huizen, huizen, huizen

Zaterdagmorgen was gereserveerd voor huizen kijken. We hadden een leuk nieuwbouw huis gezien in Apex. We waren er van de week al geweest en toen heeft de verkopende makelaar ons het huis nog even laten zien. Het bleek voor een stel gebouwd te zijn dat nu uit elkaar was gegaan, daarom werd het nu verkocht. De mensen hadden van alles uitgekozen als meerwerk en dat zou allemaal in die prijs inbegrepen zijn, zei de meneer Makelaar. Dus we waren eigenlijk wel geinteresseerd. Dus vandaag terug. Maar meneer makelaar was er niet meer. Die was op vakantie. Er zat nu een mevrouw makelaar. En bij mevrouw makelaar, was er veel minder in die prijs inbegrepen. Zo zat er geen granieten blad in de keuken en nog meer van dat soort fratsen. We waren er best een beetje boos om. We kregen wel allemaal papieren met wat wel en wat niet, maar echt veel wijzer werden we er niet van. Volgens mij mevrouw makelaar ook niet. Dus voorlopig wordt dat huis denk ik niet iets, we gaan nu eerst es kijken wat er allemaal inkomt in dat huis, voor dat ze met meerprijzen gaan beginnen. Als het er in zit, zit het er in en kunnen ze geen meerprijs meer berekenen. Want daar hadden we niet zo veel zin in eigenlijk ;-)
Na een bammetje te hebben gegeten, op pad voor auto's. Omdat we per dag een ander model auto zien die we wel leuk vinden, had een collega van Ron ons aangeraden om naar Carmax te gaan. Carmax is een autohandelaar, een "very big one", die een hele parkeerplaats vol heeft staan met allemaal verschillende merken auto's. Zo zie je een beetje alle verschillende types bij elkaar. Natuurlijk liep er hier ook een verkoper met je mee. Hij had het er maar steeds over hoe groot wij beiden waren. En of alle mensen in Nederland zo groot waren. Ron werd een beetje melig van hem, en vertelde dat hij vroeger als kind altijd een opvoedkundige trap onder zijn "behind" had gehad, ha ha ha. Je zag hem even denken, maar had toch wel door dat Ron hem in de maling nam. En omdat wij van de ene auto naar de andere auto liepen, kon hij ons ook niet zo volgen, dus zei ik laat ons maar even kijken en als we wat zien komen we bij je terug. Dat vond hij goed, maar gaf ons nog wel zijn kaart. Laat hij nou Kevin Little van zijn achternaam heten. Dus ik zei nog tegen hem, ohhhh vandaar.... Hij was ook echt klein en heette ook nog little ook!! We hebben er erg om gelachen.
Toen we thuis kwamen zijn we met de honden gaan wandelen en hebben we een krantje gekocht.



De krant van zaterdag staat namelijk helemaal vol met huizen en hebben we die aan het zwembad zitten lezen in het zonnetje. Heerlijk. We hadden allebei een verbrand gezicht 's avonds.



Groetjes Petra

http://www.beardie.nl