Alarmfase 1

Vandaag zou ik weer naar de autodealers gaan Dit keer niet om een auto te kopen of te kijken. Maar omdat Yvonne voor haar broer had gevraagd voor een brochure van de Licoln Navigator. Dus vanmorgen ben ik daar voor op pad gegaan. Haar broer heeft in NL namelijk zo'n auto, dus super natuurlijk om ook de brochure er van te bemachtigen. Dus ik dacht van de week dat doe ik slim, ik bestel gewoon een brochure via internet. Maar dat was wel een heel dunnetje. En voor zo'n auto hebben ze vast veel mooiere exemplaren in de winkel. Dus begaf ik me naar de leeuwenkuil. Want bij elke autodealer hier komen ze als aasgieren op je af. Soms met golfkarretjes of zeker in flinke draf. Ik moest iets verzinnen om ze in ieder geval een beetje te omzeilen. Dus was het plan dat ik alleen zou gaan en zou zeggen dat ik over een paar dagen terug zou komen met mijn man. Dat was plan van aanpak zeg maar. Dus toen ik aankwam heb ik eerst een rondje gereden langs de autovoorraad. Ik werd al vriendelijk toegeknikt in de auto door de verkopers. Maar ik stopte niet, want dan kwamen ze er natuurlijk gelijk aangesjeesd met hun golfkarretjes. Ik dacht wat moet ik nou. Dus toen maar de auto voor de deur gezet, uit gestapt en direct het gebouw zelf in gelopen. Tot mijn verbazing kwam er niemand. He he he wat een geluk. Super taktiek. Ik kon op mijn gemakkie kijken welke brochure ik moest hebben. Nou hadden ze dus ook een type auto genaamd Aviator, dus ik begon te twijfelen. Weet je wat ik neem ze allebei gewoon mee, er is nu toch niemand. Dus toen ik met mijn folders naar buiten wilde lopen, vroeg ik toch maar even aan de receptioniste achter de balie of ik ze zo mee mocht nemen. En toen gebeurde het ....... Ze keek op en keek me toch een partij verbaasd en greep naar een soort van microfoon die op haar bureau stond....."Customer ALERT" galmde ze door de microfoon en dus ook door de hele winkel heen. Tot twee keer aan toe. Ik schrok me dood. Binnen twee tellen stonden er drie verkopers om me heen. Mijn god, had ik het nou maar nooit gevraagd....... Nu was alarm fase 1 aangebroken onder de verkopers. Het leek wel of ik een auto wilde stelen of zo. Zo snel waren die mannen er ineens. Vanuit het niets kwamen ze vandaan. Uiteindelijk was het bijna een fotofinish, maar ik werd door de eerst gearriveerde verkoper naar een tafeltje gedirigeerd en hij moest natuurlijk weer van alles van me weten. Dus toen ging toch nog mijn plan in werking. Ik vertelde dat ik dus een brochure voor mijn man op wilde pikken en dat hij over een paar dagen zelf kwam kijken...... Nou hij wilde wel weten wanneer dan precies. En was ik dan zelf niet geinteresseerd in auto's. Ik mocht er echt wel even in zitten van hem. Zullen we even naar buiten lopen? Jeetje dacht ik, dit gaat niet goed zo. Maar ik hield vol, nee ik geef niks om auto's hoor. Mijn man komt wel terug. Toch niet even naar buiten lopen voor de kleur dan? Nou ok, zei ik. ( als ik eerst maar buiten ben met mijn boekies, bedacht ik me). Eenmaal buiten vertelde ik hem dat mijn man echt terug zou komen en dat ik er weer vandoor moest. Ja, maar ze hadden nu een aanbieding en moest ik daar dan niet van weten? Nee, hoor echt niet. Vertel maar aan mijn man over een paar dagen. Eindelijk, hij was bereid me te laten gaan nadat ik voorzien was van zijn kaartje en dat we over een paar dagen zeker naar hem moesten vragen, want hij kon superdeals sluiten. Tuurlijk doen we dat zei ik en ik ging als een speer terug naar mijn auto. Eenmaal veilig in mijn "Stille Oceaan"(zo noem ik de Pacifica (ook dankzij Yvonne) die we van het weekend hebben gekocht) en met de deuren op slot moest ik wel lachen om het "customer alert" verhaal. Gauw wegwezen. Maar de folder is dus binnen Yvonne en hij komt er aan voor je broer.:-)
Groetjes Petra

http://www.beardie.nl