glorie" was. Ja, zei ik, dat was ik. Mooi, zei hij, waar wil je de kabel. Uh.... vroeg ik. Wat voor kabel. Nouw.... "DE" kabel. En toen viel bij mij het kwartje. Deze gezelligerd was van Time Warner Cable en die kwam de kabel ingraven die nog steeds over onze oprit liep. Maar die kwamen toch pas 20 Juli? Hij wuifde met zijn hand mijn opmerking weg als of die afspraak dus helemaal niks in hield. Wat hij belangrijker vond is "waar wilde ik nou die kabel"? Nou, wacht maar even, zei ik, dan loop ik wel met u mee. En ik geloof dat hij daar niet blij mee was, althans hij keek niet blij. Het was duidelijk, deze meneer hield niet echt van al te veel inspraak. Hij stelde voor om met zijn graafmachine onze tuin in te gaan. Ik had eigenlijk liever dat hij de kabel aan de buitenkant van de schutting ging begraven zodat ons gazonnetje een beetje bespaard bleef. Na enige uitleg en vrouwelijk overredingskracht had ik hem overtuigd dat dat toch wel het mooiste zou zijn. Ook al hield dat in dat zijn graafmachine lichtelijk schuin moest gaan graven. Afijn 1-0 voor Petra. Maar ondertussen had hij mij wel een taak toe bedeeld dat ik in de huiskamer moest aangeven of internet en de tv nog signaal door gaven. Hij vroeg hier vanuit de garage met een luide gil om de 2 a 3 minuten om, waarna ik hem voorzag in een "Yes-gil" of een "No-gil". Lekker hoor, zo onder het eten klaar maken. Halverwege mijn Yes/No gillerij, kwam Ron thuis van zijn werk, die allerminst blij was met de bergen aarde die hem tegemoet lachten toen hij aankwam rijden. Yippie, lekker begin van het weekend, maar niet heus. Afijn, nadat Ron thuis was heeft hij mijn giltaken overgenomen en heeft tevens gezelligerd en zijn graafmachine in de gaten gehouden.
Al met al ging de berg met aarde gelukkig ook weer weg en kwam het allemaal goed. Ook de kip is nog door ons verorberd en is het weekend ook gewoon weer goed begonnen.
Voor zaterdag waren we uitgenodigd bij een collega van Ron, Rudi en zijn vrouw Jessica. Hun zoontje was jarig en is 1 jaar geworden. Het feestje was in de tuin met BBQ en al. Het was erg gezellig en kleine Alexander genoot van het gezelschap. Leuk toch als ze zo klein en dan ook nog es jarig zijn ook. Zondag morgen zijn we met Rudi, Rian, Ricardo en Nel wezen golfen. Het was weer warm. Maar gelukkig stond er wel een verfrissend windje. Het was druk op de golfbaan, zodat we soms even moesten wachten om af te slaan. En dan was het helemaal warm. Al met al ging het eigenlijk heel lekker en vonden we het weer erg geslaagd. 's middags hebben we lekker in ons eigenste zwembadje rondgedobberd. Het was echt warm vandaag.



En als het zo warm is, is het voor Stace en Connor met die bontjas helemaal warm. Dus die hebben zich even afgekoeld tijdens een dobberpartijtje....





Lekkerrrrrr zeg.....





En natuurlijk Connor ook even afkoelen.

Hier een filmpje van Connor aan het dobberen





Lekker hoor baasjes!!!



Zo daar knapt een Beardie van op zeg!

Groetjes Petra